Νέο σοβαρό πλήγμα στην πολιτιστική κληρονομιά – Κλάπηκαν πιθάρια άνω των 100 ετών από το Θραψανό

 Μετά την καταγγελία του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού για την κλοπή σπάνιων πιθαριών από κτήριο στο Θραψανό, ο Δήμος Μινώα Πεδιάδας καταδικάζει απερίφραστα τπ περιστατικό!

Τα κλεμμένα αντικείμενα, ηλικίας άνω των 100 ετών και επίσημα καταγεγραμμένα στο Υπουργείο Πολιτισμού, αποτελούν μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου και έχουν ανεκτίμητη ιστορική και πολιτιστική αξία.

Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που συμβαίνουν τέτοια περιστατικά, με το τελευταίο, να έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά θλιβερών συμβάντων που πλήττουν τον τόπο. Πριν από περίπου έναν χρόνο, η Σχολή Κεραμικής του Θραψανού δέχτηκε επίθεση, με τους δράστες να αφαιρούν εξοπλισμό και υλικά, προκαλώντας σοβαρή ζημιά σε ένα έργο που αποτελεί σημείο αναφοράς για την περιοχή. Επιπλέον, πρόσφατα σημειώθηκαν κλοπές στα ηλιακά συστήματα του γηπέδου Θραψανού, αποδεικνύοντας ότι οι δράστες δεν διστάζουν να πλήξουν ακόμα και υποδομές που εξυπηρετούν τη νεολαία και τον αθλητισμό.

Η επανειλημμένη αυτή συμπεριφορά δείχνει έλλειψη σεβασμού ενώ προκαλεί θλίψη και αγανάκτηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με το Δ.Σ του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού, ήδη έχουν ενημερωθεί οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές και το Υπουργείο Πολιτισμού, ενώ απευθύνεται έκκληση σε κάθε πολίτη που γνωρίζει οτιδήποτε σχετικό να επικοινωνήσει άμεσα με το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα ή τον Δήμο.

Ο Δήμαρχος Μινώα Πεδιάδας Βασίλης Κεγκέρογλου ενημερώθηκε για το περιστατικό και προχώρησε στην ακόλουθη δήλωση:

« Καταδικάζουμε με τον πιο απόλυτο τρόπο αυτή την αποτρόπαιη πράξη. Η κλοπή των πιθαριών, μαζί με τις προηγούμενες κλοπές στη Σχολή Κεραμικής και στο γήπεδο Θραψανού, φανερώνουν έναν θλιβερό κύκλο εγκληματικών πράξεων που πλήττουν τον τόπο μας. Ως Δημοτική Αρχή, θα συνεχίσουμε να προστατεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις την πολιτιστική μας κληρονομιά και να διασφαλίζουμε τη δημόσια περιουσία. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να κλέβει το παρελθόν μας και να υπονομεύει το μέλλον μας. Η προστασία του τόπου μας είναι κοινή ευθύνη και μόνο όλοι μαζί μπορούμε να σταματήσουμε τέτοια φαινόμενα».

Η ανακοίνωση του Δ.Σ του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού:

“Με βαθιά θλίψη και αγανάκτηση σας ενημερώνουμε ότι σημειώθηκε κλοπή παραδοσιακών πιθαριών, ηλικίας άνω των 100 ετών, από το κτήριο του Τσαγκαράκη στο οποίο γίνονται εργασίες. Τα αντικείμενα αυτά, καταγεγραμμένα επίσημα στο Υπουργείο Πολιτισμού, αποτελούν σπάνια δείγματα της τοπικής μας κληρονομιάς και έχουν ανεκτίμητη ιστορική και πολιτιστική αξία.

Η πράξη αυτή δεν αποτελεί μόνο προσβολή προς τον Σύλλογό μας, αλλά και πλήγμα για τη συλλογική μνήμη και την πολιτιστική μας ταυτότητα.

Έχουν ήδη ενημερωθεί οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές, καθώς και το Υπουργείο Πολιτισμού, και βρίσκεται σε εξέλιξη η σχετική έρευνα.

Καλούμε κάθε συμπολίτη που ενδεχομένως γνωρίζει ή παρατήρησε οτιδήποτε σχετικό, να επικοινωνήσει άμεσα με τον Σύλλογο ή το Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής.

Η προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι κοινό χρέος όλων μας”.

Η διεθνής φήμη του Πολυτεχνείου Κρήτης, επιβεβαιώθηκε με την ταξινόμηση της βιβλιομετρικής μελέτης του John P.A. Ioannidis (2025) του Πανεπιστημίου Stanford

 Το υψηλής ποιότητας ερευνητικό έργο που παράγει, καθώς και η διεθνής φήμη που έχει αποκτήσει, το Πολυτεχνείο Κρήτης, επιβεβαιώθηκαν και φέτος σύμφωνα με την ενημερωμένη ταξινόμηση της βιβλιομετρικής μελέτης του John P.A. Ioannidis (2025) του Πανεπιστημίου Stanford, που δημοσιεύθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2025.

