Οι Αλευρόμυλοι Καστρινάκη στο Ηράκλειο του χθές

  

Οι πρώτες δεκαετίες του  20ού αιώνα  είναι για την ελληνική οικονομία, περίοδος εκβιομηχάνισης. Η χρήση των μηχανών στο βιοτεχνικό τομέα συστηματοποιείται, οι παλαιές βιομηχανικές μονάδες εκσυγχρονίζονται και δημιουργούνται νέες.

Την εποχή που κτίστηκαν τα βιομηχανικά κτίρια, το παραλιακό μέτωπο του Ηρακλείου αποτελούσε και τη βιομηχανική του περιοχή, που χαρακτηριζόταν από το αντικείμενο της επεξεργασίας των τοπικών προϊόντων και τη σχέση της με το λιμάνι για τη μεταφορά των προϊόντων. 

Υπάρχουν μαρτυρίες ότι οι ίδιοι οι βιομήχανοι της εποχής πίεσαν για τον καθορισμό της θέσης της πρώτης βιομηχανικής περιοχής του Ηρακλείου στην περιοχή που, πολύ αργότερα, χαρακτηρίστηκε σαν περιοχή ανάπτυξης του Ανατολικού Πολεοδομικού Κέντρου.

Το κτιριακό συγκρότημα των Κυλινδρόμυλων Α. και Γ. Καστρινάκη Α.Ε.Ε, 

ιδιοκτησίας Κυλινδρόμυλων Α. και Γ. Καστρινάκη Α.Ε.Ε. βρίσκεται ανατολικά της εντός των τειχών πόλης του Ηρακλείου και συγκεκριμένα στο χώρο της τάφρου των ενετικών οχυρώσεων, στο τμήμα μεταξύ των προμαχώνων SABBIONARA και VITTURI. 

Τους παλαιότερους κτιριακούς όγκους αποτελούν το κεραμοσκεπές λιθόκτιστο κτίσμα που οικοδομήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα για να στεγάσει τον ατμοκίνητο αλευρόμυλο (κτίσμα Α) καθώς και το κτίσμα, στα δυτικά του και σε απόσταση από αυτό που στέγαζε γραφείο (κτίσμα Δ). Μεταξύ των ανωτέρω κτισμάτων και σε επαφή με το 1ο επίπεδο του κτίσματος Α υπάρχει ενετική στοά και φρέαρ. 

Τα κτίσματα Β και Γ προστέθηκαν μεταγενέστερα ,κατά τις διαδοχικές φάσεις ανανέωσης και εκσυχρονισμού της μονάδας με στόχο να συμβάλουν στην καλύτερη λειτουργία των υπαρχουσών εγκαταστάσεων. 

Το κτίσμα Α,των αρχών του αιώνα δημοσιευμένη στο βιβλίο του G.GEROLA : “I MONUMENTI VENETI NELL ISOLADI CRETA” VOL I, PART II είναι ένα τυπικό βιομηχανικό κτήριο των αρχών του 20ου αι. Σε κάτοψη είναι επίμηκες κατά τον άξονα ΒΑ-ΝΔ. Η μορφολογία των όψεων, που είναι διακριτική και καθόλου πομπώδης, χαρακτηρίζεται από απλά υψίκορμα ανοίγματα, γωνίες διαμορφωμένες με καλοδουλεμένα πελέκια και γείσο κάτω από το οποίο αναπτύσσεται οδοντωτή 

ταινία διαμορφωμένη από πλαγίως τοποθετημένα τούβλα. Το κτίσμα επιβάλλεται στην γύρω περιοχή με την λιτή μορφή του και τον μεγάλο όγκο του. 

Το κτίσμα Β είναι μεταγενέστερη προσθήκη που χαρακτηρίζεται από νεοκλασικά μορφολογικά στοιχεία στις όψεις και κεραμοσκεπή στέγαση .Χρησιμοποιήθηκε κατά την περίοδο της κατοχής κατά ένα μέρος ως κατοικία των ιδιοκτητών και γραφεία της επιχείρησης ,ενώ η αρχική του χρήση γραφεία. 

