Το χωριό Αμύγδαλος Του Δήμου Αρχανών Αστερουσίων

 

Οικισμός του δημοτικού διαμερίσματος Παρανύμφων του Δήμου Αστερουσίων, βρίσκεται σε υψόμετρο 560 μ. , απέχει 10χλμ από τον Πύργο και 56 χλμ από το Ηράκλειο. 

Διαδρομή: Κνωσός- Πεζά- Χουδέτσι- Τεφέλι- Λιγόρτυνος- Πραιτώρια- Χάρακας- Παράνυμφοι- Αμύγδαλος. 

Όμορφο χωριό κτισμένο., στις υπώρειες της κορυφής των Αστερουσίων Μαρουλιά. 

Αναφέρεται σε όλες τις βενετσιάνικες απογραφές, από τον Μπαρότσι το 1577 τον Καστροφύλακα το 1583, το Βασιλικάτα το 1630. Στην τούρκικη απογραφή του 1671 αναφέρεται με 9 χαράτσα και στην αιγυπτιακή του 1834 με 12 τούρκικες οικογένειες. 

Το 1881 αναφέρεται Αμύγδαλος στο δήμο Χάρακα, με 15 Χριστιανούς και 45 Τούρκους κατ. Το 1920 αναφέρεται Αμύγδαλος στην κοινότητα Πύργου, και από το 1928 και μετά, στην κοινότητα Παρανύμφων. 

Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 οι κάτοικοι ανέρχονται σε 43. 

Κύρια ενασχόληση των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία και ελαιοκαλλιέργειες.

ΩΡΛ,ρευματολόγος και καρδιολόγος του “Λαϊκού” στο Κέντρο Υγείας Ανωγείων στις 20-22 Ιουνίου

 Στο πλαίσιο  του προγράμματος «Ευαγγελία Σμπώκου» συνεχίζονται οι εθελοντικές επισκέψεις ιατρών του  Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Λαϊκό» στα Ανώγεια για την εξυπηρέτηση όλων των κατοίκων του ορεινού Μυλοποτάμου. 

Πρόκειται για ένα πρόγραμμα πρόληψης και προαγωγής υγείας με τη συνεργασία του Γ.Ν.Α «Λαϊκό», του Κέντρου Υγείας Ανωγείων, του Δήμου Ανωγείων και των Κοινωνικών Υπηρεσιών του.

Στις 20-22 Ιουνίου,  2025 θα εξετάζουν, Ωρυλά, ρευματολόγος και καρδιολόγος.Τα ιατρεία θα λειτουργούν πρωινές ώρες στο Κ.Υ. Ανωγείων.

Για κλείσιμο ραντεβού απευθυνθείτε στο Κέντρο Υγείας Ανωγείων στα τηλ.2834340200.

Οι αεροπορικές μετακινήσεις των ιατρών καλύπτονται με την ευγενική χορηγία της ελληνικής αεροπορικής εταιρείας, SKY express.

Θεία Λειτουργία την Κυριακή 15 Ιουνίου στην Εκκλησία Άγιων Πάντων, στα Πάνω Αμπέλια στον Ψηλορείτη

 Την Κυριακή 15  Ιουνίου στις 7.30 το πρωί θα γίνει η Θεία Λειτουργία στην εκκλησία των Αγίων Πάντων, στην τοποθεσία “Πάνω Αμπέλια” στα Ανώγεια (απέναντι από τα Σιλό), σε ένα ναό που θεμελίωσε ο πρώην δήμαρχος Ανωγείων Γεώργιος Σμπώκος το 2014. 

Μετά τη λειτουργία θα ακολουθήσει ένα μικρό κέρασμα με φρούτα και γλυκά, σε ένα πολύ όμορφο μέρος στον Ψηλορείτη. Ο Εσπερινός θα γίνει το Σάββατο 14 Ιουνίου στις 5 το απόγευμα.

Διαβάστε την αφήγηση του Γεωργίου Σμπώκου στην ΑΝΩΓΗ  στις 5 Αυγούστου του 2014 για τη θεμελίωση της εκκλησίας:

“Ήταν μια ηλιόλουστη ημέρα του Νοέμβρη του 1998.Είχαμε ολοκληρώσει τον καθαρισμό και την άροση του χώρου, ανατολικά ,βόρεια και νότια της εκκλησίας, έχομε ανοίξει τους λάκκους για την φύτευση των δέντρων και πρωί -πρωί ξεκινήσαμε εγώ και η σύζυγος μου και μεταβήκαμε στο Ηράκλειο για την παραλαβή των προς φύτευση δέντρων και κατά τις μεσημεριανές ώρες ήμαστε εδώ και αρχίσαμε την εργασία του φυτέματος.

Κάποια στιγμή καθίσαμε να ξεκουραστούμε και μέσα στην κουβέντα μας άκουσα έκπληκτος την Αμαλία να μου λέει ,κοιτάζοντας το μικρό και γεμάτο από χαράκια και άγριους θάμνους λοφίσκο, όπου σήμερα είναι κτισμένο το εκκλησάκι:

-Ιύ ,μπρε πως ταιριάζει να χτίσουμε εκειέ ένα εκκλησάκι των Αγίων Πάντων!!

-Καλά της απάντησα .Όπως κάμαμε τόσα άλλα θα κάνουμε και το εκκλησάκι που θέλεις.

Όμως τα χρόνια περνούσαν και το θέμα σχεδόν ξεχάστηκε.

Η Αμαλία αρρώστησε βαριά .Μπαινοβγαίναμε στα νοσοκομεία και η κατάσταση της παρά τις προσπάθειες χειροτέρευε.

Το καλοκαίρι του 2011 κάναμε την τρίτη εισαγωγή στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο και η κατάσταση έχει επιδεινωθεί και εμείς όλοι αλλά και η Αμαλία μου διαισθανόμαστε ότι το τέλος πλησιάζει. Μάλιστα η ίδια φεύγοντας από τα Ανώγεια και απαντώντας στις ευχές κατ ευόδωσης με σβησμένη την φωνή απάντησε:

-Εγώ φεύγω για την μεγάλη στραθειά!

Βρισκόμαστε τα δυο μας στον θάλαμο του Βενιζελείου κι όπως κουβεδιάζαμε την άκουσα με παράπονο να μου λέει:

-Ιύ μπρε και δε μου έκαμες το εκκλησάκι των Αγίων Πάντων που είπαμε!

-Κι αυτό στενοχωρά ‘σαι της απάντησα, σε τρεις μήνες θα σου το ‘χω έτοιμο…

Χωρίς άλλη κουβέντα φανερά στενοχωρημένος και ταραγμένος σηκώθηκα ,πήρα το αυτοκίνητο κι έχοντας στην τσέπη 98 ευρώ ξεκίνησα από το Βενιζέλειο να έρθω στα Ανώγεια και να διαρμιστώ το θέμα της εκκλησίας, με την προϋπόθεση ότι οι λίγες οικονομίες που είχα ,είχαν εξανεμιστεί.

