" Μνήμη και Έμπνευση Όταν η Ιστορία γίνεται Τέχνη " στην οδό Λαβυρίνθου στο Καταλαγάρι

 " Μνήμη και Έμπνευση

Όταν η Ιστορία γίνεται Τέχνη "

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2025 Ώρα 19:00

Στην οδό Λαβυρίνθου στο Καταλαγάρι

Μέχρι να έρθει η ώρα να γνωρίσετε από κοντά τους καλεσμένους μας, δείτε τα βιογραφικά τους.

Επίσκεψη στο χωριό Σίβας του Δήμου Φαιστού

 

Ο Σίβας είναι χωριό και ομώνυμο Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Φαιστού στην επαρχία Πυργιωτίσσης στη νοτιοδυτική άκρη της πεδιάδας της Μεσαράς, σε υψόμετρο 110 μέτρων. 

Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία. Η απόστασή του από το Ηράκλειο είναι 62 χλμ. Μέσα στο χωριό βρίσκεται ο ιερός ναός του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου και τα εξωκλήσια του Αγίου Νικολάου, της Αγίας Μαρίνας, του Αγίου Σπυρίδωνα, του Προφήτη Ηλία και του Αγίου Γεωργίου. 

Έχει νηπιαγωγείο, Δημοτικό Σχολείο, περιφερειακό ιατρείο και το σωματείο Χριστιανική Εστία Σίβας. Κοντά στο χωριό βρίσκεται και η Ιερά ΜονήΠαναγίας Οδηγήτριας.

Ως προς το όνομα του χωριού, έχει επικρατήσει σήμερα το αρσενικό και όχι το παλαιότερο θηλυκό Σίβα, για να μη γίνεται σύγχυση με την άλλη Σίβα στο Ηράκλειο.

Το χωριό είναι γενέτειρα του Αγίου Ιωάννη του Ξένου ή Άγιου Κυρ Γιάννη, ο οποίος εργάστηκε για την αναζωπύρωση της Ορθοδοξίας στην Κρήτη μετά την απελευθέρωσή της από τους Σαρακηνούς από το Νικηφόρο Φωκά το 961. 

Συνεπώς το χωριό υπήρχε τότε. Τον τόπο γεννήσεως του αγίου τον ονομάζουν σήμερα Τζοβαέρη (από το τουρκ. Cevahir=διαμάντι).

Ο Άγιος Ιωάννης έδρασε στη δυτική Κρήτη και ίδρυσε τη Μονή της Θεοτόκου στα Μυριοκέφαλα Ρεθύμνου και τη Μονή της Κυρίας των Αγγέλων, τη γνωστή με το όνομα Καθολικό, όπου μόνασε στο παρακείμενο σπήλαιο και πέθανε μέσα σε αυτό, στις 7 Οκτωβρίου, οπότε γιορτάζεται η μνήμη του.

Σε συμβόλαια του 1271 γίνεται γραπτή μνεία στο Σίβα: Stephanus Sclavus habitator in casali nomine Sciva dare tenetur Nicolao…mensuras boni frumenti cretensis 74… (A. Lombardo, Documenti della colonia veneziana di Creta, p. 114). 

To γεγονός ότι στο ανωτέρω συμβόλαιο αναφέρεται οφειλή σίτου μας κάνει να υποθέσουμε ότι πρόκειται για το Σίβα Μεσαράς.

Από το Σίβα καταγόταν και ο οπλαρχηγός Ιωάννης Σκουντής ή Στεφανάκης, ο οποίος πολέμησε υπό την αρχηγία του Μιχαήλ Κουρμούλη κατά την Επανάσταση του 1821, στην Πελοπόννησο υπό τον Κολοκοτρώνη και έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1866.

Το τοπωνύμιο Σίβα απαντάται δύο φορές στο νομό Ηρακλείου και είναι άγνωστη η σχέση του με τον Σίβα, θεό των Ινδών.

Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την προέλευση του ονόματος με επικρατέστερη αυτή της ύπαρξης άφθονων φυσικών πηγών στην περιοχή ( από την αραβική λέξη siva, που σημαίνει πηγή).