 Το κτίσμα Γ ,που στέγασε χώρους αποθηκών, κατασκευάστηκε γύρω στο 1950 είναι λιθόκτιστο και στεγάζεται με οριζόντια πλάκα από οπλισμένο σκυρόδεμα.  Το κτίσμα Δ είναι λιθόκτιστο και καλύπτεται με κεραμοσκεπή στέγη.  Σήμερα χαρακτηριστικό του συγκροτήματος των κυλινδρόμυλων είναι η “άτακτη” 

διάρθρωση των χώρων της μονάδας πράγμα που αποτελεί βασικό στοιχείο των συνεχώς εξελισσόμενων παραγωγικών μονάδων

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

Η Mercedes 250 μοντέλο του 1972 του Αλεξανδρου Ωναση

  Το αυτοκίνητο του Ωνάση Το όχημα που χρησιμοποιούσε ο γιος του έλληνα κροίσου Αλέξανδρος βρισκόταν για χρόνια στα αζήτητα Π. ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ Επι δεκαετίες σχεδόν κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξή του. 

Βρισκόταν στις αποθήκες της Ολυμπιακής, κυριολεκτικά στα αζήτητα και μόνο κάποιοι ρομαντικοί ­ μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού ­ ήξεραν την ιστορία του.

Επι δεκαετίες σχεδόν κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξή του. Βρισκόταν στις αποθήκες της Ολυμπιακής, κυριολεκτικά στα αζήτητα και μόνο κάποιοι ρομαντικοί ­ μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού ­ που ήξεραν την ιστορία του προσπαθούσαν να το διατηρήσουν σε καλή κατάσταση. Είναι το αυτοκίνητο ­ αντίκα πλέον ­ που είχε παραγγείλει ο Αλέξανδρος Ωνάσης για τις μετακινήσεις του έναν περίπου χρόνο προτού χάσει τη ζωή του.

Πρόκειται για μια Mercedes 250 μοντέλο του 1972, ειδικά κατασκευασμένη την εποχή εκείνη για να εξυπηρετεί έναν και μοναδικό άνθρωπο, τον γιο ενός θρύλου της εποχής και ενός μεγιστάνα του πλούτου, του Αριστοτέλη Ωνάση.

Με αυτόματο σύστημα ταχυτήτων, ηλεκτρικούς μηχανισμούς στα παράθυρα για να ανοίγουν και να κλείνουν με έναν διακόπτη, κλιματισμό και δερμάτινα καθίσματα, το αυτοκίνητο αυτό που κατασκευάστηκε πριν από 30 χρόνια έμοιαζε σαν να είχε βγει από ταινία επιστημονικής φαντασίας.

«Τρέχαμε και με 150 χιλιόμετρα την ώρα στους άδειους τότε αθηναϊκούς δρόμους και όλοι κοιτούσαν με θαυμασμό το αμάξι με τα ηλεκτρικά παράθυρα και τα μονίμως κλειστά τζάμια ακόμη και το καλοκαίρι, αφού βάζαμε σε λειτουργία τον μηχανισμό του κλιματισμού» μας λέει αναπολώντας εκείνες τις ημέρες ο κ. Σ. Αβραμίδης, οδηγός του Αλέξανδρου.

Η παραγγελία για τη Mercedes έγινε λίγο καιρό μετά από ένα ατύχημα που είχε ο Αλέξανδρος με ένα αυτοκίνητο μπερλίνα. Για τις μετακινήσεις του διέθετε και μία ακόμη Mercedes 600, την οποία η οικογένεια Ωνάση διατήρησε στην ιδιοκτησία της μετά τη μεταπώληση της Ολυμπιακής στο ελληνικό Δημόσιο. Η πρώτη Mercedes, η οποία είχε αγοραστεί από την Ολυμπιακή, παρέμεινε στην εταιρεία και διασώζεται ως σήμερα.

«Ο Αλέξανδρος δεν άφηνε κανέναν να αγγίζει τα αυτοκίνητα εκτός από τους οδηγούς του. Οταν πηγαίναμε για σέρβις στην αντιπροσωπία επέτρεπε μόνο σε δύο τεχνικούς να εκτελέσουν τις εργασίες συντήρησης και στις περισσότερες περιπτώσεις τυλίγαμε το αμάξωμα του αυτοκινήτου με κουβέρτες για να μην προκαλέσουν σημάδια ή γρατσουνιές» θυμάται ο κ. Αβραμίδης, ο οποίος είναι σήμερα συνταξιούχος της Ολυμπιακής. Από μικρός ο Αλέξανδρος λάτρευε τα αυτοκίνητα όσο και τα αεροπλάνα και τα άλλαζε σαν να ήταν παιχνίδια, ενώ δεν επέτρεπε σε κανέναν να τα χρησιμοποιεί χωρίς την άδειά του. Οι οδηγοί του θυμούνται μάλιστα πόσο πολύ νευρίασε όταν έμαθε μια ημέρα ότι η Τζάκι Κένεντι χρησιμοποίησε την αγαπημένη του Mercedes.