Η κατάταξη αυτή, με τίτλο "Updated science-wide author databases of standardized citation indicators", ανακοινώνεται ετησίως και αξιολογεί,σύμφωνα με την πρυτανικη αρχή του Πολυτεχνείου Κρήτης, την επίδοση όλων των ακαδημαϊκών παγκοσμίως. Σαράντα ένα μέλη του ακαδημαϊκού προσωπικού του Πολυτεχνείου Κρήτης εμφανίζονται συνολικά στις λίστες της κατάταξης.

Η ανανεωμένη, για το 2025, ταξινόμηση των κορυφαίων επιστημόνων του κόσμου βασίζεται σε αριθμό δεικτών με επίκεντρο τον αντίκτυπο του δημοσιευμένου έργου τους κατά τη διάρκεια του έτους 2024 και του συνολικού τους έργου και αφορά σε αξιολόγηση των δεικτών αυτών για πέραν των 8.000.000 επιστημόνων παγκοσμίως. 

Η ευρύτερη ετήσια αξιολόγηση της ομάδας του Πανεπιστημίου Stanford βασίζεται στον αντίκτυπο του δημοσιευμένου ερευνητικού έργου και συγκεκριμένα στις αναφορές που έχει λάβει κάθε επιστήμονας με τουλάχιστον 5 δημοσιεύσεις σύμφωνα με τη βάση δεδομένων Scopus.

Συγκεκριμένα τριάντα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας του Πολυτεχνείου Κρήτης βρίσκονται για το έτος 2024 στη λίστα με τους κορυφαίους 100.000 επιστήμονες παγκοσμίως, καθώς και σ' αυτούς που ανήκουν στο κορυφαίο 2% παγκοσμίως στην επιστημονική περιοχή τους (μεταξύ 22 επιστημονικών πεδίων και 174 υποκατηγοριών τους που αναλύθηκαν). 

Πρόκειται για τους κατά σειρά κατάταξης: "Επίκουρος Καθηγητής Στεφανάκης Αλέξανδρος (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Ομότιμος Καθηγητής Παπαγεωργίου Μάρκος (Σχολή ΜΠΔ), Καθηγητής Κονσολάκης Μιχαήλ (Σχολή ΜΠΔ), Καθηγήτρια Κολοκοτσά Διονυσία (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγητής Κομνίτσας Κωνσταντίνος (Σχολή ΜΗΧΟΠ), Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Παναγιωτοπούλου Παρασκευή (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγήτρια Ψυλλάκη Ελευθερία (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Δρ. Γρυλλάκης Εμμανουήλ, ΕΔΙΠ (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Αναπληρωτής Καθηγητής Κουτρούλης Αριστείδης (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγητής Κανέλλος Φώτιος (Σχολή ΜΠΔ), Καθηγητής Τσούτσος Θεοχάρης (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Ομότιμος Καθηγητής Καλογεράκης Νικόλαος (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγητής Ζοπουνίδης Κωνσταντίνος (Σχολή ΜΠΔ), Καθηγητής Γρηγορούδης Ευάγγελος (*) (Σχολή ΜΠΔ), Καθηγητής Τσαγκαράκης, Κωνσταντίνος (Σχολή ΜΠΔ), Καθηγήτρια Βάμβουκα Δέσποινα (Σχολή ΜΗΧΟΠ), Καθηγητής Γκίκας Πέτρος (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγητής Χρυσικόπουλος Κωνσταντίνος (**) (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγητής Χρηστίδης Γεώργιος (Σχολή ΜΗΧΟΠ), Καθηγητής Γεντεκάκης Ιωάννης (**) (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγητής Μαρινάκης Ιωάννης (Σχολή ΜΠΔ), Αναπληρωτής Καθηγητής Γυφτάκης Κωνσταντίνος (Σχολή ΗΜΜΥ), Αναπληρωτής Καθηγητής Καλογεράκης Ευάγγελος (Σχολή ΗΜΜΥ), Επίκουρος Καθηγητής Βαρουχάκης Εμμανουήλ (Σχολή ΜΗΧΟΠ), Αφυπηρετήσας Καθηγητής Τσάνης Ιωάννης (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Αναπληρωτής Καθηγητής Μπεκιάρης-Λυμπέρης Νικόλαος (Σχολή ΗΜΜΥ), Καθηγητής Κουτρούλης Ευτύχιος (Σχολή ΗΜΜΥ), Καθηγητής Μπλέτσας 'Αγγελος (**) (Σχολή ΗΜΜΥ), Καθηγητής Ιωαννίδης Σωτήριος (Σχολή ΗΜΜΥ), Καθηγητής Σπυρόπουλος Θρασύβουλος (**) (Σχολή ΗΜΜΥ)".

