Η Κρήνη Μοροζίνι Το Έτος 1900

 

Μια σπάνια απεικόνιση της πλατείας των Λιονταριών, πριν από 111 σχεδόν χρόνια, παρουσιάζουμε σήμερα. Η φωτογραφία, που υπάρχει σε γερμανικό αρχείο, περιγράφει την κατάσταση στο Ηράκλειο στο μεταίχμιο του τέλους του 19ου και της αρχής του 20ου αιώνα στην αυτόνομη Κρητική Πολιτεία. 

Εμφανίζονται κάτοικοι με διαφορετικές φορεσιές, δείγμα μιας πόλης που προσπαθούσε να βρει την ταυτότητά της μετά από τουρκική σκλαβιά 230 χρόνων

Στην άκρη δεξιά μόλις διακρίνεται ένας γνήσιος Κρητικός με την φορεσιά του, ενώ πάνω στο μνημείο της κρήνης Μοροζίνι ο ένας που φωτογραφίζεται (δεξιά) φορά το οθωμανικό φέσι, ενώ ο δεύτερος, στα αριστερά, προσπαθεί να μπει στο πνεύμα της νέας εποχής, φορώντας λευκό πουκάμισο και γραβάτα. Στο άκρο αριστερά δύο άλλοι, πιθανώς επισκέπτες, με μοντέρνα ευρωπαϊκή φορεσιά!

Απʼ το μνημείο των Λιονταριών δεν τρέχει νερό, ενώ διακρίνονται και τα δέντρα της πλατείας, τα περισσότερα από τα οποία πλέον δεν υφίστανται.

Η Βασιλική του Αγίου Μάρκου δεν διακρίνεται, καθώς τα δένδρα, αριστερά, κρύβουν τη θέα της. Όμως ξεχωρίζει στο μέσον, και σε δεύτερο πλάνο, ο μιναρές τον οποίο ανήγειραν οι Τούρκοι μετά την κατάληψη της πόλης, το 1669, στη θέση του παλιού κωδωνοστασίου. Λίγο μετά απʼ αυτή την εποχή το κωδωνοστάσιο κατεδαφίστηκε από το δήμο του Ηρακλείου, ως ανάμνηση μιας σκληρής εποχής.

Η Βασιλική είναι ίσως το παλιότερο μνημείο που έχτισαν οι Βενετοί στον Χάνδακα. Σίγουρα είναι το παλιότερο σωζόμενο, καθώς δημιουργήθηκε το 1239 και ήταν αφιερωμένο στον προστάτης της Βενετίας Άγιο Μάρκο. Μετά την κατάληψη της πόλης από τους Τούρκους μετατράπηκε σε τζαμί, το Δεφτερδάρ Τζαμί, από τον Αχμέτ πασά θησαυροφύλακα (δεφτερδάρ) του κατακτητή του Χάνδακα Κιοπρουλή.

Στα μέσα του 20ου αιώνα, και για κάποια χρόνια, λειτούργησε ως κινηματογράφος με την ονομασία «Μινώα».

Η κρήνη Μοροζίνι είναι μεταγενέστερο από τη Βασιλική μνημείο. Χτίστηκε μερικές δεκαετίες πριν την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους, από τον Γενικό Προβλεπτή του νησιού Φραντζέσκο Μοροζίνι, θείο του θρυλικού υπερασπιστή του Χάνδακα στα τελευταία χρόνια της πολιορκίας από τους Τούρκους. Από τον προβλεπτή φέρει και το όνομά της η κρήνη, που εγκαινιάστηκε κι έτρεξε το πρώτο νερό στην πόλη στις 25 Απριλίου 1628, ημέρα της εορτής του Αγίου Μάρκου. Το νερό ερχόταν από τις πηγές του Γιούχτα. Σημειώνεται ότι κατά τις τελευταίες δεκαετίες της τουρκοκρατίας το μνημείο ήταν «κλεισμένο» ανάμεσα σε κάγκελα, που μπορεί να το προστάτευαν από κάθε λογής καταστροφή, αλλά αλλοίωναν την εικόνα του. Τα κάγκελα αφαιρέθηκαν το 1900.

ΠΗΓΗ - patris.gr

Τα Εγκλήματα Των Σουμπεριτών Στον Καλλικράτη Και Ο Παπάς Απο Το Μαλεβίζι

 Κάποιοι από τους Σουμπερίτες που είχαν εγκατασταθεί για ένα διάστημα στα Χανιά, είχαν επιτάξει το μισό σπίτι της γιαγιάς μου Περσεφόνης Γαμπά, στον Τοπανά και έχω ακούσει πολλές ιστορίες.

