Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2025

ε χώρο προσωρινής φιλοξενίας μεταφέρονται 67 μετανάστες που εντοπίστηκαν σε θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης

 Σε εξέλιξη βρίσκεται αυτή την ώρα επιχείρηση μεταφοράς των 67 μεταναστών που εντοπίστηκαν το μεσημέρι σε θαλάσσια περιοχή 24 ναυτικά μίλια νότια της Κρήτης. Πρόκειται για 67 άνδρες που εντοπίστηκαν από φορτηγό πλοίο, το οποίο τους περισυνέλεξε και τους μετέφερε στους Καλούς Λιμένες του Δήμου Φαιστού.



Οι μετανάστες μεταφέρονται με λεωφορεία σε χώρο προσωρινής φιλοξενίας στο Ηράκλειο.

Που βρίσκεται το «Χιλιόμετρο Mηδέν» στην Ελλάδα;

 Μια ερώτηση που σπάνια απασχολεί τον περισσότερο κόσμο έχει μία εξίσου παράξενη απάντηση. Από ποιό σημείο της Αθήνας ξεκινούν να μετρούν οι χιλιομετρικές αποστάσεις; Ποιο είναι δηλαδή το περιβόητο «χιλιόμετρο 0» από όπου καταγράφεται η απόσταση που χωρίζει την πρωτεύουσα από άλλες πόλεις;.


Η προφανέστερες απαντήσεις, όπως για παράδειγμα η πλατεία Ομονοίας ή το Σύνταγμα δεν είναι οι σωστές. Και αυτό γιατί το “χιλιόμετρο 0” της Αθήνας βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του Αστεροσκοπείου Αθηνών, στο Λόφο των Νυμφών απέναντι από την Ακρόπολη.

Η επιλογή του Αστεροσκοπείου, το οποίο ιδρύθηκε το 1842 από τον Γεώργιο Σίνα, έχει συμβολική σημασία για την Ελλάδα, καθώς συνδέεται με τις έννοιες τις επιστήμης και της ορθής μέτρησης που είναι στοιχεία απαραίτητα για την καταγραφή της χιλιομετρικής απόστασης.

Δεν έχει όμως μόνο η Αθήνα το σημείο μηδέν. Κάθε μεγάλη πόλη ή πρωτεύουσα των νομών της χώρας έχει την δική της αφετηρία από την οποία μετρώνται οι αποστάσεις.

Για παράδειγμα, η Θεσσαλονίκη έχει το δικό της σημείο στην πλατεία Δημοκρατίας, στο Βαρδάρη, που ήταν παλιά η είσοδος της πόλης.

Στις περισσότερες πόλεις το σημείο αυτό ορίζεται από κάποιο σημαντικό ιστορικό τοπόσημο, ένα μνημείο, ένα άγαλμα ή ένα σημαντικό κτίριο.

Στις μεγάλες πόλεις είναι σύνηθες το “χιλιόμετρο 0” να ορίζεται στην κεντρική πλατεία. Ενώ στα νησιά μας το αντίστοιχο σημείο είναι συνήθως η αποβάθρα στην οποία δένουν τα καράβια στο λιμάνι.

Στο video που παραθέτουμε μπορείτε να δείτε από ψηλά το σημείο που βρίσκεται το “χιλιόμετρο 0” της Αθήνας. Και αν δεν έχετε πάει ποτέ έως εκεί, αξίζει σίγουρα μια βόλτα σε έναν τόπο με έντονο ιστορικό αλλά και επιστημονικό συμβολισμό.

https://www.newsauto.gr/

Φαιστός - Η Πόλη Της Κρήτης Με Την Πολυτάραχη Ιστορία Και Το Άλυτο Μυστήριο

 1


 Χτισμένη πάνω σε χαμηλό λόφο, εποπτεύει την εύφορη κοιλάδα της Κάτω Μεσαράς και περιβάλλεται από επιβλητικούς ορεινούς όγκους.