Φθάνοντας στα Ανώγεια, συνάντησα τον οικοδόμο, γείτονα και φίλο μου Γιάννη Νταγιαντά ή Λαμπρινογιάννη .

Του ανέφερα το πρόβλημα μου με την εκκλησία και ακόμη ότι δεν είχα χρήματα να του δώσω άμεσα, αλλά μπορούσα να του δίνω 1000 ευρώ στο τέλος κάθε μήνα.

Ο Γιάννης δέχτηκε και άρχισε άμεσα την ανέγερση της εκκλησίας, την ολοκλήρωση της οποίας εμείς απολαμβάνουμε σήμερα.

Δεν μπόρεσε όμως να δει η πολύ-αγαπημένη μου σύζυγος.

Πιστεύω όμως ότι από εκεί ψηλά που βρίσκεται ,από την γειτονιά των Αγγέλων, θα βλέπει το εκκλησάκι της, θα μας βλέπει όλους κι η Άγια Ψυχή της θα αγάλλεται..”

 

Με επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων από τις Αρχές τιμήθηκε η μνήμη των Αντιστασιακών στο σαμποτάζ του αεροδρομίου Ηρακλείου τον Ιούνιο του 1942

 Με επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων από τις Αρχές τιμήθηκε η μνήμη των Αντιστασιακών στο σαμποτάζ του αεροδρομίου Ηρακλείου τον Ιούνιο του 1942

Με επιμνημόσυνη δέηση που τέλεσε ο π. Κωνσταντίνος Πετρογιάννης γραμματέας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης και κατάθεση στεφάνων από τις πολιτικές και στρατιωτικές αρχές στα μνημεία «SAS και Black Watch» στο αεροδρόμιο Ηρακλείου τιμήθηκε σήμερα η μνήμη των ηρώων που συμμετείχαν στο μεγάλο σαμποτάζ κατά της γερμανικής κατοχής τη νύχτα της 13ης προς 14ης Ιουνίου 1942. 

Στην τιμητική εκδήλωση στο αεροδρόμιο Ηρακλείου στεφάνι κατέθεσαν η Πρόξενος της Γαλλίας Σοφία Τσαντιράκη, η Υποπρόξενος της Μ. Βρετανίας Αριστέα Χουρδάκη και Άλφρεντ Μανς από το ειδικό σώμα της Αντιστασιακής SAS, οι βουλευτές Ηρακλείου Μάξιμος Σενετάκης και Ελένη Βατσινά, ο Αντιπεριφερειάρχης Ηρακλείου Νίκος Συριγωνάκης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ηρακλείου Παντελής Ρυακιωτάκης εκπροσωπώντας τον Δήμαρχο Ηρακλείου, εκπρόσωποι των Στρατιωτικών Αρχών, των Σωμάτων Ασφαλείας, των κομμάτων, της Αυτοδιοίκησης, των Εφέδρων  και Αποστράτων Αξιωματικών εκπρόσωποι φορέων και Αντιστασιακών οργανώσεων.

Αναφορά στο ιστορικό του Σαμποτάζ έκανε ο κ. Μιχάλης Φαρσάρης φιλόλογος στο 7ο Γενικό Λύκειο Ηρακλείου. 

Ο Αντιπεριφερειάρχης Ηρακλείου Νίκος Συριγωνάκης σε δήλωση του ανέφερε: «Με τις σημερινές εκδηλώσεις εορτάζουμε την επέτειο του σαμποτάζ στο αεροδρόμιο Ηρακλείου που έλαβε χώρα τον Ιούνιο του 1942.

 Καταγράφεται ως το πρώτο σαμποτάζ εναντίον των δυνάμεων του Άξονα, ένα γεγονός θάρρους και αυτοθυσίας, ένα ιστορικό γεγονός που εκτόξευσε το ηθικό των συμμαχικών δυνάμεων, ένα γεγονός που γιγάντωσε το αντιστασιακό κίνημα σε ολόκληρο το νησί και αποτέλεσε την αρχή του τέλους της γερμανικής κατοχής. Τιμούμε λοιπόν σήμερα με αυτές τις εκδηλώσεις την μνήμη των ηρώων προγόνων μας που αγωνίστηκαν για την ελευθερία την ανεξαρτησία τη δημοκρατία τη δικαιοσύνη. Αθάνατοι». 

Χαρακτηρισμός ακτών κολύμβησης στην Π.Ε. Ηρακλείου

 Η Διεύθυνση  Δημόσιας Υγείας & Κοινωνικής Μέριμνας Π.Ε. Ηρακλείου, λαμβάνοντας υπόψη:  

  

1) Τις αυτοψίες των Υγειονομικών Επιθεωρητών της Δ/νσης Δημόσιας Υγείας & Κοινωνικής Μέριμνας Π.Ε. Ηρακλείου / Τμήμα Υγειονομικού Ελέγχου και Περιβαλλοντικής Υγιεινής που εξετάζουν μακροσκοπικά την κατάσταση των παραλιών και της επιφάνειας της θάλασσας αναφορικά με την  κατάσταση της θάλασσας, της ακτής  και τις λοιπές, οπτικά εκτιμώμενες παραμέτρους. 

2) Τα αποτελέσματα των μικροβιολογικών αναλύσεων των δειγμάτων θαλασσίου ύδατος που ελήφθησαν από τις ακτές κολύμβησης της Π.Ε. Ηρακλείου και εστάλησαν στο Περιφερειακό Εργαστήριο Δημόσιας Υγείας Κρήτης.

3) Τα στοιχεία που προκύπτουν από την γεωγραφική κατανομή σημείων παρακολούθησης και Ταυτοτήτων Υδάτων Κολύμβησης αλλά και την  παρακολούθηση της ποιότητας των νερών κολύμβησης που πραγματοποιήθηκε στα  σημεία δειγματοληψίας, σύμφωνα με τις αρχές και κατευθύνσεις της ΚΥΑ 8600/416/Ε103/2009, από το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής – Ειδική Γραμματεία Υδάτων σε ακτές της Π.Ε. Ηρακλείου στα πλαίσια του Προγράμματος της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης «Παρακολούθηση των υδάτων κολύμβησης της Περιφέρειας Κρήτης, σύμφωνα με την οδηγία 2006/7/ΕΚ»  για την ποιότητα των υδάτων κολύμβησης του Νομού Ηρακλείου.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΙ:

Όλες οι θαλάσσιες περιοχές της Περιφερειακής Ενότητας  Ηρακλείου τόσο οι Βόρειες όσο και οι Νότιες χαρακτηρίζονται ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΓΙΑ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ.

