Δευτέρα 26 Ιουνίου 2023

Οι Μαχαιροί Του Δήμου Αποκορώνου

 %25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%2599%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%2599%2B%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%2597%2B%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A3%2B%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2599%2B%25CE%25A7%25CE%25A9%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%2B%25281%2529



Οι Μαχαιροί είναι χωριό του δήμου Αποκορώνου, της περιφερειακής ενότητας (πρώην νομού) Χανίων, στην περιφέρεια Κρήτης. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, οι Μαχαιροί έχουν 54 κατοίκους. Βρίσκονται σε υψόμετρο 120 μέτρων και απέχουν από τα Χανιά 24 χιλιόμετρα.

%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%2599%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%2599%2B%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%2597%2B%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A3%2B%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2599%2B%25CE%25A7%25CE%25A9%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%2B%25282%2529

%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%2599%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%2599%2B%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%2597%2B%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A3%2B%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2599%2B%25CE%25A7%25CE%25A9%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%2B%25283%2529

Το χωριό αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Maghierus στην επαρχία Αποκορώνου. Στην ενετική απογραφή του 1583 από Καστροφύλακα αναφέρεται ως Machierus με 84 κατοίκους και 39 οφειλούμενες αγγαρείες, ονομασία την οποία χρησιμοποιεί και ο Βασιλικάτα το 1630.Το 1881 είχε 250 κατοίκους, όλοι χριστιανοί, και υπαγόταν στον δήμο Αρμένων

%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%2599%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%2599%2B%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%2597%2B%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A3%2B%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2599%2B%25CE%25A7%25CE%25A9%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%2B%25284%2529

%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%2599%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%2599%2B%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%2597%2B%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A3%2B%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2599%2B%25CE%25A7%25CE%25A9%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%2B%25285%2529

Το παλαιό τμήμα του οικισμού έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Τα χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής των σπιτιών είναι απλά με βασικό στοιχείο την κλειστή εσωτερική αυλή. Οι λιθοδομές των σπιτιών καλύπτονται με επιχρίσματα από τα οποία ξεχωρίζουν μόνο τα λαξευτά πέτρινα πλαίσια των ανοιγμάτων (θυρών και παραθύρων). Χαρακτηριστικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής της όψιμης Βενετοκρατίας σε λαξευτές αντηρίδες απαντούν κυρίως στις γωνίες των κτηρίων. 

Τα σπίτια του παλαιού τμήματος των Μαχαιρών χρονολογούνται τον 18o και 19ο αιώνα


18940618

mahairoi-02

%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%2599%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%2599%2B%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%2597%2B%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A3%2B%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2599%2B%25CE%25A7%25CE%25A9%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591

Ο Φωτογράφος Γιώργος Μαζωνάκης Με Καταγωγή Απο Το Πισκοκέφαλο Του Δήμου Σητείας

 siteiamazonakis_1


Ο Γιώργος Μαζωνάκης γεννήθηκε το 1976 στον Πειραιά από γονείς Λασιθιώτες. Το 1994, σε ηλικία 18 χρονών κατεβαίνει στην Κρήτη για να πάρει μεταγραφή από το ΤΕΙ Ηλεκτρονικής Χανίων όπου είχε επιτύχει, καθώς προτιμούσε να μείνει μόνιμα στην πρωτεύουσα. 

Ωστόσο, μερικοί μήνες στη μαγευτική πόλη της δυτικής Κρήτης ήταν αρκετοί για να τον κάνουν να αλλάξει γνώμη για το που θα ζούσε το υπόλοιπο της ζωής του.

43009

Kαι οι δύο μου γονείς είναι Λασιθιώτες. Ο πατέρας μου κατάγεται από το Πισκοκέφαλο Σητείας και η μητέρα μου από το Κάτω Χωριό Ιεράπετρας. Στη Σητεία γεννήθηκαν τα τρία μεγαλύτερα αδέρφια μου κι έπειτα οι γονείς μου πήραν την απόφαση να μετακομίσουν μόνιμα στον Πειραιά για βιοποριστικούς λόγους.

Στον Πειραιά και συγκεκριμένα στα Ταμπούρια, γεννήθηκα και έζησα μέχρι τα 18 μου, οπότε και κατέβηκα στα Χανιά για να σπουδάσω στο ΤΕΙ Ηλεκτρονικής. Ουσιαστικά κατέβηκα για ένα μήνα με σκοπό να πάρω μεταγραφή για το ΤΕΙ Πειραιά, αλλά πολύ γρήγορα άλλαξα γνώμη και αποφάσισα να μείνω στα Χανιά για σπουδές.