«Οταν ήμασταν μόνοι στο αυτοκίνητο καθόταν πάντα στο μπροστινό κάθισμα και πήγαινε στις πίσω θέσεις μόνο όταν μεταφέραμε κάποιον καλεσμένο. Μερικές φορές όταν ήταν κουρασμένος ξάπλωνε στα πίσω καθίσματα για να κοιμηθεί όσο διαρκούσε η διαδρομή. Τον τελευταίο χρόνο προτού πεθάνει διέμενε στο ξενοδοχείο Χίλτον και από εκεί ξεκινούσαμε κάθε πρωί για τα γραφεία της Ολυμπιακής» μας είπε ο κ. Αβραμίδης.

Η Mercedes 250 εισήχθη ατελώς στην Ελλάδα την 29η Απριλίου 1972 και σύμφωνα με έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Ασφαλείας της Ολυμπιακής κόστισε 250.000 δραχμές.

Στον φάκελο του αυτοκινήτου είναι προσαρτημένη και μια κλήση 1.000 δραχμών του 1985 από παράνομη στάθμευση. Κανείς δεν θυμάται ποιος το είχε πάρει τότε για βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Αλλά ο οδηγός του Αλέξανδρου Ωνάση θυμάται ακόμη τις δεκάδες κλήσεις που είχε πάρει για παράνομο παρκάρισμα καθώς ο νεαρός τότε Αλέξανδρος δεν ήθελε να αργεί στα ραντεβού του.

«Το αυτοκίνητο αποτελεί ένα σύμβολο για την Ολυμπιακή και αν κάποτε δημιουργηθεί ένα μουσείο για τον Αριστοτέλη Ωνάση θα πάρει εκεί τη θέση που του αξίζει» είπε μιλώντας στο «Βήμα» ο βοηθός γενικός διευθυντής κ. Π. Τσαγκάρης, υπεύθυνος του τομέα υποστηρικτικών υπηρεσιών εδάφους της εταιρείας, ο οποίος φρόντιζε όλα αυτά τα χρόνια για τη συντήρηση του αυτοκινήτου και είχε την ιδέα για την αξιοποίησή του.

www.tovima.gr

Μεν. Μποκέας: «Όχι διόδια για τους δημότες Μαλεβιζίου στην κίνηση τους εντός των ορίων του Δήμου στον νέο ΒΟΑΚ»

Οι τοποθετήσεις του Δημάρχου στη Βουλή για τη σύμβαση παραχώρησης του τμήματος Χανιά - Ηράκλειο

Ολόκληρη η τοποθέτηση του Δημάρχου Μαλεβιζίου και οι απαντήσεις τους στις ερωτήσεις που δέχτηκε από βουλευτές, βρίσκεται στο σύνδεσμο που ακολουθεί :

https://youtu.be/JGphFvxXHHk

Την απαλλαγή των δημοτών του Μαλεβιζίου από την καταβολή διοδίων κατά την κυκλοφορία τους στον Βόρειο Οδικό Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ), εντός των ορίων του Δήμου και του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Ηρακλείου – Γαζίου, ζήτησε ο Δήμαρχος Μαλεβιζίου Μενέλαος Μποκέας, στο πλαίσιο της τοποθέτησής του στη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, για την κύρωση της σύμβασης παραχώρησης του τμήματος Χανιά – Ηράκλειο του ΒΟΑΚ.

Ο Δήμαρχος υπογράμμισε με έμφαση ότι «ο Δήμος Μαλεβιζίου έχει σηκώσει και εξακολουθεί να σηκώνει δυσανάλογα βάρη, φιλοξενώντας επί δεκαετίες οχλούσες εγκαταστάσεις στην περιοχή των Λινοπεραμάτων – το εργοστάσιο της ΔΕΗ, τον μεγαλύτερο ΧΥΤΑ της Κρήτης και το κομβικό έργο της Μεγάλης Ενεργειακής Διασύνδεσης. Αυτό που ζητάμε είναι σεβασμός και δικαιοσύνη».

