To γραφικό μέρος της Κρήτης τη δεκαετία του '70 μέσα από 36 φωτογραφίες του Μάρκου Ανδρουλακάκη

 

Το παραλιακό χωριό Λουτρό βρίσκεται σε μια απόσταση 71 περίπου χλμ νοτίως των Χανίων στην επαρχία Σφακιών στο άκρο του ακρωτηρίου μουρι. 

Πιστεύεται ότι ήταν το πλευρό της αρχαίας πόλης Φοίνικας και επίσης ήταν το λιμάνι της αρχαίας Ανωπολης, αργότερα έγινε το χειμερινό λιμάνι της πόλης των Σφακιών, εξ αιτίας του γεγονότος ότι ο περιβάλλων κόλπος και το μικρό νησί στην είσοδο του δημιουργούν ένα φυσικό λιμάνι όπου τα πλοία μπορούν να είναι ασφαλή ακόμα και σε πολύ κακό καιρό.

Το χωριό ονομάστηκε έτσι από τα λουτρά που βρέθηκαν εκεί, το νερό των οποίων ερχόταν από την Aνώπολη. Ανάμεσα στα παλιά κτίρια που μπορεί κανείς να δει εδώ, μπορεί να δει επίσης το κυβερνείο που χρησιμοποιήθηκε το 1821(κατά την επανάσταση).

Από το Λουτρό μπορείτε να επισκεφθείτε τα ερείπια της αρχαίας Aράδενας με την βυζαντινή εκκλησία του αρχάγγελου Μιχαήλ, και την Aνωπολη.

Στο Λουτρό δεν υπάρχουν μεγάλα ξενοδοχεία με πισίνες, ούτε γεμάτοι κίνηση δρόμοι , πολυσύχναστα εστιατόρια η παράλιες, αλλά ούτε και αυτοκίνητα.. !!!

Ένα μικρό γραφικό ψαρoχωρι, στη νοτιοδυτική Κρήτη, που δεν έχει ακόμα "χαλάσει" από το μαζικό τουρισμό. ανακαλύψτε τις όμορφες παράλιες "γλυκά νερά ",τίμιος σταυρός, περβολάκι, μάρμαρα.

Υπάρχουν δυο τρόποι να πάει κανείς εκεί, με καΐκι η με τα ποδιά, ελάτε και απολαύστε τον ήλιο, τα πεντακάθαρα νερά και την ηρεμία.

 ΠΗΓΗ www.lifo.gr

Ο Περικλής Παπαχατζιδάκης Φωτογραφίζοντας Τα Χανιά Απο Το 1920

  Ο Περικλής Παπαχατζιδάκης γεννήθηκε στην Κάτω Παναγιά της Μικράς Ασίας το 1905. Το 1914 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Χίο όπου έζησε τα νεανικά του χρόνια. 

Δεινός οδοιπόρος και ένθερμος ερασιτέχνης φωτογράφος περιηγήθηκε τη Χίο καταγράφοντας με το φακό του τα μνημεία, τους παραδοσιακούς οικισμούς, το τοπίο και σκηνές από την καθημερινή ζωή στο νησί. 

Μαζί με το συνεργάτη του Γιώργο Τσίμα και το φοιτητή, τότε, Νικόλαο Κοντολέοντα οργάνωσε φωτογραφικό εργαστήριο με σκοπό την «απεικόνιση της προγονικής κληρονομιάς».

 

Το 1930 δημοσίευσε σε συνεργασία με τον Τσίμα τα χειροποίητα φωτογραφικά λευκώματα «Νέα Μονή» και «Πυργί» που ναυάγησαν εκδοτικά, αν και προξένησαν θετική εντύπωση στην Αθήνα και επαινέθηκαν από τους καθηγητές βυζαντινής τέχνης A. Ορλάνδο, Γ. Σωτηρίου και Α. Ξυγγόπουλο. 

Ανέλαβε επίσης με δικά του έξοδα την έκδοση, σε 10 μηνιαία τεύχη, του «Χιακού Λευκώματος», στο οποίο συνεργάστηκαν κορυφαίοι ιστορικοί και ιστορικοί της τέχνης. Στη συνέχεια μετοίκησε στην Αθήνα, όπου μαζί με τον Τσίμα άνοιξε φωτογραφικό εργαστήριο.

Περιηγήθηκε όλη σχεδόν την Ελλάδα, αποτυπώνοντας αρχαία και βυζαντινά μνημεία, παραδοσιακούς οικισμούς και φυσικά τοπία, συνεργαζόμενος συχνά με την Ακαδημία Αθηνών, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και την Αρχαιολογική Εταιρεία. 