Μέσα στον πρώτο χρόνο είχα ήδη μαγευτεί από τα Χανιά κι έτσι αποφάσισα να μείνω μόνιμα ή τουλάχιστον να προσπαθήσω για αυτό. Τη σχολή την τελείωσα μετά από 11 χρόνια! Ωστόσο, στο μεσοδιάστημα έκανα διάφορες δουλειές, πήγα έφεδρος αξιωματικός ως αλεξιπτωτιστής και λίγο πριν πάρω το πτυχίο μου, το 2005, κατάφερα να διοριστώ στο Δημόσιο και συγκεκριμένα στη Δημοτική Αστυνομία. 

Αυτή είναι και η κύρια επαγγελματική μου ενασχόληση, όμως εκμεταλλευόμενος τη σιγουριά του σταθερού μισθού και τον ελεύθερο μου χρόνο, ξεκίνησα να πειραματίζομαι με την πανοραμική φωτογραφία.

xaniamazonakis

Η φωτογραφία μου άρεσε ανέκαθεν, αλλά μέχρι κάποια ηλικία δεν έβλεπα το όλο θέμα πολύ σοβαρά. Ωστόσο, το 2002, σε ηλικία 28 ετών, ένας καλός μου φίλος και φωτογράφος με συμβούλεψε να ρισκάρω αγοράζοντας μια καλή φωτογραφική μηχανή ώστε να μπορώ να κάνω περισσότερα πράγματα.

Γνώριζε ότι γενικά το «έχω» με τη φωτογραφία και ήξερε πως αν προσπαθούσα, η δουλειά μου σύντομα θα μου απέφερε πίσω τα χρήματα που θα διέθετα, όπως και τελικά έγινε. Πήρα 3000 ευρώ δάνειο από τράπεζα και έτσι αγόρασα την πρώτη μου Olympus μαζί με τους φακούς. Σιγά σιγά, κατάφερα να κάνω κάποιες φωτογραφικές δουλίτσες και να αποκτήσω έτσι τις πρώτες μου εμπειρίες.

gramvousamazonakis

Με την πανοραμική φωτογραφία ξεκίνησα τυχαία, αλλά σύντομα διαπίστωσα τα πλεονεκτήματά της. Πανοραμική θεωρείται η φωτογραφία που έχει μεγάλη αναλογία οριζοντίου σε σχέση με το κάθετο μέγεθος και περιέχει ορατό θέμα πέρα από το εύρος της γωνίας που μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι. Κι επειδή με τον φυσικό τρόπο είναι αδύνατο να δούμε τέτοιες εικόνες, όταν μας παρουσιάζονται, μας δημιουργείται η αίσθηση του εντυπωσιακού ή ακόμα και του ονειρικού!

Πέρα όμως από το θεωρητικό μέρος, πρακτικά η πανοραμική φωτογραφία είναι αρκετά δύσκολο να πραγματοποιηθεί χωρίς λάθη, χωρίς κακές συνδέσεις των επιμέρους φωτογραφιών, χωρίς παραμορφώσεις και με καλή αναλογία των θεμάτων μέσα στην τελική φωτογραφία. Ευτυχώς, εγώ είχα ήδη δουλέψει πολλά χρόνια στην επεξεργασία φωτογραφίας, οπότε η όλη διαδικασία δεν μου φάνηκε ιδιαίτερα δύσκολη.

palaioxoramazonakis

Στο εξωτερικό έχω ταξιδέψει σε Ιρλανδία, Ηνωμένες Πολιτείες και Τουρκία, ωστόσο τα περισσότερα ταξίδια τα έχω κάνει στην Ελλάδα και συγκεκριμένα -όπως είναι φυσιολογικό- στην Κρήτη. Αυτό συνέβη κυρίως για λόγους οικονομικούς αλλά και λόγω της χρονικής πίεσης. Έχω κάνει πολλά χιλιόμετρα οδικώς αλλά και ορειβατικά, μόνος μου και με τον Ορειβατικό Σύλλογο Χανίων. Και η αλήθεια είναι πως μπορεί το κάθε μέρος να έχει τις δικές του ξεχωριστές ομορφιές, όμως η Κρήτη μας είναι ένας επίγειος παράδεισος…

Kατ’ αρχάς, θέλω να πω ότι όσο υλικό και να συγκεντρώσεις, δεν έχει ενδιαφέρον αν δε καταφέρεις να το μοιραστείς με φίλους, γνωστούς, αλλά και αγνώστους. Έτσι με παρότρυνση ενός άλλου καλού μου φίλου, ξεκίνησα να παίρνω μέρος σε εκθέσεις το 2009. Από την πρώτη στιγμή έδωσα βάση στην ποιότητα, γι’ αυτό και κατάφερα να συμμετάσχω σε σημαντικές εκθέσεις.

