Επίσκεψη Στο Χωριό Λούκια

 

Τα Λούκια ή και η Λούκια έχει 190 κατοίκους, βρίσκεται σε υψόμετρο 360μ. και σε απόσταση 62,7 χιλιόμετρα από την πόλη του Ηρακλείου. στην πεδιάδα της Μεσαράς, στους πρόποδες των Αστερουσίων Ορέων. Στον οικισμό βρίσκονται οι εκκλησίες του Αγίου Νικήτα και του Άγιου Λουκιανού. Λειτουργεί Δημοτικό σχολείο.

Ο γερόπλάτανος στο Κράσι με ηλικία 2.400 χρόνων και διάμετρο 24 μέτρα

 Στην πλατεία του χωριού Κράσι Μαλίων βρίσκονται τρεις αιωνόβιοι πλάτανοι. Οι πλάτανοι αυτοί αποτελούν τα στολίδια του χωριού. 

Σημαντικότερος είναι ο πλάτανος που βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας, ο γερο - Πλάτανος όπως τον λένε, που θεωρείται ο παλαιότερος και μεγαλοπρεπέστερος από τους πλάτανους της Κρήτης.

Η περίμετρος του κορμού του είναι περίπου 24 μέτρα και η ηλικία του υπολογίζεται στα 2400 χρόνια, καθώς λέγεται ότι σε κάθε μέτρο περιμέτρου αντιστοιχούν 100 χρόνια. Είναι ογκώδης, έχει τεράστια κλαδιά και πυκνή φυλλωσιά, που καλύπτει όλη την πλατεία. Δίπλα στον πλάτανο υπάρχουν δύο πηγές – βρύσες που τρέχουν με γάργαρο νερό όλο το χρόνο.

Ο πλάτανος αυτός κατά τη διάρκεια της Μακραίωνης ιστορίας του υπήρξε μάρτυρας αμέτρητων γεγονότων. Υπήρξε το κέντρο της κοινωνικής και πνευματικής ζωής του τόπου. 

Είναι γνωστό ότι ο Νίκος Καζαντζάκης πέρασε αρκετά καλοκαίρια της δεκαετίας 1910-1920 με την παρέα του στο Κράσι, τόπος καταγωγής της συζύγου του Γαλάτειας Αλεξίου.

Το δέντρο, με το παχύ φύλλωμά του, καλύπτει την κεντρική πλατεία, που φιλοξενεί το καφενείο του χωριού, εκεί όπου στο παρελθόν περνούσε τα καλοκαίρια του ο Νίκος Καζαντζάκης. 

 Από μόνος του ο πλάτανος αποτελεί ένα ολόκληρο οικοσύστημα και είναι πόλος έλξης, όχι μόνο για τους ντόπιους αλλά και για χιλιάδες επισκέπτες. 

Λόγω της αμφιθεατρικής θέσης του οικισμού, η παρουσία του δέντρου γίνεται αντιληπτή από μεγάλη απόσταση και το εντυπωσιακότερο τμήμα είναι ο κορμός του, όπως συνήθως συμβαίνει με τα αιωνόβια δένδρα. Υπολογίζεται, μάλιστα, πως για το αγκάλιασμα του γιγάντιου κορμού του, που έχει περίπου κωνικό σχήμα, απαιτούνται πάνω από δέκα άνθρωποι. 

Οι κάτοικοι περιγράφουν με υπερηφάνεια ότι στη σκιά που τόσο απλόχερα χαρίζει στους περαστικούς εδώ και χρόνια το πανέμορφο πλατάνι, έγραφε και διάβαζε κατά το παρελθόν ο Νίκος Καζαντζάκης και η παρέα του, άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων, όπως ο Μ. Αυγέρης και ο Κ. Βάρναλης, όπως επίσης και η οικογένεια Αλεξίου που καταγόταν από το Κράσι. 

Ο πρώην δήμαρχος Μαλίων Κώστας Λαγουδάκης που είχε ξεκινήσει τον αγώνα προκειμένου να διασφαλίσει το χαρακτηρισμό του πλατάνου ως μνημείου της φύσης, έχει κάθε λόγο να αισθάνεται πλέον δικαιωμένος. 

