Γνωρίστε το ιστορικό χωριό Περιβόλια της επαρχίας Κισσάμου

 

Το χωριό Περιβόλια βρίσκεται στην επαρχία Κισσάμου του νομού Χανιών και μάλιστα στην ορεινή έκταση της δυτικής Κρήτης. Παλιότερα επί Κρητικής πολιτείας υπήρχε στην περιφέρεια μας ο Δήμος Ιναχωρίου . Το αρχαίο αυτό τοπωνύμιο από παραφθορά έγινε 9 χωριά. 

Τα Περιβόλια είναι το δεύτερο χωριό της κοιλάδας που ανοίγεται από την ανατολή προς την δύση. Πρώτο είναι το Λούχι χειμώνα καλοκαίρι η ηλιόλουστη αυτή στενόμακρη κοιλάδας έχει ευχάριστο κλήμα ,φιλοξενεί οκτώ από τα δώδεκα χωριά του τεως και νυν δήμου Ιναχωρίου , κοινός ποταμός συγκεντρώνει τα νερά των πηγών και εκβάλει στον όρμο Στόμιο που απέχει περίπου 10 χμ. από το χωριό.

Το χωριό κατοικείται από τα αρχαία χρόνια. Τάφοι ελληνορωμαϊκής περιόδου και της εποχής που άκμασε η Πολυρίνεια με αξιόλογα ευρήματα (αγγεία κτερίσματα κ.τ.λ.) που βρέθηκαν σε τάφους σε διάφορα σημεία μέσα στο χωριό το μαρτυρούν. Η τοπική γραφτή ιστορία αρχίζει από την ενετική εποχής. 

Μετά την προδοσία των Ενετών στον Αλυκιανό Χανιών και την δολοφονία των Κρητών επαναστατών ,οι ενετοί παρέδωσαν τα νεκρά σώματα του αρχηγού της επανάστασης Καντανολέοντος και του γιου του Πέτρου για να τα θάψουν μακριά από τα ενετικά σύνορα .

Οι κρητικοί μετέφεραν με συνοδεία μεγάλη (θρηνωδών και κηδευτών) στην μονή Αγίου Νικολάου εις το Ιναχώριον όπου ζούσε και ένας μοναχός συγγενής εκ μητρός του ιδίου του Καντανολέοντος. Η Μονή Αυτή του Αγίου Νικολάου είναι το σημερινό κεντρικό νεκροταφείο του χωριού έχει βυζαντινό μικρό εκκλησάκι με αρχιτεκτονική αψίδα στο θόλο κομψό καμπαναρι

Πολιτιστικός Σύλλογος "ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΣΚΑΛΙΔΗΣ" Ο Πολιτιστικός σύλλογος ιδρύθηκε το 2007 και έχει ως σκοπό την πολιτιστική ανάπτυξη του χωριού ενώ φιλοδοξεί να κάνει και πολλά παραπάνω. 

Έχει υπό την εποπτεία του, και συνεχώς εμπλουτίζει, την Στέγη Προγόνων, μία έμπνευση και δημιουργία του αείμνηστου Στρατηγού ε.α Γρηγορίου Γ . Καρτσωνάκη. Ο Γρηγόριος Καρτσωνάκης με δική του πρωτοβουλία ξεκίνησε πριν από χρόνια να μαζεύει και να καταγράφει εργαλεία και αντικείμενα προγόνων, και γι' αυτό ο χώρος όπου φιλοξενούνται τα αντικείμενα ονομάστηκε "ΣΤΕΓΗ ΠΡΟΓΟΝΩΝ". Ο χώρος αυτός είναι το πρώην γραφείο της κοινότητας Περιβολίων Κισσάμου.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος ενσωμάτωσε στις δραστηριότητες του κάθε χρόνο την οργάνωση πανηγυριού την ημέρα του Αγίου Φανουρίου, εκδήλωση που μέχρι την ίδρυση του συλλόγου γινότανε από τον σημερινό Πρόεδρο τον Κυριο Καμηλακη Νικο του οποίου το παιδί σε μικρή ηλικία κυνδίνευσε πεφτοντας απο μία γέφυρα την ημέρα του αγίου Φανουρίου . Μετά την λειτουργία στο εικονοστάσι του Αγίου Φανουρίου που έχει ανεγερθεί και αυτό απο την οικογένεια του Κυρίου Καμηλάκη Νικολαου του Δημητρίου στην κεντρική πλατεία του χωριού. Οκόσμος κατευθήνεται στό παλιό δημοτικό σχολείο που ευγενίκα ο Δήμος έχει παραχωρίσει στό χωριό,όπου γίνετε το τραπέζι καιτο γλέντι κρατάει μέχρι πρωίας Αξίζει να σημειωθεί ότι η εκδήλωση είναι προσφορά του Συλλόγου,στην δε προετοιμασία των διαφόρων εδεσμάτων η προσφορά εργασίας εκ μέρους τών Κυριών και των δεσποινίδων του χωριού είναι αξιοθάυμαστη . Με στόχο την περαιτέρω ενίσχυση και βελτίωση της Στέγης Προγόνων, ο Σύλλογος δημιούργησε και λειτουργεί ένα Αθλητικό κέντρο στο Δημοτικό Σχολείο.

