Η γέφυρα Μπειρούτ Πασά στην Αυγενική του δήμου Ηρακλείου

Γέφυρα στη θέση "Καμάρα" στο χωριό Αυγενική

Όπως αναφέρει η ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/4146/1442/28-12-1998 - ΦΕΚ 35/Β/26-1-1999, "Χαρακτηρίζουμε ιστορικά διατηρητέα μνημεία που χρειάζονται ειδική κρατική προστασία, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1469/1950, μία γέφυρα στη θέση "Καμάρα" στο χωριό Αυγενική Μαλεβυζίου Ν. Ηρακλείου και ορίζουμε ζώνη προστασίας 10 μ. περιμετρικά αυτών, διότι αποτελούν ενδιαφέροντα ειδικά κτίσματα στα οποία συνδυάζονται οι αυστηρές μορφολογικές λύσεις που επιβάλλει μια συγκεκριμένη τεχνολογία με την αισθητική του λαϊκού τεχνίτη. Επίσης οι κρήνες και η γέφυρα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ιστορία του 

http://rural-heraklion.gr/

 

Ο Στρατής Καλογερίδης η φωτεινή μορφή για την μουσική παράδοση της ανατολικής Κρήτης

Στην εκπνοή του 19ου αιώνα, γεννήθηκε στη Σητεία Κρήτης μια φωτεινή μορφή για τη μουσική παράδοση της Ανατολικής Κρήτης, που έμελλε να την οδηγήσει, με συνοδοιπόρο το λαό, στο ψηλότερο σημείο της ποιοτικής της δημιουργίας, απ’ όπου ακτινοβόλησε και ακτινοβολεί σ’όλη την Κρήτη και πέραν από αυτήν.

Ο Στρατής Καλογερίδης γεννήθηκε το έτος 1883 στο Λιμάνι της Σητείας από γονείς καταγόμενους από την Ανατολική Κρήτη. 

Πατέρας, ο Μανόλης Καλογερίδης από τον Ξυδά Καστελλίου Πεδιάδας Ηρακλείου, με σπουδές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μητέρα, η ΄Αννα Τσαγκαράκη από τη Μυρσίνη Σητείας.

Ο πατέρας, Μανόλης Καλογερίδης, διορίστηκε βοηθός Σχολάρχη στη Σητεία, με Σχολάρχη τον Σεραφείμ Π. Φωκά.

Μετά τη λήξη της θητείας του στο Σχολαρχείο, διορίστηκε Τελώνης Σητείας.

Ο Στρατής Καλογερίδης ήταν το μεγαλύτερο τέκνο της οικογένειας . Ακολουθούν τα αδέλφια του Μαρίκα, Θεόκριτος, Γεωργία και Βαγγέλης.

Για την παιδική ηλικία του Καλογερίδη, η παράδοση αναφέρει πως είχε δείξει έντονα δείγματα ταλέντου στη μουσική. Για το λόγο αυτό, ο πατέρας του του αγόρασε ένα μαντολίνο. Σε σύντομο χρόνο έμαθε να παίζει σ’ αυτό κοντυλιές και να συγκεντρώνει κοντά στο σπίτι του τους γειτόνους, ΄Ελληνες και Τούρκους, την εποχή εκείνη της Τουρκοκρατούμενης Κρήτης.

Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, ο πατέρας του τον έστειλε στην Τουλώνα Γαλλίας, όπου ήταν εγκαταστημένη η αδελφή της μητέρας του Κατερίνα, παντρεμένη με Γάλλο Αξιωματικό.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο πατέρας του τον προόριζε να σπουδάσει Χημικός . Αντί δε αυτού, ο Στρατής προτίμησε να σπουδάσει μουσική στο βιολί και μάλιστα στο Κονσερβατουάρ των Παρισίων.

Οι εξακριβωμένες πληροφορίες μας, αναφέρουν πως η μετάβασή του έγινε στην Τουλώνα Γαλλίας, όπου παρακολούθησε σε Σχολή μαθήματα που είχαν σχέση με τη Χημεία, αλλά στον κλάδο της φωτογραφίας, επάγγελμα που θα ασκήσει στη συνέχεια στο Ηράκλειο Κρήτης.

