Η άγνωστη ταινία του 1964 για τον Καζαντζάκη με τις μνήμες του Ηρακλείου!- Εμφανίζονται οι Ν. Ξυλούρης, Β. Σκουλάς, Αβυσσινός, Άβελ Σέστακ

Ο καπετάν Μιχάλης, ο αδερφοποιτός του αλλά και μεγάλος εχθρός του Τούρκος αγάς, ο Ζορμπάς. Ο ίδιος ο Καζαντζάκης και οι ήρωές του ξεπηδούν μέσα τα διηγήματά του και εμφανίζονται στην ταινία μικρού μήκους στη μνήμη του μεγάλου συγγραφέα καιθ στοχαστή, που γυρίστηκε το 1964, 7 χρόνια μετά το θάνατό του.

Η ταινία ήταν άγνωστη μέχρι το 2014 όταν το Κρητικό Μουσικό Εργαστήριο Αεράκη, με την άδεια του σκηνοθέτη της, Γιώργου Ασσαριωτάκη, αποφάσισε να την επαναφέρει σε ένα dvd.

Η ταινία με τον τίτλο «περήφανη ράτσα», που μοιάζει όχι πολύ ελκυστικός αλλά χρησιμοποιείται από τον ίδιο τον Καζαντζάκη με διάφορες μορφές, δεν ενδιαφέρει μόνο για την «παρουσία» του μεγάλου στοχαστή, αλλά και τις μνήμες από το Ηράκλειο πριν από μισό και πλέον αιώνα, καθώς και γνωστές μορφές, καλλιτεχνικές και αθλητικές.

Νεαρός ακόμα εμφανίζεται ο Νίκος Ξυλούρης, πιο νεαρός ο Βασίλης Σκουλάς. Βλέπουμε τον Γιώργη Αβυσσινό,τον Ψαρογιάννη, τον Γιάννη Δερμιτζάκη, άλλους μουσικούς αλλά και χορευτές της Κρήτης.

Εμφανίζεται και ο Άβελ Σέστακ, μια θρυλική μορφή της πάλης, Γάλλοαργεντινός, γεννημένος στην Αργεντινή το 1918, που έζησε, δοξάστηκε και πέθανε στο Ηράκλειο το 1995. Είναι ο «Ζορμπάς» που σηκώνει τον γάιδαρο μπροστά στα Λιοντάρια, είναι ο «παππούς» του Καζαντζάκη που κηδεύεται με το τραγούδι του Αβυσσινού.

Το κεντρικό θέμα εξελίσσεται στο Μαρτινένγκο, πάνω στον τάφο του Καζαντζάκη. Εκεί ξεδιπλώνονται οι αφηγήσεις και τα μουσικά δρώμενα. Κι από κει, απ’ τη γωνιά του Καζαντζάκη, ξεπηδούν οι ήρωές του και φτάνουν στον Άη Μηνά, τον Κούλε, τα Λιοντάρια, τη Βασιλική, στο τουρκικό σεμπίλ της πλατείας Κορνάρου, που αναπαριστά τον τούρκικο καφενέ στον οποίο συχνά πυκνά ο καπετάν Μιχάλης, αφού έκανε τις θορυβώδεις και μανιασμένες βόλτες του στα σοκάκια του Μεγάλου Κάστρου, εισέβαλε και αντιμετώπιζε τον Τούρκο αγά.

Δείτε ολόκληρο το βίντεο, όπως έχει επανακυκλοφορήσει από Κρητικό Εργαστήρι Αεράκη

ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΡΑΤΣΑ | Official video © 2014

ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

ΣΕΝΑΡΙΟ – ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΣΣΑΡΙΩΤΑΚΗΣ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: ΤΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΜΑΝΟΣ ΧΑΡΗΣ

ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΜΕΡΟΣ:

ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΟΥΡΝΙΑΔΗΣ, Μ. ΓΟΡΓΟΡΑΠΤΗΣ, Α. ΛΑΣΣΥΘΙΩΤΑΚΗΣ, Σ. ΓΑΡΔΕΛΑΚΗΣ, Γ. ΚΟΥΤΖΟΥΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΒΕΛ ΣΕΣΤΑΚ

ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ:

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗΣ (ΔΕΡΜΙΤΖΟΓΙΑΝΝΗΣ), ΑΒΥΣΣΙΝΟΣ, ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ

ΠΗΓΗ

 

