2 ανήλικα κορίτσια ευθύνονται για την φωτιά σε αυτοκίνητο στο Σκαλάνι

Δύο ανήλικα κορίτσια, 13 και 14 ετών αντίστοιχα, συνελήφθησαν για το αδίκημα του εμπρησμού από αμέλεια για το περιστατικό που σημειώθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου, σε αυτοκίνητο, εντός  δημοτικού  πάρκινγκ στο Σκαλάνι, και είχε ως αποτέλεσμα οι φλόγες να επεκταθούν σε δύο ακόμα σταθμευμένα οχήματα. Τα δύο παρακείμενα αυτοκίνητα υπέστησαν  μερικές ζημιές σε αντίθεση με το  πρώτο αυτοκίνητο που  καταστράφηκε ολοσχερώς. 

Πληροφορίες του Cretalive.gr αναφέρουν ότι ο ιδιοκτήτης είχε παραδώσει ηλεκτρονικά τις πινακίδες και το είχε παρκάρει στο συγκεκριμένο σημείο αρκετό καιρό. Κάποιες παρέες παιδιών σύχναζαν στο δημοτικό πάρκινγκ και όταν ο καιρός ήταν βροχερός ή έκανε κρύο, έμπαιναν μέσα στο όχημα. Τα δύο κορίτσια στα οποία κατέληξε η έρευνα του ανακριτικού γραφείου της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ηρακλείου φέρεται να υποστήριξαν ότι η φωτιά προκλήθηκε άθελα τους. Από τον αναπτήρα «άρπαξε» η ταπετσαρία και πολύ γρήγορα όλο το όχημα τυλίχθηκε στις φλόγες, αλλά δυστυχώς επεκτάθηκε και σε παρακείμενα αυτοκίνητα. 

Τα δύο κορίτσια συνελήφθησαν για εμπρησμό από αμέλεια, όμως αφέθηκαν ελεύθερα. Η δικογραφία για τη φωτιά θα διαβιβαστεί αρμοδίως, ενώ με εισαγγελική εντολή θα σχηματιστεί και δικογραφία  στους γονείς για παραμέληση εποπτείας ανηλίκων.

 

Το Άνω Σφηνάρι του δήμου Κισσάμου

 Το Άνω Σφηνάρι (επίσημη ονομασία Άνω Σφηνάριον) είναι οικισμός της κοινότητας Πλατάνου, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Κισσάμου, του δήμου Κισσάμου, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Χανίων, στην περιφέρεια Κρήτης, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.

Πρίν το πρόγραμμα Καλλικράτης και το σχέδιο Καποδίστριας, ανήκε στην επαρχία Κισσάμου του νομού Χανίων, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Κρήτης.

Το Άνω Σφηνάρι είναι πεδινός οικισμός στο δυτικό τμήμα του νομού Χανίων. 

Βρίσκεται στις δυτικές απολήξεις της κορυφής «Κουτρούλης» (1.071 μ.) των Λευκών Ορέων, πάνω από τον όρμο Σφηνάρι και στην επαρχιακή οδό Καστελλίου-Κεφαλίου, σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 140. Απέχει 57 χλμ. περίπου ΝΔ. των Χανίων.

Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1961 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Πλατάνου του νομού Χανίων. 

Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Πλατάνου και προσαρτήθηκε στον δήμο Κισσάμου

Ο Δημήτριος Μπαϊρακτάρης ο πρώτος αστυνομικός διευθυντής της Αθήνας.

 Ο Δημήτριος Μπαϊρακτάρης (1832 - 27 Δεκεμβρίου 1904 ήταν Έλληνας στρατιωτικός και ο πρώτος αστυνομικός διευθυντής της Αθήνας.

Γεννήθηκε στο Αγρίνιο και καταγόταν από οικογένεια Σουλιωτών. Το 1848 κατατάχθηκε στο στρατό το ως στρατιώτης και γρήγορα προάχθηκε σε αξιωματικό του πεζικού. Έλαβε ενεργό μέρος στη Κρητική επανάσταση του 1866 όπου διακρίθηκε για τη δράση του. 