Η κολύμβηση εξακολουθεί να απαγορεύεται βάσει της κείμενης νομοθεσίας:

Α)  200 μέτρα εκατέρωθεν της εκβολής του καναλιού του ΑΛΜΥΡΟΥ ποταμού μπροστά από τη Δ.Ε.Η. στα Λινοπεράματα λόγω χαρακτηρισμού της περιοχής ως αποδέκτη επεξεργασμένων λυμάτων και εκβολής των αποχετευτικών αγωγών εγκαταστάσεων της Δ.Ε.Η. και της Ε.Κ.Ο.

Β) 200 μέτρα εκατέρωθεν της εκβολής του ποταμού ΓΙΟΦΥΡΟΥ Ηρακλείου και περιμετρικά της εκβολής του υποθαλάσσιου αγωγού του βιολογικού σταθμού Ηρακλείου, λόγω χαρακτηρισμού της περιοχής ως αποδέκτη επεξεργασμένων λυμάτων.

Γ) 200 μέτρα εκατέρωθεν της περιοχής των πρώην σφαγείων Ηρακλείου (Ν. Αλικαρνασσός) λόγω χαρακτηρισμού της περιοχής ως αποδέκτη επεξεργασμένων λυμάτων και εκβολής του αποχετευτικού αγωγού του βιολογικού σταθμού της ΒΙ.ΠΕ.

Δ) Στα αγκυροβόλια πλοίων και μαρίνες,

Ε) Στο λιμάνι Ηρακλείου.

Από το φόβο στην απελπισία ; - Του Αργύρη Αργυριάδη

 Όσοι «διαβάζουμε» τις δημοσκοπήσεις αναζητούμε τα ποιοτικά και όχι μόνον τα ποσοτικά στοιχεία αυτών. Δεν έχει τόσο σημασία τι απάντησε ένας πολίτης αλλά γιατί οδηγήθηκε στην απάντηση αυτή. Δεν είναι το κρίσιμο – σε μια μεμονωμένη στιγμή – το ποσοστό ψήφων που λαμβάνει ένα κόμμα ή ένας πολιτικός, αλλά γιατί τις λαμβάνει. 

Δυστυχώς, τα ποιοτικά ευρήματα των δημοσκοπήσεων σπάνια δημοσιεύονται. Ίσως γιατί οι δημοσκοπήσεις υπηρετούν συγκεκριμένο στόχο, ίσως διότι λίγους ενδιαφέρει η αιτία αλλά όλους το αποτέλεσμα. Και κάπως έτσι δημοσιολογούντες και πολιτικοί καλούνται να ερμηνεύσουν τη ζώσα πραγματικότητα επιδερμικά, ίσως και αντιφατικά.

Ποια είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα, σήμερα, στην Ελληνική κοινωνία; Σύμφωνα με τους δημοσκόπους η οργή και η απελπισία. Έπονται η ελπίδα και ο φόβος. Πριν μερικά χρόνια, η σχέση ήταν αντίστροφη. Κυριαρχούσε ο φόβος, έπονταν η οργή. Αντιθέτως η ελπίδα αναζητούνταν στα ρητορικά κελεύσματα των ποικιλόχρωμων λαϊκιστών. Σχεδόν ήταν ανύπαρκτη. Κάτι κάναμε, όλα αυτά τα χρόνια, ως κοινωνία, θα μπορούσε να παρατηρήσει ένας καλόπιστος τρίτος. Προχωρήσαμε. Βελτιωθήκαμε. Για ποιο λόγο, όμως, η οργή να συνεχίζει να κυριαρχεί; Ποια τα αποτελέσματα της ζωτικής κυριαρχίας αυτού του συλλογικού συναισθήματος;

Την περασμένη δεκαετία, όλες οι σοβαρές μελέτες, κατέδειξαν ότι η κρίση ευθύνονταν για τα διογκούμενα επίπεδα άγχους, πανικού, διαταραχών ύπνου, καταχρήσεων, αντικοινωνικής συμπεριφοράς και κατάθλιψης. Εύλογο από τη στιγμή που κυριαρχούσε ο φόβος. Επιπρόσθετα, η οικονομική κρίση αποδείχθηκε ολέθρια για άτομα που έπασχαν ήδη από ψυχικά προβλήματα, ειδικά αναφορικά με την πρόσβαση στην απασχόληση που εν μέρει οφείλονταν στον κατασκευασμένο συλλογικό στιγματισμό των ψυχικά νοσούντων και στον κίνδυνο που θεωρούνται ότι εκπροσωπούν. 

Σήμερα, άλλαξε κάτι; Η οικονομική κρίση τερματίστηκε για όλους ή για λίγους; Βγήκαμε όλοι μαζί από το βάλτο ή όσοι έχουν πρόσβαση στα κέντρα εξουσίας; Και όσοι έμειναν πίσω παρουσιάζουν τις ίδιες ή αντίστοιχες διαταραχές; Και εάν βγήκαμε όλοι μαζί από το τέλμα πώς δικαιολογείται η κυριαρχία της οργής και της απελπισίας, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις;

Μάλλον τα ερωτήματα είναι ρητορικά. Το σήμερα δεν είναι καλύτερο για όλους και το αύριο εξακολουθεί να αγχώνει τους περισσότερους.  Η οργή αποτελεί συλλογικό συναίσθημα όχι μόνο για όσα γίνονται, αλλά πολύ περισσότερο για όσα δεν κάνει το πολιτικό σύστημα. Πώς να μην οργίζεται ένας γονιός που τα παιδιά του έφυγαν στο εξωτερικό όταν ακούει από το στόμα της Υπουργού Εργασίας το καραμπινάτο ψεύδος πως «από τους 660.000  Έλληνες που έφυγαν στο εξωτερικό τα χρόνια της κρίσης έχουν επιστρέψει οι 420.000;» 

Πώς να μην απελπίζεται όταν βλέπει τραγικά δυστυχήματα σαν αυτό των Τεμπών; Πώς να μην οργίζεται όταν βλέπει το πολιτικό σύστημα να μην «αυτοκαθαίρεται» και να προσπαθεί να προφυλάξει τους πολιτικούς υπαίτιους των τραγωδιών;  Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι ο μέσος Έλληνας θα έπρεπε να χαίρεται εάν λάβει ένα γλίσχρο επίδομα, ενώ την ίδια ώρα οι διοικούντες τις τράπεζες απολαμβάνουν αποδοχών άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ, έκαστος, ετησίως;

 Γιατί να μην οργίζεται ο Έλληνας φορολογούμενος που με δικά του χρήματα ανακεφαλαιώθηκαν οι Ελληνικές τράπεζες τουλάχιστον δύο φορές μέχρι σήμερα και αντί το «αναπτυξιακό μέρισμα» να επιστρέψει αναλογικά, συσσωρεύεται σε λίγους; Και πόση απελπισία θα πρέπει να νιώθει εκείνος που όχι μόνον έχασε το σπίτι του τα χρόνια της κρίσης, αλλά διαβάζει στις εφημερίδες ότι μολονότι τα επιτόκια της ΕΚΤ μειώθηκαν σημαντικά το τελευταίο τρίμηνο, τα επιτόκια χορηγήσεων των Ελληνικών τραπεζών αυξήθηκαν; 

Όσο «θα είμαστε παιδιά ενός άλλου θεού», η οργή και η απελπισία θα κυριαρχεί με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα της Δημοκρατίας μας και το πολιτικό σύστημα εν γένει.

