Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2024

Το Χωριό Μάθια Του Δήμου Μινώα Πεδιάδας

 562139_469253713147717_666194086_n


Η Μαθιά (329 κάτοικοι το 2001) αποτελεί χωριό της επαρχίας Πεδιάδος του Δήμου Μινώα Πεδιάδος, του Νομού Ηρακλείου. Βρίσκεται στις δυτικές προσβάσεις του όρους Αφέντης, σε υψόμετρο 1.578 μ. από τα Λασιθιώτικα βουνά, γύρω στα 45 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο. Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, οικόσιτη και νομαδική. 

Κύριο προϊόν είναι το λάδι και η σταφίδα, όπως επίσης και τα κτηνοτροφικά φυτά. Παράγονται επίσης διάφορα φρούτα, μεταξύ των οποίων φημίζονται τα μαθιανά σύκα Από την ορεινή έκταση υπάρχουν δάση πρίνων, σφενδάμων κλ.π. Ιεροί ναοί είναι Των Αγ.Πάντων, ο οποίος εγκαινιάστηκε το 1909, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με τοιχογραφίες καλά διατηρημένες μεταξύ των οποίων τιμωρίες κολασμένων, του Αγίου Γεωργίου, με τοιχογραφίες επίσης.

156874_469253896481032_1559343449_n

17802_469253906481031_1879664687_n

10060_469253826481039_1379574320_n

575683_469254153147673_1024437801_n

292213_469254173147671_1061973465_n

31887_469253966481025_862533923_n

Το όνομα πιστεύεται ότι προέρχεται από το βαπτιστικό όνομα Mattia, το θηλυκό του Matteo (Ματθαίος) το οποίο αναφέρεται στο συμβόλαιο του 1592: Η έκλαμπρος κυρά Ματτία Κορνέρ. [Κρητ. Χρον. ΙΘ,' 141] διότι πιθανόν να ανήκε ως φέουδο σε μια Ματία, που από την κρητική διάλεκτο λέγεται Μαθιά (Μαθιός).

Στη θέση Σταυρόπλακα ανακαλύφθηκαν Μεσομινωικοί τάφοι και πιθάρια. Στη θέση Καταλύματα, ΒΔ του χωριού βρέθηκε οίκημα με πίθους χρονολογημένους από την Υστερομινωική Περίοδο και από απόσταση 200 μ. διαπιστώθηκε η ύπαρξη σημαντικού οικισμού με ισχυρά κτήρια πολυδώματα. (Κρητ. Χρον. ΙΑ΄334).
Αναφέρεται το 1583 Mathia' με 144 κατ. (Καστροφύλακας, Κ95).



300098_469253779814377_156717668_n

45213_469253796481042_1034604271_n

483483_469253813147707_947831027_n

483338_469254013147687_357627402_n

526571_469253869814368_167574368_n

526364_469254176481004_240288349_n

530043_469253886481033_2066575019_n

540736_469253789814376_1869047964_n

562101_469254099814345_580317158_n

559070_469253956481026_1039301237_n+(1)

575817_469253729814382_877673299_n

562158_469254029814352_709726338_n

644200_469253856481036_469747877_n

68562_469254083147680_1058048367_n

7156_469253969814358_1144573141_n

7247_469253836481038_380239599_n

ΠΗΓΗ - ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
ΦΩΤ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ

Η ιστορική κρητική ταβέρνα “Το Γερακάρι”

  Δεκαετία το 50 στην περιοχή Άσπρα Χώματα στο Περιστέρι. Δύο νέοι, Αμαριώτες στην καταγωγή, ο Στέλιος Δασκαλάκης από το Γερακάρι και η Αθηνά Καλοειδά από την Παντάνασσα, παντρεύονται. 


Η προίκα της Αθηνάς ένα οικόπεδο, που αγοράστηκε, αφού πουλήθηκαν χωράφια στην Παντάνασσα. Πάνω σ΄αυτό το οικόπεδο, που τότε βρισκόταν στην “άκρη του Θεού”, άρχισε να λειτουργεί αργότερα μια κρητική ταβέρνα. Τ΄όνομά της: Το Γερακάρι.

28_1

“Αυτή η ταβέρνα κρύβει μια μεγάλη ιστορία”, είπε πριν μερικά χρόνια στην εφημερίδα “Κρητικά Επίκαιρα” ο γιος του Στέλιου και της Αθηνάς, ο Γιώργος Δασκαλάκης. “Από αυτή την ταβέρνα έχουν περάσει πολλοί σπουδαίοι λυράρηδες, όπως ο Μουντάκης, ο Σκορδαλός, ο Ξυλούρης, ο Σηφογιωργάκης, ο Περιστέρης, ο Σήφης Παναγιωτάκης, Νίκος Βενιανάκης και τόσοι άλλοι.