 Η Φαιστός ήταν η δεύτερη σημαντικότερη πόλη της Κρήτης και ο σημερινός αρχαιολογικός χώρος αποτελεί ανεκτίμητο θησαυρό του νησιού.

shutterstock_52598086

shutterstock_184647176

shutterstock_354488120

Το Μινωικό Ανάκτορο της Φαιστού βρίσκεται στα νότιο-κεντρικά του νησιού, εκεί που πρωτοαναπτύχθηκε η πόλη κατά τους προϊστορικούς χρόνους, δηλαδή από το 6.000 π.Χ. περίπου και μέχρι και τον 1ο π.Χ. αιώνα. Ήταν ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του μινωικού πολιτισμού, με πλούτο και δύναμη, αναφέρεται στα κείμενα αρχαίων συγγραφέων όπως ο Διόδωρος, ο Στράβωνας και ο Παυσανίας, ενώ τη μνημονεύει και ο Όμηρος.

shutterstock_354538109

shutterstock_354676814

Το ανάκτορο χρονολογείται περίπου στο 2000 π.Χ. και βασιλιάς του υπήρξε ο αδελφός του Μίνωα, ο Ραδάμανθυς, γιος της Ευρώπης και του Δία. Σε αυτόν αποδίδεται η σύνταξη του Κρητικού Κώδικα, των κανόνων δικαιοσύνης που αργότερα υιοθέτησαν οι Σπαρτιάτες. Η δίκαιη κρίση του του χάρισε θέση «κριτή» στον Άδη, μετά τον θάνατό του.

shutterstock_355329596

shutterstock_358272641

Η πολυτάραχη ιστορία του ανακτόρου περιλαμβάνει το 1700 π.Χ. την πλήρη καταστροφή του από σεισμό. Ξαναχτίστηκε όμως άμεσα και παρέμεινε θρησκευτικό και λατρευτικό κέντρο στη νότια Κρήτη. Επιβίωσε και από δεύτερο σεισμό, το 1450 π.Χ., έκοψε δικό της νόμισμα και διατήρησε την ακμή της μέχρι τον 1ο π.Χ. αιώνα.

shutterstock_443707231

shutterstock_540449068

Στο σημερινό αρχαιολογικό χώρο η περιήγηση αρχίζει από τη βορειοδυτική αυλή ενώ στο επονομαζόμενο Αρχείο βρέθηκε ο περίφημος δίσκος της Φαιστού. Χρονολογείται πιθανώς στον 17ο αιώνα π.Χ. και είναι ένα από τα γνωστότερα μυστήρια της αρχαιολογίας, αφού ο σκοπός της κατασκευής του και το νόημα των όσων αναγράφονται σε αυτόν παραμένουν άγνωστα.

shutterstock_538033270

Ο δίσκος ανακαλύφθηκε το 1908 από τον Ιταλό αρχαιολόγο Λουίτζι Περνιέ και φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου. Οι προσπάθειες για την αποκρυπτογράφησή του είναι πολλές και έχει επιχειρηθεί να δοθούν διάφορες ερμηνείες, όπως ότι πρόκειται για προσευχή ή για ημερολόγιο ή και για την αφήγηση μιας ιστορίας. Ωστόσο καμία δεν έχει γίνει αποδεκτή κι ο δίσκος εξακολουθεί να παραμένει, για αιώνες, άλυτο μυστήριο.

ΠΗΓΗ www.newsbeast.gr/

Εθιμοτυπική Επίσκεψη Α' Αντιπροέδρου της Βουλής, κ. Πλακιωτάκη Ιωάννη, στο Δήμαρχο Σητείας

 Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2025, εθιμοτυπική επίσκεψη του Α’ Αντιπροέδρου της Βουλής, κ. Πλακιωτάκη Ιωάννη, στο Δήμαρχο Σητείας, κ. Ζερβάκη Γεώργιο, παρουσία του Αντιπεριφερειάρχη κ. Τερζή Λεωνίδα, Αντιδημάρχων και Δημοτικών Συμβούλων.


Ο Δήμαρχος, αφού καλωσόρισε τον κ. Πλακιωτάκη, του ευχήθηκε για την νέα χρονιά και τον ευχαρίστησε για την απρόσκοπτη στήριξη  και την καθοριστική συμβολή του, στην επίλυση μεγάλων ζητημάτων, που αντιμετωπίζει ο Δήμος Σητείας.


Ο κ. Ζερβάκης, συνέχισε παραθέτοντάς του τα φλέγοντα και μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τον Δήμο, όπως είναι το Νοσοκομείο Σητείας, ο ΒΟΑΚ, το Αεροδρόμιο και το Πολυδύναμο Ιατρείο Μακρύ Γιαλού. Όπως ο ίδιος ανέφερε, πρέπει οι προσπάθειες όλων να εντατικοποιηθούν και να συσπειρωθούν προς την κατεύθυνση επίλυσής τους. 