Στην έναρξη της τοποθέτησής του, ο Μενέλαος Μποκέας ξεκαθάρισε ότι ο νέος ΒΟΑΚ είναι ένα εμβληματικό έργο που η Κρήτη έχει απόλυτη ανάγκη. Ωστόσο, σημείωσε ότι «τα ευεργετικά του αποτελέσματα, όπως προβλέπονται σήμερα, δεν αφορούν το Μαλεβίζι» και υπενθύμισε πως ο Δήμος έχει προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, διεκδικώντας τροποποιήσεις στα κρίσιμα σημεία της μελέτης.

Ο Δήμαρχος Μαλεβιζίου κατά την τοποθέτηση του υποστήριξε πως ο νέος ΒΟΑΚ θα πρέπει να απελευθερώσει τον Πολεοδομικό Σχεδιασμό του Δήμου και όχι να τον συρρικνώσει, επιτρέποντας την απρόσκοπτη κίνηση οχημάτων και πεζών από το βόρειο προς το νότιο τμήμα της πόλης του Γαζίου.

Ολοκληρώνοντας την παρέμβασή του, ο Μενέλαος Μποκέας εξήρε τη συνεργασία με τον Υφυπουργό Υποδομών Νίκο Ταχιάο, επισημαίνοντας ότι η προσφυγή στο ΣτΕ θα αποσυρθεί μόνο εφόσον υιοθετηθούν τα αιτήματα του Δήμου Μαλεβιζίου, που σχετίζονται άμεσα με τη βιώσιμη ανάπτυξη και την ασφάλεια των κατοίκων.

Η Αγάπη Των Κρητικών Για Το Ψωμί

 

Οι ξένοι περιηγητές που έφταναν στην Κρήτη το 19ο αιώνα αλλά και στις πρώτες δεκαετίες του 20ού, περιέγραφαν το ψωμί των Κρητικών όχι με τα καλύτερα λόγια. Ήταν μαύρο και είχε πίτουρο κι αυτό απωθούσε όσους είχαν συνηθίσει σε έναν διαφορετικό τρόπο διατροφής.

Ο σοφός Άγγλος Ρόμπερτ Πάσλεϋ (1834) όμως, εντυπωσιάστηκε από το γευστικό μαύρο ψωμί των καλογήρων της Κρήτης, που το παρασκεύαζαν με σιτάρι, κριθάρι και σίκαλη. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια, να γίνουν μελέτες, για να αποδειχτεί πως οι Κρητικοί κατι ήξεραν παραπάνω.  Ως προς το σχήμα, τα Κρητικά παξιμάδια διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Τους «ντάκους» και τις «κουλούρες». Οι ντάκοι είναι κομμένες χοντρές φέτες μακρόστενου ψωμιού. Οι κουλούρες κόβονται στη μέση έτσι που να χωρίζεται το πάνω από το κάτω κομμάτι. 

Οι ίνες που περιέχει το κρητικό παραδοσιακό ψωμί βοηθούν στην καλύτερη λειτουργία του εντέρου, και ιδιαιτέρως του παχέος εντέρου. Το πλήρες ψωμί έχει πολύ μεγαλύτερες ποσότητες βιταμινών, ιδίως του συμπλέγματος Β, που είναι απαραίτητες για τη σωστή λειτουργία του νευρικού συστήματος. Κι ακόμη, λέγεται πως το πλήρες ψωμί είναι πιθανόν να προλαμβάνει τον καρκίνο του γαστρεντερικού σωλήνα και ιδιαιτέρως του παχέος εντέρου. Μέχρι και τις τελευταίες δεκαετίες οι Κρητικοί έτρωγαν κάθε μέρα μαύρο ψωμί. Λευκό, χωρίς πίτουρο, έτρωγαν μόνο πέντε - έξι φορές το χρόνο, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, το Δεκαπενταύγουστο, σε κάποια τοπική γιορτή και, ίσως σε κάποια κοινωνική εκδήλωση (γάμο). 