Η Περιπετειώδης Έκδοση Μίας Συμμαχικής Εφημερίδας Στα Χανιά Κατά Τη Μάχη Της Κρήτης

 Ακόμα κι αν έχουν περάσει πια 80 και...  χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης, το ενδιαφέρον για τη Μάχη αλλά και τις παράλληλες ανθρώπινες ιστορίες που εκτυλίχθηκαν εκείνες τις μέρες παραμένει ζωντανό.

Σαν σενάριο κινηματογραφικής ταινίας εκτυλίσσεται και η ιστορία της εφημερίδας “Crete News”, των συμμαχικών δυνάμεων της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, η οποία δημιουργήθηκε από τον Νεοζηλανδό δημοσιογράφο Τζέφρι Κοξ (Geoffrey Cox), τυπώθηκε σε τυπογραφείο των Χανίων και κυκλοφόρησε σε τέσσερα φύλλα στις 16, 19, 22 και 24 Μαΐου, τις μέρες που μαινόταν η Μάχη της Κρήτης. 

Η εφημερίδα διανέμονταν στις μονάδες που υπεράσπιζαν το νησί και επρόκειτο να κλυκλοφορεί τρεις φορές την εβδομάδα κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Σάββατο. Το περιεχόμενο περιλάμβανε ειδήσεις από τη Νέα Ζηλανδία, τη Βρετανία, την Αυστραλία, τη Μέση Ανατολή.

Στα σχέδια του Νεοζηλανδού δημοσιογράφου ήταν να προχωρήσει επίσης σε μια έκδοση με τις εμπειρίες των στρατιωτών των συμμαχικών δυνάμεων που θα τυπώνονταν σε τυπογραφείο στα Χανιά, όπως αναφέρεται και στο φύλλο της 19ης Μαΐου.

Η μεγάλη πρόκληση

Ο Τζέφρι Κοξ ήταν ανθυπολοχαγός στον Νεοζηλανδικό στρατό και πριν το ξέσπασμα του πολέμου είχε αποκτήσει εξαιρετική φήμη ως δημοσιογράφος στο Λονδίνο. Ενα απόγευμα στις αρχές Μαΐου του 1941, τον κάλεσαν στο αρχηγείο του Νεοζηλανδικού Στρατού, που βρισκόταν πάνω από την πόλη των Χανίων, στο Σόδυ. 

Εκεί, στην απέναντι πλευρά ενός μεγάλου ξύλινου τραπεζιού, βρέθηκε να αντικρίζει τον Στρατηγό Φράιμπεργκ, βετεράνο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος λίγες μέρες νωρίτερα είχε διοριστεί διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στην Κρήτη.

«Οι οδηγίες του ήταν ξεκάθαρες. Επρεπε να φτιάξω μία εφημερίδα που θα έμοιαζε με αυτές που είχαν οι στρατιώτες στην πατρίδα. Θεωρούσε ότι θα έκανε πολύ καλό στο ηθικό τους εάν έμοιαζε αυθεντική… ότι θα μπορούσαν να την εμπιστευτούν. Ηταν 5 Μαΐου και ο Φράιμπεργκ ήθελε να κυκλοφορήσει η εφημερίδα μέσα σε μία εβδομάδα, το πολύ!

Για βοήθεια μου πρόσφεραν τις υπηρεσίες ενός Ελληνα δημοσιογράφου, πρόσφυγα από την Αθήνα, του Γιώργου Ζαμαριά. Τον βρήκα να κάθεται σε ένα μικρό καφέ στην προκυμαία των Χανίων. Οσο ταλαίπωρα και ταπεινά έμοιαζαν τα περίχωρα, το λιμάνι των Χανίων εκείνο το ανοιξιάτικο απόγευμα διατηρούσε την αξιοπρέπεια και την ομορφιά που του είχαν δώσει οι Βενετοί δημιουργοί του» αναφέρει ο Κοξ στο βιβλίο του.

«Ο Ζαμαριάς με οδήγησε στο τυπογραφείο της τοπικής απογευματινής εφημερίδας, που βρισκόταν σε ένα σπηλαιώδες υπόγειο, σε έναν δρόμο πίσω από το λιμάνι και ο ιδιοκτήτης του συμφώνησε να τυπώνει την εφημερίδα μας μόλις τελείωνε η εκτύπωση της δικής του, νωρίς το απόγευμα.

Οι Ελληνικές Δυνάμεις μας εξασφάλισαν την προμήθεια δημοσιογραφικού χαρτιού και μας παραχώρησαν έναν στοιχειοθέτη, τον Αλέξη, ενώ ένας ντόπιος, ο Νίκος, με τις δύο του κόρες, όλοι τους έμπειροι στοιχειοθέτες, συμπλήρωσαν την ομάδα».

Η αναζήτηση τυπογράφου γρήγορα απέδωσε, στη Μεραρχία βρήκαν έναν, τον Alex Taylor και λίγο αργότερα ακόμα τρεις, τον Ian Bruce, τον Alan Brunton και τον J. Gould από το 18ο τάγμα.

Ενας ξυλογλύπτης ανέλαβε να χαράξει σε ξύλο τον τίτλο “Crete News” και δύο Νεοζηλανδοί στρατιώτες που ήταν δημοσιογράφοι πριν από τον πόλεμο έγιναν μέλη της συντακτικής ομάδας. 

Τους δόθηκε ένα δωμάτιο σε ένα σπίτι που χρησιμοποιούσε η υπηρεσία πληροφοριών. Τους βρήκαν και ένα ραδιόφωνο και αποφάσισαν να βασιστούν στις ειδήσεις του BBC από το Λονδίνο ως βασική πηγή πληροφόρησης. Είχαν τη μεγάλη τύχη να βρουν και κάποια φωτογραφικά κλισέ από βρετανικά στρατεύματα, πλοία και αεροπλάνα που προοριζόταν για εκτύπωση σε ελληνικές εφημερίδες. Ωστόσο το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε να αντιμετωπίσει ο Τζέφρι Κοξ ήταν η εύρεση τυπογραφικών στοιχείων με αγγλικούς χαρακτήρες, καθώς σε όλη την Κρήτη υπήρχαν μόνο ελληνικά στοιχεία.

