Τα Καράνου Στον Δήμο Πλατανιά

 

Τα Καράνου είναι ορεινός οικισμός με πλούσια βλάστηση, και ενδιαφέρον οικιστικό περιβάλλον. Οι δραστηριότητες των κατοίκων αποτελούν σημαντική προσπάθεια για τη συγκράτηση του πληθυσμού στον ορεινό χώρο. 

Το φυσικό περιβάλλον χαρακτηρίζεται από τα δύο παράλληλα φαράγγια που καταλήγουν στο Μαυροπηλιώτη ποταμό. Το ένα είναι το φαράγγι των Μποριανών που ξεκινάει από τον οικισμό Μποριανά και καταλήγει στον Μαυροπηλιώτη ποταμό μετά από 1800 μέτρα. Κατά μήκος υπάρχουν ένας γκρεμισμένος νερόμυλος, σπηλιές, οι είσοδοι των παλιών λατομείων από την απόπειρα εξόρυξης σιδήρου, (γνωστά στην περιοχή ως λατομεία Αβέρωφ), η αναπαράσταση καμινιού όπου παλιότερα παρήγαγαν κάρβουνα, και στοές από πλούσια βλάστηση.

Κατά μήκος της διαδρομής του φαραγγιού του Κυδωνιού συναντούμε σπηλιές, τρεις μικρούς καταρράκτες, την εκκλησία του Αγ.Δημητρίου, η και την εκκλησία της Παναγίας της Μουσούρενας. Το μήκος του φαραγγιού είναι 2.000 μέτρα και διασχίζεται από έναν ποταμό περιοδικής ροής, ο οποίος έχει νερό από τον Δεκέμβριο μέχρι τον Ιούνιο. Περίπου 100 μέτρα πριν την εκβολή στον Μαυροπηλιώτη ποταμό υπάρχει σύνδεση με μονοπάτι που οδηγεί στον οικισμό Σκορδαλού. 

Στα Καράνου δραστηριοποιείται ο Συνεταιρισμός Γυναικών Καράνου «Η Αγρότισσα», που ασχολείται με την παρασκευή και συσκευασία παραδοσιακών προϊόντων (φαγητών, γλυκών, αρωματικών φυτών), τα οποία πωλούνται είτε στον τόπο παραγωγής, είτε σε εκθέσεις παραδοσιακών προϊόντων.

Κάθε καλοκαίρι διοργανώνεται η γιορτή κερασιού με την συμμετοχή του τοπικού πληθυσμού. Η προσέλευση του πληθυσμού από τον ευρύτερο χώρο έχει στηρίξει με επιτυχία την προσπάθεια διατήρησης των παραδόσεων.

Αρχαιολογικοί – Ιστορικοί – Θρησκευτικοί Χώροι στα Καράνου.

Εκκλησία της Παναγίας 9ου αιώνα
Είναι μία μικρή Εκκλησία που έχει τρείς τοιχογραφίες στο εσωτερικό της. Μπαίνοντας δεξιά απεικονίζεται ο Άγιος Γεώργιος πάνω σε άλογο. Στον απέναντι τοίχο υπάρχει ένα κείμενο σε βυζαντινή γραφή. Στο ιερό της εκκλησίας απεικονίζεται η Παναγία. Λέγεται ότι υπήρχαν τοιχογραφίες σε όλο τον εσωτερικό χώρο, αλλά ασβεστώθηκαν από τους κατοίκους, για να αποφευχθεί η ασέλγεια των Τούρκων πάνω στις εικόνες.

Εκκλησία Αγ. Δημητρίου 12ου αιώνα
Έχει πολλές τοιχογραφίες στο εσωτερικό της που όμως χρειάζονται συντήρηση.

Το χωριό κατοικείται από πολύ παλιά σύμφωνα με τις επίσημες Βενετσιάνικες απογραφές των Fr. Barozzi, Καστροφύλακα, Βασιλικάτα. Τα Καράνου, ο Ακαράνου αναφέρεται ήδη το 1388 σαν φέουδο του Danielis, έπειτα το 1583 με 178 κατοίκους με 31 αγγαρείες.
Οι Καρές, το 1583 έχει 39 κατοίκους και 11 αγγαρείες. Αναφέρεται επίσης από τον ιστοριογράφο νοτάριο Τριβάν.
Στο χρονικό του Τριβάν λέει οτι περισσότερες οικογένειες της Ρίζας προερχόταν από διακλαδώσεις των Μουσούρων και αναφέρειότι μετά τη σύντριβη της επανάστασης και την εξόντωση Καντανολέοντος, όλα τα χωριά έστειλαν το 1527 αντιπρόσωπο των οικογενειών στο φοβερό Ενετό τύραννο Καβάλλη να ζητήσει έλεος σταματήσει η πρωτάκουστη τρομοκρατία. 