Το 1980 ως συνταξιούχος επέστρεψε στο Χίο, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του μελετώντας την τοπική ιστορία του νησιού και αρθρογραφώντας σε τοπικές εφημερίδες. Πέθανε το 1990 κληροδοτώντας όλα τα γραπτά και έντυπά του στη βιβλιοθήκη «Ο Φάρος» του Μορφωτικού Συνδέσμου Βαρβασίου Χίου.

Οι φωτογραφίες του Παπαχατζιδάκη αποτελούν εξαιρετικά πολύτιμο υλικό για μελετητές, ιστορικούς, αρχιτέκτονες και αρχαιολόγους. Τμήματα του Αρχείου του βρίσκονται στο Υπουργείο Πολιτισμού, το Μουσείο Μπενάκη, την Αρχαιολογική Εταιρεία και το Ομήρειο Πολιτιστικό Κέντρο της Χίου.

 ΧΑΝΙΑ  ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΠΑΠΑΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ  1949

 

 ΧΑΝΙΑ  ΠΛΑΤΕΙΑ 1866 ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΠΑΠΑΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ  1949

 

 ΧΑΝΙΑ  ΑΓ  ΝΙΚΟΛΑΟΣ  ΣΠΛΑΝΤΖΑ  -  ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΠΑΠΑΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ  1949

ΧΑΝΙΑ  -  ΠΛΑΤΕΙΑ  1866  -  ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΠΑΠΑΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ  1949

 

 ΧΑΝΙΑ   φωτ - ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΠΑΠΑΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ  1949

  ΧΑΝΙΑ   φωτ - ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΠΑΠΑΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ  1949

 ΧΑΝΙΑ - ΒΕΝΕΤΙΚΑ  ΝΕΩΡΙΑ  -  ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΠΑΠΑΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ  δεκαετία  1920

  ΧΑΝΙΑ   φωτ - ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΠΑΠΑΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ  1946

  ΧΑΝΙΑ   φωτ - ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΠΑΠΑΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ  1949

Η «γέννηση» του θεσμού του Περιπτέρου στην Ελλάδα

 Από τις κοσμοπολίτικες πλατείες των πόλεων μέχρι τις γειτονιές και τα χωριά μας, υπάρχει ένα στοιχείο της συλλογικής μνήμης που μας καλεί να χαζέψουμε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, να ξεδιψάσουμε με ένα δροσερό νεράκι ή να πάρουμε στα παιδιά καραμέλες και παγωτά. 

Είναι το περίπτερο, που φέτος διανύει τον πρώτο χρόνο του δεύτερου αιώνα της ζωής του κουβαλώντας σπουδαίες αναμνήσεις και με την ευχή σε 100 χρόνια από σήμερα να γιορτάζει ακόμη έναν αιώνα ζωής.

 Η «γέννηση» του θεσμού, που είναι μοναδικός στον κόσμο, στηρίχθηκε σε δύο άξονες. Από τη μια ήταν η ανάγκη για αποκατάσταση των αναπήρων και των θυμάτων πολέμου και από την άλλη ο έλεγχος του καπνικού εμπορίου που απέφερε στο κράτος πολύ υψηλά έσοδα. 

Ως σήμερα το περίπτερο μεταλλάσσεται ανακλώντας τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες κάθε εποχής. Δεν παύει όμως να αποτελεί τον ναό του λιανοπωλητή, όπως εξάλλου μαρτυρά και η ονομασία του που προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «περίπτερος», δηλαδή ναός περιβαλλόμενος από σειρά κιόνων.

Τα περίπτερα σήμερα ανέρχονται περίπου στις 10.000 σε όλη την Ελλάδα, Η βαριά φορολογία που έχει επιβληθεί στα καπνικά προϊόντα απομείωσε τα κέρδη του περιπτέρου περίπου στο μισό.

Σήμερα, η συντριπτική πλειονότητα των περιπτερούχων είναι ενοικιαστές κι όχι δικαιούχοι. Η οικονομική δυσπραγία έχει «διώξει» από τα περίπτερα περίπου τους μισούς περιπτεράδες που δραστηριοποιούνταν πριν από το 2010 κι έχει ωθήσει άλλους να δοκιμάσουν την τύχη τους νοικιάζοντας ένα περίπτερο.

«Στη διάρκεια της ιστορίας το περίπτερο έχει δείξει μια μοναδική ικανότητα να προσαρμόζεται στην αλλαγή των καταναλωτικών συνηθειών. Εχουμε το παράδειγμα του εξωτερικού, όπου πουλάνε ήπια τραπεζικά προϊόντα, χρησιμοποιούν κάρτες πληρωμής, εξοφλούν λογαριασμούς» 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ / ΦΩΤ ΑΡΧΕΙΟ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

ΤΟ ΒΗΜΑ