«Ηξερα ότι ο Φράιμπεργκ δεν θα δεχόταν μία τέτοια δικαιολογία. Ευτυχώς ανακαλύψαμε ότι μισή ντουζίνα κάσες είχανε πρόσφατα έρθει από την Αθήνα με καΐκι. Είχαν σταλεί εκεί με σκοπό τη δημιουργία μιας γαλλικής προπαγανδιστικής εφημερίδας, αλλά τις έφερε στην Κρήτη ένας Ελληνας δημοσιογράφος. 

Αρχίσαμε να ξεχωρίζουμε τα στοιχεία και τότε ανακάλυψα ότι το γράμμα “W” δεν χρησιμοποιείται στα γαλλικά, παρά μόνο σε ξένες λέξεις, οπότε έπρεπε να ξεπεράσουμε και αυτό το εμπόδιο χρησιμοποιώντας ανάποδα το “Μ” για τα κεφαλαία και το ελληνικό “ω” για τα πεζά. Ολα τα κείμενα έπρεπε να στοιχειοθετηθούν στο χέρι και, αν και τα κορίτσια ήταν πολύ γοητευτικά, ούτε αυτές ούτε ο Νίκος μιλούσαν έστω και μια λέξη αγγλικά, μειονέκτημα -σίγουρα συμφωνείτε μαζί μου- για κάποιον που πρόκειται να κάνει στοιχειοθεσία στη γλώσσα μας!».

Η πρώτη προθεσμία του Φράιμπεργκ για τις 14 Μαΐου είχε χαθεί, η ομάδα όμως έπρεπε να βιαστεί για να μπορέσει το πρώτο φύλλο να κυκλοφορήσει στις 16 Μαΐου. Οι δυσκολίες πολλές, τόσο σε επίπεδο γλώσσας και συνεργασίας μεταξύ της ετερόκλητης αυτής ομάδας όσο και λόγω του φόβου απέναντι στους Γερμανούς που είχαν αρχίσει τις αεροπορικές επιδρομές. Τελικά, παρά τα προβλήματα και τις ατυχίες, στις δύο τα ξημερώματα της Παρασκευής 16 Μαΐου 1941 το πρώτο φύλλο της εφημερίδας ήταν έτοιμο για διανομή στα συμμαχικά στρατεύματα του νησιού.

Υπό την απειλή των βομβαρδισμών

Κατά τη διάρκεια της μάχης, η έκδοση της εφημερίδας έγινε ακόμα πιο επικίνδυνη. Καθώς τα στρατεύματα είχαν πλέον εμπλακεί σε σκληρές μάχες, εντεταλμένοι αξιωματικοί παρέδιδαν την “Crete News” (Νέα της Κρήτης) στην πρώτη γραμμή. Κάποια αντίτυπα έφτασαν ακόμα και σε γερμανικά χέρια. Ανακαλύφθηκαν αργότερα στις τσέπες αιχμάλωτων Γερμανών στρατιωτών.

Μέχρι τις τρεις το απόγευμα της 24ης Μαΐου, τα Χανιά είχαν υποβληθεί στον χειρότερο μέχρι τότε βομβαρδισμό. Η πόλη ήταν στις φλόγες και το υπόστεγο του χαρτιού είχε βομβαρδιστεί, επομένως η έκδοση του τελευταίου φύλλου της “Crete News” έμοιαζε απίθανη. Ομως ο Τζέφρι δεν είχε σκοπό να παραιτηθεί. Βρήκε ένα φορτηγό, έσωσε το χαρτί και συνέχισε να οδηγεί. Μέχρι τότε οι τυπογραφικές κάσες είχαν μεταφερθεί σε μία μεγάλη σπηλιά μέσα στα βράχια δίπλα στο λιμάνι.

«Σε αυτό το τελευταίο φύλλο, έγραψα μόνος μου την κάθε λέξη! Θυμάμαι αυτούς τους γενναίους στοιχειοθέτες να συνθέτουν γράμμα – γράμμα τα κείμενα. Η σπηλιά ήταν γεμάτη με τρομοκρατημένους ανθρώπους που κρύβονταν από τις βόμβες. Ηταν και ένας μεθυσμένος Αυστραλός ο οποίος κάθε φορά που μια βόμβα έσκαγε κοντά φώναζε ένα μεγάλο “γιούπιιιι!” και έτρεχε να βρει κάποιο βομβαρδισμένο κατάστημα τροφίμων για να μας φέρει πίσω κάτι φαγώσιμο.

Ηταν επίσης και ένα νεαρό κορίτσι, Εσφιγγε τόσο πολύ τα χέρια της που εξάρθρωνε τα δάχτυλά της και ανάμεσα στους βομβαρδισμούς η φίλη της έπρεπε να τα ξαναβάζει στη θέση τους!».

Μέσα σε όλο αυτό, οι στοιχειοθέτες, μεταξύ αυτών και οι δύο Κρητικοπούλες, συνέχιζαν με ηρεμία τη δουλειά τους. Μέχρι τις πέντε το απόγευμα της ίδιας μέρας, είχαν ετοιμάσει την εφημερίδα και οι σελιδοθέτες με τα τυπογραφικά στοιχεία έπρεπε να μεταφερθούν από τους δρόμους στο τυπογραφείο, όπου θα γινόταν η εκτύπωση.

Ωστόσο ο Τζέφρι είχε επιστρέψει στο αρχηγείο, όπου ενημερώθηκε ότι η μονάδα του θα μεταφερόταν αργότερα το ίδιο βράδυ. Εφυγε πίσω στην πόλη για να βρει την ομάδα του και να την ενημερώσει για τις εξελίξεις.

«Κατέβηκα στο λιμάνι και ήταν φρικτό. Είχε γίνει κομμάτια από τους βομβαρδισμούς. Εμοιαζε απλά με μία συμπαγής μάζα φωτιάς. Οταν έφτασα στην πλατεία όλα ήταν μια κόκκινη μάζα. Κοίταξα προς την πλευρά που βρισκόταν η είσοδος του τυπογραφείου και δεν υπήρχε τρόπος να περάσω, οπότε επέστρεψα πίσω στο αρχηγείο και σκέφτηκα ότι πρέπει να περιμένω. Δεν μπορώ να φύγω νότια πριν κάνω επαφή με την ομάδα μου» αναφέρει χαρακτηριστικά στο βιβλίο ο Κοξ.

Στο μεταξύ, στο τυπογραφείο, περιπλανώμενοι μέσα στο σκοτάδι, οι στρατιώτες Μπράις και Γκουλντ από το 18ο τάγμα μπόρεσαν να σφίξουν τα τυπογραφικά στοιχεία στο πιεστήριο, με τη βοήθεια ενός κεριού που είχε μείνει κολλημένο στην άκρη της τροφοδοσίας του χαρτιού.

