Ο Δίκλιτος Ναός Αφιερωμένος Στη Μεταμόρφωση Και Το Άγιο Πνεύμα Στο Μικρό Οροπέδιο Λιμνάκαρο

  

Ο δίκλιτος ναός αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση και το Άγιο Πνεύμα βρίσκεται στο μικρό οροπέδιο Λιμνάκαρο κοντά στο οροπέδιο Λασιθίου σε υψόμετρο 1130 μ. 

Αποτελεί τον μοναδικό τοιχογραφημένο ναό του οροπεδίου Λασιθίου κατά τη βενετική περίοδο, γεγονός που αντιβαίνει στις πηγές που μαρτυρούν την αναγκαστική ερήμωση του οροπεδίου την περίοδο 1293-1463. 

Ο αρχικός σταυρεπίστεγος ναός δέχτηκε στο πέρασμα των αιώνων αλλεπάλληλες επεμβάσεις που αλλοίωσαν τη μορφή του, με κυριότερη την προσθήκη, το 1875, του βόρειου κλίτους αφιερωμένου στο Άγιο Πνεύμα. 

Στα τέλη του 20ου αι. εκτεταμένες αναστηλωτικές εργασίες προσέδωσαν στο νότιο αρχικό κλίτος την πρότερη μορφή του, ενώ παράλληλα αποκαλύφθηκε και συντηρήθηκε ο αποσπασματικά σωζόμενος τοιχογραφικός διάκοσμος, πιθανόν από το α΄ μισό του 14ου αι. 

Εκτός από τις συνήθεις σκηνές του ευαγγελικού κύκλου ενδιαφέρον παρουσιάζει η παράσταση με τους κτήτορες που κρατούν το ομοίωμα του ναού.

ΠΗΓΗ

Η Παραλία Γεροπόταμος 18km Ανατολικά Του Ρεθύμνου

 

Ο Γεροπόταμος βρίσκεται περίπου 18km ανατολικά του Ρεθύμνου και 3km δυτικά από το Πάνορμο. Ονομάζεται έτσι από το ομώνυμο ποτάμι που εκβάλει στην παραλία.

Η μικρή παραλία είναι αμμουδερή και με καθαρά νερά, τα οποία είναι πολύ δροσερά λόγω του ποταμού, ο οποίος σχηματίζει μια βαθιά λιμνούλα δίπλα στην παραλία. Είναι λίγο οργανωμένη με ομπρέλες και μια καντίνα που προσφέρει αναψυκτικά, νερό και τρόφιμα. Παρά την εύκολη πρόσβαση, είναι πάντα ήρεμη και δεν έχει πολύ κόσμο. Ωστόσο, η προσανατολισμός της παραλίας, την κάνει ευάλωτη στους βοριάδες.

Η ευρύτερη περιοχή είναι πολύ σημαντική, καθώς στο ποτάμι βρίσκουν καταφύγιο σπάνια πτηνά και ζώα. Εκτός το ποτάμι, δυτικά του Γεροπόταμου η ακτή είναι γεμάτη θαλάσσιες σπηλιές, στις οποίες ζουν οι σπάνιες μεσογειακές φώκιε και φωλιάζουν σπάνια πουλιά.

Η πρόσβαση στο Γεροπόταμο είναι πανεύκολη, καθώς δίπλα περνάει η γέφυρα της Εθνικής Οδού Ηρακλείου- Ρεθύμνου. Μπορείτε να έρθετε ακόμη και με λεωφορείο, ζητώντας από τον οδηγό να σταματήσει στην παραλία.

ΠΗΓΗ: http://www.cretanbeaches.com/

Όταν Ήμασταν Παιδιά Και Παίζαμε Στην Όαση

  

Η Όαση των παιδικών μας χρόνων, το πάρκο που σαν παιδιά παίζαμε με ξεγνιασιά έχει κρατήσει μόνο το όνομα του. Την δεκαετία του 1980 υπήρξε ένας σπουδαίος χώρος αναψυχής και πρασίνου που αποτελούσε πόλο έλξης χιλιάδων Ηρακλειωτών .

