Οι Έξοδοι Μας Για Φαγητό Την Δεκαετία Του 1990 Στην Εξοχική Ταβέρνα Παπαδάκης Στη Ροδιά

 

Το χωριό Ροδιά του τότε δήμου Γαζίου σημερινού δήμου Μαλεβιζίου φημίζεται για την απέραντη θέα του στον κόλπο των ελληνοπεραμάτων και δικαίως έχει χαρακτηριστεί το μπαλκόνι του Ηρακλείου.

Την δεκαετία του 1990 συχνά πυκνά οι Ηρακλειώτες ανηφόριζαν στις 3 ταβέρνες που υπήρχαν στο δρόμο που οδηγεί για το χωριό.

Συνήθεια που εξακολουθούν και σήμερα να κάνουν με την διαφορά ότι οι ταβέρνες πλέον είναι πολύ περισσότερες όπως και οι βίλες ή μόνιμες κατοικίες που έχουν κατασκευαστεί.

Η ταβέρνα Ρέμβη, και ο Κεγός του Ρεράκη ήταν 2 μαγαζιά που υπήρχαν μέσα στο χωριό και το Αλωνάκι με την ταβέρνα Παπαδάκης  που βρισκόταν στις στροφές του δρόμου πρίν το χωριό συνέθεταν το πάζλ των εξοχικών ταβερνών της περιοχής.

Σας παραθέτουμε υλικό που είχαμε αποτυπώσει με την φωτογραφική μας μηχανή στις συχνές μας επισκέψεις στην ταβέρνα Παπαδάκης.

Κατά την διάρκεια της μέρας αλλά και τα ατέλειωτα βράδια που χαζεύαμερ τα μικρά φωτάκια του Ηρακλείου πίνοντας το κρασί μας .

Και πάντα ο γελαστός Νίκος Παπαδάκης να σε υποδέχεται μέ ένα ρακάκι και ένα μικρό πιατάκι με κομμένο αγγούρι και ντομάτα έως ότου έρθει η παραγγελία.

Είτε επιλέγοντας μέσα στο κατάστημα με τα κρεμαστά φυτά και τα χαρακτηριστικά τραπεζομάντιλα ,είτε απολαμβάνοντας έξω στην κρεμαστή εξέδρα το φαγητό σου με θέα το Ηράκλειο.

Βρισκόμαστε στην δεκαετία του 1990

ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

«Το 1957 Το Νησί Της Σιωπής Αποκαλύπτει Μια Καινούργια Σκηνοθέτη, Την Λίλα Κουρκουλάκου.

 

Η επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Το νησί» έφερε στην επιφάνεια μια ξεχασμένη ιστορία. Την ιστορία της Σπιναλόγκας, του νησιού που από το 1903 ως το 1958 λειτούργησε ως τόπος απομόνωσης των λεπρών (χανσενικών).

Η σκηνοθέτιδα Λίλα Κουρκουλάκου, λίγους μήνες πριν «κλείσει» η Σπιναλόγκα, γύρισε την ταινία «Σπιναλόγκα: Το νησί της σιωπής», η οποία προβάλλεται σε νέα κόπια διάρκειας 65 λεπτών από την αρχική που ήταν 90 λεπτά. Μάλιστα έκανε γυρίσματα και στο νησί και η προβολή της ταινίας είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμο του λεπροκομείου.

Η επιβεβλημένη απομόνωση των κατοίκων- ασθενών δημιουργεί καθημερινά τριβές και εντάσεις που απασχολούν τόσο τις Αρχές όσο και τους ίδιους τους ασθενείς. Ένα ζευγάρι γιατρών (Γ. Καμπανέλλης-Ν. Σγουρίδου) που αγωνίζεται για την θεραπεία της λέπρας στο νησί, πλήττεται τελικά από αυτήν, όταν ο άντρας υποκύπτει στην ασθένεια. Όμως, το νέο φάρμακο που στο μεταξύ έχει εφευρεθεί, αποκαθιστά την υγεία του και βοηθά στην ίαση και των υπολοίπων ασθενών. Η Αγλαΐα Μητροπούλου, στο βιβλίο της Ελληνικός Κινηματογράφος λέει για την ταινία: «Το 1957 το Νησί της Σιωπής αποκαλύπτει μια καινούργια σκηνοθέτη, την Λίλα Κουρκουλάκου. 

