Το ψητό γουρουνόπουλο που πρόσφεραν στους ταξιδιώτες περνώντας απο το Γενί Γκαβέ

 

ΟΙ ΔΥΤΙΚΕΣ υπώρειες του Ψηλορείτη προσδίδουν άγρια πολυμορφία σε μιαν από τις πιο κτηνοτροφικές περιοχές της Κρήτης, την επαρχία Μυλοποτάμου. Πλαγιές, θαμνώδεις εκτάσεις, αλλά και αιωνόβια ελαιόδεντρα και ξεχασμένες χαρουπιές(λείψανα παλαιοτέρων δυναμικών καλλιεργειών) δίπλα σε μικρές γεωργικές εκμεταλλεύσεις συνθέτουν ένα τοπίο που αλλάζει συχνά χρώματα. Καταπράσινο την άνοιξη, κίτρινο το καλοκαίρι και χρυσοκόκκινο το φθινόπωρο από τα φύλλα της βελανιδιάς και του πλατάνου. Κυρίαρχο στοιχείο ο ίδιος ο Μυλοπόταμος, ποταμός που διασχίζει ένα μεγάλο τμήμα της επαρχίας.

Ο Μυλοποταμίτικος δρόμος μπορεί να είναι παλιός, σχεδιασμένος σύμφωνα με τις απαιτήσεις άλλων εποχών, αλλά αποζημιώνει τον ταξιδιώτη με τις συχνές εναλλαγές του τοπίου. Τα χωριά εδώ είναι μικρά. Αργοσβήνουν……Κι όμως, μέχρι το 1970, πριν κατασκευαστεί ο βόρειος οδικός άξονας της Κρήτης, όλα τα αυτοκίνητα περνούσαν απ’ αυτό τον παλιό γεμάτο στροφές δρόμο. Σταματούσαν, κατέβαιναν οι επιβάτες, και δεν ήθελαν πολύ να το ρίξουν στις τσικουδιές ή στο κρασί. Μερικά από τα σχεδόν έρημα χωριά της διαδρομής (όπως το Γενί Γκαβέ ή Δροσιά) ζούσαν από το εξαιρετικό ψητό γουρουνόπουλο που πρόσφεραν στους ταξιδιώτες.

Το γουρουνόπουλο του Γενί Γκαβέ είχε αναδειχτεί τοπική «σπεσιαλιτέ»! Οι λίγες ψησταριές που σώζονται ακόμη αποτελούν απλώς τον απόηχο μιας άλλης εποχής. Ξεκινώντας από το Ρέθυμνο πρέπει να ακολουθήσουμε την καινούργια εθνική οδό κι από το 20ό χιλιόμετρο να στρίψουμε δεξιά και, ύστερα από λίγα λεπτά να βρεθούμε στο Πέραμα, κεφαλοχώρι του Μυλοποτάμου και πρωτεύουσα της επαρχίας. Προχωρώντας δίπλα στον ποταμό, που κάποτε με τα νερά και τους μύλους του έδινε ζωή στην επαρχία, θα περάσομε δίπλα από ένα άλλο κεφαλοχώρι, το Γαράζο, θα συνεχίσουμε τη διαδρομή προς το ιερό βουνό της αρχαιότητας. Φαίνεται, όμως, πως ο Ψηλορείτης δεν έχασε τον ιερό χαρακτήρα του ούτε στα νεότερα χρόνια. Μοναστήρια, ξωκλήσια και τοιχογραφημένοι ναοί τον ζώνουν απ’ όλες τις πλευρές.

 Το χωριό Γενί Γκαβέ (Δροσιά) βρίσκεται σε υψόμετρο 300 μέτρων, μέσα στην καταπράσινη κοιλάδα της επαρχίας Mυλοποτάμου Ρεθύμνης (Κάτω Μυλοπόταμος). Βρίσκεται πάνω στον παλιό κεντρικό δρόμο (παλαιά εθνική οδός) που ενώνει το Ηράκλειο με το Ρέθυμνο. Στο χωριό υπάρχουν πολλές παραδοσιακές κρητικές ταβέρνες με ψητά γουρουνόπουλα, κρέατα σούβλας κ.λ.π.