Εβλεπαν ίσα-ίσα ώστε ο ένας να πατάει το πετάλι όσο ο άλλος έβαζε το χαρτί στο ποδοκίνητο πιεστήριο.

Συνέχισαν μέχρις ότου το διπλανό κτήριο τυλίχτηκε στις φλόγες. Αρπαξαν τότε τα αντίτυπα της εφημερίδας και ιδρωμένοι και μαυρισμένοι από τον καπνό επέστρεψαν στον αξιωματικό τους.

«Καθόμουν εκεί και ξαφνικά έφτασαν και μου έδωσαν ένα αντίτυπο της εφημερίδας. Είπαν ότι είχαν τυπώσει εξακόσιες εφημερίδες πριν τυλιχθεί στις φλόγες το κτήριο. Με ρώτησαν αν είχα να τους δώσω κάτι να φάνε και αμέσως μετά πήραμε το δρόμο για τη Σούδα όπου συγκεντρώνονταν τα στρατεύματα» αναφέρει ο Κοξ.

Ο Στρατηγός Φράιμπεργκ εντυπωσιάστηκε με τις επιδόσεις του Τζέφρι και τον έκανε έναν από τους επικεφαλής αξιωματικούς της υπηρεσίας πληροφοριών του. Παρά το άδοξο τέλος της, η εφημερίδα είχε επιτελέσει ένα σπουδαίο ρόλο για την τόνωση του ηθικού των συμμαχικών στρατευμάτων.

Μετά τον πόλεμο ο Geoffrey Cox ακολούθησε μια διακεκριμένη δημοσιογραφική καριέρα στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου του αποδόθηκε ο τίτλος του Sir.

Στο πρώτο φύλλο της εφημερίδας, την Παρασκευή 16η Μαΐου, γίνεται αναφορά στις εξελίξεις όσον αφορά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, τη διπλωματία, τις συμμαχίες και την τακτική των Ναζί.

Στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας υπάρχει άρθρο για την επιδρομή γερμανικών αεροσκαφών στο αεροδρόμιο του Μάλεμε το πρωί της Τετάρτης 14ης Μαΐου. Ωστόσο πέντε γερμανικά αεροσκάφη καταρρίφθηκαν από αεροσκάφη της Βρετανικής Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας (RAF) ενώ σε ένα ακόμη προκλήθηκαν σοβαρές ζημιές. 

Παράλληλα επισημαίνεται ότι είχε προηγηθεί ακόμη μια γερμανική επίθεση από εχθρικά αεροσκάφη που βομβάρδισαν την περιοχή του κόλπου της Σούδας αλλά οι ζημιές ήταν μικρές και επιδιορθώθηκαν. Στην τελευταία σελίδα, μεταξύ άλλων, γίνεται αναφορά στην ιστορία της Κρήτης, των Χανίων και την ιδιοσυγκρασία των Κρητικών οι οποίοι όπως επισημαίνεται «είναι καλοί μαχητές και παρά τις αντιξοότητες δεν έχασαν ποτέ τις ιδέες τους για ελευθερία και ανεξαρτησία προχωρώντας σε επαναστάσεις κατά την Τουρκοκρατία».

 

Δευτέρα 19 Μαΐου

Στο πρωτοσέλιδο του δεύτερου φύλλου, τη Δευτέρα 19η Μαΐου γίνεται αναφορά στις επιτυχίες Βρετανικής Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας (RAF) που “σφυροκοπά” τους Ναζί αλλά και σε σειρά γερμανικών αεροπορικών επιδρομών στην Κρήτη. Οπως αναφέρεται, έχουν μεσολαβήσει την Παρασκευή νέες επιδρομές των Ναζί στο νησί και οκτώ γερμανικά αεροσκάφη καταρρίφθηκαν ενώ τρία υπέστησαν σοβαρές ζημιές και ακόμη δύο ελαφρότερες.

Ενδιαφέρον έχει και μια ακόμη είδηση στο πρωτοσέλιδο που μιλά για τη βοήθεια των Ελλήνων σε Βρετανούς οι οποίοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε διάφορα σημεία της χώρας και έχουν δραπετεύσει από τις δυνάμεις κατοχής. Μάλιστα επισημαίνεται ότι η Γερμανία χρησιμοποιεί άγριες μεθόδους και απειλές σε μια προσπάθεια να αποτρέψει τους Ελληνες από το να βοηθούν τους Βρετανούς. Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται ότι ελληνικές εφημερίδες δέχονται πίεση και λογοκρισία από τους Ναζί και πρόκειται να αντικατασταθούν από τα γερμανικά όργανα.

Πέμπτη 22 Μαΐου

Στο φύλλο της Πέμπτης 22 Μαΐου, γίνεται αναφορά στις σκληρές προσπάθειες των συμμαχικών δυνάμεων διά θαλάσσης και διά αέρος να εμποδίσουν την ναζιστική έφοδο στις ακτές της Κρήτης. Είχε προηγηθεί ο σφοδρός βομβαρδισμός από αεροσκάφη της Λουτβάφφε και την ρίψη των αλεξιπτωτιστών στην δυτική Κρήτη.

Στο κέντρο του πρωτοσέλιδου φιλοξενείται άρθρο το οποίο αναφέρει ότι «η προσοχή όλου του κόσμου είναι στραμμένη σε εμάς», εξηγώντας ότι η Μάχη της Κρήτης συγκεντρώνει το ενδιαφέρον της Μ. Βρετανίας, της Αμερικής, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας με εκτενή δημοσιεύματα στον ξένο Τύπο. Στο τέλος της σελίδας υπάρχει επίσης υποσημείωση πως η εφημερίδα θα συνεχίσει να εκδίδεται για όσο το τυπογραφείο μπορεί να λειτουργεί και δεν έχει υποστεί ζημιές.

Επίσης γνωστοποιείται ότι δεν μπορεί κανείς να εγγυηθεί για την έκδοση της εφημερίδας. Η επικοινωνία μέσω ραδιοπομπών δεν είναι πλέον εφικτή καθώς τα ραδιόφωνα χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες της μάχης. «Για τον έξω κόσμο, η Μάχη της Κρήτης είναι η είδηση» καταλήγει με δραματικό τόνο το άρθρο.

Σάββατο 24 Μαΐου

“Η μάχη της Κρήτης μαίνεται γύρω από το Μάλεμε” είναι ο τίτλος του πρωτοσέλιδου στο τελευταίο φύλλο της εφημερίδας “Crete news” ου Σαββάτου 24 Μαΐου.