θυμάμαι την Μητέρα μου να φτιάχνει ένα ταπεράκι με σάντουιτς, τυρί, ψωμί αγγουράκια και μια πορτοκαλάδα βιοχύμ όταν το τρέξιμο και η κούραση μας ένακε να κάνουμε διάλλειμα απο το παιχνίδι.

Ακόμα θυμάμαι τα χρώματα και τους ήχους της Όασης των δικών μου παιδικών χρόνων.

Παιδικές χαρές και παιδότοποι εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν, μπορεί να μας άφηναν να παίζουμε στις αλάνες και στις γειτονιές του κόσμου... αλλά οργανωμένα με κούνιες, τραμπάλες, τσουλήθρες και το γυριστίρι που έλεγα μόνο στην όαση και στο πάρκο Γεωργιάδη είχαμε.

Η Οαση υπήρξε ένας χώρος ασφαλής για τα παιδιά, που πρόσφερε παιχνίδι στους μικρούς και ξεκούραση στους μεγάλους αφού τότε οι γονείς αν και άγνωστοι μιλούσαν μεταξύ τους.

Ενα απο τα σημαντικότερα όμως που πρόσφερε η Οαση των παιδικών μας χρόνων και με λυπεί όποτε το σκέφτομαι, είναι τα ζώα που φιλοξενούσε στους χώρους της.

Μπαίνοντας και κατεβαίνωντας τα σκαλάκια θυμάμαι ττην τετράγωνη στέρνα - λίμνη με τα ψαράκια και το συντριβάνι στην μέση. τις πάπιες που είχε αριστερά, τα Ελάφια που υπήρχαν απέναντι κάτω απο τον Προμαχώνα και πηγαίναμε να τα ταίσουμε.

Στην μεγάλη ευθεία που  υπήρχε πάνω απο το πάρκο θυμάμαι κολλητά στα Ενετικά τείχη τους χώρους ... όπως ήταν διαμορφωμένοι τότε ( Σαν κλουβιά ) με διάφορα ζωάκια.

Μαιμουδάκια που έβγαζαν το χεράκι τους και τους δίναμε γαριδάκια, πάντα με τον φόβο απο την επισήμανση της Μαμάς... να προσέχουμε να μην μας πίασουν το χέρι.

Ποιός δεν θυμάτε τα περιστέρια, τις κότες , τα κουνελάκια και βέβαια τους Γυπαετούς που υπήρχαν, δυστυχώς όχι στο φυσικό τους περιβάλλον.

Βράδιαζε και εμείς ακόμα στην Όαση είμασταν, με πολλές παρακινήσεις κάποια στιγμή φεύγαμε και γυρνούσαμε στο σπίτι για το καθιερωμένο βραδυνό μπάνιο .

Γυρνούσαμε όμως χορτασμένοι με απλά πράγματα.

40 χρόνια μετά αναζητώ και προσπαθώ να φέρω στην μνήμη μου εκείνες τις εικόνες της ξεγνοιασιάς, της απλότητας της ανεμελιάς.

Επισκέφτηκα με την κόρη μου πλέον σαν πατέρας και εγώ την Οαση των παιδικών μου χρόνων και η στενοχώρια γέμισε την ψυχή μου, σκουριασμένα σίδερα, σκουπίδια, συνθήματα παντού, σπασμένα παγκάκια, με νέας γενιάς τσουλήθρες και κούνιες, αλλά άδειες.................

Προσπαθούσα να εξηγήσω στην 7,5 χρονών κόρη μου την Αίγλη εκείνης της εποχής που ήμουν και εγώ παιδι όταν με έφερνε η Γιαγιά στην Οαση και ξάφνου μετά απο μια μικρή διήγηση - μεταφορά εικόνων προς τα 7,5 χρονών ματάκια της, είδα την θλίψη της μα συνοδεύεται απο την ερώτηση της,

 Γιατί Μπαμπά τα χάλασαν όλα αυτά

Γιατί Μπαμπά τα ζωάκια έφυγαν, δεν τα τάιζαν....

Γιατί Μπαμπά δεν τα πρόλαβα εγώ όλα αυτά......

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΟΑΣΗΣ 

ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