Δήλωσε την δυσαρέσκειά του για την έλλειψη χρηματοδοτικών εργαλείων, απαραίτητων για  την υλοποίηση έργων και πρωτοβουλιών, αναγκαίων για τον Δήμο Σητείας, που θα διευκολύνουν και θα προσφέρουν στους δημότες μια καλύτερη ποιότητα ζωής.


Με την σειρά του, ο κ. Πλακιωτάκης ευχήθηκε στους παρευρισκόμενους για το νέο έτος, λέγοντας ότι το 2025 ξεκινάει με την υλοποίηση σημαντικών έργων, ξεκινώντας με αυτό της Λιμνοδεξαμενής Χαχλακιών, ένα έργο πνοής για τους αγρότες της περιοχής. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στην εικόνα της πόλης που αλλάζει σταδιακά με την ολοκλήρωση του έργου της ανάπλασης, στην πόλη της Σητείας.

Η επίσκεψη έκλεισε με το Δήμαρχο Σητείας,  να προσφέρει στον Α΄ Αντιπρόεδρο της Βουλής αναμνηστικό δώρο, ένα πιστό αντίγραφο του μινωικού υπολογιστή του Παλαικάστρου, που φιλοτεχνήθηκε από τον γνωστό χρυσοχόο της πόλης, Μαρκάκη Ματθαίο.


Ακολούθησε επίσκεψη του κ. Πλακιωτάκη στο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης ΚΔΑΠ ΑμεΑ «Δήμητρα», με αφορμή την δωρεά ενός ειδικού οχήματος μεταφοράς των ωφελούμενων της δομής, από την Βουλή των Ελλήνων, το οποίο όπως ανέφερε, αναμένεται να παραδοθεί μέσα στον επόμενο μήνα.

Ο κ. Πλακιωτάκης, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την ποιότητα των εγκαταστάσεων του ΚΔΑΠ ΑμεΑ και συνεχάρει το προσωπικό για τις προσπάθειες που καταβάλουν, με στόχο την βελτίωση της καθημερινότητας των ωφελούμενων, καθώς και των οικογενειών τους.


Όπως ο ίδιος δήλωσε, θα βρίσκεται πάντα στο πλευρό του Δήμου και θα συνεχίζει να στηρίζει τις πρωτοβουλίες και τις δράσεις για την αναβάθμιση και την καλύτερη ποιότητα ζωής των δημοτών.

Η Κοπή της Βασιλόπιτας στην Ιερά Μονή Καψά Σητείας

 Το απόγευμα της Παρασκευής 3 Ιανουαρίου 2025 ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος μετέβη στην ιστορική Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καψά Σητείας, όπου μετά την Ακολουθία του Εσπερινού ευλόγησε την Βασιλόπιτα και απηύθυνε εγκάρδιες ευχές για το νέο έτος στον Ηγούμενο και τα Μέλη Διοικούσας Διαχειριστικής Επιτροπής της Μονής.


Ο Σεβ. κ. Κύριλλος αφού ευλόγησε και διένειμε την Βασιλόπιτα στο Καθολικό της Μονής, ευχήθηκε στον Ηγούμενο Πανοσιώτατο Αρχιμ. Μεθόδιο Περάκη και στα Μέλη της Διοικούσας Διαχειριστικής Επιτροπής της Μονής, Πανοσιώτατο Αρχιμ. Ευγένιο Σπηλιαρωτάκη, Αδελφό της Μονής, και Αιδεσιμολ. Ιερέα Γεώργιο Μονιό, Εφημέριο της Ενορίας Χανδρά, ευλογημένο από τον Κύριο Ιησού Χριστό το ήδη αρξάμενο νέο έτος, με πνευματική πρόοδο και προκοπή, με τις πρεσβείες του Τιμίου Προδρόμου και του Οσίου Ιωσήφ του Γεροντογιάννη, κτήτορος της Μονής.

