Αύριο Κυριακή 2 Νοεμβρίου ο 12ος Διαγωνισμός Κρασιού στη Μονή Μαλεβιζίου

   Την Κυριακή 2 Νοεμβρίου ο 12ος Διαγωνισμός Κρασιού στη Μονή Μαλεβιζίου

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μονής, σε συνεργασία με τον Δήμο Μαλεβιζίου και την Περιφέρεια Κρήτης, διοργανώνει για δωδέκατη συνεχή χρονιά τον Διαγωνισμό Κρασιού, την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2025, στις 12:00, στην αίθουσα του συλλόγου στη Μονή Μαλεβιζίου.

Ο διαγωνισμός, που έχει πλέον καθιερωθεί ως θεσμός για την περιοχή, αποτελεί μια γιορτή του κρασιού, της παράδοσης και της τοπικής γαστρονομίας, με στόχο την ανάδειξη των ερασιτεχνών οινοποιών και την προβολή της πλούσιας αμπελουργικής κληρονομιάς του τόπου.

Δικαίωμα συμμετοχής έχουν ερασιτέχνες οινοποιοί, με κρασί φετινής σοδειάς. Οι δηλώσεις συμμετοχής θα γίνονται δεκτές έως και το Σάββατο 1 Νοεμβρίου, στις 21:00, στο τηλέφωνο 6972012757.

Παράλληλες δράσεις

Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει και μια σειρά από γευστικές και ενημερωτικές δραστηριότητες:

• Ενημέρωση οινοπαραγωγών από τη γνωστή οινοχόο Στέλλα Αστυρακάκη (Winewalkers) για θέματα γευσιγνωσίας και σωστής οινικής διαδικασίας.

• Παρασκευή παραδοσιακών εδεσμάτων, όπως τηγανίτες με πετιμέζι από το catering «ΑΝΔΡΕΑΣ», καθώς και μουσταλευριά από τις γυναίκες του χωριού.

Την εκδήλωση θα πλαισιώσουν μουσικά οι καλλιτέχνες Γιώργος Ρούλιος (λύρα, τραγούδι), Σπύρος Σκουραδάκης (λαούτο), Μανώλης Τριαλωνάκης (λαούτο), Γιώργος Χριστονάκης (νταούλι).

Τον συντονισμό και την επιμέλεια της Κριτικής Επιτροπής έχουν οι Winewalkers, ενώ η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Την Κυριακή 2 Νοεμβρίου ο 12ος Διαγωνισμός Κρασιού στη Μονή Μαλεβιζίου

Ιωάννης Σωπασής ή “Κούβος (1830-1866) ο ήρωας της Αρκαδικής εθελοθυσίας

  Ο Ιωάννης Σωπασής ή Κούβος γεννήθηκε στα Λιβάδια το 1830 και έλαβε μέρος σε πολλές μάχες ενάντια στους Τούρκους. 

Μαζί με μια ομάδα 45 ατόμων από τα Λιβάδια, την Κράνα και τα Ζωνιανά πήγαν, μαζί με άλλους οπλαρχηγούς, στο Αρκάδι για να το υπερασπιστούν από τους Τούρκους.

Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας και όταν τα πράγματα είχαν δυσκολέψει για τους Έλληνες, πάρθηκε απόφαση να προσπαθήσουν να διασπάσουν τον κλοιό τρεις απεσταλμένοι και να ζητήσουν εξωτερική βοήθεια. Ήταν ο Παπά-Κρανιώτης από το Αμάρι, ο Ιωάννης Σωπασής ή Κούβος.  

Δύο από αυτούς ο Κούβος και ο Παπαδάκης ξαναγύρισαν και κατόρθωσαν να ξαναμπούν στο Αρκάδι, ενώ ήξεραν ότι πήγαιναν σε βέβαιο θάνατο. Ο τρίτος Ο Παπά- Κρανιώτης δεν πρόλαβε, καθώς μέχρι να επιστρέψει είχε γίνει η καταστροφή.

Ο Ιωάννης Σωπασής ή Κούβος την ημέρα που έγινε η άλωση αιχμαλωτίσθηκε και θανατώθηκε από τους Τούρκους. Λέγεται ότι είχε μαρτυρικό θάνατο. Στο χωριό Μέση κοντά στο Αρκάδι αφού τον ακρωτηρίασαν, τον έκαψαν σε μια κουφάλα ελιάς. Προτομή του υπάρχει στα χωριά Λιβάδια και Μέση.