 Εδώ έχουν γίνει γλέντια και γλέντια, ατέλειωτα ξενύχτια. Και να σκεφτείς, ότι τα πρώτα χρόνια γύρω της ήταν μόνο χωράφια, δεν έφτανε αυτοκίνητο, από ένα σημείο και μετά ο κόσμος ερχότανε με τα πόδια”.

Πώς ξεκίνησε, λοιπόν, αυτή η ιστορική κρητική ταβέρνα;

“Ο πατέρας μου γνώρισε τη μάνα μου το 1954. Το 1955 παντρεύτηκαν. Η μοναδική τους περιουσία αυτό το οικόπεδο, όπου έχτισαν κατ΄αρχήν ένα δωμάτιο, σκεπασμένο με νάυλον και γύρω γύρω μια αυλή. Μια κατσίκα, με κότες, κουνέλια και μ΄ένα γάιδαρο. 


Ο πατέρας μου έκανε τον κινητό μανάβη στην περιοχή. Φόρτωνε τον γάιδαρο με λαχανικά και φρούτα και γύριζε στις γειτονικές περιοχές. Όμως στο μεταξύ ήρθαν και τα παιδιά. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα. Τα λεφτά του πατέρα δεν έφταναν, παρότι βοηθούσε κι ο παππούς, που έμενε μαζί μας και γύριζε και μάζευε και πουλούσε μπακίρια”.

28_2-300x204

Η Φωτεινή, κόρη του Στέλιου και αδελφή του Γιώργου, συνεχίζει:

“Η μητέρα μου η Αθηνά Καλοειδά, είχε ένα αδελφό, το Μύρο, που σ΄ένα διπλανό δρόμο διατηρούσε σ΄ένα υπόγειο ένα καφενεδάκι. Κι επειδή ο μπαμπάς κι η μαμά είχαν τέσσερα παιδιά, υπήρχαν δυσκολίες, δεν τάβγαζαν πέρα, πρότεινε ο θείος ο Μύρος στο πατέρα μου το εξής: Δίπλα τους υπήρχε ένα εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου κι εκείνες τις μέρες είχε πανηγύρι. 


Λέει, λοιπόν, στον πατέρα μου: “Τώρα που είναι πανηγύρι θα σου πάρω  μια ψησταριά, θα φτιάξομε και 100 σουβλάκια με κρέας χοιρινό, θα σου φέρω και καφάσια με μπύρες κι αναψυχτικά, να ξεκινήσεις να βγάλεις κανένα φράγκο, να ταΐσεις τα παιδιά σου”. 


Κι άρχισε, λοιπόν, ο πατέρας μου, τότε έξω στην αυλή , αφού υπήρχε μόνο ένα δωμάτιο, όπου μέναμε οκτώ άτομα. Την παραμονή του Αγίου Γεωργίου τα πούλησε όλα τα σουβλάκια ο πατέρας μου.  Την επομένη, την ημέρα του Αγίου Γεωργίου, πήγε κι αγόρασε κι άλλα σουβλάκια, φύγανε κι αυτά κι αμέσως του καρφώθηκε η ιδέα, ότι πρέπει να κάνει ταβέρνα. Ήξερε από ταβέρνες, γιατί έκανε κάπου κάπου και τον σερβιτόρο”.


Γιώργος Δασκαλάκης: “Κλείνει το μισό οικόπεδο, παίρνει κι ένα ξύλινο ψυγείο, εκείνο του πάγου με τις παγοκολώνες και βγάζει και δύο-τρία τραπέζια πάνω στο χώμα κι άρχισε με την ψησταριά. Σουβλάκια, μπριτζόλες, κρασιά, μπύρες, γκαζόζες…Ήταν κάτι που του άρεσε πολύ, τόκανε με μεράκι. Πολύ γρήγορα η ψησταριά απόκτησε μεγάλη φήμη στην περιοχή. 


Ο πατέρας μου ήτανε μάγειρας στον στρατό κι ήξερε από μαγειρική. Εκεί, ωστόσο, που ήταν ανεπανάληπτος, ήταν στο ψήσιμο της μπριτζόλας. Μέχρι κι από τη Γλυφάδα ερχότανε άνθρωποι στα Άσπρα Χώματα, για να φάνε την περίφημη “μπριτζόλα του Στελλή”.