Επίσκεψη στο χωριό Μαγουλάς του δήμου Οροπεδίου λασιθίου

Το χωριό του Μαγουλά είναι από τα πρώτα χωριά που κατοικήθηκαν στο Οροπέδιο. Είναι το πιο ψηλό χωριό στο Οροπέδιο, αφού το τελευταίο του σπίτι βρίσκεται σε υψόμετρο πάνω από τα 900 μέτρα. Είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά του Οροπεδίου, καθώς σε όλο το χωριό είναι χτισμένο ανάμεσα σε δέντρα και γύρω από το χωριό υπάρχουν μικρά άλση. Παράλληλα, έχει και μια πανοραμική θέα στο λασιθιώτικο κάμπο. Στο Μαγουλά πρόσφατα βρέθηκαν και μινωικοί τάφοι στις παρυφές του χωριού. Μέσα από το χωριό περνάει ένας αγροτικός δρόμος που καταλήγει στην όμορφη κοιλάδα του Κλώρου, την οποία καλλιεργούσαν παλαιότερα οι κάτοικοι του χωριού και παρήγαγαν πληθώρα αγροτικών προϊόντων, όπως αμύγδαλα, κρασί, σιτάρι κ.ά.

Το τοπωνύμιο του χωριού πιθανόν να προέρχεται από το επώνυμο του πρώτου οικιστή, που πρέπει να ήταν Μαγουλάς, όπως έγινε και με πολλά χωριά της επαρχίας (Λαγού, Τζερμιάδω, Φαρσάρω κ.λπ.). Υπάρχει άλλη μια εκδοχή ότι προήλθε από την μορφολογία της τοποθεσίας που έχει κτιστεί, καθώς καλύπτει όλη την πλευρά ενός λόφου που είναι σαν μάγουλο ανθρώπου. Η πιο πιθανή ετυμολογία πρέπει να είναι η πρώτη για διάφορους λόγους. Το επώνυμο του πρώτου οικιστή Μαγουλά υπάρχει και σήμερα στο Ηράκλειο ως Μαγουλάκης. Παράλληλα, το 1583 αναφέρεται ως Magula Mettocchio από τον ιστορικό Καστροφύλακα (Κ 104) στα μετόχια της επαρχίας Λασιθίου, αλλά δεν αναφέρει αριθμό κατοίκων. Ο Ιστορικός Βασιλικάτα στον κατάλογο των μετοχιών της επαρχίας αναφέρει το Magula Metochio με 15 σπίτια (Μνημεία Κρητης Ις τ. V, σ.28). Σε σχέση με τα άλλα μετόχια ήταν μεγαλύτερο. Τα βενετικά έγγραφα αναφέρουν ως μετόχια τους πρώτους οικισμούς της επαρχίας, γιατί η Βενετία απαγόρευε τη μόνιμη κατοίκηση των ενοικιαστών των κτημάτων της επαρχίας, τα οποία ανήκαν στο βενετικό δημόσιο, και δεν επέτρεπαν το κτίσιμο μονίμων κατοικιών. (Βλ. σχετικά, Σ.Γ. Σπανάκης, Συμβολή στην ιστορία τού Λασιθίου κ.λπ.).

Στην τούρκικη απογραφή του 1671 αναφέρεται ως Magula με 9 οικογένειες (Ν. Σταυρινίδη, Μεταφράσεις, Β', σ.136).Στην αιγυπτιακή απογραφή του 1834 αναφέρεται ως Maghula με 25 οικογένειες (Pashley, Travels in Crete, II, 321). Τούρκοι δεν κατοίκησαν στο Λασίθι. Το 1881 αναφέρεται ως Μαγουλάς στο δήμο Ψυχρού με 161 κατοίκους. Το 1900 είναι στον ίδιο δήμο με 143 κατοίκους. Το 1920 έχει δική του κοινότητα με 130 μονίμους κατοίκους. Το 1928 αναφέρεται και πάλι στην κοινότητα Ψυχρού με 201 κατοίκους, το 1940 με 223, το 1951 με 208, το 1961 με 152, το 1971 με 121, το 1981 με 111, το 1991 με 113 και το 2001 με 94 μονίμους κατοίκους.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ο μαλικιανέ αγασί της επαρχίας Λασιθίου ήταν ο Χανιαλής (καταγόταν από τα Χανιά και γι' αυτό ονομαζόταν έτσι) και το όνομά του ήταν Ζαδέ Αχμέτ αγάς. Αυτός είχε τη θερινή του κατοικία στο Μαγουλά, όπου είχε κάνει και μια βρύση, που σώζεται μέχρι σήμερα. Πλούτισε από το μαλικιανέ του Λασιθίου. Το 1720 άλλαξε το φορολογικό σύστημα των μουκατά(δων), δηλαδή το φόρο της αγροτικής παραγωγής, ο οποίος ενοικιάζονταν κάθε χρόνο και καθιερώθηκε η ενοικίασή του εφ' όρου ζωής του ενοικιαστή, γνωστό με τη λέξη μαλικιανέ. Μαλικιανέ αγασί ήταν ο ενοικιαστής του φόρου. (Βλ. Ν. Σταυρινίδη, Μεταφράσεις Δ' σ.68). Ήταν ο πλουσιότερος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Κρήτη. Διάφοροι λόγοι είχαν προκαλέσει την καταδίκη του. 