Τα Χρυσάνθεμα Ή Αγιοδημητριάτικα Του Νοέμβρη

 Τα χρυσάνθεμα (chrysanthemum), γνωστά και ως αγιοδημητριάτικα, είναι γένος ανθοφόρων φυτών που ανήκει στην οικογένεια των αστεροειδών (ή συνθέτων). Τα χρυσάνθεμα είναι ιθαγενή της Ασίας και της βορειανατολικής Ευρώπης. 

Τα περισσότερα ήδη βρίσκονται στην ανατολική Ασία και θεωρείται ότι το γένος προέρχεται από τη Κίνα.Τα είδη χρυσανθέμων και τα αναρίθμητα υβρίδια και ποικιλίες τους χρησιμοποιούνται για διακοσμήση κήπων.

Τα άγρια χρυσάνθεμα είναι ποώδη ή ημιξυλώδη πολυετή φυτά, με ύψους από 20 εκατοστά μέχρι μεγαλύτερο από 1,5 μέτρο, ανάλογα με το έδαφος. Είναι φυλλοβόλλα, δηλαδή το χειμώνα χάνουν τα φύλλα τους. 

Έχουν εναλλάξ σκούρα πράσινα φύλλα που χωρίζονται σε φυλλάδια με οδοντωτή ή περιστασιακά λεία άκρα. Η κάτω επιφάνεια τους έχει γκριζοπράσινο χρώμα. Η σύνθετη ανθοφορία του είναι μια σειρά από ταξιανθίες κεφάλια ή μερικές φορές ένα μοναχικό κεφάλιο. Το κεφάλιο έχει μια βάση που καλύπτονται σε στρώματα από βάκτρια. Τα πέταλα είναι λευκά, κίτρινα ή κόκκινα. 

Πολλά καλλωπιστικά υβρίδια έχουν αναπτυχθεί ώστε να φέρουν σειρές ακτινωτών πετάλων σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων. Τα άνθη των άγριων ειδών είναι κίτρινα. Τα πέταλα μπορεί να είναι τόσο πυκνά ώστε να μη φαίνεται το κεφάλιο. Ο καρπός είναι ένα ραβδωτό αχαίνιο. 

Έχουν ανεπτυγμένο ριζικό σύστημα ώστε να απορροφούν καλά την υγρασία του εδάφους, και έτσι αντέχουν σε υψηλές θερμοκρασίες, αλλά οι ρίζες τους μπορούν να σαπίσουν εύκολα

Τα χρυσάνθεμα καλλιεργούνται στην Κίνα από τον 15ο αιώνα π.Χ. ως βότανα με τα βλαστάρια του να χρησιμοποιούνται στις σαλάτες ενώ τα φύλλα και τα άνθη στο τσάι Σε ζωγραφισμένα κεραμικά τα χρυσάνθεμα αυτά μοιάζουν με τα σημερινά. Μέχρι το 1630 είχαν καταγραφεί περίπου 500 ποικιλίες. 

Η καλλιέργεια του στην Ιαπωνία άρχισε τον 8ο αιώνα μ.Χ.. Τα χρυσάνθεμα άρεσαν τόσο πόλυ στους Ιάπωνες ώστε μια ποικιλία με 16 πέταλα που ονόμαζεται «ιτσιμοντζιγκίνου» αποτελεί το έμβλημα της αυτοκρατορικής οικογένειας της Ιαπωνίας.Το 1910 το χρυσάνθεμο ανακηρύχθηκε το εθνικό άνθος της Ιαπωνίας.

Στην Ευρώπη τα χρυσάνθεμα έφτασαν στα μέσα του 17ου αιώνα. Το 1753 ο Κάρολος Λινναίος τους έδωσε το όνομα χρυσάνθεμα από τις ελληνικές λέξεις χρυσός και άνθος και σημαίνει χρυσό λουλούδι 

Η πρώτη επιτυχημένη καλλιέργεια χρυσανθέμων έλαβε χώρα το 1789 όταν ένας έμπορος από τη Μασσαλία έφερε από τη Κίνα τρεις ποικιλίες από τις οποίες μόνο μία επέζησε και ονομάστηκε «Παλιά Μοβ». Το 1826 παράχθηκε η πρώτη νέα ποικιλία στην Ευρώπη. Μέχρι τότε όλες οι νέες ποικιλίες προέρχονταν από την Άπω Ανατολή. 

Στις Ηνωμένες Πολιτείες τα χρυσάνθεμα εισάχθηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα. Η πρώτη αμερικανική ποικιλία παρουσιάστηκε το 1841 και ονομάστηκε Ουίλιαμ Πεν