Ο Αγκαθιάς Του Δήμου Σητείας

 

 Στην περιοχή υπάρχουν πολλά αξιοθέατα, όπως για παράδειγμα ο αρχαιολογικός χώρος στον Ρούσσο Λάκκο. Μερικές παραλίες είναι εξαιρετικά δημοφιλείς για τους λάτρεις του αθλήματος της ιστιοσανίδας (Windsurfing – Κουρεμένος, Τέντα). 

Ο Αγκαθιάς αποτελείται κυρίως από μικρά παλιά κάτασπρα-πετρόχτιστα παραδοσιακά σπίτια και ένα από τα πιο χαριτωμένα κτίρια στο χωριό είναι (όπως θα έχετε καταλάβει) η εκκλησία. Από εδώ υπάρχει άπλετη θέα πάνω από στον εύφορο Κάμπο με τις ελιές μπροστά από το χωριό, τη θάλασσα αλλά και στο νησί Γράντες απέναντι από την παραλία της Χιόνας.

Αυτό το μέρος της Κρήτης είναι εντελώς ανέγγιχτο από μαζικό τουρισμό και εμπορικές δραστηριότητες και είναι ακόμα δυνατό να βρει κάποιος ένα ήσυχο σημείο σε μία από τις κοντινές παραλίες.

 Δεν υπάρχει πολύ κίνηση ακόμα και στην καρδιά του καλοκαιριού και η ζωή φαίνεται να κυλάει ήρεμα και σχετικά εύκολα εδώ. Η κοντινή παραλία του Κουρεμένου, για παράδειγμα, έχει μήκος σχεδόν δύο χιλιόμετρα, είναι καθαρή, ήσυχη, και έχει άφθονο χώρο για όλους, ακόμη και στην υψηλή περίοδο της τουριστικής σεζόν.

 Μπορείτε να πάτε επίσης στις παραλίες της Ιτάνου ή  Ερμούπολης, που βρίσκονται μόλις 2 χιλιόμετρα βόρεια του Φοινικόδασους Βάι. Εδώ θα βρείτε τα ερείπια μιας μινωικής πόλης και ενός ελληνιστικού ναού σε ένα τοπίο μοναδικής ομορφιάς.

Απίθανα Μέρη Που Τα Ζώα Πολλές Φορές Προτιμούν Να Ξεκουράζονται, Να Παίζουν, Να Κοιμούνται

 

Απίθανα μέρη που τα ζώα πολλές φορές προτιμούν για να ξεκουράζονται, να παίζουν,  να κοιμούνται .

ΦΩΤ - ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΧΡΗΣΤΑΚΗ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

Ο Μαορί Που Πολέμησε Στη «Μάχη Της Κρήτης» Και Ερωτεύθηκε Μια Κρητικοπούλα. Ο Τραυματισμός, Τα Βασανιστήρια Από Τους Γερμανούς Και Ο Γάμος Στη Νέα Ζηλανδία...

  20 Μαΐου 1941. Ο ουρανός της Κρήτης σκεπάστηκε από εκατοντάδες γερμανικά αεροπλάνα. Οι Γερμανοί ήθελαν να καταλάβουν το νησί γιατί είχε μεγάλη στρατηγική σημασία. 

Ο Χίτλερ έδωσε εντολή για την πρώτη και τελευταία αεροπορική επιδρομή με αλεξιπτωτιστές στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τα αεροπλάνα άρχισαν να πέφτουν χιλιάδες αλεξιπτωτιστές. 

Οι πρώτοι προσγειώθηκαν κοντά στο αεροδρόμιο του Μάλεμε στα Χανιά. Οι γερμανοί στρατιώτες είχαν στόχο την κατάληψη του υψώματος 107 που βρισκόταν στο επίκεντρο του αεροδρομίου. Αν καταλάμβαναν το ύψωμα το αεροδρόμιο θα ήταν πλέον υπό τον έλεγχό τους. Οι επόμενοι καταδρομείς δεν θα έπεφταν με αλεξίπτωτο αλλά θα προσγειώνονταν μαζί με βαρύ οπλισμό. 