Νέα, γεμάτη ενθουσιασμό, ύστερα από σπουδές στο Πειραματικό Κέντρο Κινηματογράφου της Ρώμης, βάζει σ’ αυτή τη μελέτη για τη ζωή των λεπρών στη Σπιναλόγκα μιαν αφοσίωση και μια στοργή που φωτίζουν νεορεαλιστικά το ντοκυμενταρίστικο πλαίσιο και στυλ της ταινίας». Η σκηνοθέτης κάνει ένα τολμηρό κινηματογραφικό βήμα για την εποχή της και απομυθοποιεί την ασθένεια της λέπρας χωρίς να φτάνει στα άκρα και χωρίς να ωραιοποιεί τους χαρακτήρες. Η ταινία θεωρείται πρωτοποριακή διεθνώς, τόσο στη σύλληψη του θέματος όσο και στην εκτέλεση. Πρόκειται για μια ιστορική ταινία, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο και στην μετέπειτα ιστορία του νησιού και των κατοίκων του, αφού έγινε η αφορμή να κλείσει το λεπροκομείο της Σπιναλόγκα και οι ελάχιστοι εναπομείναντες πρώην λεπροί να μεταφερθούν στο νοσοκομείο λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα. Χάρισε στην Λίλα Κουρκουλάκου συμμετοχή στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1958 ως επίσημη ελληνική συμμετοχή, και ήταν η πρώτη γυναικεία ταινία παγκοσμίως που έλαβε μέρος σε διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ.

ΠΗΓΗ - http://kersanidis.wordpress.com/

Οι Γητειές Της Επαρχίας Πεδιάδος

 Γητειά είναι ένας « μαγικός διάλογος» του ανθρώπου με υπερφυσικές δυνάμεις…

« Εγώ κατέχω τη γηθειά κι ότι να τη διαβάσω,

στα όρη ναν ΄ η κοπελιά θα τηνε κατεβάσω»

« Γητεύτρα με το λιόκουρνο θα βρω να ξεματιάζει

να μάθω ποιος σε φτάρμιξε και ποιος σ΄ αποθαμάζει»

Γητειές

Για τσι καλογεννούσες ή συντέκνισσες

Παίρνομε τέσσερα ξυλαράκια και τα καρφώνομαι στο χώμα η στον τοίχο του κοτετσιού , ώστε να σχηματίζουν παραλληλόγραμμο. Ύστερα παιρνομε κόκκινη βαμβακερή κλωστή και κάνομε ένα Χ δένοντας την κλωστή στα ξυλαράκια και λέμε τρεις φορές:

Συντέκνισσα συντέκνισσα,

Έσαξα σου ένα ν-αργαστήρι,

Να ΄φαίνεις να ξυφαίνεις

Να μη μου πειράζεις τα πουλιά .

Για την κλωσσού.

Αφού βάλομε τα αυγά που θα θέσουνε στην όρνιθα σ ένα κόσκινο , Θέτουμε την κλωσσού στη γέμωση του φεγγαριού , να ξανοίγει βορινά, την σταυρώναμε και λέμε

Ως είναι το φεγγάρι γεμάτο

Να γεμώσει η κλωσσού πουλιά.

Ως αγάπησε ο Χριστός την εκκλησία

Ν αγαπήσει η κλωσσού τα αυγά.

Για τα κακά όνειρα

Αν ονειρευτείς κιανένα κακό όνειρο, κάνεις το σταυρό σου και λες:

Τ΄ όνειρό σου θέ μου ,

Καλό κι ευλοημένο ,

στο Θεό παραδομένο

Για το ποδαρικό

Μόλις ξημερώσει η πρωτοχρονιά , παιρνομε μια πέτρα και πάμε να κάνομε ποδαρικό

Καθόμαστε απάνω στην πέτρα και λέμε:

Κλου κλου στα ορνίθια σας καλοχρονιά στα σπίθια σας

Αρνιά και ρίφια θηλυκά και μοσχάρια αρσενικά

Όξω ψύλλοι και κοριοί και στ αόρι ποντικοί για να τρώνε το τυρί.

Άμα κορνιάσει το πόδι

Ξεκόρνια κόρνια πόδα μου

Να πας στη βαρεμένη

Κι αν δε σε καλοδεχτεί να μη καλογεννήσει.

Για να χάσει ο αντίπαλος στο παιχνίδι

Λέμε στον αντίπαλο :

Από κάτω απ την καμπάνα

Κάθεται μι ατζιγκάνα

Και βαστά το χάσι χασι

Παναγία μου να χάσει.

Όταν τα παιδιά αλλάζουν τα δόντια τους

Παίρνει το κοπέλι το δόντι που βγήκε και το κρύβει σε μια τρύπα

Πάρε ποντικέ τ΄ αντόντι μου και δος μου σιδερένιο

Να κουκαλίζω το ψωμί το παξιμαδερένιο

Για τα πρώτα φρούτα

Το πρώτο φρούτο κάθε παραγωγικής περιόδου τα δοκίμαζε γυναίκα καρπερή και λέμε την ευχή

Λίγωση και γέμωση

Ο κόσμος να γεμίσει.

Για το φταρμό

Τις ευχές πρέπει να στις μάθει ένας άντρας, αλλιώς δεν έχουν “δύναμη”! Ο “ματιασμένος” που δέχεται τις ευχές, δεν πρέπει να πει “ευχαριστώ” γιατί το ξεμάτιασμα δε θα πιάσει!

΄

Α)Σταυρώνουμε αυτόν που θέμε να ξεματιάσουμε και λέμε τρεις φορές:

Ιησούς Χριστός Νικά όλα τα κακά σκορπά.

