Το Καταλαγάρι στον δήμο Αρχανών Ασστερουσίων

Το Καταλαγάρι είναι χωριό της επαρχίας Πεδιάδας και έδρα ομώνυμου Δημοτικού διαμερίσματος του δήμου Αρχανών Αστερουσίων, στο Νομό Ηρακλείου. Έχει 320 κατοίκους, σύμφωνα με την πληθυσμιακή απογραφή του 2001. Η απόστασή του από την πόλη του Ηρακλείου είναι σχεδόν 17 χιλιόμετρα. Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η ελαιοκομία και η καλλιέργεια αμπελιών. Παράγονται επιτραπέζια σταφύλια εξαιρετικής ποιότητας. Μέσα στο χωριό βρίσκεται ο ναός του Προφήτη Ηλία, ο οποίος ανεγέρθηκε το 1888 και κοντά στο Καταλαγάρι υπάρχει η εκκλησία της Παναγίας με ασβεστωμένες τοιχογραφίες.Υπάρχει Δημοτικό Σχολείο.

Το 2000 στο χωριό Καταλαγάρι χτίστηκε από την Κατερίνα Χαμηλάκη το Λογάρι,  κέντρο κρητικής διατροφής.

To Καταλαγάρι αναφέρεται το 1271: Η χήρα Αγγέλου Βιτάλη οφείλει εις τον Ιουδαίον Μιχάλη, 100 μίστατα κρασί εκ των αμπελώνων της εις το χωρίον Καταλαγάρι (A. Lombardo, Documenti della Colonia Veneziana di Creta, p.119). To 1302 ήταν φέουδο του Stephanus de Ancona (R. Morozzo della Rocca, Fonti per la storia di Venezia, p. 212).

Το 1583 αναφέρεται Catalagari (Καστροφύλακας, Κ94) με 140 κατοίκους. O Barozzi (fo24v) το αναφέρει Catalogari

Η ονομασία προέρχεται από τη λαγάρα=υγρό απαλλαγμένο από κάθε ξένη ουσία κατασταλαγμένο,καθαρό και διαυγές,λαμπίκος π.χ. κρασί λαγάρα).

Ειδικότερα λαγάρα σημαίνει "τον χυμόν ο οποίος κατασταλάζει εν τω λινώ πριν πατηθώσιν αι σταφυλαί".

Λαγάρα επίσης σημαίνει σπανή πλαγιά με καλή θέα αλλά και το διαυγές και καθαρό.

Μπορούμε, λοιπόν, να συμπεράνουμε ότι το όνομα Καταλαγάρι προέρχεται από το συνδυασμό των λέξεων Κάτω+Λαγάρα. Πιθανότατα η Πάνω Λαγάρα να ήταν η Παλιόχωρα.

Σημειώνεται ότι στην ελληνική γλώσσα πολύ σπάνια το ο γίνεται α στην καθομιλουμένη, ώστε Κάτω + Λογάρι =Καταλαγάρι.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

 

Τα Χριστούγεννα Των Αστέγων

Του Γιάννη Σιδέρη

Το τραπέζι σε 1.200 άπορους και άστεγους συμπολίτες μας στρώνει και σήμερα, όπως κάθε χρόνο, το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων. Όπως πληροφορεί το δελτίο τύπου, άστεγοι και οικονομικά αδύναμοι συνάνθρωποί μας θα απολαύσουν ένα ζεστό, υψηλής ποιότητας χριστουγεννιάτικο γεύμα, το οποίο θα συνοδευτεί από μουσική, γλυκά κεράσματα και δώρα. Το τραπέζι θα είναι χορηγία πολυεθνικής και θα επαναληφθεί την Πρωτοχρονιά.

Ωραία, δεν το μηδενίζει κανείς, είναι ένα κάποιο βάλσαμο στην πληγή, απλώς για να μην ανοίξει αυτή περισσότερο λόγω του πνεύματος της ημέρας, αλλά παραμένει ανοιχτή τις επόμενες ημέρες του χρόνου. Και ενώ είναι πάντα ανοιχτή μέσα στην πείνα, την καταφρόνια, την αναγκαστική απλυσιά, την έλλειψη φροντίδας και ελπίδας, την παραίτηση, ήρθε και η παγωνιά για να συμπληρώσει την αποτρόπαια καθημερινότητά τους.

Άνθρωποι αθέατοι, που ζουν στις παρυφές των δρόμων, στις αλέες, στις στοές, στις εισόδους κτιρίων, σε παγκάκια, και οι οποίοι πολλαπλασιάστηκαν με γεωμετρική ταχύτητα με την είσοδο της χώρας στην κρίση.

Υπήρχαν και πριν, αλλά αποτελούνταν από ειδικές ομάδες, όπως οι τοξικοεξαρτημένοι, οι εθισμένοι στο ποτό, οι πάσχοντες ψυχικώς, οι έχοντες ανυπέρβλητα οικογενειακά και ατομικά προβλήματα, και γενικώς οι «σκόρπιες υπάρξεις» που ζούσαν το ιδιωτικό τους έρεβος. Με την κρίση προστέθηκαν σε αυτούς και οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που εν μια νυχτί έζησαν τον προσωπικό τους Αρμαγεδδώνα, ακριβώς όπως θα μπορούσε να συμβεί σε όλους μας. 