ΣΤΟΙΧΕΙΑ - www.facebook.com/pages/ΚΑΡΑΝΟΥ-ΚΥΔΩΝΙΑΣ-ΧΑΝΙΑ-ΚΡΗΤΗΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

Το Μικρό Μαγαζί Στο Γαράζο Μυλοποτάμου ( Η Πηγή Του Δρόσου ) Που Έγινε Η Αλυσίδα Των Σούπερ Μάρκετ Χαλκιαδάκης

 Η ιστορία της οικογένειας Χαλκιαδάκη ξεκινά από τις αρχές του αιώνα. Από ένα μικρό μαγαζί με το πρωτότυπο όνομα "Η πηγή του Δρόσου", που άνοιξε στο Γαράζο Μυλοποτάμου. Ίσως αυτό να ήταν ο "πρόγονος" των σημερινών πολυκαταστημάτων της εταιρείας. 

Ακολούθησε η εμπορική δραστηριότητα στο Ηράκλειο, με καταστήματα χονδρικού και λιανικού εμπορίου. Ο Κώστας Χαλκιαδάκης σχεδίασε μια επιχείρηση στα μέτρα του, αλλά πρωτοποριακή για την εποχή του. Ήταν εκείνος που δίδαξε στα παιδιά του τα μυστικά του εμπορίου και κυρίως εμπορικό ήθος.

Το μεγάλο άλμα έγινε όταν οι αδερφοί Χαλκιαδάκη αποφάσισαν να αλλάξουν την εικόνα της τοπικής αγοράς. Η εποχή αυτή αποτυπώνεται ανάγλυφα στα κείμενα των εφημερίδων εκείνου του καιρού:

 "Στην τελετή εγκαινίων παραβρέθηκε πολύς κόσμος που εξέφρασε θερμά συγχαρητήρια στους ιδιοκτήτες για την νέα προσφορά τους στο καταναλωτικό κοινό της πόλεως..." (εφ. "Πατρίς").

"Είναι η συνισταμένη μιας επίπονης μελέτης της αγοράς και αποσκοπεί στην πληρέστερη και σωστότερη εξυπηρέτηση του κοινού μέσα σ' ένα πολιτισμένο και όμορφο περιβάλλον..." (εφ. "Δημοκράτης").

Οι νέοι επιχειρηματίες ήξεραν καλά τον καταναλωτή της Κρήτης. Κρητικοί και οι ίδιοι, ένιωσαν την ευθύνη απέναντι στον πελάτη ο οποίος πελάτης, όμως, δεν ήταν ξένος και άγνωστος. Ήταν ο φίλος, ο γείτονας, ο συγγενής ή, έστω, ο γνωστός. Και ο φίλος απαιτεί από τον φίλο του σεβασμό. Το Ηράκλειο ήταν μικρότερο και ασφαλώς πιο ανθρώπινο.

Το Ηρακλειώτικο κοινό έδειχνε να ξαφνιάζεται. Για Σούπερ Μάρκετ είχε ακούσει ξανά, καθώς υπήρχαν και παλιότερες προσπάθειες για τη δημιουργία σύγχρονων αγορών. Οι προσπάθειες αυτές, όμως, δεν είχαν συνέχεια. Για πολλούς το καινούριο Σ/Μ έδειχνε να ξεφεύγει από τα δεδομένα της τοπικής αγοράς.

Και πάλι διαβάζουμε στον τύπο της εποχής:"Οι τιμές είναι αφάνταστα χαμηλές. Τα Σ/Μ Χαλκιαδάκη στηρίζουν το περιθώριο κέρδους όχι στο μεγάλο ποσοστό, αλλά στη μεγάλη κατανάλωση. Αυτό αποδίδει θαυμάσια, αφού το νέο κατάστημα έχει τις καλύτερες τιμές στο Ηράκλειο...".

Οι πρώτες διαφήμίσεις ξάφνιασαν επίσης. Κάθε Τρίτη στις σελίδες των εφημερίδων υπήρχε το παχύ πλαίσιο, όπου δημοσιεύονταν οι προσφορές της εβδομάδος. "Μ' αυτές τις προσφορές δίνεται η ευκαιρία στον κόσμο να ψωνίζει σχεδόν σε τιμές κόστους είδη βασικής ανάγκης..." έγραψε ο τύπος της εποχής.