Όπως χαρακτηριστικά τονίζει με δηλώσεις του στην «Π» , «τα αγαθά κτώνται με σταθερή προσήλωση στο στόχο. Μετά από αδιάλειπτη προσπάθεια τεσσάρων χρόνων (2007-2011) επιτέλους με το Π.Δ. που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 247/29-9-2011 χαρακτηρίστηκε ο αιωνόβιος πλάτανος στο Κράσι, ο πλάτανος του Ν. Καζαντζάκη , των Αλεξίου, του Βάρναλη και του Αυγέρη, ως μνημείο φύσης και καθορίζεται η ζώνη προστασία του.

0 οικισμός Κρασίου ανήκει σε προστατευόμενη φυσική περιοχή NATURA 2000, η οποία χρήζει συνολικής προστασίας και διαχείρισης. 

Ο μνημειακός πλάτανος του Κρασίου ανακηρύχθηκε ως διατηρητέο μνημείο της φύσης με Προεδρικό Διάταγμα, που εκδόθηκε στις 29/8/2011 (ΦΕΚ 247 ΑΑΠ/29.9.2011).

Σύμφωνα με τους δασολόγους, ο πλάτανος Κρασίου, στη σημερινή του κατάσταση (μετά την επίχωση), συγκαταλέγεται στα πέντε μεγαλύτερα δέντρα της Ευρώπης. Όπως αναφέρει ο Ολλανδός δασολόγος, Jeroen Pater, στην Ευρώπη υπάρχουν 200 δέντρα με στηθιαία μεγαλύτερη των 10 μέτρων.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

Η Κρητική φιλοξενία την περίοδο της κατοχής

 Για πολλούς Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς η φιλοξενία των κατοίκων της Κρήτης την εποχή της ναζιστικής κατοχής έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη», δηλώνει ο Αυστραλός συγγραφέας Ίαν Φρέιζερ, που μαζί με τον Σιν Ντόμερ είναι οι συγγραφεύς του βιβλίου «On the run», που αναφέρεται στις περιπέτειες των Νεοζηλανδών και Αυστραλών στρατιωτών στην κατεχόμενη Κρήτη.

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου καταγράφονται τα ονόματα και οι ιστορίες εκατοντάδων στρατιωτών, οι σχέσεις τους με τους ντόπιους κατοίκους και η φιλοξενία από τους τελευταίους παρά τα σκληρά αντίποινα των Ναζί.

«Tόσο στην Αυστραλία όσο και στη Νέα Ζηλανδία, υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τα γεγονότα της Μάχης της Κρήτης καθώς οι οικογένειες των στρατιωτών θέλουν να ξέρουν τι έκαναν οι πατεράδες τους πριν από 70 χρόνια, πώς κατάφεραν να επιβιώσουν» τονίζει ο κ. Φρέιζερ, ο οποίος βρίσκεται αυτές τις ημέρες στα Χανιά για να συγκεντρώσει υλικό για το νέο του βιβλίο, που θα αφορά τη συμμετοχή των στρατιωτών των συμμάχων στις αντιστασιακές ομάδες του νησιού.

Ο πατέρας του Ιαν Φρέιζερ, Λεν Φρέιζερ, ήταν ένας από τους στρατιώτες που δεν κατάφεραν να φύγουν από τα Σφακιά για τη Μέση Ανατολή. Κατέφυγε στα βουνά της Κρήτης, όπου και παρέμεινε για αρκετό διάστημα έως ότου μπόρεσε να ξεφύγει για την Αφρική.

«Ο πατέρας μου δεν μου είχε αναφέρει ποτέ ιστορίες από την εποχή αυτή καθώς είναι πολλοί οι στρατιώτες που θέλουν να ξεχάσουν τα γεγονότα του πολέμου. Όμως, μετά το θάνατό του βρήκα το ημερολόγιό του, που κατέγραφε τις εμπειρίες του. Είχε σβησμένα, όμως, τα ονόματα των ανθρώπων με τους οποίους είχε έλθει σε επικοινωνία. Βρήκα, όμως, γράμματα προς τους φίλους του στην Κρήτη μετά τον πόλεμο. Ήλθα για πρώτη φορά στην Κρήτη το 1999. 

Ξαναήλθα το 2002 και άρχισα να εντοπίζω διάφορες περιοχές, που είχε βρεθεί ο πατέρας μου. Στα Βοθιανά, στην Παλαιόχωρα, συνάντησα την οικογένεια Μακράκη, που είχε φιλοξενήσει τον πατέρα μου. Ο γιος τους Σπύρος με ξενάγησε στο δωμάτιο που έμενε και κοιμόταν ο πατέρας μου, τα σημεία που πήγαινε. Παράλληλα, εντόπισα και άλλες οικογένειες και άρχισα να συλλέγω στοιχεία για τους στρατιώτες από τις συμμαχικές χώρες, που φιλοξενήθηκαν στην Κρήτη κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Όλο αυτό το υλικό της έρευνας έγινε βιβλίο το «Οn the run». 