Επίσης, στον κατάλογο των κορυφαίων ερευνητών παγκοσμίως με βάση το συνολικό επιστημονικό τους έργο βρίσκονται τριάντα πέντε μέλη του Πολυτεχνείου Κρήτης, είκοσι τέσσερα εκ των οποίων περιλαμβάνονται και στην παραπάνω λίστα: "Ομότιμος Καθηγητής Παπαγεωργίου Μάρκος (Σχολή ΜΠΔ), Καθηγήτρια Κολοκοτσά Διονυσία (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγητής Ζοπουνίδης Κωνσταντίνος (Σχολή ΜΠΔ), Καθηγήτρια Ψυλλάκη Ελευθερία (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγητής Κομνίτσας Κωνσταντίνος (Σχολή ΜΗΧΟΠ), Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Παναγιωτοπούλου Παρασκευή (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγήτρια Βάμβουκα Δέσποινα (Σχολή ΜΗΧΟΠ), Καθηγητής Χρυσικόπουλος Κωνσταντίνος (**) (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγητής Κονσολάκης Μιχαήλ (Σχολή ΜΠΔ), Ομότιμος Καθηγητής Καλογεράκης Νικόλαος (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγητής Μπλέτσας 'Αγγελος (**) (Σχολή ΗΜΜΥ), Ομότιμος Καθηγητής Διαμαντόπουλος Ευάγγελος (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγητής Μαρινάκης Ιωάννης (Σχολή ΜΠΔ), Καθηγητής Τσούτσος Θεοχάρης (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγητής Δούμπος Μιχαήλ (Σχολή ΜΠΔ), Επίκουρος Καθηγητής Στεφανάκης Αλέξανδρος (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγητής Γρηγορούδης Ευάγγελος (*) (Σχολή ΜΠΔ), Καθηγητής Τσαγκαράκης Κωνσταντίνος (Σχολή ΜΠΔ), Καθηγητής Γκίκας Πέτρος (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγητής Γεντεκάκης Ιωάννης (**) (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Αφυπηρετήσας Καθηγητής Τσάνης Ιωάννης (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Καθηγήτρια Μαραβελάκη Παγώνα-Νόνη (Σχολή ΑΡΜΗΧ), Καθηγητής Κανέλλος Φώτιος (Σχολή ΜΠΔ), Καθηγητής Σπυρόπουλος Θρασύβουλος (**) (Σχολή ΗΜΜΥ), Καθηγητής Κουτρούλης Ευτύχιος (Σχολή ΗΜΜΥ), Καθηγητής Νικολαΐδης Νικόλαος (Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ), Αναπληρωτής Καθηγητής Μπεκιάρης-Λυμπέρης Νικόλαος (Σχολή ΗΜΜΥ), Ομότιμος Καθηγητής Φίλης Γιάννης (Σχολή ΜΠΔ), Καθηγητής Πετράκης Ευριπίδης (Σχολή ΗΜΜΥ), Καθηγητής Ζερβάκης Μιχαήλ (Σχολή ΗΜΜΥ), Ομότιμος Καθηγητής Χριστοδουλάκης Σταύρος (Σχολή ΗΜΜΥ),Ομότιμος Καθηγητής Ματσατσίνης Νικόλαος (Σχολή ΜΠΔ), Καθηγητής Παπαευθυμίου Σπυρίδων (Σχολή ΜΠΔ), Ομότιμος Καθηγητής Καλαϊτζάκης Κωνσταντίνος (Σχολή ΗΜΜΥ), Αναπληρωτής Καθηγητής Γυφτάκης Κωνσταντίνος (Σχολή ΗΜΜΥ) ".

Συνολικά, και στις δύο λίστες, εμφανίζονται σαράντα ένα μέλη του ακαδημαϊκού προσωπικού του Ιδρύματος με το Πολυτεχνείο Κρήτης να συγχαίρει θερμά τα μέλη του ακαδημαϊκού του προσωπικού για τη σημαντική, όπως τονίζει η πρυτανικη αρχή, διάκριση, η οποία αντικατοπτρίζει το υψηλού επιπέδου ερευνητικό έργο που διεξάγεται στο Ίδρυμα.

Γ. Πλακιωτάκης: ισχυροί δεσμοί Ελλάδας–Κίνας

 Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Λασιθίου, κ. Γιάννης Πλακιωτάκης, παρευρέθηκε στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Πρεσβεία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, με αφορμή τον εορτασμό της 76ης επετείου της Εθνικής Ημέρας της χώρας.

Στον χαιρετισμό του, ο κ. Πλακιωτάκης ευχαρίστησε τον Πρέσβη της Λ.Δ. Κίνας για την ιδιαίτερα τιμητική πρόσκληση και αναφέρθηκε στους ισχυρούς δεσμούς φιλίας που συνδέουν την Ελλάδα με την Κίνα, δύο χώρες που, παρά τη γεωγραφική τους απόσταση, ενώνονται διαχρονικά από τις σπουδαίες πολιτιστικές τους παρακαταθήκες.

Ο κ. Πλακιωτάκης υπογράμμισε ότι σε μια περίοδο σύνθετων διεθνών προκλήσεων, οι σχέσεις Ελλάδας και Κίνας στηρίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό προς τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου. Τόνισε, επίσης, πως η Ελλάδα, ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την περίοδο 2025-2026, προσβλέπει σε στενή συνεργασία με την Κίνα για την ειρηνική επίλυση διεθνών κρίσεων, δίνοντας έμφαση στο Κυπριακό, όπου η Κίνα στηρίζει τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων.

Παράλληλα, αναφέρθηκε στη σημαντική πρόοδο που έχει σημειωθεί σε όλους τους τομείς συνεργασίας – πολιτικό, οικονομικό, εμπορικό, πολιτιστικό – αλλά και στη ναυτιλία, με τις ισχυρές σχέσεις Ελλήνων εφοπλιστών με την κινεζική ναυπηγική βιομηχανία και με την εμβληματική επένδυση της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά.

