Ο Δήμαρχος Μαλεβιζίου Μεν. Μποκέας υπέγραψε τη σύμβαση για την ενεργειακή αναβάθμιση του Γυμνασίου Γαζίου

 Τη σύμβαση για την ενεργειακή αναβάθμιση του Γυμνασίου Γαζίου υπέγραψε ο Δήμαρχος Μαλεβιζίου Μενέλαος Μποκέας με προϋπολογισμό μελέτης 368.000 ευρώ.

Στο κτιριακό συγκρότημά που κατασκευάστηκε το 2011, θα γίνει, με βάση τη μελέτη, αντικατάσταση πορτών σε όλες τις αίθουσες διδασκαλίας και στα γραφεία με νέες υψηλής θερμομόνωσης. Στο εξωτερικό τμήμα των αιθουσών θα τοποθετηθεί θερμομόνωση ενώ στην οροφή του κτιρίου θα τοποθετηθούν φωτοβολταϊκά πάνελ ισχύος 18KW με τη μέθοδο του Net Metering.

Παράλληλα θα αντικατασταθούν όλοι οι λαμπτήρες οροφής του κτιρίου με νέους, τύπου LED, με αισθητήρες παρουσίας αλλά και τη δυνατότητα ρύθμισης της έντασης του φωτισμού, για την επίτευξη της μέγιστης δυνατής εξοικονόμησης ενέργειας.

Σε ότι αφορά το σύστημα θέρμανσης θα τοποθετηθούν νέες σωληνώσεις από τον καυστήρα προς τους κυκλοφορητές ενώ θα γίνει και συντήρηση του καυστήρα. Όλες οι παρεμβάσεις που θα γίνουν στο κτίριο αναμένεται να οδηγήσουν σε μία εξοικονόμηση ενέργειας της τάξης του 60% ετησίως.

Υπενθυμίζουμε πως ο Δήμος Μαλεβιζίου έχει καταφέρει να εξασφαλίσει συνολικά 2 εκατομμύρια ευρώ για έργα ενεργειακών αναβαθμίσεων σχολικών κτιρίων και ήδη έχουν εκτελεστεί αντίστοιχες εργασίες στα Δημοτικά Σχολεία Ροδιάς και Τυλίσου καθώς και στο Γυμνάσιο Τυλίσου.

Παρόντες στην υπογραφή της σύμβασης ήταν οι Αντίδήμαρχοι Μαρίνα Βογιατζή, Άρης Σαλούστρος, Βαγγέλης Παρασύρης, Φάνης Κοκκινάκης, Γρηγόρης Φασουλάκης, ο Πρόεδρος της Κοινότητας Γαζίου Νίκος Πατραμάνης, ο Πρόεδρος της Δευτεροβάθμιας Σχολικής Επιτροπής Ανδρέας Παντερής, η διευθύντρια της Τεχνικής Υπηρεσίας Ειρήνη Παπαδάκη και η Μηχανικός Έρρικα Ζαχαριαδάκη καθώς και η διευθύντρια του σχολείου Χαρά Αθανασοπούλου..

Συνάντηση Δημάρχου Χερσονήσου με εκπροσώπους της Ένωσης Επιχειρηματιών Ενοικιαζόμενων Διαμερισμάτων και Δωματίων Ν. Ηρακλείου «Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ»

 Εθιμοτυπική συνάντηση με τον Δήμαρχο Χερσονήσου, Ζαχαρία Δοξαστάκη είχαν σήμερα στο Δημαρχείο στις Γούρνες ο πρόεδρος της Ένωσης Επιχειρηματιών Ενοικιαζόμενων Διαμερισμάτων και Δωματίων Ν. Ηρακλείου, «Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ», Γιώργος Χριστοδουλάκης, η γενική γραμματέας Στέλλα Τσακονίκου – Βλαστού και το μέλος του Συλλόγου – διευθυντής του Μουσείου «Λυχνοστάτης», Γιάννης Μαρκάκης.

Μετά από τις καθιερωμένες ευχές στο νεοεκλεγέντα δήμαρχο για την ανάληψη των καθηκόντων του, στο επίκεντρο της συνάντησης βρέθηκαν τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επαγγελματίες του κλάδου και η αναγκαιότητα βελτίωσης συνολικά της εμπειρίας διαμονής των επισκεπτών, ώστε συνακόλουθα να αυξηθεί και η ανταγωνιστικότητα των καταλυμάτων.