ΠΗΓΗ - ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΦΩΤ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

Ελένη Βατσινά - Άμεση κοινοβουλευτική παρέμβαση για τις πλημμύρες στον Τσούτσουρα

 Άμεση κοινοβουλευτική παρέμβαση για τις πλημμύρες στον Τσούτσουρα

Κοινοβουλευτική παρέμβαση για την κήρυξη του Τσούτσουρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης Κοινοβουλευτική ερώτηση προς τον Υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας κατέθεσε σήμερα η βουλευτής Ηρακλείου ΠΑΣΟΚ, Ελένη Βατσινά με θέμα τα τεράστια προβλήματα που προκλήθηκαν στον Τσούτσουρα Ηρακλείου από την μικρής διάρκειας, αλλά έντονη, νεροποντή της 29ης Σεπτεμβρίου 2025. 

Όπως τονίζεται στην ερώτηση, η κακοκαιρία που διήρκεσε μόλις 15 λεπτά ήταν αρκετή για να προκαλέσει σοβαρές ζημιές σε κατοικίες, επιχειρήσεις και δημόσιες υποδομές, αποκαλύπτοντας το έλλειμμα αντιπλημμυρικών έργων στην περιοχή. Οι δρόμοι μετατράπηκαν σε χειμάρρους, πολλά σπίτια και καταστήματα πλημμύρισαν, ενώ οι κάτοικοι βρέθηκαν απροστάτευτοι απέναντι στο έντονο καιρικό φαινόμενο. 

Η βουλευτής ζητά από τον Υπουργό να προβεί άμεσα στην κήρυξη του Τσούτσουρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ώστε να ενεργοποιηθούν τα απαραίτητα μέτρα στήριξης για τους πληγέντες κατοίκους και επαγγελματίες. Παράλληλα, θέτει ζήτημα για τον άμεσο σχεδιασμό αποκατάστασης των ζημιών και την υλοποίηση ουσιαστικών έργων πρόληψης απέναντι σε ακραία καιρικά φαινόμενα που, λόγω της κλιματικής κρίσης, τείνουν να γίνονταιολοένα και συχνότερα. 

"Δεν είναι αποδεκτό, το 2025, μια βροχή λίγων λεπτών να μετατρέπεται σε εφιάλτη για ολόκληρη την τοπική κοινωνία. Η Πολιτεία οφείλει να σκύψει άμεσα πάνω από το πρόβλημα και να στηρίξει τους πληγέντες, αλλά και να σχεδιάσει σοβαρά και μακροπρόθεσμα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης" – αναφέρει σε δήλωσή της η κ.Βατσινά.

Η Άννα Μούζεβαλντ υπογράφει το νέο βιβλίο της στο Fantasy Festival την Κυριακή 5 Οκτωβρίου

Η συγγραφέας Άννα Μούζεβαλντ έρχεται από το Μόναχο της Γερμανίας στην Αθήνα για να συναντήσει τους αναγνώστες της στο Fantasy Festival, την Κυριακή 5 Οκτωβρίου στις 11:00 στο περίπτερο Hall Γ. Αφορμή η νέα περιπέτεια φαντασίας «Παγιδευμένοι στις παρυφές του χρόνου», που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πηγή.

Λίγα λόγια για το βιβλίο Μετά την κυκλοφορία του μυθιστορήματός της «Τα πράσινα και κίτρινα πιόνια», η Άννα Μούζεβαλντ επιστρέφει με το νέο της βιβλίο «Παγιδευμένοι στις παρυφές του χρόνου» (εκδ. Πηγή). Μια περιπέτεια μυστηρίου και φαντασίας για ένα φρικτό μυστικό, μια τελευταία ελπίδα και ένα χαμένο βιβλίο που θα ανατρέψει τα πάντα. Ένα παλιό κάστρο. 

Ένα μυστικό βιβλίο. Μια κοπέλα με τη μνήμη μιας άλλης εποχής. Τι θα συνέβαινε αν ξυπνούσες μια μέρα και η ζωή που θυμόσουν δεν ήταν ποτέ δική σου; Η Έμμα ζει και εργάζεται ως βοηθός κουζίνας στο θρυλικό κάστρο του Νοϊσβανστάιν: έναν τόπο γεμάτο ιστορία, αυστηρούς κανόνες και σκιές που δεν ανήκουν μόνο στο παρελθόν. 

Η ζωή της κυλά σε αυστηρούς ρυθμούς και η καθημερινότητά της είναι προβλέψιμη. Ώσπου φτάνει ο Πάουλ, ένας μυστηριώδης επισκέπτης με ένα παλιό βιβλίο κι ένα βλέμμα που μοιάζει να τη γνωρίζει από πάντα. 