Φύγε βρωμοφταρμέ από το δούλο του Θεού ….(και λέμε τα ονομά του

Β) πέντε και πέντε δέκα και πέντε δεκαπέντε και πέντε είκοσι και πέντε είκοσι πέντε και πέντε τριάντα και πέντε τριανταπέντε και πέντε σαράντα. Σαράντα Άγιοι βοηθάτε του (τζη) . Αν είναι άντρας να σβήνουν τα σβάχια ντου αν είναι γυναίκα να φύγουν τα βυζιά τζη. Φτου φτου στα μάθια τα κακά.

Για τον τζίτο στο μάτι

Πιστεύεται ότι προκαλείται άμα σου ζητήξει πράμα καμιά βαρεμένη (έγκυος) και δεν της το δώσεις

Παίρνομε τρεις κόκκους κριθάρι. Τους κρατάμε στη δεξιά παλάμη μας.

Παίρνομε ένα ένα κόκκο και τζιμπούμε το τζιτο και ύστερα το πετούμε πίσω μας και λέμε κάθε φορά

Στ όνομα του θεού

ν ανοίξει το ματάκι του δούλου του Θεού …(ονομα0

Απόψε τσιτος και κρίθος αύριο μήτε τσίτος , μήτε κρίθος.

Το λέμε τρία και γένει ο τσίτος

Για τι μυρμηγκιές

Λέγεται στη λιγωση του φεγγαριού τρεις φορές. Πέμπτη , Σάββατο, Πέμπτη.

Καλώς ΄ρθε το φεγγάρι

Με ρόδα και τριανταφυλλιές

Κι απ το δούλο του Θεού …(όνομα)

Να χαθούν οι μυρμηγκιες.

Να χαθούν, να ξεραθούνε και να μη ξαναβρεθούνε.

Μη τζι βρει τα άλλο Σαββάτο

Να τσι βγάλει από τον πάτο.

Μη τζι βρει η Πέμπτη

Να τσι ξολοθρέψει

Να μη τζι βρει η Παρασκευή

Να τσι βγάλει από κει.

Για το λαιμόπονο

Ετρίβανε τον καρπό του χεριού και όσο τον τρίβανε λέγανε τρεις φορές

Ο λαιμόπονος είχε εννιά αδερφούς

Απ τσι εννιά εμείνανε οχτώ,

Απ τι οχτώ εφτά,

Απ τσι εφτά έξε,

Από τσι έξι πέντε,

Απ τσι πέντε τέσσερις,

Απ τσι τέσσερις τρεις,

Απ τσι τρεις δυο,

Απ τσι δυο ένας

Κι απ τον ένα κανένα

Άμε στο καλό

Την υγειά σου να χεις.

Για τσι άφτρες

Παίρνομε ένα ποτηράκι με κρασί ,βουτάμε ένα κλαδί βασιλικό ( ή δυόσμο) και σταυρώνουμε το στόμα αυτού που έχει τσι άφτρες και λέμε τρεις φορές:

Απόψε άφτρα κι άστρα,

αύριο ούτε άστρα ούτε άφτρα.

Για το φταρμό των ζώων

Παίρνομε ένα ποτήρι με νερό, ρίχνομε μέσα λίγο αλάτι, βουτάμε το χέρι μας , ραντίζομε το ζώο και λέμε τρεις φορές :

Είδε πράμα θαυμαστό που το είδε κι ο Χριστός

Να του χύνομε νερό να γίνεται εφτάγερο

Για τις ελιές (σπίλους)

Όταν έχει κανείς μια ελιά πάνω του και είναι άσκημη ή τονε πειράζει

Κόβομε ένα ξυλαράκι από μια μουρνιά και με αυτό σταυρώνομε την ελιά και λέμε τρεις φορές:

« Αη Γιάννης κι Άη Γιώργης αδιάμαντος από την Πόλη

στον Άγιο τραπεζοφόρο φυτέψανε περιβόλι.

Μηλιά και δάφνη και μουρνιά.

Η δάφνη και η μηλιά να ανθεί και η μουρνιά να ξεραθεί.

Αν- ε- φυτρώσει Δευτέρα να μη βγάλει την ημέρα,

Αν- ε- φυτρώσει Τρίτη από το δούλο του Θεού να λείπει,

Αν- ε – φυτρώσει την Τετάρτη να ξεριζωθεί να σπάσει,

Αν- ε- φυτρώσει Πέμπτη να ξεριζωθεί να πέσει

Αν- ε- φυτρώσει την Παρασκευή να ξεριζωθεί από κει,

Αν- ε- φυτρώσει το Σαββάτο να ξεριζωθεί απ΄τον πάτο

Αν- ε- φυτρώσει Κυριακή να ξεριζωθεί από κει.

Να πάει στον πάτο της θάλασσας, να βρει ψάρι να φάει και από το δούλο του Θεού (όνομα) να λείπει.

( οι πιο πάνω γητειές είναι από την επαρχία Πεδιάδος)

... ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