Το Γενί Γκαβέ παλιότερα μετονομάστηκε σε Νέα Αξό και στη συνέχεια σε Δροσιά. Οι ντόπιοι όμως εξακολουθούν να το λένε Γενί Γκαβέ. 

Στη θέση του σημερινού οικισμού, κάποιος Κρητομουσουλμάνος άνοιξε ένα καφενείο για την εξυπηρέτηση των οδοιπόρων. Σ' αυτό οφείλεται το όνομα "Γενί Γκαβέ", δηλαδή "νέο καφενείο" στα τούρκικα, με το οποίο ήταν γνωστή η Δροσιά παλιότερα. 

Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η κρήνη που υπάρχει στο χωριό!

Η υπέροχη αυτή κρήνη εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να ξεδιψά και να δροσίζει τους περαστικούς και να ξυπνά ενθυμήματα και νοσταλγία για τα χρόνια εκείνα της παλιάς Κρήτης πόυ πέρασαν κι έφυγαν όπως το νερό που κυλά στο πελεκητό της αυλάκι...

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

Του ΝΙΚΟΥ ΨΙΛΑΚΗ

Συγγραφέα, δημοσιογράφου

ΠΗΓΗ - http://www.kritikoi.gr

Η Ιστορία Του Δημοτικού Κήπου Χανίων Σχεδιασμένος Απο Το 1870

 

Στη δημιουργία του Δημοτικού Κήπου της πόλης οδήγησε η ανάγκη υπάρξεως ενός ελεύθερου χώρου για έναπερίπατο και κάποια αναψυχή των στριμωγμένων εντός των τειχών κατοίκων, τα τελευταία χρόνια της τούρκικης κατοχής.

Παλαιότερα αποτελούσε αμμώδη έκταση, συνέχεια του σταδίου.

Ήταν έργο του Ρεούφ Πασά, και επέβλεψε ο ίδιος τη διαμόρφωσή του.

Ο Κήπος είχε σχεδιασθεί το 1870 σε ευρωπαϊκά πρότυπα και ήταν το πρώτο κοινωφελές έργο της πόλης των Χανίων. Ο Κήπος σε επίπεδο ψηλότερο του γύρω χώρου με θαυμάσιο ορίζοντα, φυτεύτηκε κυρίως με αειθαλή δέντρα, ενώ κάτω από την πυκνή σκιά τους καλλιεργήθηκαν ποικίλα λουλούδια.

Οι δρόμοι του κήπου, χαραγμένοι σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά κηποτεχνικά πρότυπα και στρωμμένοι με χονδρή άμμο, σε πολλά σημεία σκεπάζονταν με κληματίδες. 

Μέσα στον κήπο τοποθετήθηκαν δύο αγάλματα και ένας "Ερμής" που προέρχεται από την αρχαία Κυδωνία. Ο κήπος αποτελεί τον κυριότερο χώρο ψυχαγωγίας της πόλης, συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των κατοίκων για την προστασία και ανάδειξη του. 

Εκεί άλλωστε πραγματοποιήθηκε το 1900 η Α΄Διεθνής ΄Εκθεση των Χανίων με 701 εκθέτες από την Κρήτη, την υπόλοιπη Ελλάδα και το εξωτερικό. Στο κτήριο στο κέντρο του Κήπου λειτούργησε η Κρητική Βουλή, ενώ αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως θέατρο. 

Σε παλιά εφημερίδα αναφέρεται:

"Εις την εποχήν της ευρωπαϊκής κατοχής, αυτός ο κήπος ήτο το εντευκτήριον των ευρωπαϊκών αξιωματικών και το κέντρο των γλυκοξύνων συναντήσεων. Επείχεν θέσιν πάρκου και βουλεβάρτου. 