Από εκείνη τη στιγμή, η πραγματικότητα αρχίζει να μετατοπίζεται σ’ έναν κόσμο που υπάρχει «εκτός χρόνου», σ’ έναν κόσμο όπου το όνειρο αγγίζει την πραγματικότητα και η μνήμη μπορεί να είναι πιο επικίνδυνη από τη λήθη.

 Η Έμμα ακούει ψιθύρους που δεν υπάρχουν, θυμάται πράγματα που δεν έζησε ποτέ, και ο χρόνος -ή αυτό που ξέραμε ως χρόνο- παύει να έχει σημασία. Τι κρύβει το βιβλίο; Ποιος πραγματικά είναι ο Πάουλ; Και πόσα κομμάτια της αλήθειας μπορεί να αντέξει κάποιος που την είχε ξεχάσει; 

Ένα ταξίδι φαντασίας, μεταφυσικής και εσωτερικής αναζήτησης, όπου το παρελθόν δεν έχει ακόμη ειπωθεί και το μέλλον περιμένει να γραφτεί. Ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα φαντασίας, ένα ταξίδι αυτογνωσίας μέσα σε κόσμους παράλληλους, σε μυστικά καλά θαμμένα και ερωτήματα που δεν έχουν εύκολες απαντήσεις.

Βιογραφικό 

Η Anna Musewald (Άννα Μούζεβαλντ) γεννήθηκε στην Ελλάδα αλλά από το 1998 ζει μόνιμα με την οικογένειά της στο Μόναχο της Γερμανίας. Εργάζεται σαν οικονομικός και φορολογικός σύμβουλος, αλλά τον ελεύθερο χρόνο της τον αφιερώνει στο φανταστικό κόσμο των βιβλίων είτε διαβάζοντας τις ιστορίες που έχουν φανταστεί άλλοι, είτε γράφοντας η ίδια τις ιστορίες που θα της άρεσε να διαβάσουν οι άλλοι. 

Ξεκίνησε να γράφει ιστορίες για παιδιά. Στην Ελλάδα έχουν εκδοθεί: «Στην αναζήτηση της χαμένης ομορφιάς» (εκδ. Πατάκη, 2003) και «Ο φύλακας της Ερμίν» (εκδ. Κέδρος, 2008), «Τα πράσινα και κίτρινα πιόνια» (εκδ. Πηγή, 2024). Τα τελευταία χρόνια έχει γράψει αρκετές ιστορίες για ενήλικες, αλλά ποτέ δεν έφυγε από τον κόσμο του φανταστικού.

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 11:00-12:00 Fantasy Festival, Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου, Δωδεκανήσου 106, Περιστέρι, Περίπτερο Hall Γ

Η Άννα Μούζεβαλντ υπογράφει το νέο βιβλίο της στο Fantasy Festival την Κυριακή 5 Οκτωβρίου

Ο Πέτρινος παλιός μύλος του Χριστόφορου χτισμένος δίπλα στην θάλασσα

 

Ο Πέτρινος παλιός μύλος του Χριστόφορου χτισμένος δίπλα στην θάλασσα στην Μίλατο του νομού λασιθίου.

Απομεινάρι μιας άλλης εποχής, που πέρασε και έχει μείνει μόνο στις αναμνήσεις μας.

έθρεψε συνανθρώπους μας, μεγάλωσε οικογένειες  και τάισε κόσμο και κοσμάκι που λέει και ο λαός.

Ο παλιός πέτρινος μύλος είναι πλέον αφημένος στην αλμύρα της θάλασσας χωρίς τα ξύλα του και τα πανιά του να ανεμίζουν στον αέρα.

Φωτογραφίζεται απο τους τουρίστες που περνούν απο το σημείο προκαλώντας  τους την απορία όπως και σε εμάς του Ελληνες ποιού ήταν ο μύλος, πότε κατασκευάστηκε, τι ακριβώς εξυπηρετούσε και πολλά άλλα εύλογα ερωτήματα.

Καλό θα ήταν η δημοτικη αρχή να ξεκινούσε τις απαραίτητες ενέργειες αποκατάστασης και ανάδειξης ενός μνημείο μιας άλλης εποχής.