irakliomazonakis

Η ικανοποίηση που έπαιρνα ήταν τόσο δυνατή κι έτσι έπαιρνα κουράγιο και δύναμη να συνεχίσω. Οι περισσότερες εκθέσεις στις οποίες έχω συμμετάσχει, έχουν γίνει σε εκθεσιακούς χώρους και διάφορα καφέ των Χανίων, καθώς και στην Αθήνα, στο Παλαιό Φάληρο. Πριν μερικές μέρες μάλιστα, κυκλοφόρησε σε βιβλιοπωλεία σε όλη τη χώρα, το πρώτο μου βιβλίο, ένα φωτογραφικό λεύκωμα με τίτλο «Πανοραμικό ταξίδι στη νήσο Κρήτη».


Μαζωνάκης Γιώργος
Πανοραμική & Διαφημιστική Φωτογραφία
Κιν. 6970961599
www.mazonakis.gr
george@mazonakis.gr
fb group: Μαζωνάκης Γιώργος - Φωτογράφος



Νίκος Αγγελίνος

Ο Ύμνος Του Ολαφ Πάλμε Για Την Κρήτη - Του Νίκου Ψιλάκη

 Ήταν μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις της σύντομης ζωής του. Ο Σουηδός Πρωθυπουργός μίλησε για όλα. Για την Ειρήνη, για την Ευρώπη, για τις κυβερνήσεις που λειτουργούσαν χωρίς διαφάνεια

untitled-9_0%2B%25281%2529

Του ΝΙΚΟΥ ΨΙΛΑΚΗ
"Μεγαλείο είναι η Κρήτη. Γι' αυτό έρχομαι. Φύση και άνθρωποι με γοητεύουν. Όπως με γοητεύει κι ο πολιτισμός της". Δεν ήταν τα τυπικά λόγια που λένε μ' ευκολία οι πολιτικοί όταν θέλουν να κολακεύσουν τους πολίτες. Ο Όλαφ Πάλμε, ο Σουηδός Πρωθυπουργός που δολοφονήθηκε τον Φεβρουάριο του 1986, δεν ήταν πλασμένος μ' αυτήν την πάστα. Ευγενής, χαμογελαστός, αλλά και ειλικρινής· μιλούσε και σε κοίταζε στα μάτια. Ίσως επειδή δεν είχε τίποτα να κρύψει. Είχα την τύχη να συνομιλήσω μαζί του σε μιαν από τις τελευταίες συνεντεύξεις της σύντομης ζωής του. Και θυμάμαι πως έφυγα απ' αυτήν την συνάντηση γεμάτος με καλά συναισθήματα μα και γεμάτος μ' ελπίδες. Ήμουν νέος πολύ και πίστευα ότι ο Πάλμε αντιπροσώπευε έναν καινούργιο τύπο ανθρώπου, έναν καινούργιο τύπο πολιτικού και ότι αυτό το πρότυπο θα έβρισκε μιμητές σ' όλον τον κόσμο.
 Ήταν η εποχή του Ρόναλντ Ρήγκαν (τότε, αν δεν με απατά η μνήμη μου, άκουσα για πρώτη φορά τον τρομακτικό χαρακτηρισμό "πλανητάρχης") κι η κυβέρνηση του είχε εκδώσει πριν από λίγες βδομάδες οδηγία συνιστώντας στους Αμερικανούς να αποφεύγουν την Ελλάδα· τη θεωρούσαν επικίνδυνη χώρα! Σ' αυτήν την "επικίνδυνη χώρα", λοιπόν, ένας προβεβλημένος Πρωθυπουργός κυκλοφορούσε χωρίς συνοδούς και χωρίς παρατρεχάμενους. Καλύτερη απάντηση για τον ελληνικό τουρισμό δεν θα μπορούσε να υπάρξει!