Επαιζεν εκεί τακτικά η μπάντα της Χωροφυλακής και η μουσική των ευρωπαϊκών στρατευμάτων. Τώρα αι παλαιαί εκείναι δόξαι επέρασαν και εις τον κήπον συχνάζουν οι ευρωπαϊκώτατοι Χανιώται......Μέσα εις τον Κήπον, πολύ καλά περιποιημένον και δενδρόφυτον, με μίαν θαυμασίαν θέαν προς το βάθος, είναι το κτίριον της Βουλής. Αλλοτε ήτο θέατρον, αλλ'' όταν το πρωτοείδα μου εφάνη ότι ήτο παρεκκλήσι.

Ταπεινόν, μονώροφον, σκοτεινό και κάθε άλλο παρά επιβάλλον, το Κρητικόν Κοινοβούλιον, μου έκαμε την εντύπωσιν μιας Κρήτης βασανισμένης, ταπεινωμένης και πτωχής, η οποία δεν είχε τα μέσα να στεγάση καλλίτερον τους λαϊκούς της αντιπροσώπους. 

Και όμως αυτό το σαθρόν και πενιχρόν κτίριον με τα μαυρισμένα κεραμίδια και τους ασβεστοχρισμένους τοίχους, υπήρξεν ο τελευταίος σταθμός των ευλογημένων Κρητικών αγώνων. Και ενόμισα πως ευρισκόμην εις το Αγιον Βήμα εκκλησίας, την στιγμήν που εμβήκα στην σκοτεινή του αίθουσα, που είχε δια μόνον της φως δύο - τρία χαμηλά παράθυρα και μόνο στολίδι της μίαν κυανόλευκον σημαίαν........"

Το κτήριο αυτό λειτούργησε και ως καφενείο, ενώ το 1905 οι ενοικιαστές του Κ. Μανωλικάκης και Δ. Σαββάκης έφεραν και λειτούργησαν τον πρώτο κινηματογράφο. Τον χειμώνα του 1918 αναθέτει ο Δήμος στο γεωπόνο και δενδροκόμο του Αγροκηπίου Κων/νο Σπάη την ανακαίνιση του Κήπου. Τότε κόβονται και ξεριζώνονται τα άσχημα και κακογερασμένα δέντρα και φυτεύονται νέα με ωραία φυλλωσιά και λεπτό άρωμα, κυρίως νερατζιές, δάφνες του Απόλλωνα, ιαπωνικές σπηλιές και δέντρα "Πουλιενέζι" με την κατάλευκη άνθηση.

Τα παλαιά σχήματα των παρτεριών καταργούνται και στη θέση τους διαγράφονται τα νέα σχήματα με τα λεβαντίνια. Το παρτέρι στην είσοδο εμπρός και δεξιά διαμορφώνεται σε πεταλούδα που κάθεται πάνω σε λουλούδι, και το μεγάλο κεντρικό παρτέρι σε σχήμα αρχαϊκού αμφορέα.

Ένας λαβύρινθος με μια μόνο είσοδο διαμορφώνεται στο δυτικό τμήμα του Κήπου, για περιπλάνηση ανάμεσα σε σκιερά δρομάκια, κάτω από περιτριγυρισμένες από φύλλα και λουλούδια καλύβες και ανάπαυση σε ένα από τα πολλά προβλεπόμενα παγκάκια, σοφά και ξεχωριστά τοποθετημένα, έτσι που το ένα να μη φαίνεται από το άλλο. Προβλέπεται η κατασκευή μικρών λιμνών για τα παιδιά, από τις οποίες δύο ενώνονται με γέφυρα κτισμένη με βραχάκια από τη θάλασσα.

Το 1928, ένα μικρό μέρος από τα φυτά που στέλνονται από την Αθήνα για να φυτευτούν στο σπίτι του Ελευθερίου Βενιζέλου, φυτεύονται στον Κήπο.

http://www.kiposcafe.gr/

http://www.chania.gr/