Το 1893 όταν συστάθηκε η στρατιωτική αστυνομία, (με τον νόμο ΒΡΠΗ΄ στις 20 Μαρτίου 1893) διορίσθηκε με τον βαθμό του ταγματάρχη Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών αφήνοντας αναμνήσεις από πλούσια σε αριθμό περιστατικά κατά τον διωγμό των τότε κουτσαβάκηδων που μάστιζαν το κέντρο της Αθήνας. Ειδικότερα, στην εποχή του ξύριζαν τα μουστάκια των κουτσαβάκηδων και τους ψαλίδιζαν τις αφέλειες των μαλλιών τους, ενώ τους ψαλίδιζε και το αφόρετο μανίκι από το σακάκι τους

Το 1895 στο Φάληρο αντιμετώπισε τους γυμνιστές (που έκαναν μπάνιο ολόγυμνοι για να μη βρέξουν τα εσώρουχά τους και να μπορούν τα τελευταία να παραμένουν στεγνά) με το να τους κατάσχονται τα ρούχα

 Το μέτρο ήταν αποτελεσματικό, καθώς νόμος για το γυμνισμό δεν υπήρχε και οι παραβάτες έπαιρναν πίσω τα ρούχα τους μόνο με ενυπόγραφη δήλωση στο Αστυνομικό Τμήμα, διαβεβαιώνοντας ότι η πράξη τους δεν θα επαναλαμβανόταν.

Το 1897 φέροντας τον βαθμό του συνταγματάρχη ονομάσθηκε ταξίαρχος και με την κήρυξη του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 μετέβη στην Άρτα όπου σε ταχύτατο χρόνο συγκρότησε ολόκληρη ταξιαρχία με δυνάμεις πεζικού, μηχανικού, πυροβολικού αλλά και ιππικού καθώς και δύο τάγματα χωροφυλακής και αστυφυλακής (περίπου σύνολο 7.000 αξιωματικοί και οπλίτες). 

Με την δύναμη αυτή και με τη βοήθεια μιας ακόμη ταξιαρχίας (του Γκολφινόπουλου) συνήψε την τριήμερη μάχη του Γριμπόβου (1897) (από 30 Απριλίου μέχρι και 2 Μαΐου 1897) κατά την οποία και διακρίθηκε για την ανδραγαθία του περιτρέχοντας στη πρώτη γραμμή του πυρός εμψυχώνοντας τους άνδρες του.

Αποστρατεύθηκε στις 10 Μαρτίου του 1900 προαχθείς σε υποστράτηγο. Απεβίωσε 4 χρόνια μετά, σε ηλικία 72 ετών στην Αθήνα.

Το Ωρολόγιο του Κυρρήστου στον χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς στην Πλάκα

 Με το όνομα Αέρηδες καθιερώθηκε να λέγεται αρχαίο μνημείο που βρίσκεται στους βόρειους πρόποδες της Ακρόπολης Αθηνών, στον χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς στην Πλάκα. Η επίσημη ονομασία του είναι Ωρολόγιο του Κυρρήστου και θεωρείται πως το ανήγειρε ο Ανδρόνικος ο Κυρρήστης (ή Κύρρηστος). 

Πρόκειται για οκταγωνικό μαρμάρινο κτίριο, χωρίς κίονες, όπου στις ισάριθμες μετόπες του φέρονται ανάγλυφοι οι οκτώ κύριοι άνεμοι, εξού και η ονομασία «Αέρηδες». Φέρει δύο θύρες, μία προς Βορρά και μία προς Δύση.

Το Ωρολόγιο του Κυρρήστου ανεγέρθηκε από τον Έλληνα αστρονόμο Ανδρόνικο από την Κύρρο της Μακεδονίας (ή Μακεδονικής Συρίας) (α΄ μισό του 1ου αιώνα π.Χ.), ανατολικά του αρχαιολογικού χώρου του μικρού πρόπυλου της Ρωμαϊκής Αγοράς στην Αθήνα. Κατά την πρωτοχριστιανική περίοδο χρησιμοποιήθηκε ως καμπαναριό βυζαντινής εκκλησίας. Κατά τον 15ο αιώνα το μνημείο περιγράφεται από τον περιηγητή Κυριακό Αγκωνίτη ως ναός του Αιόλου.

Μετά την εκκένωση της Αθήνας από τα στρατεύματα του Φραντσέσκο Μοροζίνι και την ανακατάληψή της από τους Τούρκους, το κτίριο αυτό μετατράπηκε σε τεκέ (τουρκικά: μουσουλμανικό μοναστήρι) από δερβίσηδες που είχαν έλθει από διάφορα μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και εγκαταστάθηκαν σε αυτό. 

Στην αρχή, οι δερβίσηδες ήταν ανυπάκουοι και δημιουργούσαν αρκετά προβλήματα στην οθωμανική διοίκηση. Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο τότε βοεβόδας της Αθήνας Χασεκής αναγκάστηκε με στρατό να τους καθυποτάξει, απειλώντας τους πως αν δεν ακολουθήσουν τις σχετικές διατάξεις της διοίκησης θα τους εκδίωκε. 