Για να μη συμβεί αυτό την περιοχή υπερασπίζονταν περίπου 600 Νεοζηλανδοί, από τους συνολικά 7.770 που είχαν φτάσει στο νησί μαζί με τους Βρετανούς και Αυστραλούς συμμάχους. Οι 600 Νεοζηλανδοί διασκορπίστηκαν για να προστατέψουν από τη γερμανική απειλή μία περιοχή περίπου επτά χιλιομέτρων. Παρά την αντίσταση που προέβαλαν, δεν κατάφεραν να αποκρούσουν τον εχθρό....

Ο Νέιθαν ανήκε στη φυλή των Μαορί. Ήταν ένας από τους 619 Μαορί που έφτασαν στο νησί για να πολεμήσουν. Κατά τη διάρκεια της μάχης για την υπεράσπιση του Μάλεμε, ο Νέιθαν τραυματίστηκε σοβαρά, κυρίως στον γοφό και στο ένα μάτι. Από το χτύπημα ο Νεοζηλανδός στρατιώτης έχασε τις αισθήσεις του και έπεσε στο έδαφος. Οι συμπολεμιστές του νόμιζαν ότι ήταν νεκρός και τον εγκατέλειψαν στο πεδίο της μάχης. 

Λίγο αργότερα, ο Νέιθαν ξύπνησε ανάμεσα σε δεκάδες πτώματα και βαριά τραυματισμένους. Όπως θρυλείται, Κρητικοί μαχητές τον βρήκαν, τον περιέθαλψαν και τον βοήθησαν να διαφύγει μαζί με άλλους στην Αίγυπτο. Όπως αναφέρει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια, Γιώργος Κυριακόπουλος στο βιβλίο του, «The Nazi Occupation of Crete: 1941-1945″, ο Νέιθαν επιβιβάστηκε σε καΐκι στη Σούδα. Ωστόσο, δεν κατάφερε να φτάσει στον προορισμό του. 

Το καΐκι βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς. Όσοι πρόλαβαν, έπεσαν στο νερό για να σωθούν. Ο Νέιθαν μαζί με μερικούς άλλους κατάφερε να κολυμπήσει μέχρι την ακτή. Μόλις έφτασε, λιποθύμησε. Δεν είχε φάει και δεν είχε πιει νερό για μέρες. Το τραύματά του ήταν ακόμη νωπά και είχε εξαντληθεί....

Ο κίνδυνος να τον πάρουν αιχμάλωτο οι Γερμανοί ή να τον σκοτώσουν ήταν μεγάλος. Όμως, την κατάλληλη στιγμή Κρητικοί τον βρήκαν και τον έσωσαν. Ο Νέιθαν ξύπνησε στο σπίτι της οικογένειας Τοράκη στη Σκλαβοπούλα. Ο πατέρας ήταν γιατρός και φρόντισε τις πληγές του. Του έδωσαν φαγητό. Ο Νέιθαν έμεινε στο σπίτι τους για μήνες. Του έμαθαν την ελληνική γλώσσα και φράσεις από την κρητική διάλεκτο για να μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερος και να προσποιείται ότι είναι Έλληνας. 

Στο σπίτι ζούσε και η ανιψιά του γιατρού, η Κατίνα. Ο Νέιθαν την ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή. Όμως, ο Νεοζηλανδός δεν αποκάλυψε αμέσως τα αισθήματά του. Περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Κατά διαστήματα ανέβαινε στα βουνά της Κρήτης και πολεμούσε στο πλευρό των ανταρτών. Σύμφωνα με τον καθηγητή Γιώργο Κυριακόπουλο, συνελήφθη δυο φορές από την Γκεστάπο, αλλά κατάφερε να τη γλιτώσει γιατί τους έπεισε ότι ήταν Κρητικός. 

Όμως, την τρίτη φορά δεν κατάφερε να τους ξεγελάσει. Κάποιος τον είχε καταδώσει. Οι Γερμανοί τον ανέκριναν για να αποκαλύψει το όνομα της οικογένειας που του είχε προσφέρει καταφύγιο. Παρά τα βασανιστήρια και τα χτυπήματα που δέχτηκε, ο Νέιθαν δεν μίλησε. Δεν θα πρόδιδε ποτέ τους ανθρώπους που τον είχαν σώσει και την αγαπημένη του....