Για να αποφύγει τη θανάτωσή του κρύφτηκε στο Μαγουλά και από εκεί πήγε μαζί με το γραμματικό του, που καταγόταν από το Μαγουλά και λεγόταν Ντολαψής, στο μετόχι του, τη Μύρτο Ιεράπετρας. Πίστεψε τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του διοικητή Μουσταφά Ρεσίτ Κιουταχή πασά και γύρισε στο Ηράκλειο. Τη νύκτα της 25ης Δεκεμβρίου του 1815 τον κάλεσε ο πασάς δήθεν φιλικά στο διοικητήριο, όπου τον έπνιξε ο ίδιος, όπως αναφέρει σε ένα εκκλησιαστικό βιβλίο ο παπάς του Μαγουλά. (Βλ. Ν. Σταυρινίδης, επιφυλλίδα στην εφημερίδα «Πατρίς» Ηρακλείου, 28-5-1964).

www.oropedio.gr

ΦΩΤ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

 

Η οικονομική και επαγγελματική ζωή των κατοίκων του Ηρακλείου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα

Η οικονομική και επαγγελματική ζωή των κατοίκων του Ηρακλείου στις αρχές του αιώναπαρέμενε προσανατολισμένη στην παραγωγή αγροτικών προιόντων με επίκεντρο το λάδι και την σταφίδα. Πολλοί ήταν  αυτοί  που ζούσαν απο την  θάλασσα πουλώντας τα ψάρια τους. Με τον καιρό το λιμάνι του Ηρακλείου αποκτούσε πλέον όλο και πιο διεθνή χαρακτήρα, άρχισαν να ανοίγουν οι ορίζοντες για  τις  εξαγωγές  των κρητικών προιόντων πρός τα μεγάλα λιμάνια της Μεσογείου.  Με δεδομένο, οτι  η  Κρήτη είχε  αρχίσει να βρίσκει την ηρεμία της μετά την Τουρκική της κατάκτηση, άρχισαν να  ευνοούνται οι συνθήκες για το εμπόριο και την ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας. Αρχισαν να  ιδρύονται τοπικές επιχειρήσεις, εμπορικά καταστήματα, βιοτεχνίες και εργοστάσια.

Δειλά  δειλά άρχισαν  να  έρχονται  στο  Ηράκλειο  εταιρείες   απο  την υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και απο το εξωτερικο έχοντας ώς αποτέλεσμα να αποκτήσει πλέον η πόλη αντιπροσώπους και υποκαταστήματα.  Αξίζει  να  αναφέρουμε ότι  το  1911 στο  Ηράκλειο  λειτουργούσαν ( 7 ) Τράπεζες, 7  ατμοπλοικά πρακτορεία, ( 8 )  εργοστάσια  όπως  ελαιοτριβεία σταφιδεργοστάσια, βυρσοδεψεία, σαπωνοποιία,  αλευρόμυλος,  οινοπνευματοποιίο, πυρηνελαιουργίο, και εργοστάσιο παραγωγής οινοπνεύματος.

Σε οτι αφορά τα εμπορικά καταστήματα του Ηρακλείου, το κέντρο της πόλης  είχε  την τιμητική του, αφού εκεί ξεκίνησαν οι οικονομικές  και  εμπορικές δραστηριοτητές.  Οι  πιο σημαντικοί εμπορικοί δρόμοι της εποχής ήταν η πλατειά στράτα, η σημερινή Λεωφόρος Καλοκαιρινού, το  Βεζίρ  Τσαρσί,  η   σημερινή  Λεωφόρος  25  Αυγούστου,  Το  μειντάνι στους Κισλάδες, τη σημερινή Λεωφόρος Δικαιοσύνης.

Επίσης πρέπει να αναφέρουμε οτι υπήρχαν  συγκεκριμένες  γειτονιές  / περιοχές στο κέντρο του Ηρακλείου όπου  δραστηροποιούνταν  επαγγελματικά  ανα  κατηγορία  επαγγέλματος. Τα δερμιτζίδικα  πίσω  απο τον  ναό   της  Αγίας  Αικατερίνης  με  σιδηρουργούς. 

Τα  τερζίδικα  με ραφεία,  τα  κουγιουμουτζίδικα   στην  πλατειά  στράτα  με  χρυσοχόους τα γιατράδικα στην σημερινή οδό 1821 με Ιατρούς και φαρμακεία.