 Το "παρών" στην Ειρήνη

Καθόμασταν τρεις-τέσσερις άνθρωποι για έναν καφέ (μαζί ο παλιός καλός συνεργάτης μου ο Γιάννης Αστρινάκης, σ' αυτόν οφείλω και τις φωτογραφίες), περνούσαν ντόπιοι και ξένοι, τον κοίταζαν, χαμογελούσαν, χαμογελούσε κι εκείνος, φωτογραφίζονταν μαζί του. Ο Πάλμε ήταν από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα στον κόσμο εκείνη την εποχή. Και θα περίμενε κανείς να τρέχουν από πίσω του στρατιές αστυνομικών. Όμως, ο Πάλμε ήταν μόνος! Μόνος με τη Λίζ του. Συχνά και με την φίλη τους την Ανθούσα. Στην είσοδο του ξενοδοχείου μονάχα είχαμε δει δυο περιπολικά μα κι αυτά είχαν έρθει τηρώντας τα καθιερωμένα για την περίσταση μέτρα ασφαλείας. Καθόλου δεν μας εντυπωσίασε η έλλειψη αστυνομικής συνοδείας αφού μόλις λίγες ημέρες πριν τον είχαμε δει στο αεροδρόμιο να τραβολογά μοναχός τη βαλίτσα του. Ήταν ένας από τους πολλούς επιβάτες της Ολυμπιακής. Ένας απ' όλους, ένας σαν όλους τους άλλους!
Ήταν Σεπτέμβριος του 1985 κι είχε μόλις κερδίσει έναν ακόμη προεκλογικό αγώνα.

Για την πολιτική θα μιλούσαμε. Για την "Πρωτοβουλία του Έξι", που τόσο πολύ συζητήθηκε σ' Ανατολή και Δύση. Ο Πάλμε συμμετείχε σ' αυτήν γιατί "δεν έχει κανένας δικαίωμα να μη δηλώνει παρών σε προσπάθειες που αποσκοπούν στη διασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης".
Για την πολιτική θα μιλούσαμε. Μα δεν μπορούσα να μην τον ρωτήσω και για την Κρήτη. Γιατί διάλεγε τούτον τον τόπο, γιατί περνούσε τις διακοπές του εδώ... Και δεν έπεσα έξω. Ο Πάλμε είπε πολλά για την Κρήτη. Θαύμαζε το τοπίο μα πιο πολύ θαύμαζε τους ανθρώπους. Ήξερε τα πάντα. Μιλούσε για  τον μινωικό πολιτισμό, για την Κρητική Αναγέννηση, για τον Θεοτοκόπουλο, για τον Ύψιστο των αρχαίων θεών που είχε διαλέξει να γεννηθεί σ' ένα βουνό του νησιού, τον είχε εντυπωσιάσει η κρητική αντίσταση ενάντια στον ναζισμό και δεν έκρυβε τον θαυμασμό του για τους άοπλους που είχαν αντισταθεί στους πάνοπλους αλεξιπτωτιστές της Βέρμαχτ.

Ένας ευγενικός και φιλόξενος λαός!
Λίγους ανθρώπους είχα ακούσει να μιλούν με τόσο θερμά λόγια για την Ελλάδα και ειδικότερα για την Κρήτη. «Τούτος  ο τόπος έχει μια δύναμη, σε κατακτά με την πρώτη ματιά» μου είχε πει στο σαλόνι του ξενοδοχείου "Ανθούσα", στη Σταλίδα, όπου τον φιλοξενούσε για τρίτη φορά η οικογενειακή του φίλη κ. Ανθούσα Παπαγεωργίου. Η συνέντευξη δόθηκε σ' ένα γραφείο του ξενοδοχείου το πρωινό της 26ης Σεπτεμβρίου 1985 και το μεγαλύτερο μέρος της (κυρίως οι πολιτικές απαντήσεις), δημοσιεύτηκε την επόμενη μέρα στην Ελευθεροτυπία, την εφημερίδα με την οποία συνεργαζόμουν τότε.
Ανέσυρα ένα αντίτυπο της εφημερίδας από το αρχείο μου, ανέσυρα και τη μαγνητοταινία της συνέντευξης κι ένιωσα πάλι την ένταση εκείνης της εποχής. Μόνο που τα συναισθήματα δεν ήταν ίδια. Ο Όλαφ Πάλμε λείπει τόσο πολύ από τούτον τον στενάχωρο κόσμο μας. Μα πιο πολύ λείπει από την Ευρώπη. Όπως λείπουν όλες οι μεγάλες μορφές που θα μπορούσαν να κάνουν πράξη το όνειρο, να θεμελιώσουν το αύριο πάνω στις αιώνιες αξίες του πολιτισμού μας.
Απομόνωσα ένα μικρό απόσπασμα από τη συνέντευξη του Πάλμε, αυτό που μιλά για την Κρήτη. Είναι, νομίζω, μια από τις πιο ειλικρινείς φωνές που έχω ακούσει:
«Αγαπώ την Κρήτη κι έρχομαι σ' αυτό το νησί γιατί συνδυάζει την ομορφιά του τοπίου με το μεγαλείο ενός ευγενικού και φιλόξενου λαού. Όλα εδώ μου αρέσουν, με εντυπωσιάζουν. Και ο τόπος και οι άνθρωποι. Εδώ υπάρχουν τα κατάλοιπα του περίφημου μινωικού πολιτισμού, εδώ το τοπίο λάμπει κάτω από έναν υπέροχο ήλιο. Υπάρχει μια καθαρή θάλασσα και το σκηνικό που εναλλάσσεται συνεχώς προσφέροντας διαρκώς καινούργια πράγματα. Μαζί μ' όλα αυτά είναι οι ζεστές ανθρώπινες σχέσεις. Η Σταλίδα και το ξενοδοχείο που μένομε, το Ανθούσα, βρίσκονται σ' ένα κεντρικό σημείο, κάτι σαν την καρδιά της Μεσογείου κι από δω μπορεί να πάει κανείς παντού πολύ εύκολα. Έρχομαι στην Κρήτη και θα συνεχίσω να έρχομαι γιατί εδώ νιώθω αλλιώς την ξεκούραση...»
Νίκος Ψιλάκης, Φεβρουάριος του 2017.