Τελικά ήταν ο καινούριος τρόπος αγορών. Ήταν η ποικιλία και η ποιότητα. Ήταν το πρώτο βήμα μιας εποχής που αργά ή γρήγορα θα έφτανε και στην Κρήτη. Η πορεία της εταιρείας Χαλκιαδάκη στηρίχτηκε θερμά από τους κρητικούς καταναλωτές κάνοντας την αλυσίδα Χαλκιαδάκη την πρώτη σε αναγνωρισιμότητα, πιστότητα και προτίμηση αλυσίδα σούπερ μαρκετ στην Κρήτη.

http://www.xalkiadakis.gr/

Ο Κρητικός Κορυφαίος Ηθοποιός Και Σκηνοθέτης Του Ελληνικού Θεάτρου Αλέξης Μινωτής

 Ο Αλέξης Μινωτής ήταν ένας από τους κορυφαίους δραματικούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες του Ελληνικού θεάτρου. Γεννήθηκε στα Χανιά στις 8 Αυγούστου 1898. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αλέξης Μινωτάκης. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στο γυμνάσιο διορίστηκε υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα Χανίων.

Το 1921 ήλθε στην Αθήνα και άρχισε ως ερασιτέχνης ηθοποιός να εμφανίζεται "επί σκηνής" με διάφορα θεατρικά συγκροτήματα - θιάσους. Αργότερα όμως επιδόθηκε ως επαγγελματίας ηθοποιός λαμβάνοντας μέρος και σε επαρχιακές θεατρικές περιοδείες με τους θιάσους Βεάκη και Νέζερ παρουσιάζοντας τον "Οιδίποδα τύραννο". Προκειμένου εν τω μεταξύ ν΄ αντιμετωπίσει τις οικογενειακές αντιρρήσεις για το επάγγελμα που είχε διαλέξει αναγκάσθηκε να κόψει (περιορίσει)(ΣΣ: Ισως είχε κάνει ο Μινωτής την παρατήρηση οτι τα ονόματα των διασήμων οικογεινειών της Κρήτης δεν είχαν κατάληξη σε -ακης και το άλλαξε) το επίθετό του, αν και αυτό δεν μείωσε τη ρήξη που είχε με τον πατέρα του για πολλά χρόνια.

Βραδύτερα προσλήφθηκε από τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη με το θίασο της οποίας και σημείωσε το 1925 τη πρώτη του μεγάλη επιτυχία στο έργο του Αρτζιμπάσεφ "Πόλεμος" που υποδυόταν το ρόλο του βιολιστή, έτσι δεν άργησε αν και αυτοδίδακτος ν΄ αναγνωρισθεί η εξέχουσα καλλιτεχνική μορφή του μεταξύ των Ελλήνων πρωταγωνιστών της δραματικής σκηνής. Ιστορικής επιτυχίας θεωρήθηκαν οι παραστάσεις του στο πρωτοποριακό τότε συγκρότημα της "Ελεύθερης Σκηνής" το 1930.

Στη συνέχεια αναγνωρίσθηκε από τους καλύτερους πρωταγωνιστές του Εθνικού Θεάτρου, στις παραστάσεις του οποίου στην Αγγλία (1939) με τον "Άμλετ" του Σαίξπηρ κρίθηκε από τους Άγγλους κριτικούς ως Παγκόσμιος καλύτερος Άμλετ των τελευταίων 50 ετών. Ο Αλέξης Μινωτής υποδύθηκε σχεδόν όλους τους ρόλους σε όλα τα θεατρικά είδη, από φάρσες μέχρι μελοδράματα (όπερες) και από κωμωδία μέχρι τραγωδία, δημιουργώντας μια καριέρα διεθνούς ακτινοβολίας. Κυριότεροι δημιουργικοί ρόλοι του Αλέξη Μινωτή ήταν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους των έργων: "Ιούλιος Καίσαρ" και "Άμλετ" του Σαίξπηρ, "Δον Κάρλος" του Σίλλερ, "Ιβάν ο τρομερός", "Πέερ Γκυντ", "Μάκβεθ", "Βασιλιάς Ληρ", "Βρυκόλακες" κ.ά. Το 1940 παντρεύτηκε την Κατίνα Παξινού και μαζί εμφανίζονταν στο Βασιλικό Θέατρο που δημιούργησαν. 

