Επίσκεψη στο χωριό Αλόιδες του δήμου Μυλοποτάμου

 

Οι Αλόιδες βρίσκονται 49 χλμ ανατολικά του Ρεθύμνου και είναι κτισμένες σε υψόμετρο 380 μέτρων. Το χωριό αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Aloidhes της επαρχίας Μυλοποτάμου. 

Στη βενετική απογραφή του 1583 από τον Καστροφύλακα αναφέρεται ως Alloides με 90 κατοίκους, το 1630 ο Βασιλικάτα το αναφέρει ως Aloides, ενώ στην οθωμανική απογραφή του 1671 αναγράφεται ως Aloydes με 9 χαράτσια. 

Κατά τη διάρκεια της Κρητικής Επανάστασης του 1866- 1869, νοσηλεύτηκε το χωριό ο Άγγλος φιλέλληνας και ανταποκριτής των Τάιμς του Λονδίνου, Ι. Σκίννερ. Το 1881 αναφέρεται ως Αλόιδαις με 133 κατοίκους, όλοι χριστιανοί, στον δήμο Δαμάστας

 Διοικητικά, μετά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, ο οικισμός υπαγόταν μέχρι το 1997 στην επαρχία Μυλοποτάμου ως έδρα κοινότητας, ενώ στη συνέχεια υπήχθη στον καποδιστριακό δήμο Κουλούκωνα. Από το 2011 ανήκει στον καλλικρατικό δήμο Μυλοποτάμου, πάλι ως έδρα κοινότητας

Ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως Της Θεοτόκου Στο Χωριό Ροτάσι Του Νομού Ηρακλείου

 

Βρίσκεται περίπου δύο χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Χωριού στην αγροτική περιοχή «Ξερόκαμπος». Κτίσθηκε πάνω σε ερείπια παλαιού Ναού. Τα Ιερά εγκαίνια τέλεσε ο μακαριστός Μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας Κύριλλος.

Ο Επιτάφιος Της Παναγίας Τον Δεκαπενταύγουστο - Αναφορά Στον Γκρέκο Του Νίκου Καζαντζάκη

  Ο Νίκος Καζαντάκης μας δίνει μια περιγραφή της εικόνας της Παναγιάς σε φέρετρο. «Ένα καλοκαίρι τη μέρα της 15ης Αυγούστου είχαν βγάλει στην εκκλησιά, απάνω στο προσκυνητάρι το ’κόνισμα της Παναγιάς: 

Η μάνα του Χριστού ξαπλωμένη με σταυρό στα χέρια• δεξιά της ένας άγγελος, ζερβά ο διάβολος είχαν χιμήξει να πάρουν την ψυχή της• ο Άγγελος είχε τραβήξει το σπαθί του, είχε κόψει από τους αρμούς τα δύο χέρια του διαβόλου και κρέμουνταν ανάερα κι έσταζαν αίματα. Κοίταξα το ’κόνισμα κι η καρδιά μου φούσκωσε χαρούμενη- ετούτη είναι η Κρήτη, έλεγα»... 

(“Αναφορά στον Γκρέκο”) 

15 Ημέρες Περισυλλογής - Της Ευάς Καπελλάκη - Κοντού

 

Δεκαπέντε ημέρες περισυλλογής και θρησκευτικής κατάνυξης εν τω μέσω του Καλοκαιριού. Δύο εβδομάδες μακριά από τη λαίλαπα των προβλημάτων που ταλανίζουν βάναυσα όλους εμάς…

Γραφει η Ευα Καπελλάκη - Κοντού*

Είναι ο χρόνος αφιερωμένος στην Παναγιά, στην Μητέρα όλων μας που ακούραστα μεσολαβεί στο Μονογενή της για τη σωτηρία μας!