Τέλος, σημείωσε ότι και στο κοινοβουλευτικό επίπεδο η συνεργασία Ελλάδας και Κίνας βρίσκεται σε εξαιρετικό επίπεδο, με προοπτική περαιτέρω ενίσχυσης.

Η Mercedes 250 μοντέλο του 1972 του Αλεξανδρου Ωναση

  Το αυτοκίνητο του Ωνάση Το όχημα που χρησιμοποιούσε ο γιος του έλληνα κροίσου Αλέξανδρος βρισκόταν για χρόνια στα αζήτητα Π. ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ Επι δεκαετίες σχεδόν κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξή του. 

Βρισκόταν στις αποθήκες της Ολυμπιακής, κυριολεκτικά στα αζήτητα και μόνο κάποιοι ρομαντικοί ­ μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού ­ ήξεραν την ιστορία του.

Επι δεκαετίες σχεδόν κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξή του. Βρισκόταν στις αποθήκες της Ολυμπιακής, κυριολεκτικά στα αζήτητα και μόνο κάποιοι ρομαντικοί ­ μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού ­ που ήξεραν την ιστορία του προσπαθούσαν να το διατηρήσουν σε καλή κατάσταση. Είναι το αυτοκίνητο ­ αντίκα πλέον ­ που είχε παραγγείλει ο Αλέξανδρος Ωνάσης για τις μετακινήσεις του έναν περίπου χρόνο προτού χάσει τη ζωή του.

Πρόκειται για μια Mercedes 250 μοντέλο του 1972, ειδικά κατασκευασμένη την εποχή εκείνη για να εξυπηρετεί έναν και μοναδικό άνθρωπο, τον γιο ενός θρύλου της εποχής και ενός μεγιστάνα του πλούτου, του Αριστοτέλη Ωνάση.

Με αυτόματο σύστημα ταχυτήτων, ηλεκτρικούς μηχανισμούς στα παράθυρα για να ανοίγουν και να κλείνουν με έναν διακόπτη, κλιματισμό και δερμάτινα καθίσματα, το αυτοκίνητο αυτό που κατασκευάστηκε πριν από 30 χρόνια έμοιαζε σαν να είχε βγει από ταινία επιστημονικής φαντασίας.

«Τρέχαμε και με 150 χιλιόμετρα την ώρα στους άδειους τότε αθηναϊκούς δρόμους και όλοι κοιτούσαν με θαυμασμό το αμάξι με τα ηλεκτρικά παράθυρα και τα μονίμως κλειστά τζάμια ακόμη και το καλοκαίρι, αφού βάζαμε σε λειτουργία τον μηχανισμό του κλιματισμού» μας λέει αναπολώντας εκείνες τις ημέρες ο κ. Σ. Αβραμίδης, οδηγός του Αλέξανδρου.

Η παραγγελία για τη Mercedes έγινε λίγο καιρό μετά από ένα ατύχημα που είχε ο Αλέξανδρος με ένα αυτοκίνητο μπερλίνα. Για τις μετακινήσεις του διέθετε και μία ακόμη Mercedes 600, την οποία η οικογένεια Ωνάση διατήρησε στην ιδιοκτησία της μετά τη μεταπώληση της Ολυμπιακής στο ελληνικό Δημόσιο. Η πρώτη Mercedes, η οποία είχε αγοραστεί από την Ολυμπιακή, παρέμεινε στην εταιρεία και διασώζεται ως σήμερα.

«Ο Αλέξανδρος δεν άφηνε κανέναν να αγγίζει τα αυτοκίνητα εκτός από τους οδηγούς του. Οταν πηγαίναμε για σέρβις στην αντιπροσωπία επέτρεπε μόνο σε δύο τεχνικούς να εκτελέσουν τις εργασίες συντήρησης και στις περισσότερες περιπτώσεις τυλίγαμε το αμάξωμα του αυτοκινήτου με κουβέρτες για να μην προκαλέσουν σημάδια ή γρατσουνιές» θυμάται ο κ. Αβραμίδης, ο οποίος είναι σήμερα συνταξιούχος της Ολυμπιακής. Από μικρός ο Αλέξανδρος λάτρευε τα αυτοκίνητα όσο και τα αεροπλάνα και τα άλλαζε σαν να ήταν παιχνίδια, ενώ δεν επέτρεπε σε κανέναν να τα χρησιμοποιεί χωρίς την άδειά του. Οι οδηγοί του θυμούνται μάλιστα πόσο πολύ νευρίασε όταν έμαθε μια ημέρα ότι η Τζάκι Κένεντι χρησιμοποίησε την αγαπημένη του Mercedes.

«Οταν ήμασταν μόνοι στο αυτοκίνητο καθόταν πάντα στο μπροστινό κάθισμα και πήγαινε στις πίσω θέσεις μόνο όταν μεταφέραμε κάποιον καλεσμένο. Μερικές φορές όταν ήταν κουρασμένος ξάπλωνε στα πίσω καθίσματα για να κοιμηθεί όσο διαρκούσε η διαδρομή. Τον τελευταίο χρόνο προτού πεθάνει διέμενε στο ξενοδοχείο Χίλτον και από εκεί ξεκινούσαμε κάθε πρωί για τα γραφεία της Ολυμπιακής» μας είπε ο κ. Αβραμίδης.