Εκεί έμενε και ένας Σουμπερίτης παπάς από το Μαλεβίζι με την παπαδιά. Μάλιστα, σε κάποιο χρονικό αναφέρεται ότι πήρε το μουλάρι του παπά του χωριού Σήφη Παπαδόσηφου, με τον οποίο ήταν συμμαθητές στην Ιερατική Σχολή.

Το 1948, καταδικάστηκε σε θάνατο και επιπλέον 20 χρόνια κάθειρξη, από το δικαστήριο δοσίλογων στα Χανιά. Αποφυλακίσθηκε μετά από επτά (7) χρόνια και άνοιξε καφενείο στην Αθήνα, μαζί με έναν συγκατάδικό του, αποφυλακισθέντα, επίσης.

Οι βαρβαρότητες των Σουμπεριτών στον Καλλικράτη προξένησαν μεγάλη ανησυχία στον Γερμανό Φρούραρχο Ασκύφου και ζήτησε από τον Στρατηγό Μπρόγιερ, την άμεση απομάκρυνσή του και εκείνος τον ξαπέστειλε στην Θεσσαλονίκη, όπου συνέχισε το “έργο” του.

Την ίδια περίοδο, εκτέλεσαν τον Ασκυφιώτη βοσκό Ι. Λυκάκη που υποχρεώθηκε να τους εξυπηρετήσει σαν οδηγός.

Την 12η Οκτωβρίου, λεηλάτησαν τον οικισμό Καλοί Λάκκοι Σφακίων που οι κάτοικοί του είχαν προλάβει να τον εγκαταλείψουν και συνέχισαν στο Μουρί Σφακίων όπου εκτέλεσαν πέντε Σφακιανούς μετά από ανηλεή βασανιστήρια και αφού τον έναν τον είχαν τυφλώσει…

Απομεινάρια Της Γερμανικής Κατοχής Στο Ηράκλειο

 

ΚΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΚΟΛΟΝΕΣ ΓΙΑ ΚΕΡΑΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ 

( ΑΗ ... ΛΙΑ ) ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΚΕΡΑΙΕΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΜΕ ΠΕΤΡΟΧΤΙΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΦΥΛΑΚΙΟ

Ο Ναός Του Αγίου Αντωνίου Και Το Λαογραφικό Μουσείο Στο Μύρτο

 

Ο Άγιος Αντώνιος είναι ο Καθεδρικός ναός του Μύρτου. Είναι ναός μικρός, μονόκλιτος, διμάρτυρος, αφιερωμένος στην μνήμη του Αγίου Αντωνίου και στην Ανάληψη του Χριστού. 
Η χρονολογία κατασκευής του ναού δεν είναι εξακριβωμένη, όμως σε ένα Ενετικό χάρτη της παραλίας του Μύρτου που χαρτογραφήθηκε στο τέλος του 14ου ή τις αρχές του 15ου αιώνα μ.Χ. σημειώνεται μια εκκλησία με την ένδειξη S. ANTONIO, η οποία βρίσκεται περίπου στην ίδια θέση με τον σημερινό ναό. 
Ο ναός πιθανολογείται ότι χτίστηκε την δεύτερη Βυζαντινή περίοδο στην Κρήτη, όμως ίχνη του βυζαντινού ναού δεν βρέθηκαν πουθενά και κανείς δεν γνωρίζει αν ο σημερινός ναός είναι χτισμένος στα θεμέλια του παλαιού. 

Φαίνεται ότι η εκκλησιά καταστράφηκε ολότελα από άγνωστη αιτία, ίσως όμως και από τους Τούρκους το 1647-1648 μετά την κατάληψη της περιοχής, ή από τον μεγάλο σεισμό του 1780. 
Ο σημερινός ναός, σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, διαμορφώθηκε στη σημερινή του μορφή γύρω στο 1853 από κατοίκους των συνοικισμών Αγιου Βασιλείου και Μετοχίου. 
Κατά την επισκευή του ναού το 1950 βρέθηκε ότι η Αγία Τράπεζα ήταν κατασκευασμένη από μαρμάρινες βάσεις ρωμαϊκών κιόνων και ο τοίχος της δυτικής πλευράς αντι για πέτρες ήταν χτισμένος με κομμάτια μάρμαρο, βάσεις κιόνων και κομμάτια από αγάλματα. 

Ο Άγιος Δημήτριος Των Μαραγκών Στην Πόλη Του Ηρακλείου

 

Ήταν η εκκλησία της συντεχνίας των μαραγκών  και  βρισκόταν  στη  θέση  του  σημερινού Αγίου Δημητρίου Λιμένος. Από την παλιά  εκκλησία των αρχών της Βενετοκρατίας υπάρχει μονάχα ένα τμήμα της τοιχογραφίας στο ιερό. Την εποχή του Gerola υπήρχε μονάχα τμήμα του βόρειου τοίχου της αψίδας, και του πρόναου.