Απομακρύνονται τα SEATRAC από τις παραλίες του Δήμου Χανίων-Παραμένει το SEATRAC στους Αγ. Αποστόλους

 Ξεκίνησε η απομάκρυνση των συστημάτων αυτόνομης πρόσβασης ΑμεΑ (SEATRAC) που βρίσκονται στις παραλίες του Δήμου, από τα συνεργεία του Δήμου Χανίων.

Τα συστήματα αυτόνομης πρόσβασης τοποθετούνται κάθε χρόνο σε παραλίες του Δήμου Χανίων με σκοπό να  εξασφαλίσουν την ισότιμη πρόσβαση ατόμων με κινητικές δυσκολίες στη θάλασσα ενώ εξυπηρέτησαν εκατοντάδες συμπολίτες και επισκέπτες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Υπενθυμίζεται ότι, για τη διευκόλυνση όσων εξακολουθούν να κάνουν χρήση του συστήματος, δύο SEATRAC θα παραμείνουν σε λειτουργία στην παραλία των Αγίων Αποστόλων, μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου.

Όπως τόνισε ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος για τα συνεργεία, Γιάννης Νικηφοράκης: «Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τα συνεργεία μας, τους συνεργάτες και όλους όσοι φρόντισαν για την εγκατάσταση, τη συντήρηση και την ομαλή λειτουργία των SEATRAC αυτό το καλοκαίρι. Χάρη στη δική τους δουλειά, εκατοντάδες συνάνθρωποί μας είχαν τη χαρά να απολαύσουν τη θάλασσα με ασφάλεια και αξιοπρέπεια».

Ενημερωτική εκδήλωση για την Άνοια και τη νόσο Αλτσχάιμερ διοργανώνει στο Βενεράτο το Κ.Η.Φ.Η Παλιανής

 Ενημερωτική εκδήλωση για την Άνοια και τη νόσο Αλτσχάιμερ διοργανώνει στο Βενεράτο το Κ.Η.Φ.Η Παλιανής

Eνημερωτική εκδήλωση με θέμα: «Προλαβαίνουμε την Άνοια-Νόσο Alzheimer; » διοργανώνει το Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (Κ.Η.Φ.Η) Παλιανής του Δήμου Ηρακλείου, σε συνεργασία με την Εταιρεία Νόσου Alzheimer και Υγιούς Γήρανσης «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ», την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου στις 10 το πρωί στο χώρο του Κέντρου στο Βενεράτο.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας των Ηλικιωμένων που γιορτάζεται κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου και περιλαμβάνει τις εξής ομιλίες:

Ø Άνοια ο κίνδυνος για τη δημόσια υγεία με τη Dr Φωτεινή Κουντή Ζαφειροπούλου, Νευροψυχολόγος.

Ø Πρόληψη στην άνοια με την Πένυ Καραμάουνα, Νευροψυχολόγο, MSc

Ø Το στίγμα στην άνοια με την Ευτυχία Σκουλούδη, Κοινωνική Λειτουργό.

Ø Οι περιθάλποντες των ασθενών με άνοια με τη Γεωργία Σεκερτζή Κοινωνική Λειτουργό.

Το Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (Κ.Η.Φ.Η.) Παλιανής είναι δομή χρηματοδοτούμενη από το Πρόγραμμα ΚΡΗΤΗ 2021-2027 (ΕΣΠΑ – ΕΚΤ) και λειτουργεί υπό την ευθύνη της Αντιδημαρχίας Κοινωνικής Μέριμνας και της Διεύθυνσης Κοινωνικής Ανάπτυξης του Δήμου Ηρακλείου.

 Ενημερωτική εκδήλωση για την Άνοια και τη νόσο Αλτσχάιμερ διοργανώνει στο Βενεράτο το Κ.Η.Φ.Η Παλιανής

Στον Σίβα της Κρήτης βρίσκεται ένα από τα πιο ιδιαίτερα καφενεία της Ελλάδας

  Στο προπολεμικό στέκι του Κώστα Αργυράκη, στην πεδιάδα της Μεσαράς, θα συζητήσεις για τον Νίτσε και τον Καζαντζάκη και θα θαυμάσεις έργα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου.  