Ακολούθησε κέρασμα στο Αρχονταρίκι της ιστορικής Μονής, όπου ο Ηγούμενος Αρχιμ. Μεθόδιος ενημέρωσε τον Σεβ. Μητροπολίτη κ. Κύριλλο και τους Πατέρες για τα τρέχοντα θέματα της Μονής, και ιδιαιτέρως για την πορεία της σύνταξης μελέτης συντήρησης και αποκατάστασης όλου του κτιριακού συγκροτήματος από ειδική ομάδα Αρχιτέκτονα και Πολιτικού Μηχανικού.

Ξεχασμένα Φαγητά Των Δεκαετιών Του 40 Και 50 - Του Γεωργίου Αυγουστινάκη

   


 
ΓΥΡΙΣΤΕΣ
Με ζυμάρι από σταρένιο αλεύρι άνοιγαν πάνω στο σοφρά στρογγυλές πίτες, όσες και ο πάτος του τηγανιού. Χαρακτηριστικό τους μια δακτυλιά στο κέντρο τους. Τις έψηναν και από τις δυο πλευρές, με λίγο λάδι στο τηγάνι. Ψημένες τις στοίβαζαν σε πιατέλα. Παίρναμε ο καθένας τη «γυριστή» του και με ελιές, τυρί ή αλειμμένες με μέλι ή πετιμέζι, είχαμε ένα γευστικό δείπνο.


ΘΡΟΥΛΑΡΑ
Ήταν γνωστό σε μας φαγητό, κυρίως τα βράδια της Μεγάλης Σαρακοστής και όχι  μόνο. Με σταρένιο αλεύρι έκαναν ζυμάρι. Το πίεζαν με τα χέρια και το έπλαθαν σε μορφή πίτας. Το έβαναν, με λίγο λάδι, στο τηγάνι. Όμως, καθώς ψηνόταν, το ανακάτευαν και έτσι γινόταν κομματάκια. Θρουλούσε (θρυμματιζότανε) και από εκεί προέρχεται και η ονομασία της. Τη σέρβιραν, συνήθως, με ζάχαρη. Ήταν αρκετά γευστική, πάντα, βέβαια, με τα δεδομένα εκείνης της εποχής.

MAKARONIA

Η  ΖΕΜΑΤΙΣΤΗ
Ήταν ένα άλλο, πρόχειρο, γρήγορο και φτωχικό φαγητό. Σε μια κουλούρα παξιμάδι, κρίθινο ή μιγαδερό, έριχναν πάνω ζεστό νερό. Μαλάκωνε. Με λάδι, αλάτι, ελιές ή τυρί, έτρωγαν  κάτι πρόχειρο.(Ζεματιστή δε θυμούμαι να τρώγαμε. Γι αυτή μου είχε πει ο αείμνηστος πατέρας μου, ότι ήταν πολύ πρόχειρο και φτωχικό φαγητό παλιότερης από εμάς εποχής).


1003068_213848025473260_443611636_n

ΧΕΡΟΜΥΛΟΠΙΤΕΣ
Γινότανε με στάρι τελευταίας παραγωγής (φρέσκο), αλεσμένο στο χερόμυλο. Ανακάτευαν το αλεύρι με νερό και λίγο αλάτι. Μετά από μερικές ώρες το ζυμάρι είχε φουσκώσει. Το πολύ μαλακό, παχύρρευστο μείγμα το έπαιρναν με κουτάλι από τη λεκάνη και το άπλωναν στο τηγάνι, όπου είχε ζεσταθεί μικρή ποσότητα λαδιού. Η πίτα ψηνόταν και ροδοκοκκίνιζε και από τις δύο πλευρές. Ψημένες , λαχταριστές, ροδοκοκκινισμένες οι χερομυλόπιτες στοιβάζονταν σε πήλινες, αλοιφτές λεκάνες και ήταν έτοιμες για φάγωμα, με τα συνηθισμένα συνοδευτικά: ελιές, τυρί ή πετιμέζι και μέλι. Σημειώστε την αγνότητα των χρησιμοποιούμενων υλικών, χωρίς πρόσθετα και βελτιωτικά.


ΣΚΙΟΥΦΙΣΤΑ  ΜΑΚΑΡΟΥΝΙΑ
 Με σταρένιο αλεύρι η νοικοκυρά έκανε το ζυμάρι. Από αυτό έπλαθε πάνω στο σοφρά λεπτά, κυλινδρικά , αξιοθαύμαστα ισοπαχή, «σχοινιά» . Στη συνέχεια, με εξαιρετική τέχνη και επιδεξιότητα, έκοβε από τη μια άκρη, με το αριστερό της χέρι, μικρό κομμάτι ζυμάρι 2-3 εκατοστών, ενώ συγχρόνως με το δεξί χέρι και τα τρία του δάκτυλα (δείκτη, μεσαίο, παράμεσο), έστριβε λίγο το κομμάτι, πιέζοντάς του όσο χρειαζόταν, για να γίνει κοίλωμα και, χτυπώντας το με το κάτω εξωτερικό των ίδιων δακτύλων, το έσπρωχνε στην άκρη του σοφρά δίπλα στα άλλα έτοιμα  σκιουφιστά μακαρούνια. Ήταν άξια θαυμασμού για το συγχρονισμό των κινήσεων, τη γρηγοράδα και επιδεξιότητα των χεριών της.


   Τα σκιουφιστά μακαρούνια έβραζαν σε νερό, σερβίρονταν με μπόλικο γαλοτύρι, λιωμένη φέτα ή ξινομυζήθρα, όλα δικής μας παραγωγής. Θυμούμαι πόσο μου άρεσε ακόμη και την επόμενη ημέρα το πρωί, από τα αρτυμένα μακαρόνια που περίσσευαν, να σκαλίζω με το πιρούνι, να κάνω σπηλίτσες και από εκεί να διαλέγω, έστω και κρύα, όσα ήταν βουτυγμένα στο τυρί, τη φέτα ή τη μυζήθρα!



ΧΥΛΟΦΤΑ (ΧΥΛΟΠΙΤΤΑ)
Γινότανε με ζυμάρι από σταρένιο αλεύρι. Πάνω στο σοφρά η νοικοκυρά άνοιγε λεπτό φύλλο. Το έκοβε σε στενές λουρίδες, πλάτους 3-4 εκατοστών.Τις λουρίδες αυτές τοποθετούσε, ταιριαστά, τη μια πάνω στην άλλη. Έπειτα, με κοφτερό μαχαίρι, τις έκοβε  σε στενά, κάθετα τεμάχια, πλάτους 3-4-χιλιοστών. Τα έπιανε με τα δυο της χέρια, τα πετούσε λίγο πάνω από το σοφρά κι έτσι τα ανακάτευε, για να μην είναι κολλημένα. Έτσι αραιωμένα πια, τα άφηνε πάνω σε λευκό πανί να στεγνώσουν καλά. Συνέχιζε ανοίγοντας δεύτερο , τρίτο κλπ. φύλλο. 



Αυτή ήταν η γνωστή σε μας χυλόφτα. Ψηνότανε με δύο τρόπους: α) Με το γάλα (χυλόφτα με το γάλα).Καθώς ψηνόταν έριχνε και μικρή ποσότητα ζάχαρης. Τη σέρβιρε σε βαθύ πιάτο. Έριχνε πάνω λίγη κανέλλα, κοπανισμένη στο χαβάνι (γουδί), αν υπήρχε. β) Στο τηγάνι, με ελάχιστο λάδι, έψηνε τη χυλόφτα με την τηγάνιση. 



Έπρεπε να  τηγανιστεί καλά, να πάρει χρώμα. Μαγκίρι το λένε σε άλλες περιοχές. Χυλόφτες ψημένες στο τηγάνι, με λίγο λάδι, πασπαλισμένες με κοπανισμένα στο «χαβάνι» (γουδί) αμύγδαλα, αντί για τυρί, ήταν Σαρακοστιανό, νηστήσιμο φαγητό. Συνήθως και τα δύο παραπάνω ήταν βραδινά ελαφρά φαγητά. Αργότερα η χυλόφτα αντικαταστάθηκε από το ρύζι (ρυζόγαλο) κι έτσι χάσαμε και ξεχάσαμε την καταπληκτική γεύση της! Ίσως κάποιοι να διερωτώνται. Μα γιατί τόσα θετικά σχόλια για τέτοια απλά φαγητά? Σκεφτείτε μόνο, ότι το καλύτερο, το νοστιμότερο φαγητό, είναι η πείνα!


   Μερικά από τα παραπάνω φαγητά παρέμειναν στην κουζίνα του χωριού μου για πολλά ακόμη χρόνια. Τις γυριστές ,τη χυλόφτα με το γάλα και τα σκιουφιστά μακαρούνια, κάποιες μητέρες και κυρίως γιαγιάδες  τα είχαν τακτικά στο διαιτολόγιό μας.