Απολύθηκαν από τις δουλειές τους λόγω περικοπών ή έκλεισαν τα μαγαζιά τους η κρίση στέρεψε την πελατεία τους. Ανθρωποι καθημερινοί, κατ’ εικόνα και ομοίωσίν μας, που δεν τους έστειλε στο πεζοδρόμιο η ιδιαιτερότητα χαρακτήρα και επιλογών, αλλά η ατυχία. Βρέθηκαν στην ακατάλληλη θέση την ακατάλληλη ώρα.

Δεν ξέρουμε πόσοι είναι. Η κρίση και σε αυτό μας έπιασε απροετοίμαστους – παράξενο φυσικά θα ήταν το αντίθετο! Ενώ κοινωνιολογούσαμε περί «νεόπτωχων» που είχαν όμως μία κανονικότητα ζωής, άρχισαν στον δημόσιο χώρο να εμφανίζονται οι άστεγοι. Γνωστή εικόνα για τις μεγαλουπόλεις της Δύσης, ξαφνιαστική για μας, που θεωρούσαμε ότι οι σκληρές εικόνες των δυτικών μητροπόλεων δεν μας αφορούν.

Δικαιολογημένη η πίστη μας ως ένα σημείο, αφού η οικογενειακή συνεκτικότητα και αλληλεγγύη στη χώρα μας δεν αποτελούν αστικό μύθο, ακόμη και αν η αλληλεγγύη ενίοτε είναι αναγκαστική, καθώς δημιουργεί κοινωνική κατακραυγή και περιφρόνηση να αφήσεις συγγενή πρώτου βαθμού στο δρόμο.

Μέσα στην απρονοησία μας δεν έχουμε, όχι μόνο τις δομές να τους περιθάλψουμε, αλλά ούτε καν μηχανισμό να τους μετρήσουμε. Οι αριθμοί είναι από διεθνείς οργανισμούς και τους υπολογίζουν άνω των 40.000 πανελλαδικά. Από αυτούς οι μισοί στην Αττική, με το κέντρο της Αθήνας να «φιλοξενεί» περί τις 9.000 (κατά προσέγγιση πάντα, αφού συγκεκριμένος αριθμός δεν θα μπορούσε να υπάρξει, γιατί από τη φύση της αυτή η κοινωνική ομάδα είναι ρευστή, και ευμετάβλητη. 

Αν οι ίδιοι δεν αποταθούν κάπου για βοήθεια, δεν θα καταγραφούν πουθενά και θα παραμείνουν «αόρατοι».

Για τους άστεγους Αθηνών υπάρχουν οι υπηρεσίες του Δήμου και κάποιες ΜΚΟ που ενδιαφέρονται και που δεν είναι ευρέως γνωστές γιατί δεν θορυβούν ώστε να έλκουν τους προβολείς, δεν κάνουν καταλήψεις ή διαδηλώσεις. Συμβάλουν - όχι βέβαια στο να μικρύνει, αλλά - στο να συγκρατείται η ιλιγγιώδης ταχύτητα εξάπλωσης του φαινομένου.

Εν τω μεταξύ, όπως έχει καταγραφεί από τους ανθρώπους που ασχολούνται, δεν είναι το φαγητό το μεγαλύτερο πρόβλημα. Με κάποιο τρόπο το βολεύουν. Το πρόβλημα είναι οι συνθήκες υγιεινής και διαμονής. Και αυτό δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει ο Δήμος, οι ΜΚΟ, η αλληλεγγύη, ο εθελοντισμός, η συνάθρωπη προσφορά. Είναι θέμα κράτους.

Και δεν είναι μεγάλο έξοδο, γιατί η αρωγή εκ μέρους του κράτους είναι τρόπον τινά «ανταποδοτική». Το πλέον επιτυχημένο παράδειγμα είναι αυτό της Φινλανδίας όπου το κράτος έχει ξοδέψει 300 εκατ. ευρώ για 3.500 διαμερίσματα και 300 κοινωνικούς λειτουργούς που δουλεύουν με τους άστεγους. Εχει όμως υπολογιστεί ότι για κάθε άστεγο που βρίσκει σπίτι, το κράτος γλυτώνει 15.000 ευρώ το χρόνο. 

Είναι ποσά που θα ξοδεύονταν για νοσοκομειακή, φυλακές, υπηρεσίες αστυνόμευσης κ.α.

πηγη /www.liberal.gr/

 

Σας Προτείνουμε Το Βιβλίο - Ήταν Να Γίνει Η Αρχή Η Δεκαετία 2011-2020

ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ Η ΑΡΧΗ: Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ 2011-2020

ΕΛΛΑΔΑ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ – ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ, ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η δεκαετία ξεκίνησε την 01.01.2011 γιατί στην Ιστορία δεν υπήρξε ποτέ έτος μηδέν. Μια δεκαετία που μπήκε με τον Γιώργο Παπανδρέου να έχει μόλις γυρίσει από το Καστελλόριζο και κατέληξε με τον κορονοϊό να έχει γυρίσει μόλις από την Κίνα.

Από τα μνημόνια και τους Αγανακτισμένους, το δημοψήφισμα και τα capital controls, στη διακυνέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, το Μακεδονικό και τη πανδημία του κορονοϊού, η πρωτοποριακή ηλεκτρονική εφημερίδα Το Κουλούρι παρουσιάζει τα κορυφαία γεγονότα των τελευταίων χρόνων σε ένα βιβλίο που θα συζητηθεί.

17,00 €