Η Mercedes 250 εισήχθη ατελώς στην Ελλάδα την 29η Απριλίου 1972 και σύμφωνα με έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Ασφαλείας της Ολυμπιακής κόστισε 250.000 δραχμές.

Στον φάκελο του αυτοκινήτου είναι προσαρτημένη και μια κλήση 1.000 δραχμών του 1985 από παράνομη στάθμευση. Κανείς δεν θυμάται ποιος το είχε πάρει τότε για βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Αλλά ο οδηγός του Αλέξανδρου Ωνάση θυμάται ακόμη τις δεκάδες κλήσεις που είχε πάρει για παράνομο παρκάρισμα καθώς ο νεαρός τότε Αλέξανδρος δεν ήθελε να αργεί στα ραντεβού του.

«Το αυτοκίνητο αποτελεί ένα σύμβολο για την Ολυμπιακή και αν κάποτε δημιουργηθεί ένα μουσείο για τον Αριστοτέλη Ωνάση θα πάρει εκεί τη θέση που του αξίζει» είπε μιλώντας στο «Βήμα» ο βοηθός γενικός διευθυντής κ. Π. Τσαγκάρης, υπεύθυνος του τομέα υποστηρικτικών υπηρεσιών εδάφους της εταιρείας, ο οποίος φρόντιζε όλα αυτά τα χρόνια για τη συντήρηση του αυτοκινήτου και είχε την ιδέα για την αξιοποίησή του.

www.tovima.gr

Τα Πολλώνια ή αλλιώς και Απολλωνία και ο θρύλος που συνοδεύει το χωριό

  Τα Πολλώνια ή αλλιώς και Απολλωνία όπως θα ακούσεις να το αποκαλούν είναι ένα γραφικό ψαροχώρι χτισμένο γύρω από έναν όμορφο κολπίσκο με παραλία με πλούσια αμμουδιά και πολλά αλμυρίκια. Μια παραλία σαν να λέμε οικογενειακή. Και ιδανική για οικογένειες. 

Γι’ αυτό και είναι έντονη η τουριστική κίνηση και δύσκολα θα βρεις κατάλυμα τελευταία στιγμή. Μια γωνιά που θα βρεις όλα όσα θες για τις καλοκαιρινές σου διακοπές χωρίς να χρειάζεται να μετακινείσαι συνέχεια. 

Ένα ήρεμο χωριό παρά την τουριστική κίνηση, με λευκά σπιτάκια και παραθαλάσσιες ήσυχες ταβερνούλες,γύρω από έναν όμορφο κολπίσκο, στα αριστερά του οποίου βρίσκεται ο Φάρος της Πελεκούδας στην ομώνυμη χερσόνησο, καθώς και το εκκλησάκι του Άγιου Νικολάου. 

Θεωρείται ότι το όνομα του προέρχεται από τον αρχαίο θεό Απόλλωνα, προς τιμήν του οποίου, μάλιστα, υπήρχε ναός στη χερσόνησο κατά τα αρχαία χρόνια.

Ποιος είναι ο θρύλος που συνοδεύει το χωριό; Τα Πολλώνια, λοιπόν, έχουν και τη δική τους παράδοση σύμφωνα με την οποία το ζευγάρι που θα καθίσει στον μικρό βράχο σε σχήμα καρέκλας που βρίσκεται στην Πελεκούδα θα ζήσει για πάντα μαζί. Ευκαιρία να ακολουθήσεις το θρύλο με το ταίρι σου…

Η Μήλος το νησί με τα σεληνιακά τοπία είναι ιδιαίτερα δημοφιλές και τουριστικό σε σημείο που χρειάζεται να κλείσεις τα εισιτήρια και τη διαμονή σου αρκετά νωρίτερα. Φυσικά, όχι άδικα αφού η εμπειρία που σου προσφέρει είναι μοναδική. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει μπει στη λίστα με τα 10 ωραιότερα νησιά του κόσμου. Αρχικά, πρέπει να επισκεφθείς, σίγουρα, τις παραλίες που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό. 

Στο νησί της Μήλου βρίσκεται και η ελληνική σπηλιά με την… τρύπια οροφή που κοιτάζει τον ουρανό. Τέλος μην ξεχάσεις τη συνταγή που πρέπει να δοκιμάσεις πριν φύγεις και να την φτιάξεις αργότερα μόνος σου. Εκτός από τα Πολλώνια, η Μήλος θα σε συγκινήσει στο σύνολό της και θα υποσχεθείς ότι θα επιστρέψεις…

exploringgreece.tv

Αστόρια Ηρακλείου Το Αρχιτεκτονικό Υπόδειγμα Μιας Εποχής

 

Αρχές της δεκαετίας του 1930 βάζει πλώρη απο την Αίγυπτο η οικογένεια Capsis όπου ιδρύει το πρώτο της ξενοδοχείο, το Capsis House Egypt. Τριάντα χρόνια αργότερα, ο Θάνος και η Μαρίκα Καψή δημιούργησαν στην Ελλάδα μία από τις πρώτες αλυσίδες ξενοδοχείων, τα Capsis Hotels. 