Οι Γερμανοί τον έστειλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης των αιχμαλώτων στα σύνορα της Πολωνίας με τη Γερμανία. Έμεινε εκεί για περίπου τρία χρόνια. Όμως, από τα βασανιστήρια που δέχτηκε, ο οργανισμός του είχε εξαντληθεί και πλέον είχε και σοβαρά τραύματα. Έτσι, μόλις τελείωσε ο πόλεμος τον έστειλαν στην Αγγλία για να τον περιθάλψουν. 

Είχε χάσει την όρασή του από το ένα μάτι, το σαγόνι του ήταν σπασμένο και είχε τραύματα σε όλο του το σώμα από σφαίρες. Όταν έγινε καλά, πήγε στην Κρήτη και αποκάλυψε στην νεαρή Κρητικοπούλα τον έρωτά του. Τα τέλη του 1945 έγινε ο γάμος τους. Όμως, ο Νέιθαν έπρεπε να επιστρέψει στη χώρα του. Μόλις έφτασε στη Νέα Ζηλανδία, μίλησε με την κυβέρνηση για να επιτρέψει στους εξαθλιωμένους Έλληνες να ζήσουν στη χώρα τους. 

Τα χρόνια που ακολούθησαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετανάστευσαν περίπου 6.000 Έλληνες στη Νέα Ζηλανδία. Ανάμεσά τους ήταν και η Κατίνα που κατάφερε να πάει κοντά στον αγαπημένο της. Η Κατίνα μπήκε στη φυλή των Μαορί και έζησε το υπόλοιπο της ζωής της στη Νέα Ζηλανδία. Έκαναν τρεις γιους. Τους έμαθαν την ελληνική γλώσσα και μεγάλωσαν με τα ελληνικά έθιμα. Κατά διαστήματα επισκέπτονταν την Ελλάδα, ώστε τα παιδιά να μάθουν τη δεύτερη χώρα καταγωγής τους, αλλά και να δουν τους συγγενείς τους. 

Ο Νεντ Νέιθαν πέθανε το 1987. Από τότε η Κατίνα Τοράκη δεν ξαναγύρισε στην Ελλάδα. Πέθανε το 1996. Η αρχική φωτογραφία προέρχεται από το βιβλίο της Patricia Grace «Ned & Katina: A True Love Story»...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/

Η Ιστορία Της Φιλαρμονικής Του Δήμου Χανίων

  Στην εξαιρετικά φιλότεχνη πόλη των Χανίων, την πρώτη αποφασιστική μουσική ώθηση έδωσε ο Φιλολογικός Σύλλογος <Χρυσόστομος>, που ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1915. Σκοποί του: να δημιουργήσει νυχτερινές Σχολές για τη μόρφωση α-πόρων παίδων, να διοργανώσει διαλέξεις για την ενημέρωση επί διαφόρων θεμάτων γενικού και ειδικού ενδιαφέροντος προς εξύψωση του πνευματικού επιπέδου και να ιδρύσει Ωδείο. 

Σ’ αυτόν τον Σύλλογο οφείλεται και η πρώτη συγκρότηση Φιλαρμονικής, την οποία διηύθυνε ο αρχιμουσικός Φραντσέσκο Τούλι (Francesco Tulli,γεννημένος στη Ρώμη το 1870 και διπλωματούχος του Ωδείου της γενέτειρας του). Το 1903, ο Tulli χρημάτισε και δ/ντής της Ορχήστρας Πνευστών της Χωροφυλακής Χανίων (που είχε ιδρυθεί το 1901, όταν η Κρήτη είχε καταληφθεί από τις Μεγάλες Δυνάμεις). 

Ο τότε Ύπατος Αρμοστής ζήτησε από την Οργανωτική Αποστολή της Χωροφυλακής τον σχηματισμό Ορχ. Πνευστών του Σώματος, κάτι που έγινε αμέσως δεκτό. Το όλο έργο ανετέθηκε στο μέλος της Αποστολής, Ιταλό υπαξιωματικό των Καραμπινιέρων Γεώργιο Τομμαζόνι (Giorgio Tommasoni) ο οποίος ανέλαβε δ/ντής της 25μελούς Μπάντας (που τέθηκε υπό την υψηλή προστασία του πρίγκιπα Γεωργίου). 