Ο κ. Δοξαστάκης δεσμεύτηκε για στενή συνεργασία σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος, ενώ τους διαβεβαίωσε ότι η νέα δημοτική αρχή έχει έτοιμο ένα ολοκληρωμένο σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης του παράκτιου χώρου, το οποίο όπως ανέφερε, είναι επιβεβλημένο προκειμένου να επιτευχθεί ο απώτερος στόχος της ενίσχυσης της οικονομίας της περιοχής. Δήλωσε αισιόδοξος για το αποτέλεσμα, ενώ τόνισε ότι για τον ίδιο αποτελεί προσωπικό στοίχημα να αφήσει μια σημαντική παρακαταθήκη στον τόπο.

Oι 3 Εκκλησίες Στο Φαράγγι Του Αλμυρού Ή Φαράγγι Της Κέρης

 

Το φαράγγι του Αλμυρού Το φαράγγι του Αλμυρού βρίσκεται στη θέση Ελληνοπεράματα, πολύ κοντά στο Ηράκλειο,είναι γνωστό ως φαράγγι της Κέρης ή Ποροφάραγγο. 

Είναι πολύ σημαντικός βιότοπος και ο βασικότερος λόγος είναι επειδή στο μέσον του στην ανατολική πλευρά του βρίσκεται το μεγαλύτερο δάσος από Λιόπρινα (Phillirea Media) σε όλη την Κρήτη, άγνωστο στον κόσμο. Ακόμα συναντάμε πλατάνια, πρίνους σφάκες, χαρουπιές και αγριελιές παρά την υπερβόσκηση που έχει δεχτεί ο τόπος και την αλόγιστη κοπή αιωνόβιων δέντρων με σκοπό να γίνουν ζωοτροφή (!!!)

Είναι το μόνο φαράγγι σε όλη την Κρήτη που του έχει δοθεί τόσο μεγάλο πλήθος ονομασιών, συνολικά 7, ασύλληπτο για το σχετικά μικρό μέγεθος του. Συγκεκριμένα μπορούμε να το ακούσουμε με τις εξής ονομασίες.

Φαράγγι Κέρης: από το ομώνυμο ύψωμα που υπάρχει στα ανατολικά του.

Φαράγγι Αλμυρού: επειδή λίγα μέτρα από την έξοδό του βρίσκονται οι πηγές του Αλμυρού.

Φαράγγι Ποροφάραγγο: ονομασία που υπάρχει σε πάρα πολλά φαράγγια της Κρήτης και σημαίνει την είσοδο του φαραγγιού.

Φαράγγι Ελληνοπεραμάτων: επειδή βρίσκεται στα Ελληνοπεράματα.

Φαράγγι Τριών Εκκλησιών: επειδή στην έξοδό του υπήρχε το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Φαραγγίτη που είχε τρεις εκκλησίες από το 1350 μέχρι και την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους το 1669 οπότε και καταστράφηκε.

Φαράγγι Στρούμπουλα: επειδή ξεκινά από τους πρόποδες του Στρούμπουλα.

Φαράγγι των Φαντασμάτων: λόγω του ότι για πολλά χρόνια ο χώρος του φαραγγιού χρησιμοποιούνταν από ομάδες σατανιστών της πόλης οι οποίοι έκαναν εκεί τις διάφορες τελετές τους με αποτέλεσμα πολλοί περίοικοι ή απλά περιπατητές της περιοχής να ισχυρίζονται ότι κατά καιρούς έχουν δει φαντάσματα ή άλλα πνεύματα να κυκλοφορούν στην περιοχή σαν αποτέλεσμα των τελετών που γινόταν και ο χώρος είχε αποκτήσει κάτι το υπερφυσικό.

Επίσης, ακούγεται και ως φαράγγι των τριών εκκλησιών εξαιτίας της ύπαρξης των εκκλησιών που είναι χτισμένες μέσα σ’ αυτό και χρονολογούνται από την εποχή της ενετοκρατίας. Η περιοχή των τριών εκκλησιών βρίσκεται σε σχετικά μικρή απόσταση από το ανατολικό στόμιο του φαραγγιού.

 Η πρώτη εκκλησία είναι αφιερωμένη στην Αγία Παρασκευή. Είναι μονόχωρη καμαροσκεπαστή με ελαφρά εξακόρυφη καμάρα και χρονολογείται στα τέλη του 14ου αιώνα μ.Χ. Στο βόρειο τοίχο του ναού βρέθηκαν τάφοι γεμάτοι οστά.