Η Μήτηρ του Θεανθρώπου, η Πλατυτέρα των Ουρανών, η Πρέσβειρα των ανθρώπων στον Ουράνιο Πατέρα. Η αρωγός στις δύσκολες στιγμές, η Παρηγορήτρια στη θλίψη μας, η Θεία – Πάναγνη και Αμόλυντη Μητέρα μας, το Ρόδον το Αμάραντον, το Μαργαριτάρι της γης και τ’ ουρανού, η Πάναγνη Κόρη, η κυήσασα τον Σωτήρα του κόσμου, η φέρουσα το ένδυμα των παθών όλων ημών και του δικού της πάθους, η βλέπουσα τον Μονογενή της ως πρόβατο επί σφαγή να κάνει την υπέρτατη θυσία ενδεδυμένος με τη φύση του Ανθρώπου επί του Σταυρού, για να σωθούμε από το προπατορικό αμάρτημα!

Πάναγνη Μητέρα πρέσβευε υπέρ ημών!

Σας παραθέτω τα ταπεινά λόγια του ιερομονάχου πατρός Αρσενίου Προκοπάκη όταν πολλοί πιστοί θέλησαν να μάθουν και να κατανοήσουν την αγνότητα της Υπεραγίας Θεοτόκου:

«Προς το απρόσιτο ύψος της Θεοτόκου....

Λαμπρή Θεομητορική εορτή επιτελεί κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου η Εκκλησία μας. Παντού, σε κάθε γωνιά της Πατρίδας μας ,

σε πόλεις και χωριά, σε ναούς μεγαλοπρεπείς και ταπεινά και μυροβόλα εξωκκλήσια παντού σπεύδουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, παιδιά, νέοι και γέροντες για να τιμήσουν την Παναγία Μητέρα και έμπρακτα να επιβεβαιώσουν το λόγο του υμνωδού<Αι γενεαί  πάσαι μακαρίζομεν σε την μόνην Θεοτόκον>. Και μέσα στην ευφροσύνη και πνευματική αγαλλίαση της εορτής οι Πατέρες της Εκκλησίας μας με τα Ιερά αναγνώσματα οδηγούν την σκέψη μας στους ανθώνες του Πνεύματος, με τα αμάραντα άνθη των ηθικών διδαγμάτων της πίστεως μας. Το τέλος του ευαγγελικού αναγνώσματος πασίγνωστο, αφού διαβάζεται σε όλες σχεδόν τις Θεομητορικές εορτές καθώς και στην ακολουθία της Μεγάλης Παρακλήσεως, σχετίζεται με την τιμώμενη Θεοτόκο. Εκεί εξιστορείται ένα απλό γεγονός, μια λεπτομέρεια από τον

καιρό της επίγειας δράσης του Κυρίου μας, λεπτομέρεια με βαρύνουσα όμως

σημασία για το θέμα της τιμής της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Και αυτό, γιατί έχουμε μια από τις σπάνιες περιπτώσεις, που ο Κύριος προκαλείται 

  

 να μιλήσει για την Παναγία Μητέρα Του. Μετά την Ανάσταση του Κυρίου και την 

  

 

οργάνωση της πρώτης Εκκλησιαστικής κοινότητας η τιμή της Παναγίας άρχισε να 

  

 

εδραιώνεται στη συνείδηση των πιστών. Ο Θεός δέχεται λατρεία και προσκύνηση, η 

 

 δε Παναγία τιμή και σεβασμό, ως Μητέρα του Θεού. Όποιος δεν τιμά την Παναγία, 

  

 

δεν τιμά τον Θεό. Όποιος δεν την σέβεται ως Θεοτόκο δεν θεωρείται Ορθόδοξος.

Μέσα στο Ναό η Παρθένος Μαρία έφθασε στην καθαρή προσευχή, αφού υπερέβη 

  

 τις αισθήσεις, τη φαντασία, τους λογισμούς και τις αντιλήψεις που δημιουργούνται από 

  

 

αυτές τις δυνάμεις του ανθρώπου. Με καθαρό, απόλυτο νου ενώθηκε με το Θεό και 

  

 

έγινε το κατάλληλο όργανο για την σάρκωση Του.

Η ζωή της Θεοτόκου μέσα στο Ναό προβάλλεται ως πρότυπο ησυχαστικής ζωής.

Αυτή η ζωή περιγράφεται με συμβολική γλώσσα και από τον άγιο Μάξιμο, ο οποίος 

  

 συνδέει τα μέρη του Χριστιανικού Ναού με τον άνθρωπο και την Πνευματική του 

  

 

Πορεία.