Στη περίοδο όμως της κατοχής στην Ελλάδα (1941) ο Αλέξης Μινωτής κατέφυγε στις ΗΠΑ. Το 1946 ο Μινωτής εισήλθε στο Χόλυγουντ και έλαβε μέρος στη κινηματογραφική ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ "Notorious" μαζί με τον Κάρυ Γκραντ και την Ίνγκριντ Μπέργκμαν. Την ίδια χρονιά συμμετείχε ακόμη στη ταινία "Chase" μαζί με την Μισέλ Μοργκάν.

Από εκεί το 1952 προσκλήθηκε από το Εθνικό Θέατρο στην Αθήνα (μαζί με την Κατίνα Παξινού) για έκτακτες εμφανίσεις σε αρχαία δράματα και στους "Βρυκόλακες" του Ίψεν. Τότε ανταποκρινόμενος στο αίτημα της Βασίλισσας Φρειδερίκης για γύρισμα χολιγουντιανής ταινίας στην Ελλάδα συμμετείχε στο "Παιδί και το Δελφίνι" με την Σοφία Λόρεν που γυρίστηκε στην Ύδρα. Το ίδιο έτος μετά τις παραστάσεις στην Ελλάδα συμμετείχε στις παραστάσεις αρχαίων δραμάτων του Εθνικού Θεάτρου στη Νέα Υόρκη. Στις παραστάσεις εκείνες ο "Οιδίπους Τύραννος" του Σοφοκλή ανεβάστηκε με δική του σκηνοθεσία. Επίσης σκηνοθέτησε στη συνέχεια τις τραγωδίες "Εκάβη" και "Μήδεια" του Ευριπίδη στις οποίες και πρωταγωνίστησε η Κατίνα Παξινού καθώς και τις τραγωδίες "Αντιγόνη" και "Οιδίπους επί Κολονώ" που πρωταγωνιστούσε ο ίδιος. Το 1958 ανέβασε στην Αμερική (Dallas Civil Opera) και στο Κόβεντ Γκάρντεν στο Λονδίνο την όπερα του Κερουμπίνι "Μήδεια" με πρωταγωνίστρια την Μαρία Κάλλας. Η παράσταση εκείνη κρίθηκε ως βάση υψηλού υποδείγματος σύγχρονης σκηνοθεσίας μελλοδράματος (όπερας). Επίσης εμφανίσθηκε και στο Μπροντγουέι στην "Ηλέκτρα" με την Μαρίκα Κοτοπούλη.

Ο Αλέξης Μινωτής είχε επίσης λάβει μέρος και στη ξένη κινηματογραφική επιτυχία "Γη των Φαραώ" με την Τζόαν Κόλινς. Πέθανε στην Αθήνα στις 11 Νοεμβρίου 1990 μένοντας πιστός στη μνήμη της συζύγου του Κατίνας Παξινού μέχρι τον θάνατό του.

Ανακτήθηκε από http://el.wikipedia.org

Το Πλοίο ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ Της Ατμοπλοΐας Αιγαίου, Των Α/Φών Τυπάλδου

 

Το πλοίο ξεκίνησε να ναυπηγείται το 1939 στα Γαλλικά ναυπηγεία Forces & Ch. de la Meditterane στην Χάβρη αιχμαλωτίζεται από τους Γερμανούς και ημιτελές πέφτει στο νερό το 1941,το 1943 το οδηγούν στην Γερμανία και το μετατρέπουν σε πλοίο πόντισης ναρκών, με το τέλος του πολέμου επιστρέφει και πάλι στα ναυπηγεία της Χάβρης όπου πλέον ολοκληρώνει την κατασκευή του σύμφωνα με τα αρχικά ναυπηγικά του σχέδια σαν επιβατηγό πλοίο. Ξεκίνησε να εκτελεί δρομολόγια στις αρχές του 1947, στη διαδρομή New Haven - Dieppe.

Το Δεκέμβριο του 1963 αγοράστηκε από την Ατμοπλοΐα Αιγαίου, των Α/φών Τυπάλδου, του έδωσαν το όνομα Ικόνιον ΙΙ και αφού τελείωσαν οι μετασκευαστικές του εργασίες, το μετονόμασαν σε ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ και τον Ιούνιο του 1964 ξεκίνησε δρομολόγια κάθε Δευτέρα – Πέμπτη – Παρασκευή, ώρα 11 το πρωί, για Χανιά, κάθε Τρίτη – Τετάρτη, ώρα 11 πρωινή, για Ηράκλειο και κάθε Σάββατο στις 18.30 για Ηράκλειο, η διάρκεια ταξιδιού για το Ηράκλειο ήταν 8 ώρες και για τα Χανιά 7 ώρες.