Όταν Τα Σύννεφα Έχουν Κέφια... Σηκώνονται Όρθια

 77018479_580560459364725_2025548272336109568_n


Όταν τα σύννεφα έχουν κέφια, μπορούν να δημιουργήσουν απίθανους... σχηματισμούς και να μας εντυπωσιάσουν. Αυτός ο εντυπωσιακός σχηματισμός, εμφανίστηκε στον ουρανό του Ηρακλείου.

78547913_478110079729033_8376741383318274048_n

Η Αυγενική Στο Δήμο Ηρακλείου

 1620628_617608398312247_1399737716_n


A2

Η Αυγενική είναι χωριό και πρώην κοινότητα της επαρχίας Μαλεβιζίου με 804 κατοίκους (το 2001) και αποτελεί Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Ηρακλείου (πρώην Τετραχωρίου - Πσλιανής) του νομού Ηρακλείου. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 310μ. στο 20,7 χλμ της αρτηρίας προς Τυμπάκι. Βρίσκεται σε πανοραμική θέση και ο τόπος είναι κατάφυτος από αμπελώνες. Παράγονται σταφίδες και ελαιόλαδο. Υδρεύεται επαρκώς από πηγές με εσωτερικό υδραγωγείο. Στον οικισμό λειτουργούν νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο.

A1
1798721_617608401645580_784082950_n

1947756_617608308312256_1033621222_n

1002223_617608911645529_699906471_n

Το Δημοτικό διαμέρισμα αριθμεί συνολικά 812 κατοίκους το 2001 και συναποτελείται από τους οικισμούς :Αυγενική με 804 κατοίκους 
και τα Βλαχιανά με 8 κατοίκους.

1969152_617608888312198_767889624_n

1235219_617608478312239_1758851306_n

1456081_617609188312168_2001608129_n

1610031_617609191645501_1542028918_n

1796690_617608318312255_1934819729_n

1975096_617608634978890_557545792_n

1794613_617608944978859_1721144123_n

1959850_617608534978900_164213724_n

Το χωριό αναφέρεται στις ενετικές απογραφές. Το εξελληνισμένο όνομα που είχε κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας μπορεί να αποδοθεί ως Ευγενική, δηλαδή τόπος όπου κατοικούσαν ευγενείς. Στην απογραφή του Καστροφύλακα το βρίσκουμε Evienichi με 205 κατοίκους το 1583. Με το όνομα Evienichi αναφέρεται και σε άλλους καταλόγους των χωριών της Κρήτης, στον Μπαρότσι το 1577 και στον Basilicata το 1630.

1507698_617608528312234_1808481841_n

1507850_617609168312170_1966247209_n

1619534_617608454978908_376435683_n

1782027_617608501645570_1433478954_n

1622056_617608821645538_1747562619_n

1623766_617608364978917_212708883_n

1661358_617608564978897_1820801000_n

1888579_617608421645578_1917683579_n

1891277_617608758312211_179297080_n

1897816_617609214978832_961433273_n

1902874_617608674978886_988977859_n

1907561_617608711645549_921295561_n

1922142_617608844978869_817729330_n

1958119_617608324978921_641148777_n

1959387_617609244978829_1370890509_n

1959850_617608618312225_727895047_n

1959977_617608828312204_63662412_n

1975000_617608904978863_2110948159_n

A3

A4

A6

A5


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