Η Πνευματική απόδειξη και το μυστικό νόημα της αειπαρθενίας της Θεοτόκου, η

οποία μαρτυρήθηκε ως δόγμα της Εκκλησίας από την πέμπτη Οικουμενική Σύνοδο 

  

 

το 553 και επαναλαμβάνεται ασταμάτητα στην λειτουργική λατρεία της Εκκλησίας, 

  

 

είναι ακαταμάχητη στο νου και στις καρδιές των πιστών. Και είναι απλά αδιανόητο 

  

 

στους αγίους ότι η γυναίκα που γέννησε δια του Αγίου Πνεύματος τον Υιό του Θεού, 

 

τον Λόγο και την Σοφία Του, την ακριβή εικόνα και το απαύγασμα της δόξης Του, θα 

  

 

 έπρεπε έπειτα να προχωρήσει ομαλά και να γίνει Μητέρα περισσότερων Παιδιών με 

  

 

το γνωστό τρόπο. Δεν υπάρχει καμιά υποτίμηση της γεννήσεως των παιδιών με το 

  

 

 γνωστό τρόπο και σίγουρα καμιά απέχθεια για την σεξουαλική ένωση. Υπάρχει 

  

 

μάλλον η σαφής κατανόηση της μοναδικότητας της Παρθένου της <ευλογημένης 

  

 

 έν γυναιξίν> την οποία<πάσαι αι γενεαί μακαρίζουσιν>και που δόθηκε στην 

  

 

 Εκκλησία ως η ζωντανή εικόνα όλων εκείνων που σώζονται γιατί ακούουν 

  

 

<Τον λόγον του Θεού και φυλάσσουν αυτόν>[Λούκ.1'42].

Σύμφωνα με τον άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό ,η Εκκλησία είναι εικόνα του ανθρώπου 

  

 και ο άνθρωπος εικόνα της Εκκλησίας.

Η εξελικτική πορεία του ανθρώπου μέσα στην Εκκλησία αποκαλύπτει εμμέσως

 και την ζωή της Θεοτόκου μέσα στα Άγια την Αγίων, όπως αργότερα την

περιέγραψε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Η Θεοτόκος βρισκόταν διαρκώς

στο ανώτατο άκρο της πνευματικής εξέλιξης του ανθρώπου. Ο νους της ως

 θυσιαστήριο ήταν ενωμένος με το Θεό.

Η Πνευματική μας πορεία λοιπόν, με αρχή την πρακτική αρετή του σώματος,

πρέπει να είναι προσανατολισμένη προς το απρόσιτο ύψος της Θεοτόκου,

προκειμένου και στα δικά μας πρόσωπα να βρει η κτίση τον Προορισμό της.».

 Εναποθέτοντας την πέννα μου κλείνω το γόνυ ευλαβικά, εκλιπαρώντας την σκέπη και την προστασία της Πλατυτέρας των Ουρανών!

*Εύα Καπελλάκη – Κοντού [ Καθηγήτρια ιταλικών Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”]

Ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως Της Θεοτόκου Νότια Από Το Χωριό Πηγαϊδάκια

  Ο ναός που είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου βρίσκεται στην περιφέρεια του έρημου από δεκαετίες οικισμού Γιαλομονόχωρο, σε απόσταση περίπου έξι χλμ. νότια από το χωριό Πηγαϊδάκια. ΄Εως τις αρχές του 20ου αι. αποτελούσε τμήμα του συγκροτήματος του ομώνυμου μετοχιού της Μονής Απεζανών, τα κτήρια του οποίου έχουν σήμερα καταστραφεί. 

Ο ναός της Παναγίας ανήκει στον τύπο του μονόχωρου καμαροσκέπαστου στον οποίο μεταγενέστερα προσετέθη τρουλλαίος νάρθηκας σχήματος ελεύθερου σταυρού. 

Στη δυτική κεραία του σταυρού εξωτερικά, υψώνεται απλής μορφής αρκοσόλιο της ύστερης βενετοκρατίας. Στο εσωτερικό του ο ναός φέρει καλής ποιότητας τοιχογραφικό διάκοσμο της παλαιολόγειας περιόδου, και δη του α΄ μισού του 14ου αι. 