Η αρχή έγινε στο Ηράκλειο της Κρήτης με το ξενοδοχείο Capsis Astoria στην πλατεία Ελευθερίας το έτος 1966. Ακολούθησε το Capsis Hotel στη Θεσσαλονίκη το έτος 1970 και μαζί με τα Capsis Beach Hotel and Bungalows στην Αγία Πελαγία Kρητης, το Metropolitan Capsis Hotel and Apartments στο νησί της Ρόδου και το Esperia Capsis Hotel στην Αθήνα, o όμιλος του Θάνου και της Μαρίκας έγραψε μια λαμπρή ιστορία και πορεία στον Ελληνικού τουρισμού και στην Ελληνική φιλοξενία. Μια πορεία γνωστή παγκοσμίως μιας και στα Capsis φιλοξενήθηκαν πανίσχυροι ηγέτες κρατών και διάσημες προσωπικότητες του τότε κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι.

Το 1986 η Μαρίκα Καψή απεβίωσε αφήνοντας πίσω μια τεράστια κληρονομιά στις κόρες τις Λένα και Ντία Καψή. Ακολούθησε διαχωρισμός του ομίλου με την Ντία να αναλαμβάνει την διοίκηση των μονάδων στην Αγία Πελαγία και στη Ρόδο και την Λένα τη διοίκηση του ξενοδοχείου Capsis Astoria στο Ηράκλειο και του Capsis Hotel στη Θεσσαλονίκη. Η Λένα Καψή συνεχίζοντας με καινοτόμο πνεύμα και αισιόδοξα οράματα, εργάστηκε σκληρά για να επιτύχει όλους τους στόχους και κατάφερε να αφήσει το προσωπικό της στίγμα στην ιστορία της νεότερης Ελληνικής βιομηχανίας του τουρισμού και της Ελληνικής φιλοξενίας.
Το Capsis Astoria στο Ηράκλειο συνέχισε να προσφέρει πολυτελή διαμονή στο κεντρικότερο σημείο της πόλης του Ηρακλείου και ως τις μέρες μας αποτελεί σημείο αναφοράς στη πρωτεύουσας της Κρήτης.

Το Capsis Hotel Thessaloniki, που άνηκε κατά 50% μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του 1990 στην οικογένεια Βάρδα, εξαγοράστηκε πλήρως από τη Λένα Καψή. Ακολούθησε μια ριζική ανακαίνιση και το ξενοδοχείο αναβαθμίστηκε από 3 σε 4 αστέρων ξενοδοχείο.  Αποτελεί δε ως τις μέρες μας το μεγαλύτερο ξενοδοχείο πόλεως στη βόρεια Ελλάδα με ένα από τα μεγαλύτερα συνεδριακά κέντρα.Στα τέλη της δεκαετίας 1990, με συνεχή πνεύμα καινοτομίας η Λένα Καψή ιδρύει το Capsis Bristol Hotel στα Λαδάδικα. το πρώτο Βoutique Hotel στη Θεσσαλονίκη.



Τα ξενοδοχεία Capsis  αποτέλεσαν και αποτελούν χώρους φιλοξενίας πασίγνωστων κέντρων διασκέδασης. Οι ιστορικές  Discotheque Piper λειτουργούσαν σε χώρους των ξενοδοχείων για πολλά χρόνια. Τα Pool Bars των ξενοδοχείων, RoofTop Piscina στη Θεσσαλονίκη και Aegean View στο Astoria στο Ηράκλειο είναι  τα τελευταία χρόνια πολύ δημοφιλείς χώροι διασκέδασης και αναψυχής τους καλοκαιρινούς μήνες.

Σήμερα η διαχείριση των ξενοδοχείων της Λένας Καψή έχει περάσει στη τρίτη γενιά που διατηρώντας τις αρχές της φιλοξενίας και της εξυπηρέτησης συνεχίζει το έργο, το όραμα και την φιλοσοφία των προκατόχων, εξασφαλίζοντας ότι ο σεβασμός προς τις αξίες της οικογένειας τους διατηρείται και εξελίσσεται. Ο 21ος αιώνας βρίσκει τα Capsis Hotels σε ένα καινούργιο μονοπάτι. Εξελίσσονται σε ξενοδοχεία Τέχνης και Πολιτισμού. Έχοντας ήδη στο διάκοσμο των ξενοδοχείων κομμάτια τέχνης από την προσωπική συλλογή της Λένας Καψη, σήμερα η νέα γενιά των Capsis μεταμορφώνει τα ξενοδοχεία σε Gallery τέχνης και έκφρασης. Καλλιτέχνες εκθέτουν και φιλοτεχνούν στους χώρους μας και μεγάλες εκδηλώσεις τέχνης και πολιτισμού φέρνουν ανθρώπους από όλο τον κόσμο πιο κοντά.

Η «Αστόρια» σχεδιάστηκε από τον σημαντικό Αθηναίο αρχιτέκτονα Βασίλειο Κασσάνδρα, ο οποίος μαζί με τον επίσης σπουδαίο συνεργάτη του Λεωνίδα Μπόνη είχαν σχεδιάσει δύο από τα εμβληματικότερα κτήρια της πρωτεύουσας, το Κέντρο Θεαμάτων Ρεξ- Κοτοπούλη- Σινεάκ στην οδό Πανεπιστημίου και το Μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού που καταλαμβάνει ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο των οδών Πανεπιστημίου, Σταδίου, Βουκουρεστίου κι Αμερικής και μεταξύ άλλων στεγάζει το κινηματοθέατρο «Παλλάς».