Τα Θύματα του χωριού κατά τους αγώνες εναντίον κουρσάρων και επαναστάσεων κατά Ενετών και Τούρκων.

Α) Το 1580 ο αρχηγός νέας επαναστάσεως κατά των Ενετών, Καντανολέον βρέθηκε στα ελεύθερα εννέα χωριά. Τιμώρησε τον τότε εκπρόσωπο των Ενετών στην περιοχή Γρυμάνη και κατευθύνθηκε στον πύργο στα Βαλσαμάκια όπου οι ντόπιοι επαναστάτες είχαν φυλακίσει τον ιεροδικαστή του Καστελιού Κίσσαμου. Είχαν κλείσει την μοναδική εξώπορτα του πύργου, είχαν σπάσει της σκάλες των δυο ορόφων και τον είχαν δεμένο χειροπόδαρα .Ο Καντανολέον τον ελευθέρωσε κόβοντας ένα μακρύ κορμό δέντρου που τον στερέωσε από ένα πεζούλι μέχρι το παράθυρο του τρίτου ορόφου και αφού πέρασε ο ίδιος στον πύργο, με τον ίδιο τρόπο τον έφερε στο στρατόπεδο του από το οποίο τον αντάλλαξε κατόπιν με αιχμαλώτους.

Β) Εποχή των Γραμπουσιανών (1825-1830) Ομάδα Γραμπουσιανων πέρασαν μια νύκτα από το σπίτι του περβολιανου Χαμπουδογιώργη. Αυτός είχε τέσσερις θυγατέρες της παντρειάς. Ένας (Σπυριδακης από το Γαλατά) πήρε (έκλεψε) την μια -την Ελένη- για γυναίκα του. Έζησαν λίγο καιρό μαζί αφού σε κάποια συμπλοκή με τους Τούρκους σκοτώθηκε ο Σπυριδακης και η Ελένη ξαναγύρισε στο σπίτι του πατερά της. Τι είχε συμβεί όμως ως τόσο. Ο γέρο Χαμπουδογιωργης συμβουλεύτηκε -λένε- τον συγγενή του και πρόκριτο του χωριού Αναγνώστη Παπαγιαννακη και αποφάσισαν να πάει ο ίδιος ο πατέρας της να αναφέρει στον Αγά το συμβάν ότι δηλαδή του έκλεψαν την κόρη οι Γραμπουσιανοι. Πήγε λοιπόν ο δύστυχος πατέρας το ανέφερε άλλα ο σκληρός Ζερ Αγάς που είχε τότε την έδρα του στο μισοκτησμενο ενετικό πύργο στο Κεφάλι διέταξε τον ραβδούχο του να τον δείρει μέχρι θανάτου, φώναζε ο χριστιανός μην με σκοτώσεις Αγά μου ξέρω επτά τέχνες να σου δουλεύω μέχρι να ζω -τίποτε- τέλος τον αποκεφάλισε. Ακόμα και σήμερα στους άγριους ανθρώπους λένε την ρήση "Ζερής έγινες μωρέ;"

Μετά από καιρό οι Γραμπουσιανοι έστησαν ενέδρα στο χωριό Τζιτζιφιά όπου ο Ζερ Αγάς πήγαινε για κυνήγι. Για κακή τους τύχη όμως δεν πήγε ο ίδιος μα έστειλε λένε τους κυνηγούς του. Στην ενέδρα οι Γραμπουσιανοι σκότωσαν βέβαια τους κυνηγούς κι άφησαν μονό ένα μικρό παιδί που γύρισε πίσω και έφερε το νέο νέας συμφορά όμως. Οι Τούρκοι έκαψαν τότε όλο το χωριό Τζιτζιφιά που είχε λένε τότε 70 άνδρες του μεσοδοκιού (ή του ντουφεκιού) "70 κεφαλοχαρατσα"