Στο κύριο θέμα αναφέρεται ότι «το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο είναι ακόμη στα χέρια μας» ενώ επισημαίνεται ότι συνεχίζονται οι σκληρές μάχες στο Μάλεμε και 16 εχθρικά αεροσκάφη που μετέφεραν στρατεύματα, καταστράφηκαν από τις συμ- μαχικές δυνάμεις κοντά στο αεροδρόμιο. Αλλα άρθρα στο πρωτοσέλιδο αναφέρονται στη RAF, στις μάχες στη Μέση Ανατολή, στη στάση της Αμερικής κ.ά.

Σημειώσεις:

• Τα στοιχεία της αφήγησης προέρχονται κυρίως από το βιβλίο του Τζέφρι Κοξ “A Tale of Two Battles”, ενώ σημαντικές λεπτομέρειες αντλήθηκαν από την έκδοση “Shelter from the Storm” της Marina Bennett.

• Αυτό το αφιέρωμα δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συμβολή του Νεοζηλανδού σκηνοθέτη και παραγωγού John Irwin, που μας έκανε γνωστή την ιστορία και παραχώρησε τις παραπάνω εκδόσεις.

• Tα φύλλα της εφημερίδας “Crete news” προέρχονται από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων.

• Τα “Χανιώτικα νέα” σχεδιάζουν τη δημιουργία μεγάλου αφιερώματος για τον Τύπο της Κατοχής. Εάν κάποιος έχει πληροφορίες για τους στοιχειοθέτες – τυπογράφους της ιστορίας ή γενικά πληροφοριακό, έντυπο ή φωτογραφικό υλικό σχετικά με τις εφημερίδες της εποχής, παρακαλούμε να επικοινωνήσει μαζί μας στο 28210 51003 (115) ή στο 6974020861.

ΠΗΓΗ ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ

Έφγε απο την ζωή η ηθοποιός Κατερίνα Γιουλάκη

Πέθανε η ηθοποιός Κατερίνα Γιουλάκη σε ηλικία 87 ετών.

Η Κατερίνα Γιουλάκη (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Κατερίνας Γιουβαρλάκη, Αθήνα, 27 Μαρτίου 1938 - Αθήνα, Ιούνιος 2025) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός της τηλεόρασης και του κινηματογράφου.

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο θεατρικό σανίδι το 1959 με το θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου και τη παράσταση Η κυρία του κυρίου.

Έγινε κυρίως γνωστή από κωμικούς ρόλους στο κινηματογράφο και αργότερα στη τηλεόραση. Αξίζει να επισημανθούν οι τηλεοπτικές εμφανίσεις της στις αρχές της δεκαετίας του 1970 στη σειρά Η κοκορόμυαλη, στα μέσα της δεκαετίας του '80 στη σειρά Τα λιονταράκια του κυρ-Ηλία και Η κυρία μας όπως και την διετία 1990-1992 στη τηλεοπτική σειρά Το ρετιρέ του Γιάννη Δαλιανίδη.

Το 1996 τιμήθηκε με το Βραβείο Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.

Ήταν παντρεμένη με τον επίσης ηθοποιό Κίμωνα Δημόπουλο (1938–2005), με τον οποίο απέκτησε μια κόρη.

Απεβίωσε τον Ιούνιο του 2025, σε ηλικία 87 ετών.

Ο θάνατός της γνωστοποιήθηκε την ημέρα της κηδείας της στις 13 Ιουνίου

Δώρο στον δήμαρχο Ρεθύμνης έκανε ο Ούγγρος καλλιτέχνης καθηγητής Οικολογίας και Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Πετς, Τόμας Κις.

 Μια απροσδόκητη και πολύ ευχάριστη έκπληξη αντίκρισε χθες , Πέμπτη, 12 Ιουνίου 2025, στο γραφείο του ο Δήμαρχος Ρεθύμνης Γιώργης Χ. Μαρινάκης.

Πρόκειται για έναν ζωγραφικό πίνακα με έντονο συμβολισμό και ιδιαίτερες σημειολογικές παραπομπές τον οποίο προσκόμισε στο Δημαρχείο και δώρισε στον Δήμο Ρεθύμνης ο δημιουργός του, ο Ούγγρος καλλιτέχνης καθηγητής Οικολογίας και Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Πετς, Τόμας Κις.

Ο πίνακας διαστάσεων 100x70 εκατοστά, δημιουργήθηκε με τη μέθοδο της νωπογραφίας (fresco), τιτλοφορείται «Η αιώνια άνθιση του Μίνωα» και είναι εμπνευσμένος από την επιρροή που άσκησε ο Μινωικός πολιτισμός στις καλές τέχνες.

Στον πίνακα απεικονίζονται ανθρώπινες μορφές, βουνά και πεταλούδες σε μια σύνθεση η οποία συνδέει το παρελθόν με το μέλλον και συνδυάζει την παραδοσιακή Μινωική αναπαράσταση με τη σύγχρονη ζωγραφική τέχνη.

Ο κ. Μαρινάκης υποδέχθηκε με θέρμη και ευχαρίστησε τον κ. Κις για την ευγενική προσφορά του, ενώ είχε την ευκαιρία να συζητήσει μαζί του για τις προσλαμβάνουσες της ζωγραφικής του, όπως επίσης και για την αγάπη και τους δεσμούς του με το Ρέθυμνο, το οποίο επισκέπτεται πολύ τακτικά εδώ και τριάντα χρόνια.

«Αισθάνομαι ότι με αυτή τη δωρεά επιτελώ ένα προσωπικό χρέος, υπό την έννοια ότι τα έργα μου ανήκουν στη γη από την οποία τα εμπνεύσθηκα» τόνισε ο Τόμας Κις, ο οποίος αυτές τις ημέρες εκθέτει στο Ρέθυμνο τα έργα του που εντάσσονται στη θεματική ενότητα «Σύγχρονη Μινωική Τέχνη».

Για 4η συνεχόμενη χρονιά, η μαγεία της Παράδοσης «ζωντανεύει» με την Παραδοσιακή Στράτα του Δήμου Χανίων

 Με ένα εντυπωσιακό μουσικοχορευτικό δρώμενο που θα λάβει χώρα την Τρίτη 17 Ιουνίου 2025 στις 20:00, και θα αγκαλιάσει το Ενετικό Λιμάνι, συνοδευόμενο από το δικό της ξεχωριστό τραγούδι, ανοίγει για 4η συνεχόμενη χρονιά, η αυλαία της Παραδοσιακής Στράτας του Δήμου Χανίων.

Η επίσημη τελετή έναρξης ανακοινώθηκε στο πλαίσιο Συνέντευξης Τύπου που πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο Χανίων, παρουσία του Δημάρχου Χανίων, Παναγιώτη Σημανδηράκη, του Αντιδημάρχου Τουρισμού, Νεκτάριου Ψαρουδάκη, καθώς και εκπροσώπων πολιτιστικών συλλόγων της πόλης.