Η ταβέρνα σιγά σιγά άρχισε να λειτουργεί και τον χειμώνα σε κλειστό χώρο, που έφτιαξε ο Στελλής με καδρόνια και κλαδιά από πάνω και στο πλάι έβαλε κουρελούδες, με το ψυγείο έξω. Καλοκαίρι- χειμώνα πλέον και χρόνο με το χρόνο τα πράγματα πήγαιναν καλύτερα, η ταβέρνα μεγάλωνε και σαν χώρος, ρίχτηκαν πλέον τσιμέντα, έγινε και χώρος κουζίνας.  Κάποια στιγμή η ταβέρνα άρχισε να εμφανίζει και κρητικά φαγητά, που έφτιαχνε η Αθηνά, άρχισε να μπαίνει και η κρητική μουσική με τους λυράρηδες κάθε εποχής.


Μετά τον θάνατο του Στελλή Δασκαλάκη το 1994 την ταβέρνα ανέλαβαν τα παιδιά του , ο Γιώργος και η Φωτεινή, που συνεχίζουν μέχρι σήμερα. Κάτι τελευταίο: Ο Γιώργος Δασκαλάκης πήρε το όνομά του από τον Άη Γιώργη, τον γείτονά του. Κι αυτό γιατί, όταν είχαν χτίσει οι γονείς του ένα πρόχειρο σπιτάκι, έτρεμαν μήπως έρθει η αστυνομία και το γκρεμίσει. Ο Γιώργος ήταν αβάπτιστος και τόταξαν οι γονείς του στον Άη Γιώργη. Να μη γκρεμιστεί το σπίτι και θα βγάλουν τ΄όνομά του. Όπερ και εγένετο…

πηγη www.kritikaepikaira.gr/

Η φαντασμαγορική πόλη «Περιστέρι Πολλών Αστέρων 2024-2025»

Χριστούγεννα σε κάθε γωνιά του κόσμου και της Ελλάδας και βέβαια κάθε πόλη φοράει τα γιορτινά της.

Λαμπι'ονια στολίδια και χριστουγεννιάτικες μουσικές δίνουν ένα κλίμα ξεχωριστό.


Η φαντασμαγορική πόλη «Περιστέρι Πολλών Αστέρων 2024-2025» γεμάτη εκπλήξεις και φέτος.
Ο Δήμος Περιστερίου πρωταγωνιστεί και φέτος στις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, έχοντας φορέσει το γιορτινό του χαμόγελο, δίνοντας παντού το μήνυμα της αισιοδοξίας.


Στην πλατεία Δημαρχείου – στάση Μετρό “Περιστέρι”, με το Carousel, το Λούνα Παρκ, τα Γιορτινά Τρενάκια, την ωραιότερη Φάτνη της Αττικής και το εορταστικό εργαστήριο ξωτικών με τον Αϊ Βασίλη
























 

BANANA radio... με έξυπνα μουσικά σκετσάκια στο κέντρο του Ηρακλείου

Ενα μικρό κουκλοθέατρο, με μαριονέτες που προσελκύουν τα βλέμματα μικρών και μεγάλων ξεχωρίζει στην καρδιά της πόλης του Ηρακλείου στα Λιοντάρια.

Μικροί και μεγάλοι σταματούν να δούν και να ακούσουν τα έξυπνα μικρά σκετσάκια με γνωστά τραγούδια καλλιτεχνών 



 




Ζωηρή η αίσθηση των Χριστουγέννων στο Ρέθυμνο




Κάλαντα, κατασκευές με τους παππούδες και τις γιαγιάδες, εργαστήρι ξωτικών, μελωδίες και δράσεις από τη Φιλαρμονική, συνθέτουν μεταξύ άλλων ένα σκηνικό γιορτής και συναισθήματος για το οποίο στο Ρέθυμνο δίδεται ιδιαίτερη σημασία. 











Η στολισμένη πόλη, το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Πλατεία του 'Αγνωστου Στρατιώτη, η νέα δημοτική αρχή που απόψε ανανέωσε τη θητεία της, οι φωταγωγημένες με χριστουγεννιάτικη διάθεση γωνιές της παλιάς πόλης και η ελπίδα όλα να έχουν θετικό πρόσημο, είναι τα κομμάτια μίας σύνθεσης για την οποία όλοι στο Ρέθυμνο συμμετέχουν.





.com/img/a/

.com/img/a/

.com/img/a/

.com/img/a/

.com/img/a/

.com/img/a/

.com/img/a/

.com/img/a/

.com/img/a/