Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2024

Επίσκεψη στο αμφιθεατρικό χωριό Αμουργέλες

 178904_353045148101908_744540264_n


Οι Αμουργέλες είναι χωριό στο Νομό Ηρακλείου που έχει συνολικά 233 κατοίκους (2001) . Διοικητικά ανήκουν στο Δήμο Αρκαλοχωρίου της Επαρχία Μονοφατσίου. Ανήκουν επίσης στο Δημοτικό διαμέρισμα Πανοράματος.


Είναι κτισμένες σε υψόμετρο 440μ. στις δυτικές υπώρειες του υψώματος Αμυγδαλοκέφαλο, σε υψόμετρο 518μ. 


Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία. Παράγονται ελαιόλαδο και σταφίδα. Στο χωριό βρίσκεται ο ναός του Αγίου Νικολάου. Υπάρχει ανάμεσα στα άλλα Δημοτικό Σχολείο.

181236_353045474768542_813324638_n

178904_353045148101908_744540264_n+(1)

181894_353045291435227_1198400899_n

Στην περιοχή του χωριού στο ύψωμα Πετροκέφαλο σώζονται ερείπια φρουρίου από άγνωστη εποχή. Στον Καστροφύλακα (K96) το χωριό αναφέρεται με την ονομασία Amuriles με 39 κατοίκους το 1583. Ο Μπαρότσι το αναφέρει σωστά Amourgeles.
Στις 20 Αυγούστου 1823 οι Τούρκοι κέρδισαν σε μάχη τους Κρήτους. Σκοτώθηκαν 600 Τούρκους και 150 Κρήτες.
To χωριό κατοικούνταν μόνο από Τούρκους. Το 1881 αναφέρονται 128 κάτοικοι, μόνο Τούρκοι. Οι περισσότεροι από τους σημερινούς κατοίκους ήρθαν από τη Σμύρνη και από το Ικόνιο. Εγκαταστάθηκαν στις Αμουργέλες το 1923.
270908_353045234768566_640283169_n

534211_353045414768548_1804518676_n

575729_353045354768554_1078064954_n

270908_353045234768566_640283169_n+(1)

600135_353045194768570_241183761_n+(1)

Ο Επαμεινώνδας Ρεμουντάκης ο άνθρωπος που έχασε την φωνή του διεκδικώντας τα δικαιώματα των Χανσενικών

 LE2




Τον Μάρτιο του 1936 έφτασε στη Σπιναλόγκα, το νησί των λεπρών, απέναντι από την Ελούντα της Κρήτης, ένας νεαρός που έμελλε να αλλάξει τη μοίρα όλων των ασθενών του νησιού. Ο Επαμεινώνδας Ρεμουντάκης. Ήταν μαθητής δημοτικού όταν χτυπήθηκε από τη νόσο του Χάνσεν, κοινώς γνωστή ως λέπρα. 



Τότε τα σημάδια της αρρώστιας δεν ήταν ορατά και ο μικρός  Επαμεινώνδας συνέχισε να ζει φυσιολογικά. Μεγαλώνοντας όμως, η ασθένεια δεν του χαρίστηκε και άρχισε να σημαδεύει με χαρακτηριστικό τρόπο το σώμα και το πρόσωπό του.... 


LE1



Απόδραση από τη Σπιναλόγκα Το 1931 εγκατέλειψε με μια βάρκα το χωριό του, την Αγία Τριάδα Σητείας, για να αποφύγει τον εγκλεισμό στη Σπιναλόγκα. Είχε προηγηθεί καταγγελία και οι αρχές τον αναζητούσαν παντού. Ο Ρεμουντάκης κατάφερε να ξεφύγει. Για λίγο βρήκε καταφύγιο στο Κουφονήσι και αργότερα κατάφερε να φτάσει στην Αθήνα. Εκεί χάθηκε ανάμεσα στο πλήθος της πόλης. Έδωσε εξετάσεις και πέρασε στη Νομική. Σαν φοιτητής ήταν πολύ δραστήριος και οργανωτικός. Συνέχισε να ζει κανονικά μέχρι το 1936. Τότε η αρρώστια  είχε προχωρήσει και πλέον δεν μπορούσε να κρυφτεί.  Την πορεία των σπουδών του, διέκοψε η αιφνίδια σύλληψή του. Αρχικά ο Ρεμουντάκης οδηγήθηκε στο νοσοκομείο λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα Αττικής. Λίγους μήνες μετά αποφάσισε οικειοθελώς να μεταφερθεί στη Σπιναλόγκα και να συνεχίσει εκεί τη ζωή του. Μόνη του παρηγοριά και συνάμα δυστυχία, ήταν ότι εκεί βρισκόταν ήδη η αδελφή του, που είχε χτυπηθεί κι αυτή από την ασθένεια. Στην αυτοβιογραφία του, αναφερόμενος στην απότομη διακοπή των... 