Σίβας βρίσκεται στη νοτιοδυτική άκρη της πεδιάδας της Μεσαράς. Είναι ένα μικρό γραφικό χωριό, που απέχει ελάχιστα από τα πολύβουα και τουριστικά Μάταλα. Αφήνω πίσω μου την πανέμορφη παραλία Κομμός και οδηγώ με κατεύθυνση προς το Ηράκλειο. 

Σε λίγα χιλιόμετρα βλέπω την πινακίδα για το χωριό Σίβας. Καθώς μπαίνω στον οικισμό, ο δρόμος στενεύει, ενώ τα ίχνη της μινωικής ιστορίας είναι παντού εμφανή. Το βλέμμα μου κεντρίζουν τα παλιά σπίτια και μνημεία, τα οποία έχουν διατηρηθεί στο πέρασμα των αιώνων, αλλά και η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη. Στο κέντρο του χωριού δεσπόζει η πλατεία, εκατέρωθεν της οποίας υπάρχουν μερικά ταβερνάκια και μπακάλικα.

Όπως θα μου πουν οι κάτοικοι, το χωριό είναι γενέτειρα του Αγίου Ιωάννη του Ξένου ή Άγιου Κυρ Γιάννη, ο οποίος εργάστηκε για την αναζωπύρωση της Ορθοδοξίας στην Κρήτη, μετά την απελευθέρωσή της από τους Σαρακηνούς το 961, ενώ θα μου επισημάνουν ότι το χωριό αναφέρεται και σε έγγραφο του 1271. 

Ο παραδοσιακός και προστατευόμενος οικισμός φημίζεται όμως και για έναν άλλο λόγο, αφού εκεί υπάρχει ένα απ’ τα πιο ιδιαίτερα και ξεχωριστά καφενεία της Ελλάδας, ένας αυθεντικός καφενές που παραμένει αναλλοίωτος στο πέρασμα του χρόνου. 

Ο σημερινός ιδιοκτήτης του, Κώστας Αργυράκης, έχει φροντίσει όχι μόνο να εξασφαλίσει την αδιάκοπη λειτουργία του αλλά και να αφήσει το δικό του αποτύπωμα ως προς τη διακόσμησή του. «Τι καφέ θα θέλατε;», με ρωτά και δεν σκέφτηκα τίποτα άλλο πέρα από το να παραγγείλω έναν ελληνικό γλυκό.

Όση ώρα ψήνει τον καφέ στο μπρίκι, περιηγούμαι στο εσωτερικό του καφενείου. Οι τοίχοι είναι γεμάτοι θρησκευτικές εικόνες, οικογενειακά κειμήλια, χαρτιά και σελίδες που περιέχουν παροιμίες, γνωμικά και μαντινάδες, φωτογραφίες από παλαιότερα ξενύχτια και επικές συναντήσεις, ενώ η παλιά στόφα που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο ξύλινες καρέκλες στέκει εκεί θυμίζοντας άλλες εποχές. 

Σε περίοπτη θέση ένα παλιό ραδιόφωνο, το οποίο χρησίμευε όταν οι κάτοικοι μαζεύονταν για να ακούσουν τα νέα, ένα ρετρό ψυγείο, κορνίζες με γνωστούς πολιτικούς αλλά και μικροαντικείμενα που συνθέτουν τη φιλοσοφία ζωής του σημερινού ιδιοκτήτη. Απ’ τα πρώτα λεπτά νιώθεις λες κι έχεις επισκεφθεί ένα μουσείο λαογραφίας. Κάθε γωνιά αποτελεί και μια ανάμνηση. Κανένα σημείο δεν έχει αφήσει κενό ο κ. Κώστας, δίνοντας αμέσως στον επισκέπτη την εντύπωση ότι οι ιστορίες που συνοδεύουν το καφενείο είναι αμέτρητες. 

«Το καφενείο είναι χώρος επικοινωνίας, έκφρασης, ονειροπόλησης και χαλάρωσης», επισημαίνω στην κουβέντα μας και ο ίδιος, αφού μου φέρνει τον καφέ, απαντά με ύφος έντονης απογοήτευσης: «Αν δεν δοθεί η δέουσα σημασία από τους ιθύνοντες ώστε να διασωθούν τέτοιου είδους καφενεία, είναι βέβαιο ότι θα χαθούν. Γύρω σας μπορείτε να δείτε αρκετές καφετέριες, οι οποίες ξεφυτρώνουν συνεχώς, παραδοσιακά καφενεία έχουμε όμως ελάχιστα. 

