Χανιά: Μπάνια Και Καταδύσεις Στο Νησάκι «Λαζαρέττα»

 «Καταφύγιο» δροσιάς και χαλάρωσης αποτελεί το μικρό νησάκι «Λαζαρέττα», μήκους 200 μέτρων και πλάτους μόλις 70 μέτρων, που βρίσκεται στην καρδιά του κόλπου των Χανίων σε απόσταση ενός ναυτικού μιλίου από την αστική και πολυσύχναστη παραλία της Νέας Χώρας.

Το μικρό αυτό νησάκι συνδέεται με την ιστορία του τόπου και τους καλοκαιρινούς μήνες δέχεται την επίσκεψη κολυμβητών που διανύουν την απόσταση από την παραλία της Νέας Χώρας αλλά και επισκεπτών με τουριστικά και ιδιωτικά σκάφη.

Το νησάκι δεν είναι κατοικήσιμο και όσοι το επισκέπτονται απολαμβάνουν το μπάνιο τους μακριά από τον θόρυβο μιας πολυσύχναστης παραλίας.

Τα «Λαζαρέττα» επισκέπτονται σήμερα και σχολές καταδύσεων, ενώ το τέλος του καλοκαιριού οργανώνεται κολυμβητικός αγώνας από το ενετικό λιμάνι της πόλης και την παραλία της Νέας Χώρας με μεγάλη συμμετοχή.

Το νησάκι κατά τον 17ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε από τους Βενετούς ως τόπος απομόνωσης των λεπρών και το όνομα του  έχει ληφθεί από τον  προστάτη των λεπρών σύμφωνα με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, Λάζαρο. Τα κτήρια που υπήρχαν από την περίοδο των Ενετών πάνω στο νησί κατεδαφίστηκαν από τους Τούρκους το 1645  που χρησιμοποίησαν το «Λαζαρέττα», ως μέρος του οχυρού των Χανίων.

Κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής της Κρήτης, το νησί αποτελούσε σημείο στρατιωτικών ασκήσεων των στρατευμάτων κατοχής.

Σήμερα πάνω στο μικρό νησί υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι του προστάτη των ναυτικών Αγίου Νικολάου.

ΠΗΓΗ ΑΠΕ

Το Παραδοσιακό Χωριό Οικολογικού Τουρισμού Λάσινθος Στο Οροπέδιο Λασιθίου

 

Στο Οροπέδιο Λασιθίου, διάσημο για τον κάμπο του και τους χιλιάδες ανεμόμυλους του, εκεί όπου σύμφωνα με τη μυθολογία γεννήθηκε ο Δίας, ο πατέρας θεών και ανθρώπων, κοντά στο χωριό Άγιος Γεώργιος, βρίσκεται το "Λάσινθος", το μοναδικό Παραδοσιακό Χωριό Οικολογικού Τουρισμού στην Κρήτη.

Το "Λάσινθος", πήρε το όνομα του από την αρχαία λέξη «Λάσινθος» (Λάσινθος-Λασίθι) η οποία βρέθηκε σε αρχαίες επιγραφές σε διάφορα σημεία της Κρήτης και η ηλικία της είναι τουλάχιστον 3.500 χρόνων.

Τόπος φιλόξενος και γαλήνιος, πολύ κοντά στην πολύβουη βόρεια ακτή της Κρήτης (μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα Μάλια) αλλά συνάμα τόσο κοντά στην καρδιά της Κρητικής Γης.

Φτάνοντας στο φυσικό πάρκο Λάσινθος φροντίστε να έχετε αρκετό χρόνο, για να περιηγηθείτε στην μεγάλη αυτή έκταση 200 στρεμμάτων, να ακολουθήσετε μονοπάτια που οδηγούν στις φάρμες στις οποίες θα δείτε διάφορα είδη ζώων ορισμένα από αυτά είναι και αρκετά σπάνια. Η Φάρμα φιλοξενεί κότες, πάπιες, χήνες, γαλοπούλες, εντυπωσιακά παγόνια, περιστέρια, θορυβώδεις πέρδικες, φασιανούς, ορτύκια, ψηλόλιγνες στρουθοκάμηλοι, αλλά και το σπάνιο τοπικό ζώο της Κρήτης το Κρητικό Αίγαγρο (κρι-κρι) ίσως και κανένα άρκαλο (ασβό) εάν δεν κρύβεται στα λαγούμια του και άλλα ήμερα ζώα στα οποία μην διστάσετε να τους προσφέρετε ένα χάδι η ακόμα και να τα περιποιηθείτε με την βοήθεια των ιδιοκτητών. Όσο αναφορά τις δραστηριότητες εντός του αγροκτήματος ένας επισκέπτης μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο σε 5 x 5 η μπάσκετ, κολύμπι, τοξοβολία, ιππασία, ποδήλατο βουνού, αλλά και πεζοπορίες σε ειδικά διαμορφωμένα μονοπάτια καθώς και να παρακολουθήσει διάφορα εργαστήρια ξυλογλυπτικής, αρωματοποιήας, κηροπλαστικής, κεραμικής τέχνης, υφαντικής τέχνης, τυποποίηση μελιού καθώς και αποστακτήριο ρακής.