12-1-13+%CE%A3%CE%A0%CE%99%CE%9D%CE%91%CE%9B%CE%9F%CE%9D%CE%93%CE%9A%CE%91+(16)%2B%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3.


Απόδραση από τη Σπιναλόγκα Το 1931 εγκατέλειψε με μια βάρκα το χωριό του, την Αγία Τριάδα Σητείας, για να αποφύγει τον εγκλεισμό στη Σπιναλόγκα. Είχε προηγηθεί καταγγελία και οι αρχές τον αναζητούσαν παντού. Ο Ρεμουντάκης κατάφερε να ξεφύγει. Για λίγο βρήκε καταφύγιο στο Κουφονήσι και αργότερα κατάφερε να φτάσει στην Αθήνα. Εκεί χάθηκε ανάμεσα στο πλήθος της πόλης. Έδωσε εξετάσεις και πέρασε στη Νομική. Σαν φοιτητής ήταν πολύ δραστήριος και οργανωτικός. Συνέχισε να ζει κανονικά μέχρι το 1936. Τότε η αρρώστια  είχε προχωρήσει και πλέον δεν μπορούσε να κρυφτεί.  Την πορεία των σπουδών του, διέκοψε η αιφνίδια σύλληψή του. Αρχικά ο Ρεμουντάκης οδηγήθηκε στο νοσοκομείο λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα Αττικής. Λίγους μήνες μετά αποφάσισε οικειοθελώς να μεταφερθεί στη Σπιναλόγκα και να συνεχίσει εκεί τη ζωή του. Μόνη του παρηγοριά και συνάμα δυστυχία, ήταν ότι εκεί βρισκόταν ήδη η αδελφή του, που είχε χτυπηθεί κι αυτή από την ασθένεια. Στην αυτοβιογραφία του, αναφερόμενος στην απότομη διακοπή των... 


12-5-13+(16)%2B%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3.



Στη Σπιναλόγκα Αν και η μοίρα δεν τον άφησε να πραγματοποιήσει τα όνειρά του, ο Ρεμουντάκης δεν το έβαλε κάτω. Με το που έφτασε στο νησί, ξεκίνησε τις προσπάθειες για να βελτιώσει την καθημερινότητα των κατοίκων. Οι τρόφιμοι του νησιού-γκέτο ήταν πολλοί και οι συνθήκες ζωής τριτοκοσμικές. Δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα και καμία υποδομή για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το νησί ήταν βρώμικο και παρατημένο. Ο Ρεμουντάκης οργάνωσε την «αδελφότητα ασθενών Σπιναλόγκας». Αμέσως φρόντισε να βρεθεί ασβέστης, για να γίνει η κλασική απολύμανση στις αυλές και στα καλντερίμια. Σε λίγες μέρες το νησί άλλαξε όψη. Λίγο αργότερα έφτασε και μια ηλεκτροπαραγωγική μηχανή, που έδινε ρεύμα για να φωτίζονται οι δρόμοι τη νύχτα. Μετά από ενέργειές του, επισκέφτηκε το νησί ένας οδοντίατρος, που φρόντισε τους ασθενείς.... 


 12-5-13+(171)%2B%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3.


Πώς ο Επαμεινώνδας Ρεμουντάκης έχασε τη φωνή του Στη συνείδηση του κόσμου, οι ασθενείς ήταν κοινωνικά νεκροί. Ο Ρεμουντάκης όμως πίστευε ότι τους άξιζε μια αξιοπρεπής ζωή. Διεκδικούσε τα δικαιώματα των χανσενικών με μεγάλο πάθος και δυναμισμό. Επί κατοχής η κατάσταση έγινε ξανά ανυπόφορη. Τα τρόφιμα και τα φάρμακα, που τον υπόλοιπο καιρό έφταναν στη Σπιναλόγκα με καΐκι από την Κρήτη, τελείωσαν. Ο κόσμος υπέφερε και ήταν εγκλωβισμένος στο γκέτο. Ο Ρεμουντάκης προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βοηθήσει. Απελπισμένος, άρχισε μια μέρα να φωνάζει προς τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής πώς αν δεν κάνουν κάτι, θα απομακρύνει από το νησί τον ιερέα και τα παιδιά και θα βάλει φωτιά. «Θα ζωντανέψει για ακόμα μια φορά στον 20ο αιώνα το Μεσολόγγι και το Αρκάδι» ούρλιαξε. Η ένταση της φωνής του ήταν τόσο δυνατή, με αποτέλεσμα να διαρραγεί ο ουρανίσκος του. Σιγά -σιγά έχασε τη φωνή του κατά 80%. Η φωνή της καρδιάς του όμως, έμεινε αφοσιωμένη για πάντα στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των λεπρών.... 