Αναφορικά με τη θεωρητική μουσική εκπαίδευση του Καλογερίδη, εξακριβώσαμε, πως στην Τουλώνα υπήρχε και υπάρχει και σήμερα Παράρτημα του Κονσερβατουάρ Παρισίων.

Ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα του, θα αναγκάσει τον Καλογερίδη να επιστρέψει στη Σητεία, αφού, όπως αποδείχτηκε, παρέμεινε στη Γαλλία ικανό χρόνο για να εκπληρώσει το σκοπό του, της επαγγελματικής του ειδίκευσης.

Από τις παρτιτούρες του προκύπτει, πως παράλληλα με τα μαθήματα της μουσικής που έπαιρνε στην Τουλώνα, ασχολείτο και με την παραδοσιακή μουσική της πατρίδας του.

Η παρτιτούρα που φέρει χρονολογία «Τουλών 1905», δείχνει πως η αρχή της δημιουργίας της κοντυλιάς Fa maggiore, με τρία γυρίσματα, έγινε στη Γαλλία.

Με αυτήν την κοντυλιά στη συνέχεια, θα δείξει όλη τη μουσική συνθετική έμπνευσή του, μέσα στα παραδοσιακά πλαίσια και μοτίβα, αλλά και τη μεγάλη του δεξιοτεχνία στο βιολί.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός, πως πριν αναχωρήσει για τη Γαλλία, είχε γαλουχηθεί με τη μουσική παράδοση της περιοχής Σητείας. Την περίοδο εκείνη μεσουρανούσαν οι κοντυλιές του Φοραδάρη (Κωστή Χατζαντωνάκη) από τη Ζήρο Σητείας. Γι’ αυτό, όπως προκύπτει και από τις πάρτιτούρες του, μετά την επιστροφή του από τη Γαλλία, ιδιαίτερα επέμεινε στη συλλογή μουσιικής από τους λαϊκούς οργανοπαίχτες της Ζήρου και των γύρων από αυτήν χωριών.

Η ακριβής χρονολογία μετάβασης στη Γαλλία και επάνοδος, δεν είναι γνωστή.

Υπολογίζεται δυο τουλάχιστο χρόνια πριν τη χρονολογία που αναγράφεται στην παρτιτούρα (1905) για τη μετάβαση.

Η εγγονή του Μαίρη, κόρη της θυγατέρας του Γεωργίας, που έχει εγκατασταθεί πριν πολλά χρόνια στην Αυστραλία και έχει κάνει οικογένεια εκεί, σε πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε, σε σχετική ερώτησή, είπε πως ο παππούς της είχε ζήσει στη Γαλλία επτά χρόνια και μιλούσε άπταιστα τη Γαλλική γλώσσα.

Μετά την επάνοδό του από τη Γαλλία, παρέμεινε αρκετό χρόνο στη Σητεία, μέχρι να είναι σε θέση να εγκατασταθεί επαγγελματικά στο Ηράκλειο, όπου πάλι από τις παρτιτούρες του προκύπτει πως αυτό συνέβη γύρω στο έτος 1912.

Κατά το χρόνο διαμονής του στη Σητεία, ασχολήθηκε με τη μουσική παράδοση της περιοχής. Τη μουσική αυτή την έπαιρνε από τους λαϊκούς οργανοπαίχτες που τους συναντούσε στα διάφορα χωριά, όχι μόνο της περιοχής της Σητείας, αλλά και του Μεραμπέλλου. Αυτό διαπιστώνεται από τις παρτιτούρες του.

Μετά την εγκατάστασή του στο Ηράκλειο, θα συνεχίσει την επαφή του με τους λαϊκούς οργανοπαίχτες της περιοχής του Νομού Ηρακλείου από τους οποίους θα συλλέγει τις παραδοσιακές κοντυλιές, από λύρες, βιολιά μαντολίνα αλλά και ασκομαντούρες.

Στο Ηράκλειο , παράλληλα με τις επαγγελματικές του εργασίες στο καλλιτεχνικό φωτογραφείο που είχε δημιουργήσει, θα ασχοληθεί και θα αφιερώνει πολύ χρόνο στην επεξεργασία του μουσικού υλικού που είχε συλλέξει από τους λαϊκούς οργανοπαίχτες των Νομών Λασιθίου και Ηρακλείου.