Την κατασκευή της «Αστόριας» είχε αναλάβει ο Ηρακλειώτης πολιτικός μηχανικός Περικλής Δρακάκης και τη διακόσμηση ο διακεκριμένος σκηνογράφος Γιώργος Ανεμογιάννης, ο οποίος το 1983 θα δημιουργούσε και θα στέγαζε το Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη στο οικογενειακό του σπίτι στη Μυρτιά, όπου λειτουργεί μέχρι σήμερα. Σ’ αυτόν οφείλεται το σχέδιο της περίφημης “μαργαρίτας” που κοσμεί το ταβάνι της αίθουσας και την οποία υλοποίησε ο ρεθυμνιώτικης καταγωγής τεχνίτης Παντελής Λίτινας, ενώ μέχρι κι οι απλίκες είχαν σχεδιαστεί σε φλοράλ μοτίβα.

Το κυρίαρχο χρώμα στην αίθουσα ήταν το “μπλε ανοικτό” στη μπούκα (το πλαίσιο) της σκηνής, στην αυλαία που σηκωνόταν κι έπεφτε αυτόματα με χειρισμό από την καμπίνα προβολής, και στην υφασμάτινη επένδυση των 970 καθισμάτων, από τα οποία τα 670 βρίσκονταν στην πλατεία και τα 300 στον εξώστη.

Το αδιαχώ́ρητο στην Αστό́ρια την ημέρα των εγκαινίων της (αρχείο Κώστα Χατζά́κη).

Η “σινεμασκοπική” όπως χαρακτηρίζεται οθόνη είχε διαστάσεις 13 x 5,50 μέτρα κι η σκηνή πλάτος 18, ύψος 9 και βάθος 6,5 μέτρα. Ο εξοπλισμός προβολής ήταν τελευταία μοντέλα μάρκας Cinemeccanica, η ηχητική εγκατάσταση επέτρεπε την εκπομπή υπερσύγχρονου τότε στερεοφωνικού ήχου, ενώ ως πρώτος μηχανικός προβολής εργάστηκε εκεί ο βετεράνος του επαγγέλματος Ανδρέας Αραβιτσάκης.

Καθώς ο Χατζάκης δεν προτίθετο να εγκαταλείψει τα ιατρικά του καθήκοντα, ανέθεσε αρχικά την οικονομική διεύθυνση στον Γιάννη Παπακαλιάτη και τον καλλιτεχνικό προγραμματισμό στον Νοέλ Κωνσταντινίδη, έμπειρο από τη διεύθυνση του θερινού «Όασις» στο κατοπινό κηποθέατρο «Ν. Καζαντζάκης».

Εδώ ας μου επιτραπεί να μνημονεύσω επίσης τον λογιστή και παππού του γράφοντα, Νίκο Γιακουμάκη, που για μεγάλο χρονικό διάστημα κρατούσε τα βιβλία της επιχείρησης. Τον Παπακαλιάτη διαδέχτηκαν ο Γιώργος Κιαγιαδάκης, διαχειριστής πολλών χειμερινών και θερινών κινηματογράφων της πόλης, κι αργότερα ο Γιώργος Κιοσκλής, μετέπειτα ιδιοκτήτης του αγαπημένου «Γαλαξία» στη λεωφόρο Ακαδημίας και πατέρας του Αρτέμη Κιοσκλή, κατοπινού μηχανικού της «Αστόριας».

Ο Ευάγγέλος Χατζά́κης με τον γιό του και σημερινό́ ιδιοκτή́τη της Αστό́ριας, Κώ́στα (αρχείο οικογέ́νειας Ν. Γιακουμά́κη)

Με τα χρόνια, τη διεύθυνση της επιχείρησης ανέλαβε ο γιος του Χατζάκη και σημερινός ιδιοκτήτης, Κώστας. Η αίθουσα συνεργαζόταν μεταξύ άλλων με τις εταιρείες παραγωγής και διανομής Φίνος Φιλμς, Δαμασκηνός- Μιχαηλίδης, Σάββας Φιλμ και Σκούρας Φιλμ

Η Αστόρια το 1965 με το ξενοδοχείο Capsis υπό ανέγερση
 (φωτό J. Miller, αρχείο Μιχάλη Ναλετάκη).

Ο καβγάς για το όνομα

Η έναρξη της λειτουργίας της «Αστόριας» σημαδεύτηκε από μια αναπάντεχη αναστάτωση, που εκφράστηκε στον τύπο μόλις τρεις μέρες μετά τα εγκαίνια με αφορμή την ονομασία την οποία επέλεξε ο Χατζάκης για την αίθουσά του.

Δημοσιογράφοι και θεατές βρήκαν το αμερικανικό τοπωνύμιο ακατάλληλο για έναν κρητικό κινηματογράφο, ο οποίος έκριναν ότι έπρεπε “απόλυτα να συνδέεται με τον τόπον και η ονομασία του να αποτελέσει κρίκον της ιστορίας της Κρήτης από των αρχαιοτάτων μέχρι των νεωτάτων χρόνων”.

Διάφοροι έφτασαν μάλιστα μέχρι το σημείο να προτείνουν να συσταθεί επιτροπή και να διεξαχθεί ονοματοδοτικός διαγωνισμός για να επιλεγεί το πιο ταιριαστό όνομα στην ιστορία του τόπου, την οποία οι αρχαιομανείς αντιλήψεις της εποχής προσδιόριζαν ως σχεδόν αποκλειστικά μινωική.