LE



Ο Ρεμουντάκης αρνήθηκε να παραδοθεί. Πάλεψε, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε πάνω στο νησί της εξορίας, για το οποίο έκανε ότι μπορούσε, ώστε να μη μοιάζει με κόλαση. Όταν στο τέλος της δεκαετίας του ’50 η Σπιναλόγκα εκκενώθηκε, ο Ρεμουντάκης με τη σύζυγό του μεταφέρθηκαν ξανά στο νοσοκομείο λοιμωδών της Αγίας Βαρβάρας, όπου έζησαν μέχρι το τέλος της ζωής τους.... 


12-1-13+%CE%A3%CE%A0%CE%99%CE%9D%CE%91%CE%9B%CE%9F%CE%9D%CE%93%CE%9A%CE%91+(9)%2B%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3.











ΠΗΓΗ: http://www.mixanitouxronou.gr/

Το γυναικεία μοναστήρια του Χάνδακα, παράρτημα της μονής της Παναγίας της Ακρωτηριανής ( του Τοπλού Σητείας) γνωστό τότε Monasterio Greco Madonna Acrotiriani.

 z1


Ένα από τα γυναικεία μοναστήρια του  Χάνδακα, παράρτημα  της  μονής της  Παναγίας  της Ακρωτηριανής ( του Τοπλού Σητείας)  γνωστό  τότε  Monasterio  Greco Madonna Acrotiriani. 

%25CE%25916

Την Τουρκοκρατία έγινε στρατώνας και αργότερα Τούρκικο Ορφανοτροφείο.  Μετά την απελευθέρωση έγινε καπνοκοπτήριο και αργότερα χτίστηκε στην  ίδια  θέση  ο  ιερός  ναός  της Αγίας Τριάδας και ένα δημοτικό σχολείο.

DSC08004

IMG_9785

Τα συγγραφικά έργα του πρώην δημάρχου Ανωγείων Γιώργη Σμπώκου

 Ακούραστος εργάτης, ερευνητής της Ιστορίας και του Πολιτισμού μας, συγγραφέας και δάσκαλος της παράδοσης, των ηθών και εθίμων των Ανωγείων, ο Γιώργης Σμπώκος προσφέρει στα Ανώγεια  άλλα τέσσερα συγγραφικά διαμάντια στο ήδη πλούσιο από κάθε άποψη έργο του. 


Τέσσερα βιβλία για την ποιμενική ζωή των Ανωγειανών, τα μητάτα και τους τόπους στο Ανωγειανό αόρι που συνοδεύονται από ένα πλούσιο όσο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό που τα καθιστά ιερά κειμήλια. Ο σκοπός του πρώην Δημάρχου Ανωγείων και συνταξιούχου εκπαιδευτικού κ. Σμπώκου είναι όπως και στα προηγούμενα βιβλία του ανιδιοτελής. 


Αυτά δεν πωλούνται και δεν θα τα βρείτε στα ράφια των βιβλιοπωλείων, μπορείτε όμως να τα διαβάσετε σε καφενεία, σε σπίτια συγγενών και φίλων,σε ανθρώπους που εκτιμά ο ίδιος και μοίρασε τα περιορισμένα αντίτυπα των βιβλίων του. Μια σειρά από αυτά τα τέσσερα καινούρια βιβλία του δώρησε ο κ. Σμπώκος και στην Ανωγή και τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα για αυτό. Αναλυτικά τα βιβλία είναι τα εξής


A4

1)Η ποιμενική ζωή των Ανωγειανών
Όπως αναφέρει ο συγγραφέας, στόχος του βιβλίου είναι να αποδοθεί όσο πιο πιστά γίνεται τη δομή και την ομορφιά της ποιμενικής ζωής των Ανωγειανών, έχοντας ως όπλα την προσωπική εμπειρία του ίδιου, αλλά και την εμπειρία και μνήμη μεγάλου αριθμού υπερηλίκων οι οποίοι έζησαν στα Ανώγεια από το 1880 και μετά, καθώς και από ανέκδοτα σημειώματα Ανωγειανών Λαογράφων και Ιστοριοδιφών.