Από το υλικό αυτό, θα προκύψουν μεταγενέστερα τα παρακάτω έργα του:

1.Σε παρτιτούρες μουσικά κομμάτια από κοντυλιές πρωτότυπες και διασκευασμένες. Επίσης πρωτότυπες μελωδίες.

Η καταγραμμένη αυτή μουσική, παραχωρήθηκε στο Δήμο Ηρακλείου και τηρείται από τη Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη.

2. Με βάση το παραπάνω υλικό και συμπληρωματικές μουσικές προσθήκες και νέες συνθέσεις, δημιουργείται το τελειότερο από τα μουσικά έργα του σε κοντυλιές τραγουδιστικές και χορευτικές. Το μουσικό αυτό έργο δισκογραφήθηκε σε δίσκους των 75 στροφών.

Ο Καλογερίδης, μ’ αυτά τα έργα της δισκογραφίας του έγινε γνωστός , αγαπήθηκε και χειροκροτήθηκε όσο κανείς άλλος στο χώρο της Ανατολικής Κρήτης «και τον καθιέρωσαν στην ψυχή του ευρύτερου κοινού ως τον λαϊκό βάρδο της Κρήτης» κατά τη διατύπωση του αείμνηστου Καθηγητή Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργου Αμαριανάκη, στη Συλλογή της «Κρητικής Μουσικής»-έργων του Καλογερίδη- που εκδόθηκε με δική του μέριμνα από το Δήμο Ηρακλείου.

Κατά την προ του 1940 χρονική περίοδο, έκανε εκπομπές με το βιολί και τη μουσική του από το Ε.Ι.Ρ, ερχόμενος στην Αθήνα ειδικά για το σκοπό αυτό.

Ο Καθηγητής Γιώργος Αμαριανάκης, αναφέρει στην Εισαγωγή της ίδιας Συλλογής της «Κρητικής μουσικής» που εκδόθηκε, τα εξής:

«….Ο Καλογερίδης πέτυχε κάτι το πολύ σημαντικό. Ξεκινώντας δηλαδή από τη λαΙκή παράδοση και χωρίς να απομακρυνθεί από αυτήν, έφτιαξε περίτεχνες συνθέσεις «έντεχνες λαϊκές συνθέσεις», οι οποίες ξαναγύρισαν πίσω στο λαό, ξαναπέρασαν στο κανάλι της προφορικής παράδοσης και παίζονται από τους λυράρηδες ακόμη και μέχρι σήμερα ως –κοντυλιές του Καλογερίδη- …»

Και στη συνέχεια: «….Από την ‘αποψη αυτή, η συμβολή του Καλογερίδη στη συντήρηση και εξέλιξη της παραδοσιακής Κρητικής Μουσικής, υπήρξε μπορούμε να πούμε αξιόλογη……..Με τις καταγραφές του από το ένα μέρος διέσωσε πολλές κοντυλιές ……από το άλλο άνοιξε καινούργιο δρόμο για την τεχνικότερη εκτέλεση των δημοτικών μελωδιών της Ανατολικής κυρίως Κρήτης…..»

Το έτος 1960 προσβάλλεται από σοβαρή ασθένεια. Αναγκάζεται να πουλήσει ορισμένα από τα βιολιά του (είχε πέντε κατά την εγγονή του) για να αντιμετωπίσει τα έξοδα της νοσηλείας του στην Αθήνα. Δυστυχώς όμως χωρίς αποτέλεσμα.

Ο Καλογερίδης, την 25-7-1960, αναχώρησε για το μεγάλο ταξίδι του μαζί με τη μουσική σκέψη του και το ανεπανάληπτο δοξάρι του.

Ενταφιάστηκε στο Κοιμητήριο της Καλλιθέας Αττικής.

ΠΗΓΗ: http://www.easterncretanviolonmusic.gr/

 

Το σπήλαιο της Αγίας Παρασκευής ένα από τα σημαντικότερα σπήλαια της Κρήτης.

