Το Scoglio De Muflo Των Ενετών Ο Ψύλλος Του Μόχλου

 

Το Scoglio de Muflo των Ενετών, δηλαδή το νησάκι απέναντι από το Μόχλος φαίνεται ότι αποτέλεσε πολύ σημαντικό εμπορικό κέντρο και λιμάνι κατά την αρχαιότητα ως και τους Βυζαντινούς. 

Το νησί, που λέγεται και Ψύλλος (σε αντιδιαστολή με το μεγαλύτερο νησάκι Ψείρα στα δυτικά) αποτελεί αρχαιολογικό χώρο εδώ και πολλές δεκαετίες.

Η ακμή του αρχαίου Μόχλους φαίνεται ότι διακόπηκε όταν το νησί αποκόπηκε από την στεριά. Πράγματι, παλαιότερα το νησί ήταν η άκρη μιας χερσονήσου, εκατέρωθεν της οποίας σχηματίζονταν φυσικά λιμάνια. 

Άλλωστε, στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στο νησί και τη στεριά, όπου το βάθος δεν ξεπερνά τα 2.5 μέτρα, έχουν βρεθεί ίχνη ρωμαϊκών κτισμάτων.

Το νησί κατοικήθηκε από το 3650πΧ και γνώρισε μεγάλη ακμή στην Μινωϊκή εποχή, καθώς το φυσικό λιμάνι και η τριγύρω εύφορη πεδιάδα σε μια περιοχή με άγριες θάλασσες και άγρια βουνά, αποτέλεσε ισχυρό λόγο ανάπτυξης. Το Μόχλος εμπορευόταν οψιανό από τη Μήλο και πρώτες ύλες από την Ανατολή, με την οποία διατηρούσε στενές εμπορικές σχέσεις. 

Μάλιστα, παρόλο που ο οικισμός καταστράφηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, αμέσως ανακατασκευάστηκε. Κατά τους Ελληνορωμαϊκούς χρόνους, η Ιεράπυτνα είχε το Μόχλος υπό την κατοχή της και το οχύρωσε για να το προστατεύσει από τις εχθρικές επιδρομές. Το Μόχλος άντεξε ως τα Βυζαντινά χρόνια, όταν ακολούθησε τη μοίρα όλων των παραθαλάσσιων περιοχών της Κρήτης, που εγκαταλείφθηκαν λόγω των πειρατών.

Στο νησί βρέθηκαν πολλοί τάφοι από όλες τις περιόδους της Μινωϊκής Εποχής με σημαντικά ευρήματα, όπως σφραγίδες, χρυσά κοσμήματα, πήλινα αγγεία, αγγεία από στεατίτη, πελέκεις, ένα κουτί για τη φύλαξη κοσμημάτων με ένα σουγιά με μορφή σκύλου. Το πιο σημαντικό εύρημα ήταν ένα χρυσό δακτυλίδι, που παρίστανε μια γυμνή θεότητα γυμνή, καθισμένη σε ένα περίεργο πλοίο που μόλις είχε φύγει από ένα μικρό σπιτάκι της απέναντι βραχώδους ακτής, με τα χέρια σε στάση αποχαιρετισμού. Η πλώρη του πλοίου έχει σχήμα κεφαλής αλόγου και η πρύμνη ουράς ψαριού. Τέλος, βρέθηκε ολόκληρη περιοχή με παλιά εργαστήρια, η λεγόμενη «συνοικία των τεχνιτών», όπου κατασκευάζονταν χρυσά κοσμήματα, σφραγιδόλιθοι και λίθινα αγγεία.

ΚΕΙΜΕΝΑ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

Νοέμβριος 1567 Η Πρώτη Μαρτυρία Για Την Εισαγωγή Πατάτας Στην Ευρώπη

 

Σαν σήμερα 28 Νοεμβρίου του 1567 γίνεται η  πρώτη γραπτή μαρτυρία για την εισαγωγή πατάτας στην Ευρώπη είναι μία απόδειξη ενός εξαγωγέα πατάτας από τα Κανάρια Νησιά προς έναν έμπορο της Αμβέρσας.