Το Ηράκλειο σήμερα είναι το οικονομικό και εμπορικό κέντρο του νησιού και το βιομηχανικό κέντρο όλης της Κρήτης, με υψηλού επιπέδου πανεπιστημιακή  κοινότητα, αξιοσημείωτη πνευματική και καλλιτεχνική δραστηριότητα. Έχει βιομηχανίες επεξεργασίας σταφίδας, κρασιών, οινοπνευματωδών ποτών, ελαιουργίας, ενδυμάτων, υποδημάτων, τροφίμων, οικοδομικών υλικών, τουριστικών ειδών κ.α. Το Ηράκλειο είναι από τις πρώτες τουριστικές πόλεις της χώρας, με καταλύματα για τους τουρίστες  όλων των κατηγοριών και γούστων. Πλήθος ξενοδοχείων πολυτελείας,  Α  αλλά και Β και Γ κατηγορίας και ξενώνες 

και ενοικιαζόμενα δωμάτια, φιλοξενούν  τους επισκέπτες.  Το  Ηράκλειο  είναι  μια  πόλη που προκαλεί ενδιαφέρον για τα ιστορικά της μνημεία,  αλλά αξίζει επίσκεψη και για την εμπορική της δραστηριοτητά, αφού θα βρείτε  τις  πιο επώνυμες  εταιρείες  καταστήματα και μάλιστα ψάχνοντας λίγο περισσότερο, και σε πολύ καλές τιμές. 

Αξίζει να επισκεφτείτε τη δημοτική  αγορά  της  πόλης  όπου εκεί θα  βρείτε την μυρωδιά ενός Ηρακλείου απο το χθές, αλλά και πάγκους με αγροτικά και  κτηνοτροφικά προϊόντα τυροκομικά, κρεατικά, λουκάνικα ξιδάτα, λαχανικά, λάδι,  ελιές, κρασί,  τσικουδιά,  σταφίδες, κάθε λογής φρούτα, μέλι, χαρούπια, φάβα, τσάι του βουνού, αρωματικά  βότανα,πέστροφες και σολομούς, είδη  λαϊκής  τέχνης, σταφύλια  και  κρασί.  κεραμικά.  μπανάνες σαπούνια κ.α.

Στο Ηράκλειο του  σήμερα,  η  οικονομική  και  εμπορική  ανάπτυξη θεωρείται δεδομένη για κάποιον που επισκέπτεται την πόλη, εκτός απο τις Βιομηχανίες / Βιοτεχνίες, τα εμπορικά καταστήματα, τις ταβέρνες τα πολυτελή εστιατόρεια και τα μοντέρνα καφέ στη πόλη ακμάζει ακόμα ο πολιτισμός. Ο Δήμος Ηρακλείου οργανώνει ολόκληρο το καλοκαίρι καλλιτεχνικές βραδυές στα ανοιχτά κηποθέατρά του που βρίσκονται κάτω από τα τείχη. 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

ΕΓΧΡΩΜΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΡΧΕΙΟ ΒΙΚΕΛΑΙΑ

 

Η Τάφρος των Ενετικών τειχών του Χάνδακα

 Αναπόσπαστο και απαραίτητο στοιχείο κάθε οχυρού περιβόλου αποτελούσε η τάφρος που διαμορφωνόταν γύρω και έξω από αυτόν. Σκοπός της ήταν να κρατάει τον εχθρό, όσο γίνεται σε μεγαλύτερη απόσταση από το φρούριο, εμποδίζοντάς τον να το προσεγγίσει. 

 

Πριν την εφαρμογή του «προμαχωνικού συστήματος» η τάφρος γέμιζε με νερό, στοιχείο που έκανε ακόμη δυσκολότερη την προσέγγιση του κυρίως φρουρίου. Στην περίπτωση του Χάνδακα η τάφρος ήταν πάντοτε ξηρή.

 

 

Με την αλλαγή της τεχνικής του πολέμου που είχε ως επακόλουθο το σχεδιασμό του οχυρωματικού περιβόλου με προμαχώνες, η γεμάτη με νερό τάφρος δεν μπορούσε πλέον να εξυπηρετήσει τις νέες ανάγκες άμυνας. Γι' αυτό το λόγο δημιουργήθηκε μια πλατύτερη, βαθύτερη και ξηρή τάφρος που μεγάλωνε την απόσταση ανάμεσα στους δύο αντιπάλους και κρατούσε τους επιτιθέμενους μακριά από το οχυρό. Επιπλέον, η ξηρή τάφρος, σε καιρό ειρήνης, προσφερόταν για αγροτικές καλλιέργειες ακόμη και για βοσκή ζώων

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