Η Τοπογραφική του θέση ορίζεται ΒΔ του χωριού "Σκοτεινό" σε απόσταση περίπου 22χμ από τη πόλη του Ηρακλείου και διαμέσων του χωριού Γουβών. Ορίζεται ώς ένα από τα σημαντικότερα σπήλαια της Κρήτης.  Περνώντας την αψιδωτή είσοδό του , εισχωρούμε στον πρώτο θάλαμο που ονομάζεται "Μέγας Ναός" που τον στολίζουν σταλαγμιτικά συμπλέγματα και που στο έδαφος έχουν δημιουργηθεί ογκόλιθοι, με διάφορες μορφές ζώων σε σταλαγμιτικό υλικό. Μπορούμε να διακρίνουμε και να παρομοιάσουμε με τη φαντασία μας τους ογκόλιθους σταλαγμίτες και σταλακτίτες. Μετά την διέλευσή μας από αυτήν την αίθουσα προχωρώντας αρχίζουμε να μεταβαίνουμε στην επόμενη αίθουσα που ονομάζεται "Αίθουσα του Βωμού" , όπου υπάρχει μια φυσικά τράπεζα που χρησίμευε σαν βωμός. Καθώς οδεύουμε συναντάμε και τις υπόλοιπες αίθουσες που είναι διακοσμημένες πλουσιοπάροχα από σταλαγμιτικό υλικό αλλά και απο ογκώδεις υπαίθριους λίθους. "Ο Θάλαμος "Ύδατον" , η αίθουσα "Λατρείας" , η αίθουσα της "Προσευχής" και η μικρότερη και η τελευταία αίθουσα "Εκκλησάκι" , θα σας μαγέψουν κυριολεκτικά. Εμείς , θέλοντας να τα ανακαλύψουμε από κοντά όλο αυτό το μαγικό κόσμο , επισκεφτήκαμε με τη σειρά μας το σπήλαιο του Σκοτεινού (Σπήλαιο Αγίας Παρασκευής). Η αξεπέραστη ομορφιά μας μάγεψε κυριολεκτικά και νιώσαμε ότι βρισκόμασταν σε ένα άλλο κόσμο. ΠΗΓΗ: http://www.kritikoi.gr/

 

Με χρώματα άνοιξη καιρού στην Κρήτη

Η Άνοιξη είναι μία από τις τέσσερις εποχές της εύκρατης ζώνης. Αστρονομικά ξεκινά με την εαρινή ισημερία κατά τις 21 Μαρτίου στο Βόρειο ημισφαίριο (η ακριβής ημερομηνία ποικίλει ανάμεσα στις 19 και 21 Μαρτίου), περιλαμβάνει τους μήνες Μάρτιο, Απρίλιο Μάιο και τελειώνει με το θερινό ηλιοστάσιο στις 21 Ιουνίου. 

 

Στο Νότιο ημισφαίριο η εαρινή ισημερία ξεκινά στις 21 Σεπτεμβρίου, περιλαμβάνει τους μήνες Σεπτέμβριο, Οκτώβριο και Νοέμβριο και τελειώνει στο χειμερινό ηλιοστάσιο, στις 21 Δεκεμβρίου. 

 

Στην μετεωρολογία αναφέρονται συμβατικά οι τρεις μήνες του βόρειου είτε του νότιου ημισφαίριου ως Άνοιξη, παρόλο που η πραγματική διάρκεια της εν λόγω εποχής είναι 21 Μαρτίου - 21 Ιουνίου και 21 Σεπτεμβρίου - 21 Δεκεμβρίου αντίστοιχα. Στο Κελτικό ημερολόγιο η Άνοιξη περιλαμβάνει τους μήνες Φεβρουάριο-Απρίλιο.

Όπως και το καλοκαίρι η αξονική κλίση της γης στρέφει το βόρειο ημισφαίριο προς τον ήλιο και το φως της ημέρας διαρκεί περισσότερο ή ακριβώς 12 ώρες. Το ημισφαίριο αρχίζει να ζεσταίνεται σημαντικά γεγονός που ευνοεί την ανθοφορία και τη φυτική ανάπτυξη. Το χιόνι (αν υφίσταται) αρχίζει να λιώνει και τα ποτάμια ή οι χείμαροι φουσκώνουν. Τα περισσότερα φυτά ανθίζουν αυτή την εποχή του χρόνου, ακόμα και αν υπάρχουν χιόνια σε ορεινές περιοχές. Σε περιοχές που δεν υπάρχουν βαριές χιονοπτώσεις η Άνοιξη είναι δυνατόν να ξεκινήσει νωρίς τον Φεβρουάριο. Στις υποτροπικές περιοχές οι αλλαγές των εποχών παρουσιάζουν πολύ μικρές διαφορές μεταξύ τους και οι τροπικές σχεδόν καμία. Οι υποαρκτικές περιοχές αντιλαμβάνονται την Άνοιξη κατά τον Μάιο ή τον Ιούνιο και στην Ανταρκτική τον Δεκέμβριο.