 



 

Το βόρειο τμήμα του  ναού  είχε  ενσωματωθεί με τα σπίτια που υπήρχαν εκεί και το σωζόμενο μέρος του  ναού υψωνόταν πάνω σε μια πλατεία.  Ο ναός  ήταν τρίκλιτος

την περίοδο  της  Tουρκοκρατίας εγκαταλείφθηκε και ερειπώθηκε.  

Στην   διάρκεια   της   γερμανικής   επιθέσεως   βομβαρδίστηκε  και καταστρέφεται ολοσχερώς για να αρχίσει να κτίζεται εκ νέου την δεκαετία 1950-60 και να 

ξανά εγκαινιαστεί στις 15-6-1965.  Ανακαινίστηκε  το  1964. Ο ναός  απο το 1947 αποτελεί  διατηρητέο μνημείο.

Η Ταινία Η Νεράιδα Και Το Παλικάρι Γυρισμένη Σε 4 Τοποθεσίες Της Κρήτης

 

Το καλοκαίρι του 1969 η Φίνος Φιλμγυρίζει στην Κρήτη τη μουσική κωμωδία "Η Νεράιδα και το Παλικάρι". Ένα στόρι βασισμένο στο μύθο του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, γραμμένο από το Λάκη Μιχαηλίδη, ειδικά για το ζευγάρι Αλίκη Βουγιουκλάκη - Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Η πρώτη συνεργασία του Μιχαηλίδη με την Αλίκη έγινε το 1967 με το σενάριο "Το Πιο Λαμπρό Αστέρι", το οποίο έγινε ταινία από τον Κώστα Καραγιάννη.

 Όταν το 1968 η Εθνική μας Σταρ επέστρεψε στη Φίνος Φιλμ απαιτεί από το Φίνο στην πρώτη τους ταινία το σενάριο να γράψει ο Λάκης Μιχαηλίδης (Λακούλη τον αποκαλούσε η Αλίκη). Έτσι γεννήθηκε η "Αρχόντισσα κι ο Αλήτης" και ένα χρόνο αργότερα η "Νεράιδα και το Παλικάρι".

Η Εθνική μας Σταρ  με μέλη του Παγκρήτιου ομίλου βρακοφόρων και του τουριστικού ομίλου Κρήτης, που συμμετείχαν στα γυρίσματα της ταινίας.

Τα γυρίσματα έγιναν στα Χανιά και συγκεκριμένα στο παλιό Ενετικό λιμάνι της πόλης,  στο παραθαλάσσιο χωριό Κολυμπάρι, ενώ η "πλατεία" του χωριού που αναφέρεται και που έγιναν αρκετά γυρίσματα είναι το κέντρο της πόλης του Αγίου Νικολάου Λασιθίου στη λιμνοθάλασσα Βουλισμένη στην άλλη μεριά της Κρήτης, καθώς και στην Παναγία την Κερά στην Κριτσά και το σπίτι του σκηνοθέτη Νίκου Κούνδουρου στον όρμο του Αγίου Νικολάου.

ΚΟΛΥΜΠΑΡΙ

ΕΝΕΤΙΚΟ ΛΙΜΑΝΙ ΧΑΝΙΩΝ

Η ταινία έκοψε 626.540 εισιτήρια όταν προβλήθηκε στους κινηματογράφους.

Άλλο επίσης αξιοπερίεργο είναι ότι η μουσική δεν είναι κρητική αλλά νησιωτικού τύπου από τον συνθέτη Νίκο Μαμαγκάκη.Στην σκηνή της Αλίκης Βουγιουκλάκη στο μπαλκόνι με το πέπλο η Αλίκη είναι έγκυος στον γιό της Γιάννη.

Το τραγούδι με τίτλο "νανούρισμα" που ερμηνεύει στη συγκεκριμένη σκηνή η αξέχαστη ηθοποιός είναι σε μουσική Μάνου Λοΐζου και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου.

ΛΙΜΝΗ ΒΟΥΛΙΣΜΕΝΗ ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Ο Ντίνος Δημόπουλος, παλιός συνεργάτης της Αλίκης, μεταφέρει το στόρι του Μιχαηλίδη χαρίζοντας στιγμές ανθολογίας στον ελληνικό κινηματογράφο. Πέρα από τη σκηνή του μπαλκονιού ξεχωρίζουν όλες οι σκηνές του Νίκου Τσούκα, ο οποίος ως αστυνομικός προσπαθεί με κάθε τρόπο να σταματήσει τη βεντέτα ανάμεσα στις δύο οικογένειες της Κρήτης, τους Φουρτουνάκηδες και τους Βροντάκηδες. Κλασική και η στιγμή της μεταμόρφωσης της Αλίκης από Νεράιδα σε Κρητικάτσι βρακοφόρο και Λεβέντικο.