Η δεύτερη εκκλησία βρίσκεται 130 μέτρα βορειοδυτικά της πρώτης. Είναι δίκλιτη και αφιερωμένη στην Αγία Μαρίνα και στον Άγιο Αντώνιο. Αρχικά ήταν μονόκλιτη με καμαροσκέπαστη στέγη. Πρώτα χτίστηκε το βόρειο κλίτος και μετά έγινε προέκτασή της με το νότιο κτίσμα. Τα δύο κτίσματα συνδέονται μεταξύ τους με δύο καμάρες από δυτικά προς ανατολικά. Σώζονται σε σχετικά καλή κατάσταση λίγα τμήματα τοιχογραφιών. Οι τρεις εκκλησιές του φαραγγιού είναι στην πραγματικότητα δύο. Είναι προφανές ότι σε μεταγενέστερες εποχές δημιουργήθηκε μια σύγχυση ως προς 42 τον αριθμό των εκκλησιών, επειδή η μεγαλύτερη δίκλιτη εκκλησία θεωρήθηκε ότι αποτελεί δύο διαφορετικούς ναούς.

Υπάρχουν πολλά δέντρα κατά μήκος της πορείας και όσο πιο βαθειά εισχωρούμε τόσο το φαράγγι γίνεται και πιο πράσινο, ενώ η έκπληξη που κρύβει είναι το ίδιο το ρέμα του που ενώ στην αρχή που είναι τα εκκλησάκια είναι ξερό μετά από ένα τέταρτο περπατήματος η κοίτη αρχίζει να έχει ροή νερού που μετά το μέσον του φαραγγιού σχηματίζει κανονικό ποτάμι. Στο πιο όμορφο σημείο της πορείας αγριεύει λίγο η κοίτη του και δημιουργεί 3 καταρράκτες μοναδικής ομορφιάς που είναι και οι κοντινότεροι στην πόλη του Ηρακλείου, ενώ σε όλο το κομμάτι των καταρρακτών ο ασβεστόλιθος του φαραγγιού έχει ένα ιδιαίτερο ροζ χρώμα μοναδικό σε όλη την Κρήτη που κάνει το μέρος ακόμα πιο εντυπωσιακό.

Στις 17 Ιανουαρίου η Εορτή Του Μέγα Αντωνίου Και Ιεροί Ναοί Στην Κρήτη

 

Ο Μέγας Αντώνιος είναι Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ο πρώτος ασκητής του Χριστιανισμού, που θεμελίωσε τον υγιή Μοναχισμό. Έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού μέχρι και την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και των παιδιών του. 

Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το έζησε ως ασκητής στην έρημο και πέθανε στις 17 Ιανουαρίου του 356, οπότε και εορτάζεται η μνήμη του από τις Λουθηρανικές, τις Αγγλικανικές, τις Καθολικές και τις Ορθόδοξες εκκλησίες, όπου θεωρείται άγιος.

Άγιος Ιωάννης Καπετατανιανών, Η Μονή Στην Κρήτη Σμιλεμένη Μέσα Σε Βράχο

  Eνα από τα πιο ιδιαίτερα μοναστηριακά μνημεία του νομού Ηρακλείου, συναντάται στον οικισμό του Αγίου Ιωάννη, τον καλοκαιρινό παραθεριστικό προορισμό των κατοίκων του χωριού Καπετανιανών.

Ο λόγος για τη σπηλαιώδη μονή του Αγίου Ιωάννη, η οποία λειτουργούσε κανονικά μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, φιλοξενώντας μοναχούς στις κοιλότητες που σχηματίζονται μέσα στο βράχο. Η τοποθεσία της προκαλεί δέος στον επισκέπτη, καθώς το εσωτερικό της στα ριζά του βράχου δεν είναι από τις πιο συνηθισμένες εικόνες που αντικρίζει κανείς.

Το καθολικό του μοναστηριού συναντάται στην πιο χαμηλή σπηλιά, ενώ στις κοιλότητες πάνω από αυτό διακρίνονται τα κελιά των μοναχών. Από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του οι τοιχογραφίες στο καθολικό, οι οποίες χρονολογούνται από το 1360, καθώς και οι μορφές αγίων σε φυσικό μέγεθος στον εξωτερικό τοίχο του ναού οι οποίες απεικονίζουν τους Αγίους Κοσμά και Δαμιανό οι οποίοι ήταν γιατροί, όπως και τον Άγιο Παντελεήμονα, προστάτη των ιατρών.