Συνδυάζοντας το ήρεμο, καταπράσινο και ασφαλές περιβάλλον στους πρόποδες της οροσειράς Δίκτη με την απαράμιλλη και αναλλοίωτη ομορφιά του εναλλασσόμενου άγριου φυσικού τοπίου, συνθέτει μία καταπληκτική εικόνα αξέχαστη στον επισκέπτη.

Το Καλοκαίρι τελείωσε Λες Και Είναι Απόγευμα Κυριακής

 Ήδη βρισκόμαστε στα μέσα Οκτωβρίου και μπορεί παραδοσιακά στην Ελλάδα, και γενικά τη Μεσόγειο, οι παραλίες να ήταν σχεδόν γεμάτες έως και τέλος Σεπτεμβρίου, στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη ωστόσο έχουν αρχίσει να αισθάνονται τον καιρό να ψυχραίνει.

Το καράβι πλέει στον ορίζοντα όπως το καλοκαίρι πάνω στο χρόνο. Μπορεί να μη γνωρίζεις τον προορισμό του, αλλά ξέρεις ότι στο τέλος θα ρίξει την αλυσίδα και οι επιβάτες θα βγουν σαν λέξεις από θυμωμένο στόμα. Το καλοκαίρι τελειώνει λες και είναι απόγευμα Κυριακής που αργεί να νυχτώσει.

Πολλές φορές το «από Αύγουστο χειμώνα» θυμίζει κάποιον που βιάζεται να πεθάνει-ευτυχώς που υπάρχει και το «από Μάρτη καλοκαίρι» για να φέρνει τα πράγματα σε μία ισορροπία. Όμως ναι, καλό είναι να ξεμπερδεύεις από τον Δεκαπενταύγουστο και μετά.

 Η ζέστη δεν ταιριάζει με τη διάθεση που ακολουθεί, δεν κρατάς το δένδρο στολισμένο μετά τα Φώτα. Παλαιότερα ο Σεπτέμβριος έκανε γρήγορα την άχαρη δουλειά. Δύο-τρεις βροχές στην αρχή και ξέπλενε τις ψευδαισθήσεις. Και το καλοκαίρι έφευγε χωρίς καν να το πάρεις είδηση, όπως, σβήνει μία λάμπα το ξημέρωμα. 

Τώρα το καλοκαίρι θέλει να σε πεθάνει, να σε πάρει μαζί του. Φυτεύει καύσωνες μέσα στο Σεπτέμβριο και εσύ βλέπεις παραλίες, θέλεις να πας αλλά δεν μπορείς. Στο μεταξύ το νησί αδειάζει, αλλά δεν είσαι εκεί να το χαρείς. Ο Δεκαπενταύγουστος της πόλης είναι ο χειμώνας του νησιού. Κρατάει περισσότερο, αλλά είναι για λιγότερους.

Μπαίνεις στην αρένα και είναι όλα τα θηρία γύρω σου. Και ο χειμώνας, αυτή η «έντιμη» εποχή, είναι πιο κοντά απ’ ότι νομίζεις. Είναι μέσα στη ντουλάπα σου, μυρίζει ναφθαλίνη.

Η άλλη δυσκολία τούτων των ημερών είναι όταν καταλαβαίνεις ότι δεν ξεκουράστηκες. Η αληθινή Πρωτοχρονιά του Σεπτεμβρίου σε βρίσκει εξαντλημένο, οδοιπόρο με κεκτημένη ταχύτητα από άλλα καλοκαίρια, ποιος ξέρει πόσο παλιά. 

Το μόνο παρήγορο είναι πως πλέον οι εποχές γυρίζουν πιο γρήγορα και μέχρι να ξεψυχήσει το ένα καλοκαίρι, έρχεται το άλλο. Όμως θα είναι πιο δύσκολο. Όχι επειδή μεγαλώνεις, αλλά επειδή ξέρεις πολλά και θυμάσαι περισσότερα. 

Επίσης θα μοιάζει εφιαλτικά τα προηγούμενα. Καμιά φορά το να συνδέσεις μία ανάμνηση με συγκεκριμένο καλοκαίρι είναι σαν να ψάχνεις ένα συγκεκριμένο νόμισμα σε μία χούφτα με κέρματα.

Το καράβι, λοιπόν, που πλέει στον ορίζοντα πάει προς τη Δύση. Σε λίγο η θάλασσα θα πάρει πίσω τη γραμμή με τα απόνερα. Το καλοκαίρι τελειώνει μαζί με τις ψευδαισθήσεις, τα λουκέτα κλειδώνουν και ο κόσμος μπαίνει πάλι σε μία τάξη.

http://www.protagon.gr/

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

Την Ιστορία την φτιάχνουν άπειρες στιγμές κουράγιου που μπορεί να είναι και τεκμήρια για τους αναλυτές του παρελθόντος.

 Ιστορία είναι τα σπουδαία γεγονότα  που αλλάζουν τη ζωή των ανθρώπων, είναι οι μάχες, οι πολιτικές  και οικονομικές αντιπαραθέσεις, οι  μεγάλες συμφωνίες και διαφωνίες, οι απρόβλεπτες φυσικές καταστροφές, οι αντιδράσεις των ανθρώπων. 

Ιστορία όμως είναι και οι χιλιάδες καθημερινές στιγμές που μπορεί να μην τις γράψει ποτέ κανένα βιβλίο ή μπορεί και να τις συμπεριλάβει σε δυο γραμμές όλες και όλες σαν μια αιτία και ένα αποτέλεσμα. 

Την Ιστορία την φτιάχνουν άπειρες στιγμές κουράγιου, απελπισίας, υπομονής, χαράς, ανοησίας, τέχνης, ελπίδας, σιωπής ή φλυαρίας, απάθειας ή έρωτα, στιγμές που μπορεί να είναι και τεκμήρια για τους φιλόπονους μελετητές της Ιστορίας  και αναλυτές του παρελθόντος. 

Και είναι και κάποιες  στιγμές καλά κρυμμένες  μέσα στα τεκμήρια της Ιστορίας που είναι  γεμάτες  ποίηση. Σαν ποίηση μου φάνηκαν τουλάχιστον εμένα αυτά που ανακάλυψα ανάμεσα στις σελίδες ενός τόμου της εφημερίδας "Η Κρήτη", του 1890, (1308 για τους Μουσουλμάνους) καθώς για άλλη μια φορά έψαχνα  στα κιτρινισμένα φύλλα της.

Η γλώσσα της εφημερίδας μια κομψή  καθαρεύουσα είναι αυτό που έπρεπε να είναι για εκείνη την εποχή και ταιριάζει ωραιότατα  στα θέματα που είναι κυρίως δικαστικά και αναγγελίες πλειστηριασμών λόγω οφειλών, πολύ συχνών εκείνο το διάστημα λόγω οικονομικής δυσπραγίας στο νησί. 

Αυτήν την καθαρεύουσα έρχονται να αναστατώσουν τα τοπωνύμια που ξεπηδούν μέσα από τα  καλοδιατυπωμένα κείμενα των συμβολαιογράφων και μετατρέπουν τις πράξεις σε παραμύθια με μαγικές λέξεις, ικανές να παγώσουν ή να  ξεπαγώσουν τον ανθρώπινο χρόνο. Εις θέσεις λοιπόν: 