Γ) Μετά την σφαγή (το Πάσχα του 1824 ) στο Λαφοννησι από τους τουρκοαιγυπτιους κρατήθηκαν νέοι και νέες ως αιχμάλωτοι από τους τούρκους η πουλήθηκαν σε διάφορα μέρη της Μ.Ασιας η στην Αίγυπτο. Μετά την Ρώσο-τουρκική συνθήκη οι Χριστιανοί σκλάβοι απελευθερώθηκαν ένας εξ αυτών Βασίλειος Καρτσωνάκης ξαναγύρισε στα Περιβόλια κατά μυθιστορηματικό τρόπο… Στο Κουσάντασι της Μ. Ασίας δυο έμποροι Περβολιανοι ο Λουβοβάσιλας και ο Αναστασογιανης πήγαν να ανταλλάξουν προϊόντα, ένα Τουρκάκι τους πλησίασε όταν τους άκουσε να μιλούν κρητικά, γνωρίστηκαν, τους ακολούθησε και ξαναγύρισε στο χωριό της μάνας του.

Δ) Ο Αναστασογιαννης, την ιδία εποχή, που είχε σωθεί από την σφαγή του Λαφονησιου, ξοδεύτηκε μα βρήκε τις δυο σκλάβες αδελφές του και τις πήρε πίσω από τον Άγιο Ανανια της Μ. Ασίας.

Ακόμα:

• Παπά Γιάννης Σκυλουρης κατά την επιδρομή των τουρκοαιγιπτίων το έτος 1824 αποκεφαλίστηκε.
• Νικόλαος η Αναγνώστης Παπαγιαννακης (Σκυλούρης γιος του προηγούμενου)Γενάρχης των Παπαγιαννιδων της Κίσσαμου των επαναστατικών συνελεύσεων από το 1833-1866 και θειος του Εμμανουήλ Γ. Σκυλούρη (του μετέπειτα Εμμ ή Αναγνώστη Σκαλίδη). Ο Αναγνώστης (Εμμαν.κοσμικον) ΣΚΑΛΙΔΗΣ του Γεωργιου, γεννήθηκε το 1822 στα Κύθηρα. Ακολούθησε τον θείο του Αναγνώστη Παπαγαννακη από την εποχή των μουρνιδών 1833 και έκτοτε σε όλες τις συνελεύσεις. Η ανδρεία και η ευφυΐα του, τον ανέδειξαν οπλαρχηγό και ήρωα μυθικό στις διάφορες συγκρούσεις με τους κατακτητές. Εξελέγη γενικός αρχηγός Κίσσαμου και πρώτος πρόεδρος της Κρητικής βουλής. Με την συγχωριανή του Ελένη Μποτώνη απέκτησαν επτά κορίτσια και ένα αγόρι.

Αρχηγός δικού του σώματος πολεμιστών έλαβε μέρος σε σαράντα μάχες με τους κατακτητές. Πέθανε στην Αθήνα την 30^η Νοεμβρίου 1901 - εορτή του Αγίου Ανδρέα (και ημέρα γεννήσεως του). Ετάφη με τιμές στρατηγού. Προτομές του κοσμούν πλατείες στα Χανιά, στο Καστέλι Κίσσαμου και στα Περιβόλια. Αρχηγείο δε ιδρύθηκε στα Περιβόλια Κισσάμου, όπου πρόσφατα μεταφέρθηκαν από την Αθήνα και ετάφησαν στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννου τα οστά του.

Στην κορυφή του όρους Άγιος Δίκαιος υπάρχει ναΐσκος με χρονολογία ανεγέρσεως 1870 προς τιμή του δίκαιου Ιώβ. Πλήθος τάφων με αγγεία πήλινα και ενίοτε γυάλινα που βρέθηκαν σε διάφορα σημεία του χωριού μαρτυρούν την κατοίκιση της περιοχής από την ελληνορωμαϊκή τουλάχιστον εποχή.

Εκκλησιαστικά

α)Ο ναΐσκος του δίκαιου Ιώβ μικρού προφήτη κατά την Π.Δ. Η εικόνα του βρέθηκε εκεί σε κάποιο κοίλωμα. Γιορτάζεται στις 6 Μαΐου.

Το 1870 επανήλθε από την Αίγυπτο ο Περβολιανός "ΚοντοπυροΓιωργης". Ήταν ταμένος, να κτίσει εκεί το εκκλησάκι. Το τάξιμο ήταν να μεταφέρει στην πλάτη όσα υλικά δεν υπήρχαν εκεί δηλαδή ασβέστη άμμο και νερό και τα κατάφερε.

