Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2023

Tο Σπήλαιο Του Αγίου Αντωνίου Μέσα Στο Πανέμορφο Καταπράσινο Φαράγγι Της Πατσού

  Tο Σπήλαιο του Αγίου Αντωνίου βρίσκεται βόρεια του χωριού Πατσός Αμαρίου, μέσα στο πανέμορφο καταπράσινο  Φαράγγι της Πατσού ή του Αγίου Αντωνίου.


 Το Σπήλαιο αυτό ονομάζεται και ως Σπήλαιο του Κραναίου Ερμή, καθώς ήταν ο τόπος λατρείας του Κραναίου Ερμή, όπως προκύπτει από την αναθηματική επιγραφή "Ερμή Κραναίω, Δώρος Στεφάνω ευχήν".


AGIOSANTONIOS

Σήμερα στο σπήλαιο υπάρχει το όμορφο Εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου, του προστάτη των παιδιών, το οποίο είναι κάτω από τη Βραχοσκεπή του Φαραγγιού.  


Το σπήλαιο, όπως και το φαράγγι, είναι επισκέψιμα καθώς έχουν διαμορφωθεί με διάφορες αισθητικές επεμβάσεις της Δ/νσης Δασών.

agios_antonios1

Περίπου 300 μέτρα μακρύτερα προς τα νότια βρίσκεται ένα δεύτερο μικρό σπήλαιο,  η Φουρναρέ.
Το 1885-6 έγιναν κάποιες ανασκαφές από τον F. Halbherr, στο χώρο που βρίσκεται σήμερα το εκκλησάκι. Τα ευρήματα ήταν ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα ειδώλια, τα οποία και βρίσκονται στο Μουσείο Ηρακλείου.

Σύμφωνα με το wikipedia.gr το 1894 βρέθηκαν και άλλα ευρήματα τα οποία πουλήθηκαν στον Arthur Evans και βρίσκονται στο Μουσείο της Οξφόρδης.

agiosantonios2

Οι πλέον πρόσφατες ανασκαφές έγιναν το 1989 από την ΚΕ΄Εφορία Κλασσικών Αρχαιοτήτων. Αυτές έδειξαν ότι η μινωική λατρεία ετελείτο κυρίως στο χώρο της Βραχοσκεπής και βρέθηκαν οστά ζώων που είχαν τεθεί στην πυρά, όπως επίσης και αγγεία-ειδώλια. Στις ίδιες ανασκαφές, τέλος, βρέθηκε ένα αγαλματίδιο του μυθικού θεού Πάνα.

Η Δική Σου Κραυγή, Παράξενο Τραγούδι - Της Ζωής Δικταίου

 7a6fe08027b80ee08bda1ed60d73e334_XL


Τρεμοσβήνει το φως,
ώρα που ανάβουν κόκκινα τριαντάφυλλα στον τοίχο
ώρα που τα βλέφαρα ματώνουν
ώρα που η λήθη δεν έχει δικαίωμα.
Το μικρό νησί,
Λαζαρέτο τής Κέρκυρας,
απέραντος φαντάζει τόπος τής οδύνης
κάτω από το φιλί στην πρώτη βροχή.

Είχα ξεχάσει πως τα δάχτυλα σου
γίνανε ρίζες,
αντίκρισα την βρεγμένη σου καρδιά
ένα ανοικτό κουκουνάρι,
να λιτανεύει το κόκκινο στο Ιόνιο φως
και η πελαγίσια αντάρα μακριά
σκόρπιζε, μετρώντας φόβο και σημάδια.

Τα στερνά άνθη τού φθινοπώρου
μυρίζουν θαρρείς την ανάσα σου
μα και η σκιά, αυτή που τρέχει στην ακτή
κι αυτή μυρίζει κάτι από εσένα,
άλικο ρόδο,
μέντα, κιτρολέμονο, επανάσταση...

7a6fe08027b80ee08bda1ed60d73e334_XL


Ο άνεμος φέρνει ακόμη τις φωνές
όχι, εδώ δεν πεθαίνει κανείς,
εδώ θαρρείς κοιμούνται ίσκιοι κι ονειρεύονται
κάθε ξημέρωμα μιαν άλλη ανάσταση
κι ας μεγαλώνουν περισσότερο οι νύχτες...
Εδώ ρίχνουν αλάτι στην πληγή
ν’ αγιάσει ο πόνος
να μην σιμώσει η άβυσσος.
 
Ξέρεις, και το χώμα κάτω από τα φύλλα
αυτό που τα γυμνά σου πόδια αγγίζουν αλαφρά,
ζωή ήταν κάποτε
χέρια που αγκάλιαζαν παθιασμένα
μάτια φλογισμένα από αγώνα
κορμιά φορτωμένα νιάτα
ψυχές που δεν γύρεψαν σωτηρία
μήτε μοίρασαν τον ουρανό στα όρνια.

Εκείνοι, έραψαν
στο στρίφωμα τού ήλιου με το αίμα τους
το τελευταίο σημείωμα λευτεριάς,
για ένα καρβέλι ψωμί στο τραπέζι,
μια χούφτα στάχυα χρυσά,
ένα άσπρο πουκάμισο,
μια κούπα ξέχειλη ζωή
ένα αρχαίο αλφαβητάρι.

Ψιθυριστά οι χορταριασμένες πέτρες
και οι σφαίρες 
αυτές που σφηνώθηκαν
στα σπλάχνα και στον τοίχο,
μια διαμαρτύρηση,
«Αντέχεις το φως; Σήκωσε το βλέμμα.
Ήρθε η ώρα τής καινούριας ανάγνωσης.»

a1


Έλλη Πρωτογερέλλη - Λάζου. Αγωνίστρια. Η γυναίκα που δεν φοβήθηκε εξορίες και φυλακές.

Εκείνοι  είδαν
ξημερώματα, ένα φεγγάρι να τρέχει ματωμένο
πάνω από τα πεύκα,
στο Λαζαρέτο τής Κέρκυρας,
εκείνοι άκουσαν
τη νεροποντή να φτάνει φορτωμένη τις παλιές χαρές,
πριν οι ριπές από τις κάνες των όπλων τρομάξουν τα πουλιά,
πριν οι σταγόνες κυλώντας απ’ το σύρμα
ξεπλύνουν το αίμα ζεστό,
πριν φύγουν από φόβο
τα χαλίκια και η θάλασσα, 
πριν οι εξόριστοι βράχοι διψάσουν την αλήθεια.

a1


Δεν θα ξεχάσεις,
οι ρίζες των δέντρων βαθιά στο αίμα,
τρέμεις,
οι κορφές ψηλώνουν, ζυγώνουν
ένα ξέφτι γαλανό ουρανό,
υποκλίνεσαι,
εδώ ποτέ δεν σκοτεινιάζει,
Λαζαρέτο τής Κέρκυρας,
αισθάνεσαι,
φέγγει το ανάστημα,
το δικό σας αδέρφια,
αφουγκράζεσαι,
δεν είναι ψίθυρος στα μνήματα,
μήτε η σιωπή.
Κλαις…
Κραυγή είναι, άκου,
η δική σου κραυγή, παράξενο τραγούδι.
Σκοτώνουν τον Πέτρο, παιδιά.
Αύριο, σκέψου…
Ίσως σκοτώνουν κι εσένα….

a1 


Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
Κέρκυρα 21 Οκτώβρη 2018