Μουσικά η ταινία ήταν αρχικά να ντυθεί με τις μελωδίες και τα τραγούδια του Μάνου Λοΐζου. Μάλιστα οι δυο πρωταγωνιστές ηχογράφησαν τα τραγούδια "Ανέβα στο Χαγιάτι μου", "Νανούρισμα" και "Ρίξε 12 Μαχαίρια". Όταν όμως ο Φίνος τ΄άκουσε τα απέρριψε και ζήτησε από το Νίκο Μαμαγκάκη να γράψει τραγούδια και οργανικά θέματα, πιστεύοντας ότι θα κατάφερνε καλύτερα από το Λοΐζο, λόγω της Κρητικής καταγωγής του. Πραγματικά το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό και ενθουσίασε όλους τους συντελεστές. 

Όμως από τα τραγούδια του Λοΐζου κρατήθηκε το "Νανούρισμα", με τους υπέροχους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Σύμφωνα με όσα εκμυστηρεύτηκε χρόνια αργότερα η Βουγιουκλάκη στο Μάκη Δελαπόρτα, οι στίχοι είχαν γραφτεί ειδικά για το γιο της Γιάννη. Δισκογραφικά το "Θα Κεντήσω" θα γίνει μεγάλη επιτυχία από τη Μαρίζα Κωχ και θα ενταχθεί στο δίσκο 33 στροφών "Θαλασσογραφίες" (1970 Minos). 

Όσο για το "Ρίξε 12 Μαχαίρια" θα το ερμηνεύσει η Ελένη Ροδά το 1971 στην ταινία του Όμηρου Ευστρατιάδη "Πρόκληση". Το σάουντρακ της "Νεράιδας" κυκλοφόρησε το 1999 χωρίς όμως το "Νανούρισμα". Στην ακυκλοφόρητη έκδοση που σας παρουσιάζω υπάρχουν όλα τα τραγούδια του φιλμ αλλά και μουσικές γέφυρες.

Κάτι που ελάχιστοι είχαν αντιληφθεί την εποχή εκείνη, ήταν ότι στα μακρινά πλάνα την Εθνική μας Σταρ αντικαθιστούσε η σωσίας της, η Μίτση (κατά κόσμον Δήμητρα Κανελλοπούλου). Όσο για το φινάλε της ταινίας γυρίστηκε δυο φορές καθώς ο Φίνος θεωρούσε ότι τα πρώτα πλάνα αδικούσαν την αγαπημένη του Αλίκη.

 Η πρεμιέρα της ταινίας είχε γίνει 3 μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 1969 και το εισπρακτικό αποτέλεσμα ήταν ένας θρίαμβος (626.540 εισιτήρια Α΄προβολής).

Η Νεράιδα και το Παλικάρι είναι ο τίτλος μιας ελληνικής αισθηματικής κινηματογραφικής Ταινίας, του 1969 σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου, και σενάριο Λάκη Μιχαηλίδη, με πρωταγωνιστές την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, και τον Σπύρο Καλογήρου.

Στην Κρήτη, υπάρχει μια μεγάλη βεντέτα που κρατάει αιώνες, ανάμεσα στους Βροντάκηδες και τους Φουρτουνάκηδες.

 Η κάθε μια από τις δύο οικογένειες κρατάνε μακριά τα παιδιά τους για να μη τύχει και αγαπηθούν, οι Βροντάκηδες το γιο τους το Μανούσο, τον έστειλαν από μικρό παιδί στην Αθήνα. Όταν όμως ο Μανούσος κατεβαίνει από την Αθήνα, μετά από κάλεσμα των γονιών του για να τον προξενέψουν με την κόρη του Κωνσταντογιωργάκη το Λενιώ, που είναι "βαρέων βαρών" και αντικρίζει για πρώτη φορά το Κατερινιώ των Φουρτουνάκηδων στο γλέντι του αρραβώνα της με τον Καπετάν Σκανταλάκη, τότε ανθίζει ένας μεγάλος έρωτας που όταν αποκαλύπτεται ανάβουν τα αίματα και η βεντέτα, αλλά όλα θα καταλήξουν σε ένα ευτυχισμένο γάμο.

Αλίκη Βουγιουκλάκη - Κατερινιώ
Δημήτρης Παπαμιχαήλ - Μανούσος
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος - Κύριος Φουρτουνάκης
Σπύρος Καλογήρου - Σκανταλάκης
Τζόλυ Γαρμπή - Αδελφή Φουρτουνάκη
Ευαγγελία Σαμιωτάκη - Λενιώ
Ειρήνη Κουμαριανού - Μητέρα Μανούσου
Μήτση Κωνσταντάρα - Μερόπη
Νότης Περγιάλης - Παπάς

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ
ΠΗΓΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΠΗΓΗ