Τι είναι για ασπρόμαυρη φωτογραφία που είναι τόσο υποβλητική;Σήμερα βασιζόμαστε σε διακοπές ασφαλίσει με μαντέψει και επισκεπτών υλοποίηση χρώμα τους για να ωθήσει τις αναμνήσεις των διακοπών παρελθόντος, αλλά με κάποιο τρόπο τις λεπτές παραλλαγές του μονόχρωμα φαίνονται να φέρει πίσω πολύ σκληρής αναμνήσεις.
Σε αυτό το υπέροχο βιβλίο, ο John Donat, μας πηγαίνει πίσω περίπου της Κρήτης το 1960. Αυτό ήταν ένα χρόνο πριν από την έλευση του μαζικού τουρισμού και - ευτυχώς - πριν από την εποχή του άνθρωποι σαν κι εμένα με τις φωτογραφικές μηχανές μιας χρήσης μας.
Υπάρχουν are140 φωτογραφίες σε όλες, διοργανώνονται θεματικά και καλύπτει τα πάντα, από τοιχογραφίες εκκλησιών σε νεκρή φύση? Και στιγμιότυπα της ζωής με την απόσταξη του ότι το νερό φωτιά Κρητικό, tsikoudhia (τσίπουρο), συλλαμβάνονται από τη στιγμή που, για όσους την τύχη να έχουν επισκεφθεί την Κρήτη , η ζωή ήταν πολύ λιγότερο περίπλοκη από ό, τι είναι τώρα.
Όλο το κείμενο στο βιβλίο είναι γραμμένο στα Ελληνικά και στα Αγγλικά και οι περιγραφές που συνοδεύουν τις φωτογραφίες γράφτηκαν από: ο ίδιος ο συγγραφέας, ο καλλιτέχνης John Craxton, και ο συγγραφέας και πρώην Βρετανός πρέσβης στην Ελλάδα, Michael Llewellyn Smith (που γράφει επίσης σύντομο κομμάτι για το βιβλίο, με βάση την αριστουργηματική οδοιπορικό του "The Great Island", το οποίο γράφτηκε περίπου το χρόνο οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν). Ενώ το βιβλίο θα μπορούσε να περιγραφεί ως χαρτόδετο βιβλίο, το εξώφυλλο είναι αρκετά εύρωστη για αυτό να διαρκέσει πολλά χρόνια αυτοί ράφια.
Πριν φτάσουμε στις εικόνες, υπάρχει «μια σύντομη αναπόληση" και πρόλογο του συγγραφέα, εξηγώντας τον τρόπο, το 1960, ο γιατρός του είχε επιμείνει ότι "πάει μακριά (για) τουλάχιστον τρεις ή τέσσερις εβδομάδες, ή να αρνούμαι να να σας βοηθήσει να "και το πώς αυτό, μια συνάντηση με έναν φίλο που μόλις είχε επιστρέψει από την Κρήτη και είχε δει αργά βυζαντινές τοιχογραφίες που είχε" του θύμιζαν Ελ Γκρέκο ". Αυτή ήταν και η ευκαιρία για τον κ. Donat να δουν την Κνωσό και μινωικό πολιτισμό, για πρώτη φορά, που οδηγούν στην απόφαση «... την Κρήτη θα ήταν".
Η "σύντομη αναπόληση», αφηγείται την ιστορία για το πώς το βιβλίο ήρθε να είναι και επιδέξια είπαν από το συντάκτη του βιβλίου, Μαρία Βασιλάκη. John Craxton αναφέρεται στον συγγραφέα, μια διάλεξη σχετικά με το "Βυζαντινή Ζωγραφική στην Κρήτη", που δίνεται από την κ. Βασιλάκη, πίσω στο 1984.
Ο κ. Donat παρουσιάζει τον εαυτό του και ανέφερε ότι είχε πάρει τις εικόνες, κατά την επίσκεψή του στην Κρήτη το 1960 and1961. Αυτό επρόκειτο να οδηγήσει σε μια προβολή και δεκαπέντε χρόνια αργότερα, το βιβλίο ήταν έτοιμο να βγαίνουν απ 'τον Τύπο. Ανακαλύπτουμε επίσης ότι Donat έλαβε πάνω από 450 μαύρο και άσπρο και 250 έγχρωμες διαφάνειες ουίστ στην Κρήτη. Ότι η αγορά του "κράτους στούντιό του στο Regents Park
χάρη στα κέρδη από την πώληση ενός πίνακα του David Hockney, απέκτησε για έξι λίβρες από τον καλλιτέχνη, (μια ζωγραφική Hockney θα διεκδικήσει από τώρα μια περιουσία, αλλά έτσι θα ήταν ένα" σπίτι στούντιο "στο Regents Park Road), καθώς και ότι ο πατέρας του δεν είναι άλλος από βραβευμένος με Όσκαρ, Ρόμπερτ ("39 βήματα", "Goodbye Mr Chips») Donat, τα οποία σχεδιάζει μια ενδιαφέρουσα πένα-εικόνα του συγγραφέα, αλλά είναι οι φωτογραφίες που μιλούν σε αυτό το βιβλίο. Η εικόνα παρακάτω, δείχνει ο συγγραφέας (άκρα δεξιά) σε μια «Χανιά Ταβέρνα" το 1960.