Στην διάρκεια της Γερμανικής κατοχής είχε φυλάκιο εκεί ο Γερμανικός στρατός και με αγγαρείες κτίστηκε ολόκληρος καταυλισμός - ορύγματα ναρκοπέδιο και συρματοπλέγματα.

β) ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην θέση του υπήρχε στενόμακρος ναΐσκος με τοιχογραφίες αναφέρεται από τον cerola - Το 1843, όπως αναφέρεται στην υπέρθυρη χαραγμένη χρονολογία ανακαινίσθηκε από τους χωριανούς. Έχει ιδιόρρυθμο εσωτερικό με τις τρεις από κάθε μεριά αψίδες κολλητές στην τειχοποιία. Αυτό δηλώνει ότι κτίστηκαν μετά τα εξωτερικά τείχη για την πιθανότητα ότι δεν θα άντεχαν τον θόλο όπως έκριναν Τσιριγώτες τεχνίτες. Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι το καμπαναριό της λαξευμένο το 1885 με ρόδακες, πτηνά, ψάρια και σχετική επιγραφή του καλλιτέχνη και λιθοξόου ΧαραμπόΓιαννη από τα Παπαδιανα.

γ) Η Μονή του Αγίου Νικολάου που αν και βυζαντινή με αψίδα στην μέση δεν σώζεται καμία τοιχογραφία. Στην είσοδο υπήρχαν δυο σκαλάκια. Προς τα κάτω η αψιδωτή θύρα έχει μεταρρυθμιστεί. Εξωτερικώς έχει πέντε πήλινα (έγχρωμο το κεντρικό) μπολάκια. Το κωδωνοστάσιο όπως περιγράφεται και σε προηγούμενο κεφάλαιο βυζαντινή επιγραφή. Διαθρυλείται ότι ο ναός πυρπολήθηκε κατά το 1823-1824 οπότε μια νύκτα της τωρινής αποκριάς, ο μεν Σηφακας με τα παλικάρια του ήταν στην Ρογδια και ο κουνενιώτης Καθέκλας απέφυγε τη φρούρηση και έτσι επέδραμαν οι Τούρκοι στον τότε οικισμό των Περιβολίων και κατάσφαξαν 50 γυναικόπαιδα και έκαψαν σπίτια και εκκλησία

ΠΗΓΗ - ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΦΩΤ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

40 φωτογραφίες απο το έτος 1902 του ενετικού λιμένος Ηρακλείου

 Ο φυσικός όρμος του Ηρακλείου, που διαμορφώθηκε στο πέρασμα των αιώνων στο σημαντικότερο λιμάνι της Ανατολικής Μεσογείου, δεν υπήρξε ούτε ιδιαίτερα μεγάλος, ούτε ιδιαίτερα βαθύς και σίγουρα καθόλου 

απάνεμος. 

Οι πρώτες λιμενικές εγκαταστάσεις παραμένουν άγνωστης χρονολόγησης, παρ’ όλα αυτά έγκριτοι επιστήμονες αναγνωρίζουν σ’ αυτές λαξεύσεις αρχαίων χρόνων.

Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια δημιουργίας οργανωμένου λιμανιού στον όρμο του Χάνδακα έγινε στην περίοδο της Αραβοκρατίας (9ος-10ος). Από τη μία η νευραλγική θέση του σε σχέση με τις θαλάσσιες οδούς της Ανατολικής Μεσογείου διευκόλυνε τις πειρατικές επιχειρήσεις των Αράβων πειρατών, και από την άλλη η ύπαρξη λιμανιού εξυπηρετούσε στην αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Κρήτης για τις εμπορικές συναλλαγές τους με ισλαμικές χώρες.

Με την ανάκτηση της Κρήτης στα εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 961 μ.Χ. ο Χάνδακας σταδιακά εξελίσσεται σε ακμαία πόλη με αστική οργάνωση και συνεπώς οχυρώνεται και οργανώνει καλύτερα το λιμάνι της.

Όταν το νησί ήρθε στα χέρια των Ενετών (1204), η Κάντια (όπως ονόμαζαν οι Ενετοί το Ηράκλειο, αλλά και την Κρήτη ολόκληρη) γίνεται η «άλλη Βενετία της Ανατολής» και το λιμάνι της είναι το μοναδικό στην ελληνική επικράτεια με εξαγωγικό εμπόριο σε τόσο μεγάλη κλίμακα. Κυρίως τους δύο τελευταίους αιώνες της ενετικής κυριαρχίας ήταν το σημαντικότερο λιμάνι της Ανατολικής Μεσογείου. 