Το ψωμί ίσως είναι η παλαιότερη παρασκευασμένη τροφή του ανθρώπου.

Εμφανίστηκε κάπου στην λίθινη εποχή (8.000π.Χ.) και το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ηταν σαν αυτό που ξέρουμε ως ψωμί σήμερα.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Τα αγρια δημητριακά αφθονούσαν εκείνη την εποχή και μια τέτοια πηγή ενέργειας δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από τον κατεξοχήν καιροσκόπο άνθρωπο. Ζώντας νομαδική ζωή ως κυνηγός και τροφοσυλλέκτης εκτίμησε γρήγορα την εύκολη και μακροχρόνια διατήρηση τους ,κάτι εξαιρετικά χρήσιμο σε καιρούς έλλειψης άλλων πηγών τροφής,δεν είναι άλλωστε τυχαία η άποψη ότι η εξημέρωση και καλλιέργεια των δημητριακών έκανε εφικτή την δημιουργία του πολιτισμού.

Η Κατανάλωση των σπόρων γινόταν είτε καβουρντίζοντας τους απευθείας στην φωτιά είτε χοντροαλεσμένους και βρασμένους σε νερό η γάλα δημιουργώντας πυχτό χυλό.Με την πάροδο τών χρόνων ο χυλός γινόνταν όλο και πιό πυχτός ίσως και για λόγους εύκολης μεταφοράς.

Οι πρώτοι αρτοποιοί θεωρούνται οι πρώιμοι κάτοικοι της μεσοποτάμιας , όπου άφηναν αυτόν το χυλό να στεγνώσει στον ήλιο και κατόπιν έψηναν αυτά τα πρωτόγονα καρβέλια μέσα σε καυτές πέτρες καλυμμένες με στάχτη.Στο βρετανικό μουσείο εκτίθενται και μπορούμε να δούμε καρβέλια που βρέθηκαν σε αιγυπτιακούς τάφους και υπολογίζεται ότι ζυμώθηκαν και ψήθηκαν πριν από 5.000 χρονια. τον τίτλο του αρχαιοτερου ψωμιού της Ευρώπης κατέχει ένα καρβέλι που ανακαλύφθηκε το 1976 δυτικά της Ελβετίας στις όχθες της λίμνης Μπιέλ και ζυμώθηκε το 3530 π.Χ.

Το προζυμένιο ψωμί άργησε πολύ να εμφανιστεί ,και θεωρείται ότι πρωτοφτιάχτηκε στην αίγυπτο από ατύχημα λόγω των καιρικών συνθηκών (ζεστη)που ευνοούν την ανάπτυξη του μύκητα (Saccharomyces cerevisiae)που οφείλεται για την ζύμωση.

Η ερμηνεία που δόθηκε από τους αρχαίους αιγυπτιους για αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο ήταν ότι ο θεός Όσιρις κατανοώντας ποσο δύσκολο ήταν το ταξίδι από την γη προς τον κάτω κόσμο θέλησε να ελαφρύνει τους ανθρώπους από το περίσσιο βάρος και για αυτό τους έδωσε την δυνατότητα να φτιάξουν ελαφρύτερα ψωμιά.

Το άσπρο ψωμί όπως το ξέρουμε σήμερα έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην διάρκεια του Μεσαίωνα όταν άρχισαν να παράγουν αλεύρι χωρίς πίτουρο, φυσικά η διαδικασία ήταν επίπονη κατι που έκανε το ψωμί χωρίς πίτουρο σύμβολο κύρους και φυσικά προνόμιο των πλουσίων.

Οι μελέτες για τη διατροφή των μεσογειακών λαών κατέδειξαν τη μεγάλη αγάπη των Κρητικών για το ψωμί. Μια αγάπη γνωστή τώρα και αιώνες, μιας και το κρητικό παξιμάδι είναι φημισμένο από την αρχαιότητα. Προϊόν αναγνωρισμένο από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα το κρητικό παξιμάδι κατακτά σήμερα τους καταναλωτές λόγω της υψηλής ποιότητας του (πολλοί φτιάχνουν παξιμάδι αλλά κανένας δεν φτιάχνει παξιμάδι σαν τους Κρητικούς), λόγω των αγνών φυσικών υλικών που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του αλλά και λόγω της υψηλής διαιτητικής του αξίας. Αν βρεθεί κανείς στην Κρήτη, δεν θα δυσκολευτεί να αντιληφθεί το μέγεθος αυτής της σχέσης του Κρητικού μετο καθημερινό ψωμί. Ο πιο δημοφιλής τρόπος σερβιρίσματος του κρητικού παξιμαδιού, είναι με τριμμένη φρέσκια ντομάτα, αρωματικά φυτά, ελαιόλαδο και μυζήθρα και εκτός από την εξαίσια γεύση, δίνει επιπλέον και τη βάση στήριξης και την ιδιαιτερότητα της συνεχώς αναβαθμιζόμενης μεσογειακής διατροφής.