Για εκείνους που γνωρίζουν καλά την Κρήτη, το πρώτο πράγμα που ένας απεργίες είναι στις τοποθεσίες, μέσα που έχουν αλλάξει τόσο πολύ και τόσο λίγο. Το εξώφυλλο δείχνει παλιό ενετικό λιμάνι των Χανίων όπως ήταν το 1960. Η ίδια εικόνα εμφανίζεται σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια, στη σελίδα 23 και ανακαλύπτουμε αυτή ελήφθη από το μπαλκόνι John Craxton του.
Αφού δεν είχε τη χαρά της εταιρείας κ. Craxton της και που δεν έχουν γεννηθεί όταν αυτή η εικόνα λήφθηκε, αναρωτιέμαι γιατί νιώθω σαν να ήμουν εκεί όταν η φωτογραφία τραβήχτηκε και η απάντηση είναι ότι Χανίων, στο πρόσωπο του, άλλαξε τόσο λίγο τα τελευταία 42 χρόνια.
Ναι, υπάρχουν οι τέντες από τα εστιατόρια και μπαρ κάτω από το μπαλκόνι αυτές τις μέρες, αλλά αν ήταν να πάρετε μια εικόνα από εκείνο το σημείο τώρα, τι ακριβώς θα ήταν διαφορετικό από αυτό ότι ο Γιάννης έχει παρατίθεται κατωτέρω, εκτός από την ποιότητα θα ήταν, χωρίς αμφιβολία, είναι πολύ κατώτερο από το αρχικό;
Δύο περισσότερες εικόνες (σελίδες 30 και 31), δείχνουν ενετικό λιμάνι των Χανίων και το βόρειο άκρο της Odhos Θεοτοκόπουλου, αντιστοίχως, και για άλλη μια φορά, είναι μόνο που λείπει τέντες και στις μάζες των τραπέζια και τις καρέκλες που δίνουν μακριά ότι αυτές οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν πριν από 40 χρόνια.
Το κτίριο για το λιμάνι είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ό, τι σήμερα επισκευής, αλλά εάν ξέρετε τα Χανιά, θα βρείτε τον εαυτό σας κτιρίων εντοπισμό αυτή τη γραμμή της προκυμαίας. Αυτή είναι η γοητεία.
Οι ανεπαίσθητες αλλαγές, που θα επιτρέψουν ένα έως αμέσως πλάθω-μέχρι τις διακοπές του περασμένου έτους σε συνδυασμό με τη γνώση ότι αυτές οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν πριν από το "The Beatles" είχε κυκλοφορήσει ένα χτύπημα? Όταν JFK ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ και το μινωικό ανάκτορο της Ζάκρου ήταν ακόμη να ανασκαφεί
Οι φωτογραφίες των εκκλησιών και τις εικόνες τους είναι εκπληκτική, αν και για μένα αυτό το τμήμα είναι το λιγότερο ενδιαφέρουσα, ίσως επειδή οι περισσότερες από τις φωτογραφίες θα μπορούσαν να είχαν ληφθεί χθες και ως επί το πλείστον, απεικονίζουν σκηνές από μια πολύ προγενέστερη εποχή.
Οι τοιχογραφίες θα ήταν καλύτερα απεικονίζεται στο χρώμα, αλλά ως ο συγγραφέας επισημαίνει, η ιδέα του ήταν ακριβώς αυτό - ένα βιβλίο φωτογραφίας των εικόνων της Κρήτης, στο χρώμα και ελπίζω ότι θα έχει την ευκαιρία να παραγάγει ένα τέτοιο βιβλίο, μια μέρα. Η ομορφιά κάποιων από τα εικονίδια είναι αναμφισβήτητη και εγώ ιδιαίτερα όπως το παρακάτω, που βρέθηκε στην Spina Σελίνου.
Εντούτοις, είναι τα πρόσωπα που θα έχουν αλλάξει τόσο πολύ και έχουν αλιευθεί για το μέλλον, που κινούνται με τα περισσότερα και υπάρχουν πολλά από αυτά για να μούσα πάνω. Από την υποχρεωτική «Παπάς» στο υποχρεώνουν Πάππου και Yiaya, με τα εγγόνια τους, αυτό είναι ένα κομμάτι της κρητικής ιστορίας για την οποία όλοι θα πρέπει να είναι χρεωμένη μέχρι τον εκδότη για την ανταλλαγή μαζί μας.
Οι παλιές ξύλινες καρέκλες, βρίσκονται στη σελίδα 106, είναι σίγουρα ακόμα σε χρήση? Το μικρό κορίτσι με το περιστέρι, μου θυμίζει έναν πίνακα ζωγραφικής του Πικάσο, το οποίο κρέμασε στον τοίχο μου στην Αθήνα? Η κίνηση του ναύτη / χορευτής στη σελίδα 95, έχει ψύξης-πλαίσιο, αλλά κάθε φορά που ανοίξει εκ νέου το βιβλίο για να το δει κανείς, εγώ περιμένω από αυτόν να έχουν μετακινηθεί, όπως είναι η σαφήνειά του, παρά τα σκιερά και ελαφρώς θολή ποιότητα της εικόνας