Στον κυρίως ναό αναπτύσσονται σκηνές από τον χριστολογικό και τον μαριολογικό κύκλο, ενώ στον νάρθηκα υπάρχουν σκηνές από τον Ακάθιστο Ύμνο στους τοίχους, καθώς και η παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας σε ζώνες στον τρούλλο.

Χρόνια Πολλά Μάνα Μου

  Μια φορά και ένα καιρό ένα παιδί ήταν έτοιμο να γεννηθεί. Την προηγούμενη ημέρα ρώτησε το Θεό: «Μου λένε ότι θα με στείλεις αύριο στη γη. Φοβάμαι. Πώς θα μπορέσω να ζήσω εκεί; Είμαι μικρός και αβοήθητος». Και ο Θεός του απάντησε: «Μην ανησυχείς. Έχω φροντίσει για σένα. Μεταξύ πολλών Αγγέλων διάλεξα έναν και για σένα. Θα σε περιμένει στη γη και θα σε φροντίζει». 

Το παιδί επέμενε.

«Ναι, αλλά εδώ στον παράδεισο δεν κάνω τίποτα άλλο από το να τραγουδάω και να γελάω κάθε μέρα! Μόνο αυτά χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένος! Θα νοιώθω τόση ευτυχία στη γη;»

Τότε ο Θεός του είπε:

«Ο Άγγελος που έχω διαλέξει για σένα, ο Άγγελός σου, θα σου τραγουδάει όλη την ημέρα. Θα αισθάνεσαι την αγάπη του κι έτσι θα είσαι ευτυχισμένος».

Και το παιδί ρώτησε:

«Και πώς θα καταλαβαίνω τους ανθρώπους, όταν θα μιλούν, αφού δεν ξέρω τη γλώσσα τους;»

«Αυτό είναι εύκολο», του είπε ο Θεός. «Ο Άγγελός σου θα σου λέει τα πιο όμορφα και γλυκά λόγια, που έχεις ακούσει ποτέ και με πολλή υπομονή και φροντίδα θα σε μάθει να μιλάς»!

Και ύστερα το παιδί κοιτώντας το Θεό ρώτησε: «Και τι θα κάνω, όταν θα θέλω να μιλήσω σε σένα;»

Ο Θεός χαμογέλασε στο παιδί και του είπε: «Ο Άγγελός σου θα σε μάθει πώς να προσεύχεσαι»!

Και το παιδί είπε: «Έχω ακούσει ότι στη γη υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι, που είναι κακοί. Ποιος θα με προστατεύσει από τους κακούς;»

Ο Θεός αγκάλιασε το παιδί και του είπε:

«Ο Άγγελός σου θα σε υπερασπιστεί ακόμα και αν χρειαστεί να βάλει σε κίνδυνο την ζωή του».

Λυπημένο το παιδί τον ρώτησε: «Ναι, αλλά πάντα θα είμαι λυπημένος, γιατί δε θα σε βλέπω πια».

- «Ο Άγγελός σου θα σου μιλάει συνέχεια για μένα και θα σε διδάξει τον τρόπο που θα μπορέσεις να γυρίσεις πάλι σε μένα. Έτσι και αλλιώς δε θα σου λείψω ποτέ, αφού θα είμαι πάντα δίπλα σου».

Τη συγκεκριμένη στιγμή επικρατούσε απόλυτη γαλήνη στον παράδεισο και οι μακρινές φωνές από τη γη είχαν ήδη ακουστεί.

Το παιδί βιαστικά ρώτησε: «Θεέ μου αν πρέπει να φύγω τώρα πες μου το όνομα του Αγγέλου μου!»

Και ο Θεός απάντησε: «Τον Άγγελό σου θα τον αναγνωρίσεις εύκολα. Άλλωστε θα είναι ο πρώτος που θα αντικρίσεις, φτάνοντας στη γη. Το όνομα του Αγγέλου σου δεν είναι τόσο σημαντικό…

…θα την φωνάζεις απλά « Mαμά »! 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΜΑΝΑ ... ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΣΟΥ

15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