Το ψωμί ίσως είναι η παλαιότερη παρασκευασμένη τροφή του ανθρώπου.

Εμφανίστηκε κάπου στην λίθινη εποχή (8.000π.Χ.) και το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ηταν σαν αυτό που ξέρουμε ως ψωμί σήμερα.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Τα αγρια δημητριακά αφθονούσαν εκείνη την εποχή και μια τέτοια πηγή ενέργειας δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από τον κατεξοχήν καιροσκόπο άνθρωπο. Ζώντας νομαδική ζωή ως κυνηγός και τροφοσυλλέκτης εκτίμησε γρήγορα την εύκολη και μακροχρόνια διατήρηση τους ,κάτι εξαιρετικά χρήσιμο σε καιρούς έλλειψης άλλων πηγών τροφής,δεν είναι άλλωστε τυχαία η άποψη ότι η εξημέρωση και καλλιέργεια των δημητριακών έκανε εφικτή την δημιουργία του πολιτισμού.

Η Κατανάλωση των σπόρων γινόταν είτε καβουρντίζοντας τους απευθείας στην φωτιά είτε χοντροαλεσμένους και βρασμένους σε νερό η γάλα δημιουργώντας πυχτό χυλό.Με την πάροδο τών χρόνων ο χυλός γινόνταν όλο και πιό πυχτός ίσως και για λόγους εύκολης μεταφοράς.

Οι πρώτοι αρτοποιοί θεωρούνται οι πρώιμοι κάτοικοι της μεσοποτάμιας , όπου άφηναν αυτόν το χυλό να στεγνώσει στον ήλιο και κατόπιν έψηναν αυτά τα πρωτόγονα καρβέλια μέσα σε καυτές πέτρες καλυμμένες με στάχτη.Στο βρετανικό μουσείο εκτίθενται και μπορούμε να δούμε καρβέλια που βρέθηκαν σε αιγυπτιακούς τάφους και υπολογίζεται ότι ζυμώθηκαν και ψήθηκαν πριν από 5.000 χρονια. τον τίτλο του αρχαιοτερου ψωμιού της Ευρώπης κατέχει ένα καρβέλι που ανακαλύφθηκε το 1976 δυτικά της Ελβετίας στις όχθες της λίμνης Μπιέλ και ζυμώθηκε το 3530 π.Χ.

Το προζυμένιο ψωμί άργησε πολύ να εμφανιστεί ,και θεωρείται ότι πρωτοφτιάχτηκε στην αίγυπτο από ατύχημα λόγω των καιρικών συνθηκών (ζεστη)που ευνοούν την ανάπτυξη του μύκητα (Saccharomyces cerevisiae)που οφείλεται για την ζύμωση.

Η ερμηνεία που δόθηκε από τους αρχαίους αιγυπτιους για αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο ήταν ότι ο θεός Όσιρις κατανοώντας ποσο δύσκολο ήταν το ταξίδι από την γη προς τον κάτω κόσμο θέλησε να ελαφρύνει τους ανθρώπους από το περίσσιο βάρος και για αυτό τους έδωσε την δυνατότητα να φτιάξουν ελαφρύτερα ψωμιά.

Το άσπρο ψωμί όπως το ξέρουμε σήμερα έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην διάρκεια του Μεσαίωνα όταν άρχισαν να παράγουν αλεύρι χωρίς πίτουρο, φυσικά η διαδικασία ήταν επίπονη κατι που έκανε το ψωμί χωρίς πίτουρο σύμβολο κύρους και φυσικά προνόμιο των πλουσίων.

ΠΗΓΗ - ΕΛΕΥΘ ΤΥΠΟΣ