Ακονιζέ αόρη 

Κουνιούρη την Λιοφύτα  

Ρούσο ξύλο 

Μπαινοβγαίνω χωράφι 

Σφακοπήγαδο εις την μακράν πεζούλαν

Τζιγκουνιανά εις την βρύσιν αποκάτω   

Σφακιδέ 

Κωνυγκέ 

Ξεροκάμπια εις της κούρταις από πάνω έως του σχοινολάκκια τα χαράκια 

Εις τα σπίθια απ ΄έξω  

Θιμέ  

Πορί 

Κερατέ 

Πέργυρον

Φασκόνερο 

Αμόρους 

Μαμακού 

Αφέντη Χριστώ 

Στενό σοκάκι ή χονδρά χαράκια  

Κουρέντε 

Ποταμίδα Ροβυθιά  

Ροκαλίνα  

Σπλατούρον

Τσε  

Βότομον 

Βούρι Λάκκον και Ανθρωπόλιθον 

Παρπέρους

Μέρμηγκα Λαγκό

Γιούς Μπίρ το Πηγάδι

και σε πολλά άλλα μέρη, λιόδεντρα, αμπέλια, μουριές, αμυγδαλιές, ροδιές, συκιές, αχλαδιές, χαρουπιές, καρυδιές, πολλά μαζί ή λιγοστά, ακόμη και μισά δέντρα με την γύρω γη  ή και χωρίς αυτήν αλλάζουν χέρια και ιδιοκτήτες.  Εμμανουήλ, Στυλιανοί, Κωνσταντίνοι, Νικόλαοι, Μύρωνες, Χαλίλ, Αικατερίνες, Εγιούπ, Ελένες, Μαρίες και Ροδαμνιές, Μεχμέτ, Ρουκιγιέ, Δεμίρ και Ανεζίνες, επισπεύδοντες και οφειλέτες άλλοι χάνουν και στεναχωριούνται  και άλλοι παίρνουν τα κτήματα και χαίρονται.

Στις πόλεις έγγραφα πλειστηριασμών καταγράφουν οικίες με τις  μικρές αυλές τους, που μέσα στην σιωπή των επίσημων εγγράφων απογυμνωμένες από ανθρώπους μοιάζουν με στοιχειωμένες.  Σπίτια με ανώγεια δωμάτια, ισόγεια μαγαζεία, κρήνες και χαζινέδες, τσικμάδες, πορτέγα και αναγκαία, μαγειρεία στις αυλές, μάνδρες  λεμονιές  και κρεβατίνες περιμένουν τις νέες νοικοκυρές για να ζωντανέψουν πάλι.

Το 1890 στα Χανιά μπορείς να μάθεις Ιταλικά με ένα μετζήτι το μήνα, και Γαλλικά με δύο, στους  Καπουκίνους μοναχούς. Οι μήνες του χρόνου αν είσαι Μουσουλμάνος έχουν άλλα ονόματα, όπως Σαμπάν, Δζεμαγιέλ -Αχήρ, Ζιλκαδέ, Χεβάλ και Μουχαρέμ. Το Τελωνείο Χανίων δεν μπορεί να αποφασίσει αν η Κρήτη βρίσκεται στα 1300 ή 1800. Στις 13 Ιανουαρίου 1890 ειδοποιεί ότι εκποιούνται αζήτητα εμπορεύματα με ημερομηνία αφίξεως 1304 μεταξύ των οποίων δέκα κενά βαρέλια από την Βεγγάζη, μια κάλπη από τον Πειραιά και ένα δέμα βιβλία από την Πόλη.

Το Ερτογρούλ μια αυτοκρατορική Οθωμανική φρεγάδα βυθίζεται μακριά στην Ιαπωνία και ο έρανος  στην Κρήτη, για τις οικογένειες των  θυμάτων, αποφέρει εκατόν έξι χιλιάδες γρόσια .Ο πλήρης κατάλογος των συνεισφορών δημοσιεύεται στην εφημερίδα.  Διαλέγω ένα όνομα στην τύχη και σας πληροφορώ ότι η Α. Εξ Αβδούλ Κερήμ Πασσάς έδωσε 100 γρόσια και το χαρέμιον αυτού άλλα 100.

Εν τω μεταξύ τον ίδιο χρόνο οι Χριστιανοί επαναστάτες παίρνουν αμνηστία από τον Πάνσεπτο Άνακτα, οι απαγωγές κορασίδων και οι ζωοκλοπές είναι ένα θέμα, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, Καραβανάδες και Ξυπόλητοι  Ελληνοκρητικοί, τρώγονται μεταξύ τους άγρια.       

Το τελωνείο Χανίων αυτή την φορά μας ειδοποιεί ότι στις 10 Οκτωβρίου του 1890 ένα δέμα, με ενδύματα, προελεύσεως Τσεσμέ, αφίχθει για τον Σαπάν Εφένδη   με το 41ον ταξίδι του ατμόπλοιου Θήβαι της ετερίας Λόυδ. Το δέμα δεν εζητήθη και δι΄ αυτό εκποιείται.

ΠΗΓΗ