Επίσης, σε ένα καφενείο γνωρίζεις τους πάντες και τις συνήθειές τους. Στις καφετέριες όλα είναι απρόσωπα. Στις μέρες μας δεν υπάρχει παράδοση, ούτε μνήμη. Εκλείπουν τα πνευματικά σημεία αναφοράς. Φυσικά, πολλές φορές αναρωτιέμαι, τι θα γίνει μετά από μένα; Ποιος νέος θα έρθει να αναλάβει καφενέδες σαν αυτόν στην εποχή αυτή;».   

Αναντίρρητα, πρόκειται για έναν ξεχωριστό τόπο συνάντησης και ανταλλαγής απόψεων για ντόπιους και επισκέπτες. Ο κ. Κώστας δημιουργεί καθημερινά εξαιρετικούς μεζέδες αλλά και το λικέρ λιμονίλα, μια παραλλαγή του λιμοντσέλο που έμαθε στα χρόνια που κατοικούσε στη Ρώμη. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα φύγεις χωρίς να σε κεράσει άφθονη ρακή. 

Από τη μία παρατηρώ ότι στο καφενείο υπάρχουν πολυάριθμα βιβλία φιλοσοφίας και ψυχολογίας και από την άλλη προσπαθώ να βρω απάντηση στο γιατί έχει τόσο πολλές εικόνες κρεμασμένες στους τοίχους. Όπως μου εξηγεί, πρόκειται για έργα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, εικόνες Φαγιούμ που έχει συλλέξει από διάφορες εκθέσεις που έχουν γίνει στο Μουσείο Μπενάκη και στο Βυζαντινό Μουσείο της Βενετίας, ενώ, όπως μου λέει, έχει φέρει και εικόνες από το Άγιον Όρος και την Αγία Αικατερίνη στη Μονή Σινά. Δεν έχει να κάνει με τα θρησκευτικά πιστεύω, αλλά αυτή ήταν η ταυτότητα που ήθελε να έχει το μαγαζί. 

Ο κ. Κώστας Αργυράκης είναι ένας άνθρωπος σεμνός, ευγενικός, χαμηλών τόνων και με αίσθηση της οικονομίας λόγου. Δεν του αρέσει η δημοσιότητα, ούτε να βρίσκεται στο επίκεντρο της κουβέντας. Όση ώρα συζητώ μαζί του, συνειδητοποιώ ότι τον διακρίνει μια περήφανη κρητική αρχοντιά. 

Του αρέσει πολύ το διάβασμα και εκεί που γίνεται άλλος άνθρωπος είναι όταν ξεκινάς μαζί του ενδιαφέρουσες συζητήσεις που αφορούν τη φιλοσοφία, την ιστορία, την ψυχολογία. Δεν παραλείπει ποτέ να αφιερώνει χρόνο σε κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. 

Σπεύδει να μου κάνει μερικές αναγνωστικές προτάσεις, όπως η «Έννοια της αγωνίας» του υπαρξιστή φιλοσόφου Σόρεν Κίρκεγκαρντ, μια ψυχολογική μελέτη με αναφορά στο δογματικό πρόβλημα του προπατορικού αμαρτήματος.

Στην παρέα μας προστίθενται και άλλοι χωριανοί και τα βιβλία που βγαίνουν από τα ράφια και τοποθετούνται στα σιδερένια τραπέζια γίνονται περισσότερα. Επικρατεί μια διαμάχη για το σύγγραμμα του Σίγκμουντ Φρόιντ «Πέραν της αρχής της ηδονής», ενώ στη συνέχεια ο κ. Κώστας μου προτείνει να διαβάσω οπωσδήποτε το φιλοσοφικό δοκίμιο του Νίκου Καζαντζάκη «Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη φιλοσοφία του δικαίου και της πολιτείας». 

Ο ιστορικός καφενές πέρασε στα χέρια του το 1995 από τους γονείς του, Στέλιο και Ειρήνη, και λειτουργεί επί 80 συναπτά έτη. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν περάσει από εκεί διάσημοι συγγραφείς, καθηγητές, διανοούμενοι και ποιητές. Στο σημείο αυτό ο κ. Κώστας φέρνει άλλο ένα βιβλίο (το «Στρατόπεδο Χαϊδαρίου») για να μου υπενθυμίσει ότι το χωριό αυτό αποτελεί και γενέτειρα του πεζογράφου Θέμου Κορνάρου. 