Ανάμεσα στα ονόματα που πρότειναν συντάκτες κι αναγνώστες ήταν τα μινωικά Αριάδνη, Κνώσιον, Λάβρυς, Πασιφάη, αλλά και το ενετικό Κάντια. Ο Χατζάκης συνετά κατά τη γνώμη μας επέλεξε να μη δώσει σημασία στο ζήτημα, το οποίο ούτως ή άλλως ξεθύμανε γρήγορα.

H Αστόρια το 1966 (φωτό Adrian Gilstrap, αρχείο Μιχάλη Ναλετάκη).

Μετατροπές

Από τη δεκαετία του 1960 το κτήριο αρχίζει σταδιακά ν’ αλλάζει όψη. Το 1966 πάνω από το τον κινηματογράφο ανεγέρθηκε το συνώνυμο ξενοδοχείο της οικογένειας Καψή. Σε διαφορετική χρονική στιγμή, τμήμα του φουαγιέ διαχωρίστηκε κι ενοικιάστηκε ως εμπορικό κατάστημα, αλλά αργότερα επανασυνδέθηκε με τον υπόλοιπο χώρο της εισόδου. Κατά τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, η επέλαση της τηλεόρασης και του βίντεο προκάλεσε το κλείσιμο μεγάλου αριθμού κινηματογραφικών αιθουσών.

Όσες επιχειρήσεις ήθελαν να επιβιώσουν έπρεπε ν’ ανανεωθούν και να εκσυγχρονίσουν τις συνθήκες θέασης, οι οποίες είχαν αλλάξει δραματικά από τη ‘χρυσή’ δεκαετία του 1960. Η «Αστόρια» ευτυχώς απέφυγε τη μοίρα που περίμενε τις περισσότερες αίθουσες παρομοίου μεγέθους στην υπόλοιπη Ελλάδα και τον κόσμο: τεμαχισμό σε μικρότερες αίθουσες, μετατροπή σε σούπερ- μάρκετ ή οριστικό κλείσιμο.

Ανακαίνισε αρχικά το φουαγιέ της το 1992 και την αίθουσα το 1996 σε μελέτη του αθηναϊκού αρχιτεκτονικού γραφείου Θέρος Αρχιτεκτονική και διακόσμηση από τον Ηρακλειώτη αρχιτέκτονα Νίκο Μουρέλλο, αφήνοντας τα παλιά της καθίσματα στον εξώστη για να θυμίζουν τις ένδοξες εποχές. Το 2007 η αίθουσα αποσύρθηκε από το εμπορικό κύκλωμα προβολής ταινιών, αλλά συνέχισε να φιλοξενεί θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες κι εκδηλώσεις, ενώ όπως είχε κάνει για την προηγούμενη λέσχη της πόλης, από το 2012 στεγάζει τις εβδομαδιαίες προβολές της Νέας Κινηματογραφικής Λέσχης Ηρακλείου.

Η Αστό́ρια υπό́ κατασκευή́

Κληρονομιά

Η «Αστόρια» είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις κινηματογραφικές -κι όχι μόνο- αναμνήσεις όλων των μεταπολεμικών γενεών των Ηρακλειωτών. Μετά από εξήντα ολόκληρα χρόνια εξακολουθεί να διατηρεί την περίοπτη θέση της στην πλατεία Ελευθερίας, ως αρχιτεκτονικό υπόδειγμα μιας εποχής όταν όλα τα κινηματογραφικά μεγέθη ήταν μεγαλύτερα: η εικόνα, τα πλήθη, τα είδωλα και τα όνειρα.

Η αρχαιοπληξία που δημιούργησε παλιότερα την περιττή συζήτηση για την ονομασία της, δυστυχώς κυριαρχεί ακόμη εμποδίζοντας να γίνει αντιληπτή η σημασία των κινηματογραφικών αιθουσών ως μνημεία της νεότερης πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Η «Αστόρια» είναι ακριβώς αυτό, γιατί για πάνω από μισό αιώνα υποδέχτηκε χιλιάδες κόσμου που γέλασαν, συγκινήθηκαν, παρηγορήθηκαν, καλλιεργήθηκαν, ερωτεύτηκαν, προβληματίστηκαν, γνώρισαν κόσμους που δεν επισκέφτηκαν ποτέ. Μέχρι τώρα έχει γλιτώσει πολλές φορές από το κλείσιμο χάρη στην ευαισθησία του ιδιοκτήτη της.

Ακόμη όμως κι αν κάποτε κριθεί αναγκαίο, ας ελπίσουμε ότι δε θα επαναληφθεί το εγκληματικό λάθος του «Απόλλωνα» κι ότι κάποιος φορέας θα ενδιαφερθεί για τη διατήρησή της. Προς το παρόν, εμείς ευχόμαστε στην «Αστόρια» να μακροημερεύσει, παραμένοντας φιλόξενη, δραστήρια και μεγαλοπρεπής.

Toυ Νίκου Τσαγκαράκη, κριτικού – ιστορικού κινηματογράφου

ΠΗΓΗ
ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΩΜΑΤΙΩΝ - ΠΙΣΙΝΑΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