Όμως την Πέμπτη 14 Απριλίου του 1966 και ενώ το πλοίο βρισκόταν δεμένο στην ακτή Ξαβερίου για επισκευές πήρε φωτιά, ρυμουλκά το απομάκρυναν από το λιμάνι και το οδήγησαν φλεγόμενο στην Κυνόσουρα της Σαλαμίνας όπου εκεί το πλοίο κατεστράφη από την φωτιά και βγήκε ολική απώλεια.

Ο Νοτιότερος Φάρος της Ευρώπης

 Ο Νοτιότερος Φάρος της Ευρώπης και κάποτε ένας απ' τους ισχυρότερους στον κόσμο!!! Τον φάρο της Γαύδου είχε κατασκευάσει το 1880 η Γαλλική Εταιρεία Οθωμανικών Φάρων, που είχε αναλάβει να κατασκευάσει όλους τους φάρους, οι οποίοι μετά το πέρας των βαλκανικών πολέμων περιήλθαν στην κατοχή της Ελλάδος.  

Ήταν ισχυρός φάρος , το ύψος του πύργου του ήταν 14 μέτρα και με αίθριο καιρό φαίνονταν από 42 μίλια!!! Ο φάρος λειτουργούσε με πετρέλαιο και φυτίλι, ενώ σε ορατότητα και κατασκευή ήταν ο δεύτερος μετά από αυτόν της Γης του Πυρός. Απασχολούσε γύρω στα 10 άτομα, επιστάτες και φαροφύλακες. Είχαν κατασκευάσει πολλά σπίτια γύρω από τον φάρο που τα χρησιμοποιούσαν σαν αποθήκες των καυσίμων, για τον εκάστοτε επιστάτη και τους φαροφύλακες. 

Όμως ένα κατασκευαστικό λάθος που του έδινε ένα αρκετά μεγάλο  για τα δεδομένα της περιοχής εστιακό ύψος, σε συνδυασμό με τις χαμηλές και αρκετά πυκνές νεφώσεις της περιοχής, έκαναν τη λειτουργία του προβληματική όταν η νύχτα δεν ήταν απόλυτα διαυγής.

        Οριστική λύση στον προβληματισμό για την ανακατασκευή του έδωσαν οι Γερμανοί στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, που όπως συνήθιζαν, κτύπησαν το φωτιστικό, προφανώς για να δημιουργήσουν προβλήματα στην ομαλή κυκλοφορία των συμμαχικών πλοίων. Σπίτια και φάρος από τα βομβαρδισμένα καύσιμα ανατινάχθηκαν στον αέρα. Τον ίδιο τον φάρο όμως τον ξήλωσαν αργότερα οι Γαυδιώτες! 

Όταν οι Γερμανοί κατέστρεψαν το φωτιστικό του φάρου της Γαύδου, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε στη συνέχεια να τον αναστηλώσει γιατί, λόγω του μεγάλου ύψους του, δεν εξυπηρετούσε σε τίποτε.

         Έτσι το φως του ιστορικού φάρου έσβησε. Προς αντικατάσταση αυτού κατασκευάσθηκε αργότερα άλλος φάρος στο ΝΑ ακρωτήρι της Γαύδου με αυτόματο σπινθήρα πάνω στο ακρωτήριο Τρυπητή, το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης. 

Το 1989-1990 κατασκευάστηκε σ' αυτό το σημείο της Τρυπητής άλλος φάρος που λειτουργεί με φωτοβολταϊκά στοιχεία. Ωστόσο, με κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο Φάρος ανακαινίστηκε το 2003, χωρίς όμως να τοποθετηθεί και πάλι φωτιστικό στην κορυφή του. Έχει επιβλητικό μέγεθος, αλλά δεν φωτίζει πια...

       Σήμερα ο φάρος της Γαύδου δεν εξυπηρετεί τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Παραμένει όμως εκεί καλοδιατηρημένος για να ξυπνάει μνήμες... Ο φάρος σήμερα, λειτουργεί και ως καφετέρια κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου. 

Το συγκρότημα περιλαμβάνει επίσης ένα μουσείο για την ιστορία του φάρου με αίθουσες φωτογραφιών και παλιό εξοπλισμό.  Η βάση του παλιού φωτιστικού, η οποία ήταν κτυπημένη απ' τα αεροπλάνα τοποθετήθηκε σε μια μεριά κοντά στον φάρο, για να τη βλέπει ο κόσμος. Σήμερα ο φάρος αποτελεί ένα από τα αξιοθέατα του νησιού με καταπληκτική θέα!!