Αργότερα, η Μπάντα της Χωροφυλακής Χανίων (όταν ανέλαβε τη διεύθυνσή της ο Tulli) εξελίχθηκε σε άρτιο 50μελές μουσικό Συγκρότημα, που προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίας στην Εθνική Υπόθεση. Η φήμη της ξεπέρασε τα όρια της μεγαλονήσου και απετέλεσε τίτλο τιμής για ολόκληρη την "Κρητική Πολιτεία". 

Μετά την Απελευθέρωση της Κρήτης, η Μπάντα εντάχτηκε στο 14ο Σύνταγμα Πεζικού Χανίων. Αξίζει επίσης να σημειωθεί, ότι βοηθός του Tommasoni στην ίδρυση της Μπάντας της Χωροφυλακής Χανίων ήταν ο απλός καραμπινιέρος Αλφόνσο Ντι Μάιο, που είχε αρκετές μουσικές γνώσεις και ο οποίος από τότε παρέμεινε μονιμα στα Χανιά. Λαμπρά εξ άλλου έδρασε και ο "Σύνδεσμος Φιλομούσων", ο οποίος εργάστηκε για τη συλλογή των κρητικών ασμάτων, τη διάσωση των κρητικών ηθών, εθίμων και χορών, τον συντονισμό της εργασίας για την αναπτυξη της φιλολογίας και της μουσικής καθώς και τη μόρφωση των γυναικών. 

Ο Σύνδεσμος διατηρούσε: Μαντολινάτα, Μουσική Σχολή, Βιβλιοθήκη και Σχολή βυζ. μουσικής. Παράλληλα, εξέδιδε το φιλολογικό περιοδικό «Κρητικός Αστέρας». Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι στα Χανιά έδρευε από το 1901 και η Στρατιωτική Μουσική της V Μεραρχίας Πεζικού. Θα αναφέρουμε και το "Εθνικόν Ορφανοτροφείον Αρρένων Χανίων" (που ιδρύθηκε το 1924 και το 1927 συγκρότησε Ορχ. Πνευστών, υπό τον προμνημονευόμενο Ντι Μάιο). Τον διαδέχτηκε ο Ελευθ. Μαυρομμάτης (ώς το 1935) και ακολούθησε ο Σάμιος αρχιμουσικός Πέτρος Βαρελάς (ώς το 1939). 

Το 1938 επί δημάρχου Νικολάου Σκουλά ιδρύθηκε η "Δημοτική Φιλαρμονική Χανίων", υπό τη διεύθυνση του Βαρελά--όταν τη σχετική θέση αρνήθηκε ο Μιχ. Βλαζάκης. Τότε άρχισαν τα μαθήματα, ενώ παραγγέλθηκαν τα όργανα στο Κράσλιτσε της Βοημίαςκαι τις στολές κατασκεύασε ο περίφημος Μικρασιάτης ράφτης των Χανίων Ιωάννης Κων/νου Αντωνιάδης, από το Αϊδίνι. 

Έτσι, όταν η Φιλαρμονική έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1939 (κατ’ άλλους το καλοκαίρι κατ’ άλλους τον Δεκέμβριο) πολλοί εξεπλάγησαν και δεν πίστευαν ότι παίζουν Χανιώτες, γιατί δεν είχε δημοσιευτεί στον τοπικό Τύπο η ίδρυση Φιλαρμονικής...Την Κατοχή, το Μουσικό Σώμα αποδιοργανώθηκε και οι μουσικοί της (που είχαν κρύψει τα όργανα στο ιατρείο του Δήμου) αρνήθηκαν να παιανίσουν για τη γερμανική Διοίκηση, προφασιζόμενοι ότι δεν έχουν όργανα, γιατί τάχα τα έκλεψαν οι Ιταλοί (οι οποίοι πράγματι είχαν κατάσχει 3 σαξόφωνα). 

Στο τέλος της Κατοχής ξανάρχισαν οι πρόβες στο σπίτι του Βαρελά κι όταν την ευλογημένη μέρα του τέλους του Πολέμου η Φιλαρμονική βγήκε να παιανίσει στους δρόμους των Χανίων με εντολή του επισκόπου Αγαθάγγελου Ξηρουχάκη (έχοντας μαζί της τον νόμιμο δήμαρχο Ιωάννη Μουντάκη και εξέχοντες αξιωματικούς) μετά βίας γλύτωσε από το «κοντσέρτο των πολυβόλων» που είχαν στήσει οι Γερμανοί στο Συντριβάνι. 