Η ΛΑΣΙΘΙΩΤΙΚΗ ΠΑΤΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ 1860

Το Οροπέδιο Λασιθίου φημίζεται για την παραγωγή πατάτας, τη γνωστή και ως «Λασιθιώτικη Πατάτα», η οποία ξεκίνησε να καλλιεργείται στα τέλη της δεκαετίας του 1860. Το αλέτρι και το ζευγάρι για το όργωμα, και το Γεράνι (ένας ξύλινος μοχλός) για το πότισμα ήταν τα πρώτα εργαλεία που χρησιμοποιηθήκαν για την καλλιέργεια της.

Η χρησιμοποίηση, στη συνέχεια, της ανεμαντλίας (νερόμυλου) για την άρδευση των πατατο-φυτειών, οι κλιματολογικές συνθήκες και τα εδαφολογικά χαρακτηριστικά του Οροπεδίου Λασιθίου κατέστησαν σε σύντομο χρονικό διάστηκα την περιοχή ένα από τα σημαντικότερα πατατο-παραγωγικά κέντρα της Ελλάδας. Στα μέσα της δεκαετίας το ΄70 η καλλιέργεια της πατάτας εντατικοποιείται και επεκτείνεται σε όλο το κάμπο του Οροπεδίου. Ο ανεμόμυλος που αποτέλεσε για πολλές δεκαετίες το μέσο άντλησης του νερού για την άρδευση των καλλιεργειών της πατάτας αρχίζει να αντικαθίσταται από τις μηχανές και το αλέτρι από τα μηχανικά μέσα της εποχής.

Η πατάτα συνιστά τη σημαντικότερη καλλιέργεια στην περιοχή, αφού σήμερα το 59% του τοπικού ακαθάριστου γεωργικού προϊόντος προέρχεται από την καλλιέργεια της, η οποία καταλαμβάνει 13.000 στρέμματα στα 21.000 συνολικά καλλιεργήσιμα. Ετησίως παράγονται 40 – 45 χιλιάδες τόνοι πατάτας που συσκευάζονται και τυποποιούνται στην ειδική μονάδα της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Οροπεδίου Λασιθίου που λειτουργεί στο Τζερμιάδο. 

Η Λασιθιώτικη πατάτα φημίζεται εδώ και χρόνια για την απαράμιλλη ποιότητα και γεύση της. Σ’ αυτό συντελούν πάρα πολλοί παράγοντες, όπως η πολύχρονη εμπειρία και οι παραδοσιακές μέθοδοι καλλιέργειας και περιποίησης που εφαρμόζονται από τους Λασιθιώτες πατατοπαραγωγούς, τα γόνιμα εδάφη, οι ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στο Οροπέδιο Λασιθίου και το γεγονός ότι το φυτό φυτεύεται φυσιολογικά (άνοιξη προς καλοκαίρι), αφήνεται  να συμπληρώσει ολόκληρο το βιολογικό του κύκλο και συγκομίζεται, όταν είναι πια ώριμο. Η δε ποιότητα του παραγόμενου προϊόντος είναι τόσο υψηλή ώστε στην περιοχή λειτουργεί Κέντρο Σποροπαραγωγής ήδη από το 1969.

Στα τέλη Αυγούστου διοργανώνεται τριήμερη Γιορτή Πατάτας στο Τζερμιάδων, όπου προσφέρεται πατάτα μαγειρεμένη με ποικίλους τρόπους και συνοδευμένη με κρασί και τσικουδιά και παραδοσιακό χοιρινό μαγειρεμένο σε ξυλόφουρνο. 

Νομίζω όλοι θα συμφωνήσουμε ότι η οφτή πατάτα είναι από τους πιο αγνούς, απλούς και νόστιμους χειμωνιάτικους μεζέδες και είναι σχεδόν αυτονόητο ότι θα βρίσκεται στο τραπέζι μας, κάθε φορά που ανάβει το τζάκι. Είναι τέλειος μεζές για τη ρακί (παρέα με ντοματούλες, αγγουράκια και ελίτσες), ενώ μπορεί να αποτελέσει ακόμα και το συνοδευτικό σε ένα κυρίως πιάτο με ψάρι ή κρέας.

Ωραία… κι αν δεν έχουμε τζάκι, τι κάνουμε? Φυσικά δε θα στερηθούμε το μεζέ. Ψήνουμε τις πατάτες στο φούρνο, χωρίς να χάσουμε πολύ (έως καθόλου) σε γεύση. Η διαδικασία είναι πανεύκολη όπως και στο τζάκι, τις πετάς και τις ξεχνάς.

http://www.gourmelia.gr