«Σαν ποταμός ξεχύνεται η Στράτα στο λιμάνι και όλοι πιάνουν στον χορό να γίνουμε σεργιάνι: Αυτό είναι το μήνυμα το κεντρικό της τέταρτης παραδοσιακής στράτας του Δήμου Χανίων. Μιας εξαιρετικά επιτυχημένης διοργάνωσης, που φέρνει σε επαφή όλους τους καλλιτέχνες της παράδοσης του τόπου μας με τον κόσμο και τους χιλιάδες επισκέπτες των Χανίων. 

Μια πρωτοβουλία του Νεκτάριου Ψαρουδάκη, που έχει αγκαλιαστεί από το σύνολο του κόσμου και πλέον έχει γίνει μια ανάγκη και μια τακτική συνάντηση κάθε Τρίτη για όλη την περίοδο του καλοκαιριού και δίνει την ευκαιρία στον κόσμο να διασκεδάσει, να γνωρίσει τον πλούτο της παράδοσής μας, αλλά και γιατί όχι, να βρούμε λίγο χρόνο όλοι μαζί, να μπορέσουμε να διασκεδάσουμε, να ανταλλάξουμε ένα χαμόγελο και μια ευχή» επεσήμανε κατά την τοποθέτησή του ο Δήμαρχος Χανίων, Παναγιώτης Σημανδηράκης ευχαριστώντας τους παραδοσιακούς συλλόγους και τους καλλιτέχνες της Κρήτης για τη συνεργασία και το αποτέλεσμα.

Από την πλευρά του ο Αντιδήμαρχος Τουρισμού, Νεκτάριος Ψαρουδάκης τόνισε: «Από αυτή την Τρίτη και για το διάστημα όλου του καλοκαιριού μέχρι και το τέλος Σεπτεμβρίου, 16 διαφορετικές παραδοσιακές στράτες θα λαμβάνουν χώρα στον ενετικό λιμένα, στην παλιά πόλη των Χανίων, αναδεικνύοντας το συγκριτικό πλεονέκτημα που έχουμε εδώ στο νησί μας, στα Χανιά μας, την παράδοση, την φιλοξενία, δημιουργώντας έτσι μια μοναδική εμπειρία καθ’ όλη τη διάρκεια των επόμενων μηνών. Φέτος, εκτός από τα ξεχωριστά δρώμενα που θα παρουσιάσει ο κάθε Σύλλογος, για πρώτη φορά δημιουργήσαμε το τραγούδι της Παραδοσιακής Στράτας σε σύνθεση του Γιώργου Ι. Στρατάκη και στίχους του Θεόφιλου Χριστουλάκη».

Στο τραγούδι της Παραδοσιακής Στράτας αναφέρθηκε ο καλλιτέχνης Γιώργος Ι. Στρατάκης: «Είχα την χαρά και την τιμή να δεχτώ πρόσκληση από τον Αντιδήμαρχο Τουρισμού, Νεκτάριο Ψαρουδάκη που μου έδωσε την ευκαιρία να αναλάβω να δημιουργήσω ένα τραγούδι που να έχει σχέση με το δρώμενο της Στράτας. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Δήμο Χανίων για την εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπο μου.  Εγώ από πλευράς μου έκανα ό,τι μπορούσα και εύχομαι πάντα να είναι άξιοι να δημιουργούν τέτοιες εκδηλώσεις».

 Ο Πρόεδρος του Χορευτικού Ομίλου «Ψηλορείτης», Κωνσταντίνος Μπούτζουκας, σημείωσε: «Η παραδοσιακή στράτα είναι ένα μεγάλο πολιτιστικό γεγονός για την πόλη μας καθότι κέρδισε το ενδιαφέρον όχι μόνο των ντόπιων αλλά και όλων των ξένων που βρίσκονται το καλοκαίρι στην πόλη μας. Εμείς καμαρώνουμε για το ότι έχουμε μια πλούσια παράδοση και με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση ανταποκρινόμαστε και δίνουμε την ευκαιρία σε όλους να συμμετέχουν μαζί μας, να ενεργούν, να τραγουδήσουν, να περπατήσουν και να καμαρώνουν και εκείνοι για τον τόπο μας, τα Χανιά μας».

Η τελετή έναρξης της 4ης Παραδοσιακής Στράτας του Δήμου Χανίων θα πραγματοποιηθεί με τη συμμετοχή του Μανώλη Κονταρού και όλων των Συλλόγων, σε ένα ξεχωριστό δρώμενο που θα αγκαλιάσει τη ζώνη του Ενετικού Λιμένα. Το ριζίτικο τραγούδι θα αντηχήσει στην ατμόσφαιρα, ενώ οι πιο αντιπροσωπευτικοί χοροί της Κρήτης θα παρουσιαστούν με αυθεντικότητα και δυναμισμό. Κάθε Σύλλογος θα συμμετέχει με εικοσαμελή ομάδα (10 άνδρες και 10 γυναίκες) 

Για μία ακόμη χρονιά, συμμετέχουν πάνω από 1.500 μέλη από 16 συλλόγους των Χανίων και 2 συλλόγους της ομογένειας (ΗΠΑ και Αυστραλία).

Πρόγραμμα Επίσημης Τελετής Έναρξης

19:40: Οι χορεύτριες με τα λάβαρα των Συλλόγων συγκεντρώνονται στο Ναυτικό Μουσείο και κινούνται προς το Γιαλί Τζαμί.

Οι χορευτές συγκεντρώνονται στο Νεώριο Μόρο (Ιστιοπλοϊκός Όμιλος) και μετακινούνται προς την προβλήτα μπροστά από το Μεγάλο Αρσενάλι, για να επιβιβαστούν σε βάρκες και να μεταβούν στον βραχίονα του Φάρου.

Ομάδα Ριζιτών συγκεντρώνεται στην αρχή της οδού Χάληδων (Δημοτική Πινακοθήκη) και κατευθύνεται προς το Γιαλί Τζαμί.

20:00: Στο Γιαλί Τζαμί: οι Ριζίτες τραγουδούν δύο ριζίτικα, οι χορεύτριες χορεύουν έναν αργό πεντοζάλη.

Στο Φάρο: οι χορευτές χορεύουν πεντοζάλη (2-3 λεπτά).

Στη συνέχεια, οι χορευτές επιστρέφουν και ενώνονται με όλους στο Γιαλί Τζαμί, όπου όλοι μαζί παρουσιάζουν τέσσερις χορούς: συρτό, πεντοζάλη, μαλεβιζιώτη και σούστα.

20:00 – 22:30: Ζωντανή μουσική και τραγούδια από τον Μανώλη Κονταρό και το συγκρότημά του. Παρουσίαση χορών από τους Κρητικούς Παραδοσιακούς Συλλόγους.