Η Φιλαρμονική ανασυντάχτηκε τον Ιούνιο του 1945 και τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου διορίστηκε υποδιευθυντής της ο υπ/γός της Στρατιωτικής Μουσικής κορνετίστας Χαράλαμπος Νεμπουλάκης (ο οποίος αργότερα διαδέχτηκε τον Βαρελά και συνέθεσε το γνωστό εμβατήριο «Ο ασάλευτος Ψηλορείτης»). 

Από εφημερίδες της Εποχής, αλιεύουμε την πρώτη μεταπολεμική της σύνθεση (1947): κουαρτίνο:Γ. Στρατουδάκης, κλαρίνα: Μανούσος Βαϊλάκης, Αντ. Μαραγκάκης, Ιωάν. Μαλεφάκης, Νικολ. Μωραΐτης, Δημ. Πανιέρης, Αντ. Δανάς, Στέλιος Λαβούτας, κορνέτες:Σταύρος Κουτρούλης, Νικήτας Μοσχονάς, Ανέστης Μουσογιάννης, φλικόρνα: Βασ. Παπαδάκης. Γ. Λαβούτας, κόρνα:Μιχ. Σωματόπουλος, Νικ. Λιαβουράκης, Δημ. Καρπούζας, αλτικόρνα:Πέτρος Αποστολάκης, Ιωαν. Βαβαγιάννης, ευφώνιο:Ελευθ. Μάντακας, μπάσα:Ιωαν. Γεωργογιαννάκης, Νικολ. Μυγιάκης, τύμπανα:Αντ. Δήμου, Ηλίας Στ. Μουσογιάννης (10ετής!), γκραν-κάσα:Γ. Κατσικάκης, πιατίνια:Παν. Τσελεπίδης. 

Μετά τον Νεμπουλάκη (που απεχώρησε για λόγους υγείας) και την εκ νέου άρνηση του Βλαζάκη, τη Φιλαρμονική ανέλαβε το 1956 ο Χαράλαμπος Καντέρης (γιος του περίφημου λυράρηΓεωργίου Καντέρη, διπλωματούχος βιολιστής--μαθητής του Τ. Σούλτσε, συνταξιούχος καθηγητής βιολιού του Ωδείου Χανίων και δ/ντής της Ορχ. του Ωδείου) με υπαρχιμουσικό τον Μανούσο Μπαιλάκη (από την Ανώπολη Σφακίων) ο οποίος πήρε το 1962 το βαθμό του αρχιμουσικού και ανέλαβε δ/ντής της Φιλαρμονικής από το 1972 που απεχώρησε ο Καντέρης. 

Στο μεταξύ, από το 1958, είχαν γίνει υπαξιωματικοί-σολίστ, ο αείμνηστος Πέτρος Αποστολάκης και ο Δ. Φραντζεσκάκης, ο οποίος ανέλαβε δ/ντής της Φιλαρμονικής το 1980, διαδεχόμενος τον Μπαιλάκη. 

Τέλος, πρέπει να γίνει μνεία σε ορισμένους μουσικούς--σήμερα μακαριστούς--οι οποίοι διακρίθηκαν ως σολίστ στο πλαίσιο της Φιλαρμονικής: Γανή,Α/φοί, Αντώνιος Μαραγκάκης, Γεώργιος Στρατουδάκης, Ελευθέριος Μάντακας, Παναγιώτης Παπιαμονής, Γεώργιος Δανας (εκτελεστής κοντραμπάσου), Αντώνιος Δανας (μαέστρος Χορωδιών των Χανίων), Σέμνης Γεωργοτζαννάκης (μπάσος και εκτελεστής κρουστών, πατέρας του σημερινου αρχιμουσικού της Φιλαρμονικής Μιχάλη Γεωργογιαννάκη). 

ΦΩΤΟ - ΑΡΧΕΙΟ ΜΠΑΙΛΑΚΗ ΕΥΑ 

ΦΩΤΟ - ΑΡΧΕΙΟ ΓΟΥΛΙΕΛΜΟΣ ΝΙΚΟΣ 

ΠΗΓΗ - http://www.musipedia.gr