Η συγκίνηση είναι ευδιάκριτη στο πρόσωπό του, αφού, όπως θα μου αφηγηθεί, ο Θέμος Κορνάρος ήταν ένας άνθρωπος που μεγάλωσε φτωχικά και κάτι που τον πληγώνει είναι ότι δεν πήγε κανείς στην κηδεία του όταν πέθανε, τελικά, απ’ την πείνα. «Μόνος και έρημος», όπως θα μου πει.  

Για να αλλάξουμε θέμα, μπαίνουμε ξανά στον καφενέ, αφού ο κ. Κώστας θέλει να μου δείξει ένα κείμενο που είχε γράψει ο Γιώργος Γραμματικάκης, ο οποίος επισκεπτόταν συχνά το καφενείο, και το έχει κρεμάσει σε εμφανές σημείο. Μου δείχνει το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο του αξέχαστου ακαδημαϊκού «Ένας αστρολάβος του ουρανού και της ζωής»: «Με τη ζωή λοιπόν στο Σύμπαν είναι αδύνατο να επικοινωνήσομε, η ζωή όμως γύρω μας ανθίζει. Η ζωή εδώ, σ’ έναν μικρό και πανέμορφο πλανήτη, ανέδειξε ύστερα από σιωπηλές διεργασίες που διήρκεσαν δισεκατομμύρια χρόνια μια θαυμαστή ποικιλία έμβιων όντων. 

Οι θάλασσες και τα δάση της Γης, τα βουνά και οι πεδιάδες της αποκαλύπτουν κάθε στιγμή τη γοητεία που κρύβουν τα χιλιάδες όμοια ή ανόμοια δημιουργήματα της εξελίξεως. Η ανεμώνη και το δελφίνι, ο αίλουρος αλλά και ο γυπαετός, τα ανθρώπινα όντα στις πολλαπλές φυλετικές τους παραλλαγές, είναι δίπλα μας, συμμέτοχα του ίδιου πλανήτη και του μέλλοντός του. 

Αποκαλύπτεται όμως επίσης σε όλη του την τραγική αντίφαση ότι ο άνθρωπος, αυτή η περιούσια κορύφωση της εξελίξεως, έχει διπλή υπόσταση: από τη μια είναι ικανός για μεγάλες πράξεις, έμαθε με την επιστημονική του γνώση να κατανοεί τον κόσμο αλλά και γέννησε αριστουργήματα στον λόγο και στην τέχνη. Από την άλλη, ο ίδιος ο άνθρωπος σφραγίζει την ιστορική πορεία του με πολέμους και αγριότητες, θεοποιεί τα υλικά αγαθά και συντηρεί την αδικία και τις ανισότητες. 

Ελάχιστα, τέλος, σέβεται τις πολλαπλές εκφράσεις της ζωής, ενώ η φύση και οι θάλασσες του πλανήτη είναι συχνά τα θύματα των συμφερόντων του. Η υπερφίαλη αυτή στάση του ανθρώπου έχει αλλοιώσει έτσι ένα θαυμαστό περιβάλλον, που ωστόσο υπήρξε και το λίκνο της δικής του υπάρξεως».

Λίγη ώρα μετά, παίρνοντας τον δρόμο του γυρισμού προς το νότιο Ρέθυμνο, σκέφτομαι ότι το καφενείο του κ. Κώστα στον Σίβα Μεσαράς σου προσφέρει ένα μοναδικό ταξίδι στον χρόνο, στις λησμονημένες ιεροτελεστίες της καθημερινότητας και κουβαλά μια μακρόχρονη λαϊκή παράδοση. 

Αναμφίβολα, πρόκειται για ένα απ’ τα πιο διαφορετικά καφενεία που έχω επισκεφθεί, στο οποίο απολαμβάνεις, με μια δόση νοσταλγίας, τις ατελείωτες εξομολογήσεις που έχουν ποτίσει τους τοίχους. Ακόμη ηχεί στα αυτιά μου η μαντινάδα που μου είπε ο κ. Κώστας και που τα λόγια της τα είχε τοποθετήσει σε ευδιάκριτο σημείο: «Στα πρέπει και στη λογική πήγε η ζωή μου όλη, κι απόμεινε απότιστο του πόθου το περβόλι».  

https://www.lifo.gr/