Η επιγραφή στην είσοδο του ναού, μάλιστα, μαρτυρά την χρήση του χώρου κατά την αρχαιότητα ως Ασκληπιείου. Κάτι στο οποίο συνεισέφερε η ύπαρξη νερού τόσο στην πηγή Γούλας, η οποία συναντάται σε κοντινή απόσταση, όσο και το νερό που στάζει από την οροφή των σπηλαίων.

ΠΗΓΗ www.newsbeast.gr/

Tα Ζυμένια Ανθρωπάκια Του Αγίου Αντωνίου - Του Νίκου Ψιλάκη

 

Κάθε χρόνο στις 17 του Γενάρη...

Εθιμο μοναδικό, όσο μοναδικός είναι και ο τόπος, όσο μοναδική είναι και η ιδιότυπη κοινωνία, αρμονική συνύπαρξη ποιμένων και ναυτικών. Τα «ζυμαρένια ανθρωπάκια του Αγίου Αντωνίου». Ή αλλιώς, τα ανθρωπόσχημα τάματα που σημάδεψαν γενιές και γενιές Σφακιανών.

Τόπος άγονος, γη ξερή, μα από τα σπλάχνα της προβάλλουν πότε κάποιες αρχαίες κολόνες, πότε όστρακα από σπασμένα κεραμικά, πότε απομεινάρια και μνήμες από μεγάλα πολεμικά γεγονότα. Κι η θάλασσα απέραντη και δύσκολη, όσο και τα βουνά που νομίζεις πως πέφτουν με ορμή στα νερά της. Ο τουρισμός επέφερε το πιο βαρύ πλήγμα στην ιστορία του τόπου μα και την πιο μεγάλη ανάσα. Προκάλεσε αλλοιώσεις ανεπανόρ­θωτες και παράλληλα έδωσε το φιλί της ζωής σε μια κοινωνία που ακολουθούσε φθίνουσα πορεία, επίσης ανεπανόρθωτη. Το Λουτρό έχει αλλάξει! Όπως τόσες και τόσες μικρές πατρίδες αγαπημένες.

Σκεφτόμουν τι είναι εκείνο που αντιστέκεται, κρατά περισ­σότερο, καθώς ανηφορίζαμε με τον Γιώργο το μονοπάτι για να φτάσομε στο σπηλαιώδη ναό του Αγίου Αντωνίου. Και έδωσα μόνος μου την απάντηση: η ψυχή τουν ανθρώπων. Χρειάστηκε να περάσει λίγος καιρός για να επιβεβαιωθεί αυτή η μάλλον πρόχειρη σκέψη. Ο Γιώργος ζήτησε φέτος (τον Γενάρη του 2004) από τις γυναίκες να θυμηθούν το έθιμο που τα τελευταίο χρόνια είχε ατονήσει: τα ψωμιά - τάματα, αυτές τις ιδιότυπες προσφορές στον Αγιο. Κι αμέσως έγινε το θαύμα! Τα δυτικά Σφακιά ξεσηκώθηκαν. Το έθιμο δεν είχε ξεχαστεί. Άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να αφήσει πίσω τις μνήμες και τα βιώματα του! Οι παλιές ζυμώτρες θυμήθηκαν την απέριττη αφαιρετική τε­χνική τους, τα νέα παιδιά από κοντά, ταξίματα παλιά εκπληρώ­θηκαν κι ο μικρός ναός γέμισε τάματα και ζ(ύή, μύρισε φρέσκο] ψημένο ψωμί και ευλάβεια, όπως τη βιώνει στην καθημερι­νότητα του ο λαϊκός άνθρωπος.

Έθιμο μοναδικό, όσο μοναδικά είναι και τα Σφακιά. O Αγιος Αντώνιος εδώ δεν είναι ο «καθηγητής της ερήμου», δεν είναι ο θεμελιοτής του χριστιανικού μοναχισμού, όπως τον ξέρουν σ' όλον τον άλλο κόσμο. Ο Αγιος Αντώνιος των Σφακιανών του Λουτρού είναι... γιατρός. Ας μην το λέει κανένα συνα­ξάρι. Φτάνει που το λέει το μεγάλο συναξάρι της λαϊκής παρά­δοσης. Αλλωστε, τούτο το λαϊκό συναξάρι δεν μπορεί κανείς νόμος να το καταργήσει, καμιά διάταξη δεν είναι ικανή να το απορρίψει. Ο ιατρός Αγιος περιμένει εκεί στον ίδιο τόπο για αιώνες τώρα, έτοιμος να προσφέρει την ελπίδα στους ανθρώ­πους που προστρέχουν στο ιερό ζητώντας τη Χάρη του.