Εξαγώγιμα προϊόντα ήταν κυρίως το κρασί, το μέλι, το τυρί, το κερί, το μετάξι, οι σταφίδες, το μπαμπάκι, το λάδι και το αλάτι, που αποτελούσε ενετικό μονοπώλιο.

Από την αρχή το λιμάνι του Ηρακλείου παρουσίαζε την ανάγκη συνεχών εκβαθύνσεων λόγω απόθεσης άμμου, τις οποίες πραγματοποιούσαν οι ενετοί με διάφορες τεχνικές της εποχής. Τον 17ο μ.Χ. αιώνα το λιμάνι πήρε την τελική του μορφή ικανό να ελλιμενίσει 50 γαλέρες (Φραγκίσκος Βασιλικάτα 1625).

Την περίοδο της τουρκοκρατίας (17ος-19ος) το λιμάνι ελάχιστα διαφοροποιείται από την προηγούμενη περίοδο.

Το ενετικό λιμάνι κατασκεύασαν οι Ενετοί από τα πρώτα χρόνια της μακράς κατάκτησης της Κρήτης. Προηγουμένως σε χρήση ήταν το φυσικό λιμανάκι του κόλπου του Δερματά. 

Οι Ενετοί το μετέφεραν στη σημερινή του θέση, εκεί όπου λειτούργησε ένα, για την εποχή του, αρκετά μεγάλο λιμάνι, στην ουσία κέντρο για τη Μεσόγειο επί αιώνες. Χρησιμοποιήθηκε μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν ολοκληρώθηκε η επέκταση και το μεγάλο, πλέον, λιμενικό έργο

Το δεύτερο φρούριο ήταν συμπληρωματικό οχυρωματικό έργο των Τούρκων για την ασφάλεια του λιμανιού και στην ουσία θα υποστήριζε την άμυνα μαζί με τον μεγάλο Κούλε, που είχαν χτίσει οι Ενετοί. 

Το 1936 κατεδαφίστηκε ώστε να ανοίξει περισσότερο η είσοδος του λιμανιού. Και τότε, όπως και σήμερα, τα μνημεία θεωρούνται μικρότερης σημασίας και θυσιάζονται για την όποια ανάπτυξη. Ειδικά αν είναι μνημεία που άφησαν πίσω τους οι κατακτητές…

Το μικρό βενετσάνικο λιμάνι διατηρεί ακόμη το σχήμα του απαράλλακτο. Κατά τη Βενετοκρατία υπήρξε ο σπουδαιότερος σταθμός θαλάσσιας επικοινωνίας Ανατολής και Δύσης. Ολοι οι ταξιδιώτες που ταξίδευαν τότε στη λεγόμενη σήμερον Μέση Ανατολή και Αγ. Τόπους περνούσαν από το Χάντακα. 

Τα περισσότερα μοναστήρια είχαν πολλούς ξενώνες, που τους ωνόμαζαν με το ελληνικό όνομα ξενοδοχεία, όπου φιλοξενούνταν οι προσκυνητές. Γενικά το λιμανάκι αυτό υπήρξε το σπουδαιότερο ναυτικό κέντρο στην ανατολική Μεσόγειο την εποχή εκείνη. Πολλές φορές γέμιζε από το στόμιό του άμμο και εμπόδιζε τον είσπλουν των πλοίων, ώσπου να το αδειάσουν.

 

Η Ελλάδα έχει πλούσια παράδοση στη ναυτιλία, από τους προκλασικούς ακόμα χρόνους . Η παράδοση αυτή, μέσα από τους αιώνες, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με το διεθνές εμπόριο που ο φορέας ναυτίλος, πλοιοκτήτης εξυπηρετούσε. Η σχέση αυτή γίνεται ακόμα περισσότερο σημαντική αν αναλογισθεί κανείς ότι τα «Εθνικά φορτία» αποτελούν ένα πολύ μικρό μέρος του διεθνούς εμπορίου και ότι κατ’ επέκταση είναι αναγκαίο να υπάρχει συνεχής και ουσιαστική επαφή με τη διεθνή αγορά.

Το λιμάνι του Ηρακλείου αποτελεί την κύρια και πιο σύγχρονη πύλη εισόδου επιβατών και εμπορευμάτων στο νησί της Κρήτης. Είναι ένα από τα δέκα ελληνικά λιμάνια εθνικής σημασίας με εξέχουσα γεωγραφική θέση καθώς βρίσκεται στο κέντρο της Νότιο-Ανατολικής Λεκάνης της Μεσογείου, στην συμβολή τριών ηπείρων.