Ο λόγος που οδήγησε τον κ. Σμπώκο στην καταγραφή της ποιμενικής ζωής, είναι το σάρωμα που η εξέλιξη και ο τεχνολογικός πολιτισμός επέφεραν τις τελευταίες δεκαετίες στη ζωή, το λαϊκό πολιτισμό και την παράδοση μας και του οποίου άμεση συνέπεια είναι ο αφανισμός ότι  ωραίου δημιούργησε η ζωή στο πέρασμα των αιώνων και αφού προηγουμένως δοθεί μια συνοπτική περιγραφή του χώρου της Βόρεια Ανατολικής πλευράς του Ψηλορείτη, όπου έζησαν και ακμάζουν οι Ανωγειανοί.

A3

2) Το Ανωγειανό Αόρι
Ο συγγραφέας αναφέρει με συγκίνηση στον πρόλογο του βιβλίου αυτού: ” Κάθε περίπατος, αναρρίχηση στο αόρι, ξυπνούσε μέσα μου παλιές μνήμες, τότε που παιδί και έφηβος στις δεκαετίες του 1940 και 1950, ζούσα την όμορφη ζωή των βοσκών στα μητάτα και άκουγα τις ιστορίες τους και διδασκόμουν από τις γνώσεις και την πείρα τους, την παράδοση αιώνων  που δεν είχε μεταβάλλει ο χρόνος και που η πρόοδος και η εξέλιξη, χρειάστηκαν κυριολεκτικά δυο περίπου δεκαετίες από το 1980 έως το 2000 για να την αλλοιώσουν ριζικά, ή πιο σωστά να την καταργήσουν τελείως και να τη ρίξουν στο ντουλάπι της λησμονιάς..”.


Στο βιβλίο θα διαβάσετε όλες τις πληροφορίες για τις εκτάσεις του Ανωγειανού αοριού, την χλωρίδα και την πανίδα του, παλιούς οικισμούς και μοναστήρια όπως και ιστορίες και θρύλους της παράδοσης. Επίσης υπάρχει αναλυτική  φωτογραφική παρουσίαση της ζωής και της ιστορίας του.

A1

3) Τα Μητάτα των Ανωγειανών
Πρόκειται για μια κοπιαστική δουλειά που μας γνωρίζει όλα τα Μητάτα των Ανωγειανών στην αχανή έκταση των 94 τ.χ της ορεινής έκτασης των Ανωγείων! Γνωρίζοντας ο κ. Σμπώκος ότι το θέμα των μητάτων ήταν το πιο δύσκολο αντικείμενο της όλης καταγραφής του πολιτισμού και της ζωής των Ανωγειανών, ξεκίνησε να συγκεντρώνει στοιχεία από το 1960 και μετά περισσότερο οργανωμένα με την επιστροφή του από την Δυτική Γερμανία το 1984 όπου είχε αποσπασθεί ως δάσκαλος. 


Ο ίδιος ευχαριστεί θερμά όλους τους Ανωγειανούς για την παροχή στοιχείων και ιδιαίτερα όλους όσοι τον συνόδευσαν στις περιπλανήσεις του , χρησιμοποιώντας πολλές φορές και τα οχήματα τους και πεζοπορώντας μαζί του τρεις και τέσσερις ώρες κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Στο βιβλίο παρουσιάζονται όλες οι ποιμενικές εγκαταστάσεις και ξηρολιθικά κτίσματα του Ψηλορείτη, οι σχιστόλιθοι και οι σιδερόπετρες στο βουνό, οι πετροκόποι και οι κατασκευαστές μητάτων και αναλυτικοί χάρτες της εδαφικής έκτασης των Ανωγείων. Επίσης υπάρχει πλούσια φωτογραφική παρουσίαση των μητάτων, με απεικόνιση λεπτομερειών εντός και εκτός των κτισμάτων, αλλά και άλλων έργων με πέτρα και πάνω στην πέτρα και πλάκες του Ψηλορείτη.