Ο Αγιος Αντώνιος θεραπεύει τα σωματικά και τα ψυχικά πάθη, απαλλάσσει τους ανθρώπους από αρρώστιες και πόνους. Ο ναός του είναι μικρός και απέριττος, πιθανότατα αρχαίος τόπος λατρείας αδιερεύνητης. Ένα σπήλαιο σε μια γωνιά της αρχαίας πόλης, στην άκρη του Λιβυκού, μέσα στο οποίο οι πα­λιοί -περισσότερο από δυο χιλιάδες χρόνια πριν - θα μπορούσαν να λάτρευαν τους δικούς τους θεούς. Ο νότιος τοίχος χτίστηκε κι εξασφαλίστηκε η προστασία του ιερού από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Τίποτ' άλλο. Μόνο μια αυλή πλακοστρωμέ­νη. Και γκρεμοί. Κι ένα καμπαναριό. 'Οταν χτυπούν τις καμπά­νες ακούνε τ' αγρίμια και τα κύματα.

Σ' αυτόν τον Αγιο που γιορτάζει μέσα στο καταχείμωνο οι Σφακιανοί συνήθιζαν να κουβαλούν τα μοναδικά τάματα τους: ψωμιά σε σχήματα ανθρώπων και ανθρωπίνων μελών. Πάνε δε­καετίες από τότε που έφερναν και άρτους ζωόσχημους. Έτσι γιατί σ' αυτές τις κοινωνίες η οικολογία δεν είναι μόδα αλλά ανάγκη! Ο σεβασμός στο ζαηαανό είναι σεβασμός στη ζωή. Φτενός ο τόπος, η βοσκή των αιγοπροβάτων εξασφάλιζε τα χρειώδη και, σ' ένα βαθμό, την επιβίωση.

Παλιότερα, κάθε χρόνο στα μισά του Γενάρη οι Σφακιανοί άναβαν τους φούρνους. Ζύμωναν και φούρνιζαν τα τάματα της χρονιάς. Τα περισσότερα τάματα πλάθονταν σε σχήμα ανθρω­πίνου σώματος. Ωστόσο, πολλές Σφακιανές έπλαθαν κεφάλια και μάτια, πόδια και χέρια, ακόμη και καρδιές. Αν αρρώσταινε κάποιος τον έταζαν στον Αγιο. Και... τον πήγαιναν. Κάθε πρωί στις 17 του Γενάρη, κάτω από δύσκολες συνήθως συνθήκες (κακοκαιρίες), ο χώρος μπροστά από το τέμπλο μετατρεπόταν σε τόπο εκπλήρωσης του χρέους: δεκάδες ψωμιά ήταν εκεί και περίμεναν τον ιερέα να τα ευλογήσει. Κι ύστερα, στο τέλος, έκο­βαν σε κομμάτια τους ανθρωπόσχημους άρτους και πρόσφεραν στο εκκλησίασμα.

Διηγούνται πως μια Σφακιανή είχε τάξει το κεφάλι του παιδιού της που πονοΰοε, Και πήγε το τάμα της στον Αγιο Αντώ­νιο, αλλά πρωτοτύπησε. Μέσα στο ζυμάρι είχε βάλει και... μυζή­θρα! Το κεφάλι και το μυαλό. Η καινοτομία σχολιάστηκε μάλ­λον αρνητικά. Τέτοιο φαινόμενο δεν επαναλήφθηκε. Οι κοι­νωνίες γνωρίζουν να βάζουν από μόνες τους φραγμούς. Γνω­ρίζουν πού τελειώνουν τα όρια της ευλάβειας και πού αρχίζει το μη ανεκτό, που μπορεί να είναι και ύβρις!

Όπως είπαμε ήδη, το έθιμο βρίσκεται ήδη σε υποχώρηση.

Πηγή : Νίκος Ψιλάκης - Καρμάνωρ

Πρώτη δημοσίευση: Κρητικό Πανόραμα, 4, Μάης - Ιούνης 2004:82-101

https://www.facebook.com/notes/chania-crete-by-nikos/%