Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2023

Επίσκεψη Στο Χωριό Βαγιονιά Του Δήμου Γόρτυνας

 Η Βαγιονιά είναι χωριό του νομού Ηρακλείου με 666 κατοίκους το 2001. Βρίσκεται στην πεδιάδα της Μεσαράς, στους πρόποδες των Αστερουσίων Ορέων. 


Από το χωριό διέρχεται και ο χείμαρρος Χυλβέστρα, παραπόταμος του Γερο-Ποταμού. 


Υπάγεται διοικητικά στο δήμο Γόρτυνας και στην επαρχία Μονοφατσίου. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 230 μ. και απέχει 51 περίπου χιλιόμετρα από το Ηράκλειο. 



408842_273833476023076_696136347_n

Στο χωριό υπάρχει δραστήριος Εκπολιτιστικός Σύλλογος  Δημοτικό Σχολείο και νηπιαγωγείο, Γυμνάσιο και, από το 2007 δανεισ
τική βιβλιοθήκη και κέντρο πρόσβασης στο Διαδίκτυο.


Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η ελαιοκαλλιέργεια, τα αμπέλια και τα σιτηρά.

398408_273833539356403_2139395257_n

396521_273833076023116_1128787692_n

402095_273834139356343_1610356964_n

409122_273832916023132_1114206365_n

417145_273834492689641_943082647_n

419694_273833369356420_1811976625_n

420730_273833896023034_1806762293_n

422641_273833592689731_424482321_n

Ο ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ανεγέρθηκε στη θέση παλαιότερου με το ίδιο όνομα, ο οποίος κατεδαφίστηκε το 1937. Υπάρχουν και πολλοί ακόμα ναοί, όπως της Σαμαρείτιδας, του Αγίου Μοδέστου, προστάτη των ζώων και του Αγίου Χαραλάμπους.

419291_273833002689790_1641306655_n

423183_273832836023140_106000024_n

424389_273832629356494_1220078392_n

424570_273834896022934_1111388648_n

425073_273833442689746_809933137_n

Στην περιοχή του χωριού Βαγιονιά ίδρυσε στις αρχές του 15ου αιώνα ο Νείλος Νταμιλάς με προσωπικά του έξοδα ένα γυναικείο μοναστήρι, όπως αναφέρεται στη διαθήκη του (1417): "Του μακαριωτάτου εν ιερομονάχοις κυρού Νείλου του λεγομένου Νταμιλά διαθήκη και τυπική παράδωσις ην παρέδωκε των μοναζουσών των εν τη σεβασμία μονή της υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας της παντανάσσης της παρ' εκείνου οικοδομηθείσης εν τη τοποθεσία τη λεγομένη Βαϊοναία".
Πράγματι, υπήρχε στο χωριό Βαγιονιά παλαιός ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ο οποίος κατεδαφίστηκε το 1937.
Στη βενετική απογραφή του Πέτρου Καστροφύλακα, αναφέρονται και οι άλλοι δύο οικισμοί (1583): τα Λούκια με 57 κατοίκους στο Κ99 με την ονομασία Lucia και η Κουμάσα στο Κ98 με το όνομα Cumassa και 106 κατοίκους.




425347_273833676023056_1928304881_n

425597_273834749356282_326932970_n

425988_273833969356360_1038232712_n

427219_273833302689760_727095686_n

Με 922 κατοίκους συνολικά, το Δημοτικό Διαμέρισμα Βαγιονιάς απαρτίζουν (πληθυσμός το 2001):
  • η Βαγιονιά [ 666 ] (έδρα)
  • η Κουμάσα [ 65 ] , οικισμός χτισμένος σε υψόμετρο 400μ. Πολιούχοι του χωριού είναι οι Άγιος Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη. Υπάρχει ξωκλήσι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο.
  • τα Λούκια ή και η Λούκια [ 191 ], σε υψόμετρο 360μ. και σε απόσταση 62,7 χιλιόμετρα από την πόλη του Ηρακλείου. Στον οικισμό βρίσκονται οι εκκλησίες του Αγίου Νικήτα και του Άγιου Λουκιανού. Λειτουργεί Δημοτικό σχολείο.

428224_273833796023044_477505647_n

427423_273832769356480_1655476392_n

429068_273833176023106_806219096_n

429547_273832692689821_171179518_n

430509_273834319356325_1936109958_n

431236_273833122689778_1604840274_n

431194_273834249356332_1719125896_n

431352_273834409356316_1687396557_n

Η Σπιναλόγκα Του 1935 Μέσα Απο Τον Φακό Του Γάλλου Φωτογράφου Rene Zuber

 spina_6


Μια συλλογή φωτογραφιών δημοσίευσε η http://www.e-daily.gr από το μακρινό 1935, δείχνει το καθημερινό μαρτύριο των ανθρώπων που βρέθηκαν στο νησάκι-Λεπροκομείο, στην Σπιναλόγκα, που κοινώς ήταν ένα νεκροταφείο ψυχών, που το μόνο που περίμεναν ήταν ή ο θάνατος ή η θεραπεία.

spina_1


spina_2


Η Σπιναλόγκα φιλοξένησε τους λεπρούς της Κρήτης κυρίως, από το 1905. Οι υπόλοιποι άνθρωποι αντιμετώπιζαν τους λεπρούς ως μια πηγή μολύνσεων και όχι σαν ανθρώπους, και απέφευγαν ακόμα και να τους κοιτάξουν.


Το 1935, ένας Γάλλος φωτογράφος, ο Rene Zuber, αψήφησε τον κίνδυνο και τις φοβίες των ανθρώπων και φωτογράφησε ολόκληρη της καθημερινότητα στην Σπιναλόγκα. Από το καραβάκι που μετέφερε τρόφιμα, μέχρι και τα πρόσωπα των ανθρώπων, που γεμάτα απόγνωση κοιτάνε τον φακό, με την ελπίδα να μπει ένα τέλος στο βασανιστήριο τους.


Λειτούργησε ως Λεπροκομείο έως το 1957, όταν και οι λεπροί γιατρεύτηκαν με την χρήση αντιβιοτικών φαρμάκων.

spina_6


spina_3


spina_4


spina_5


spina_7


spina_8


spina_9


spina_10


spina_11


spina_12


spina_13