ΑΥΓΑ  ΡΟΥΦΗΧΤΑ
   Τρώγαμε, για την ακρίβεια ρουφούσαμε, αυγά φρεσκότατα κατ’ ευθείαν από τη φωλιά. Επισκεπτόμαστε το κοτέτσι  και σε μια γωνιά του  από την αχυρένια φωλιά διαλέγαμε τα πιο καθαρά αυγά, πριν έλθει η μητέρα να τα πάρει. Ανοίγαμε δύο τρύπες, μια στο  ένα μέρος ,το πιο μυτερό, και την άλλη από το πίσω. Σκουπίζαμε  με το χέρι μας γύρω από την πιο μεγάλη τρύπα. Εφαρμόζαμε εκεί τα χείλη μας και ρουφούσαμε το αυγό. Όσο αηδιαστικό κι αν μου φαίνεται σήμερα, τότε δε μας πείραζε! Αντίθετα το απολαμβάναμε!



ΠΑΤΑΤΕΣ  ΟΦΤΕΣ ΜΕ « ΚΥΝΗΓΙ»
Πατάτες οφτές στην καρβουνιστιά της παραστιάς ,με αλάτι και λεμόνι, μας άρεσαν ιδιαίτερα. Ακόμη περισσότερο, όταν εφαρμόζαμε μια δική μας πατέντα, τη δική μας εφεύρεση και συνταγή. Ανοίγαμε τις πατάτες, όπως σήμερα στα γεμιστά, και στο κενό κοίλωμα τοποθετούσαμε μικρά πουλιά, κυρίως λαδάκια, που είχαμε σκοτώσει με τις σφεντόνες μας. Επιμελώς μαδημένα, καθαρισμένα από τα εντόσθια και με κομμένο κεφάλι και τις άκρες από τα ποδαράκια, τα βάναμε μέσα στις πατάτες, κλείναμε το άνοιγμα με ένα καπάκι από πατάτα και τις σκεπάζαμε στην καρβουνιστιά. 



Έπειτα από πολλή ώρα- είχαμε τη σχετική υπομονή- το αποτέλεσμα μας δικαίωνε. Λίπος από το «κυνήγι» έλιωνε και έκανε την πατάτα νοστιμότατη, σωστή λιχουδιά! Το ίδιο και περισσότερο νόστιμο ήταν το κρέας των πουλιών!
   Σχεδόν όλα τα παιδιά του χωριού είμαστε οπλισμένα με σφεντόνες για το κυνήγι των πουλιών. Τότε ήταν πάρα πολλά στην περιοχή μας. Δεν υπήρχαν φυτοφάρμακα και άλλα δηλητήρια, για να τα εξοντώνουν. 


Όμως ο δραγάτης (αγροφύλακας) μας κυνηγούσε και, αν μας έπιανε, έκανε «κατάσχεση» της σφεντόνας. Γι αυτό και, όταν τον βλέπαμε να πλησιάζει, γινόμαστε «καπνός. Αλλά,  ακόμη κι αν χάναμε έτσι τη σφεντόνα μας, πολύ γρήγορα φτιάχναμε άλλη. Χρειαζόμαστε ένα ξύλο διχαλωτό (διχάλι) δυο ειδικά λάστιχα και ένα πετσάκι από μαλακό δέρμα, όπου θα βάναμε τα «πολεμοφόδια» ,τις μικρές στρογγυλές πέτρες.



   Είχαμε, ακόμη, μάθει από τους μεγαλύτερους μας, να στένομε πλάκες- παγίδες, στηρίζοντάς τις σε ξυλάκια, με ειδικό έντεχνο τρόπο και κάτω από αυτές βάναμε σπόρους σιταριού για δόλωμα. Πήγαιναν κυρίως οι ασκορδαλλοί να φάνε το σιτάρι, χτυπούσαν τα ξυλάκια, η πλάκα έπεφτε και τους παγίδευε κάτω από το βάρος της. Δεν έμενε παρά να περάσομε και να μαζέψομε τη «λεία» μας! « Πενία τέχνας κατεργάζεται», λέει το γνωστό γνωμικό!  

        ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΕΜΜ.ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΑΚΗΣ

        συνταξιούχος  δάσκαλος