Όμως η έρευνα συνεχίσθηκε και έτσι τώρα βρίσκομαι στη διαδικασία προετοιμασίας ενός βιβλίου που θα αναφέρετε στη συμμετοχή στρατιωτών από τις συμμαχικές χώρες στις αντιστασιακές ομάδες'.

Ο κ. Φρέιζερ συμμετείχε στις εκδηλώσεις για τα 70 χρόνια της Μάχης της Κρήτης και θα είναι ομιλητής σε εκδήλωση στα Τσικαλαριά για μια από τις μάχες που έγιναν εκεί ανάμεσα στις οπισθοφυλακές των Νεοζηλανδών και στους Ναζί, που επιχειρούσαν να κόψουν την oπισθοχώρησή τους.

ΠΗΓΗ - http://www.neoskosmos.com

Το 365 μ.Χ όταν ο σεισμός 8,7 Ρίχτερ ανήψωσε την Κρήτη 9 μέτρα

 

Στις 21 Ιουλίου του 365 μ.Χ. και λίγο μετά την ανατολή του ήλιου έλαβε χώρα ο ισχυρότερος σεισμός που έχει ποτέ καταγραφεί στην ιστορία της Μεσογείου και το μέγεθος του ξεπερνούσε τα 8,3 Ρίχτερ και κατά μερικούς έφτανε και τα 8,7 Ρίχτερ στο ίδιο περίπου εστιακό σημείο με τον πρόσφατο ισχυρό σεισμό. 

Ο σεισμός προκάλεσε τεράστιες καταστροφές στην Ελλάδα, στη Λιβύη, στην Αίγυπτο και μέχρι τη Μικρά Ασία. Καταστράφηκαν σχεδόν όλες οι αρχαίες πόλεις της Κρήτης. Το σεισμό ακολούθησε μεγάλο τσουνάμι όπου σκέπασε την ξηρά με νερά μέχρι και σε βάθος 3 χιλιομέτρων.

Η αρχαία πόλη της Απτέρας δέχθηκε μεγάλο πλήγμα και ενώ ήδη βρισκόταν εκείνη την περίοδο σε παρακμή, Μπόρεσε μετά το σεισμό να σταθεί για λίγο ξανά στα πόδια της μέχρι τον 7ο αιώνα μ.Χ. όπου δέχθηκε το τελειωτικό χτύπημα από έναν ακόμα σεισμό.

Ο σεισμός του 365 μ.Χ. προκάλεσε ανύψωση της Κρήτης από τη δυτική της πλευρά μέχρι και 9 μέτρα. 

Χαρακτηριστικά ο Ρωμαίος ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος αναφέρει για το σεισμό «…τρομερή καταστροφή ξέσπασε ξαφνικά σ’ ολόκληρο τον κόσμο, παρόμοια της οποίας δεν βρίσκει κανείς πουθενά, ούτε στους θρύλους ούτε στα αληθινά ιστορικά γεγονότα.

 Λίγο μετά το πρώτο φως της αυγής, αφού προηγήθηκαν βροντές και αστραπές, ολόκληρη η γη συνταράχθηκε. Η θάλασσα αποσύρθηκε και τα νερά της τραβήχτηκαν σε τέτοια έκταση ώστε ο βυθός της αποκαλύφθηκε….»

Στην ανατολική πλευρά του κόλπου της Σούδας και κοντά στο κάβο Δράπανο, βρίσκεται ένα νησί γνωστό με το όνομα Κάργα. Λίγο πιο πέρα ο φημισμένος Κάραβος, πετρωμένο πειρατικό καράβι από το χέρι της Παναγιάς σύμφωνα με το θρύλο. 

Παρατηρώντας προσεκτικά θα διαπιστώσει κάποιος την ανύψωση και των δύο νησιών αλλά και των άγριων ακτών του Αποκόρωνα λίγα μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Αποτέλεσμα της σεισμικής δραστηριότητας εκείνης της εποχής που όμως φαίνεται ακόμα πιο έντονα στο δυτικότερο άκρο της Κρήτης στο ακρωτήριο της Γραμβούσας.