Άνοιξη είναι η παιδική ηλικία του έτους. - Άλφρεντ Τέννυσον

Είναι μια φυσική ανάσταση, μια ιδέα της αθανασίας.

Η άνοιξη δέρνει τη λαχτάρα της ψυχής. - Γεράσιμος Μαρκοράς

Η άνοιξη είναι η νεότητα του έτους και η νεότητα η άνοιξη της ζωής. 

Φρανσουά Ρενέ ντε Σατωμπριάν

Η άνοιξη είναι μια φυσική ανάπαυση, μια ιδέα της αθανασίας.

Μητέρα είναι η άνοιξη που μας χαρίζει καινούργια βλαστάρια της ζωής. 

Σπουρτζεόν

Ο άνθρωπος δεν ανήκει στον κόσμο. Ο κόσμος ανήκει στον άνθρωπο. Ειδικά όταν είναι άνοιξη.

Ο λαός λέει ότι ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη, είναι όμως ικανός να φέρεις το μήνυμα της αλλαγής για να ξημερώσει η Άνοιξη!

Ο χειμώνας είναι μια εγχάραξη, η άνοιξη μια υδατογραφία, το καλοκαίρι μια ελαιογραφία και το φθινόπωρο ένα μωσαϊκό όλων αυτών. - Στάνλεϊ Χόροβιτς

Στο ανοιξιάτικο τοπίο δεν υπάρχει καλύτερο και χειρότερο. Τα ανθισμένα κλαδιά απ' τη φύση τους είναι απλώς άλλα μεγάλα κι άλλα μικρά. - Ζεν παροιμίες

Στο καλύβι μου, αυτή την άνοιξη, δεν υπάρχει τίποτα και υπάρχουν όλα. 

Σοντο (Ιαπωνία, 1641-1715)

Την άνοιξη αν δεν την βρεις τη φτιάχνεις. - Ελύτης Οδυσσέας, Εκ του Πλησίον

Από άνοιξη χειμώνα και από Μάρτη καλοκαίρι.

 

Ανηφορίσαμε Στην Φουρνή Σε Ένα Απο Τα Ομορφότερα Χωριά Του Δήμου Αγίου Νικολάου

 

H Φουρνή είναι οικισμός του δήμου Αγίου Νικολάου, στο  νομό Λασιθίου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 221 κατοίκους. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 320 μέτρων, σε μια πόλγη, μαζί με το χωριό Καστέλι Φουρνής, και απέχει 17 χιλιόμετρα από τη Νεάπολη και 22 από τον Άγιο Νικόλαο. Το κύριο προϊόν της περιοχής είναι τα αμύγδαλα.

Η  Φουρνή κατά το παρελθόν αποτελούνταν από δύο χωριά, την Απάνω και την Κάτω Φουρνή, η οποία ήταν γνωστή και ως Αμπραμοχώρι, γιατί εκεί κατοικούσε η ενετοκρητική οικογένεια των Αμπράμων. Ο Φραγκίσκος Μπαρότσι αναφέρει τα χωριά το 1577 ως Furni Cato Abramaghori και Furni Apano Abramaghori. Στην απογραφή του Καστροφύλακα το 1583, η Κάτω Φουρνή είχε 581 κατοίκους και η Απάνω 199. Στην αιγυπτιακή απογραφή του 1834, αναφέρονται ως Kato Fourne, με 40 χριστιανικές οικογένειες, και Epano Fourne με 30 χριστιανικές οικογένειες. Στην απογραφή του 1881, το Κάτω χωριό Φουρνής είχε 414 χριστιανούς κατοίκους και 38 μουσουλμάνους και το Απάνω χωριό Φουρνής είχε 237 χριστιανούς και 21 μουσουλμάνους κατοίκους. Το 1900 τα δύο χωριά αναφέρονται ως Απάνω και Κάτω Χωριό.Το Απάνω και Κάτω Χωριό συγχωνεύθηκαν το 1930 και ο οικισμός μετονομάστηκε σε Φουρνή Λασιθίου

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