A2

4) Οι τόποι μας διηγούνται την ιστορία τους: Τα τοπωνύμια των Ανωγείων
Στόχος της προσπάθειας σε αυτό το βιβλίο είναι η καταγραφή των πιο σημαντικών τοπωνυμίων των Ανωγείων , προσδιορίζοντας όσο κατέστη δυνατόν τη θέση του καθενός και προς την κατεύθυνση αυτή η καταγραφή ακολούθησε τη διαδοχική σειρά. Το ευρύτερο τοπωνύμιο του Ψηλορείτη και ειδικότερα το τμήμα της Β.Α πλευράς του, αυτό που περικλείεται στα διοικητικά όρια του Δήμου Ανωγείων, αποτέλεσε το επίκεντρο αυτής της προσπάθειας στο βιβλίο που αφορά γενικά τα τοπωνύμια των Ανωγείων.


Τοπωνύμια που ο συγγραφέας κατατάσσει σε διάφορες κατηγορίες. Όπως για παράδειγμα στην κατηγορία αρχαιολογικά η Ζώμυθος, στα Ιστορικά οι αποκεφαλισμένοι, στα Θρησκευτικά στου Χριστού, στα Γεωλογικά ή εδαφολογικά ο Πλατύς τάφκος, στα Φυτολογικά ή ζωολογικά το κατσιπρομούρι, στα υδρολογικά ο Μάκρης ποταμός, στα υψομετρικά η Μεσομένη, στα διάφορα οι Απάτες και στην κατηγορία  των ανθρωπίνων παρεμβάσεων του Ζωνού ο Μύλος.
3

Ο Γεώργιος Ιωάννου Σμπώκος γεννήθηκε στα Ανώγεια το 1934. Το 1955 αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου και το 1959 διορίστηκε δάσκαλος στο 2ο Δημοτικό σχολείο Ανωγείων. Εργάστηκε με ζήλο και αυταπάρνηση όχι μόνο στον Εκπαιδευτικό τομέα αλλά και στον κοινωνικό και στην εν γένει πρόοδο και ανάπτυξη των Ανωγείων. Η προσφορά του αναγνωρίστηκε με σημαντικό αριθμό τιμητικών διακρίσεων και εγγράφων από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, τη Νομαρχία Ρεθύμνης, τον Δήμο και τον Πολιτιστικό σύλλογο Ανωγείων.

Το 1990 εξελέγη Δήμαρχος Ανωγείων με επανεκλογή του το 1994, για δεύτερη τετραετία, αφήνοντας πίσω του σημαντικό έργο κατά την οκταετή δημαρχιακή του θητεία. Το 1992 εξέδωσε το σημαντικό βιβλίο του ” Ανώγεια-Η ιστορία μέσα από τα τραγούδια τους” που αποτελεί κομμάτι της μεγάλης και επίσης σημαντικής 50 ετών προσπάθειας του , συγκέντρωσης του ιστορικού και λαογραφικού υλικού των Ανωγείων. Την ίδια περίοδο θέτει σε λειτουργία το ” Παραδοσιακό σπίτι Ανωγείων”, με την έκθεση μεγάλου αριθμού παραδοσιακών αντικειμένων, τα οποία με άοκνες προσπάθειες τόσο αυτού, όσο και της συζύγου του Αμαλίας, συγκεντρώθηκαν με την καταβολή σοβαρού οικονομικού τιμήματος.

Συνεχίζοντας τη συγγραφική του προσπάθεια εξέδωσε με τη βοήθεια  του Εκδοτικού Οίκου ” Καλέντης”, το βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών πεντάτομο έργο του ” Ανωγειανά” το οποίο περιλαμβάνει:

1) Ο Ανωγειανός απόγονος των Κουρητών και Ιδαίων Δακτύλων.
2) Η Ανωγειανή Μαντινάδα.
3)Το γλωσσικό ιδίωμα των Ανωγείων.
4) Στοιχεία από την υλική και πνευματική ζωή των Ανωγειανών.
5) Η γέννηση, οι χαρές και ο θάνατος του Ανωγειανού.

Από την Ακαδημία Αθηνών βραβεύτηκαν και τα ακόλουθα έργα του:

1) Η ποιμενική ζωή των Ανωγειανών.
2) Οι τόποι μας διηγούνται την ιστορία τους-Τα τοπωνύμια των Ανωγείων.
3) Μουσικά ακούσματα από την παράδοση των Ανωγείων.
4)Μια φορά ένας Ανωγειανός..-Ανωγειανές αθιβολές.

http://www.anogi.gr/