Έτσι παρέμειναν περιορισμένοι εντός του κτιρίου, συντηρούμενοι με κοινή δαπάνη από εισφορές μουσουλμάνων κατοίκων που έτρεφαν γι' αυτούς μεγάλο σεβασμό. Στον τεκέ φιλοξενούνταν επίσης και ανώτατοι ιερουργοί του μουσουλμανικού δόγματος που έφθαναν στην Αθήνα. Κατά τη περίοδο αυτή ο πύργος θάφτηκε κατά το μισό του ύψος, και ίχνη αυτού φαίνονται ακόμη στο εσωτερικό του, ενώ ακόμη υπάρχουν τουρκικές επιγραφές στα τοιχώματα. Ανασκάφηκε πλήρως κατά τον 19ο αιώνα από την Ελληνική Αρχαιολογική Εταιρεία.

Ο Γάλλος περιηγητής κόμης ντε Φορμπέν που επισκέφθηκε την πόλη το 1817 βρήκε το ωρολόγιο του Κυρρήστου να κατέχεται από τους δερβίσηδες που διακρίνονταν για την ομορφιά τους και τη σεμνότητα του ήθους τους αλλά ήταν ιδιαίτερα αυθάδεις σε κάθε είδους δεσποτική διοικητική Αρχή. Οι δερβίσηδες παρέμειναν εδώ μέχρι το 1821 οπότε και η Αθήνα καταλήφθηκε από τους Έλληνες, με αποτέλεσμα να διαφύγουν άλλοι στην Εύβοια και άλλοι στη Μικρά Ασία. 

Γεγονός πάντως είναι ότι η παρουσία και διαμονή τους στη μνημείο το διέσωσε από ποικίλες καταστροφές, όταν αντίθετα φθάνοντας Ευρωπαίοι αρχαιολάτρες αφαιρούσαν και άρπαζαν αρχαιότητες. Από όταν περιήλθε στα χέρια των Ελλήνων συμπεριελήφθη στις αρχαιότητες και στους αρχαιολογικούς χώρους της Αθήνας. Η δε συνοικία που αναπτύχθηκε γύρω του ονομάζεται ομοίως συνοικία Αέρηδες.

Πρόκειται για ένα πυργωτό οκτάγωνο οικοδόμημα από πεντελικό μάρμαρο, μήκους πλευράς 3,20 μέτρων και συνολικού ύψους 12 μέτρων, του οποίου η βάση αποτελείται από τρεις βαθμίδες. Η στέγη του είναι κωνική κεραμοσκεπής. Στη νότια πλευρά φέρει ένα ημικυλινδρικό πρόσκτισμα μικρότερου ύψους ενώ στη ΒΑ και ΒΔ πλευρά φέρει από ένα πρόπυλο με δύο αντιτακτούς κίονες έκαστο.

Στη κορυφή της στέγης υπήρχε ορειχάλκινος ανεμοδείκτης υπό μορφή Τρίτωνα, ο οποίος περιστρεφόμενος έδειχνε, κρατώντας δείκτη, την κατεύθυνση ενός από τους οκτώ κύριους ανέμους. Οι άνεμοι, προσωποποιημένοι, φέρονται ανάγλυφοι να ίπτανται (φτερωτοί) στο άνω μέρος της κάθε πλευράς του πύργου, φέροντας ο καθένας και ιδιαίτερο σύμβολο. Τα ονόματά τους είναι χαραγμένα κάτω από το αντίστοιχο τμήμα του οκταγωνικού γείσου, και είναι: ο Βορρέας (βόρειος), ο Καικίας (βορειοανατολικός), ο Απηλιώτης (ανατολικός), ο Εύρος (νοτιοανατολικός), ο Νότος (νότιος), ο Λιψ (Λίβας, νοτιοδυτικός), ο Ζέφυρος (δυτικός), και ο Σκίρων (βορειοδυτικός). Κάτω δε από κάθε προσωποποίηση, εγχάρακτες ακτίνες κατά διάφορους σχηματισμούς αποτελούσαν αυτούσια ηλιακό ρολόι.

Ειδικότερα για τον υπολογισμό της ώρας σε ανήλιες ημέρες υπήρχε μέσα στο κτίσμα ιδιαίτερη εγκατάσταση υδραυλικού ρολογιού. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα πως ο κατασκευαστής του μνημείου συνδύασε τις εφευρέσεις προηγουμένων κατασκευαστών ρολογιού, όπως του Αρχιμήδη, του Κτησίβιου και του Φίλωνα. Μάλιστα, όπως σημειώνει ο Ουάρρωνας, στη νότια πλευρά του οικοδομήματος υπήρχε δοχείο κυλινδρικού σχήματος με νερό που παρεχόταν μέσω αγωγού από πηγή της βόρειας πλευράς της Ακρόπολης. 

Ο δε Βιτρούβιος ονομάζει το μνημείο αυτό «Πύργο των Ανέμων» και το περιγράφει με πολλές λεπτομέρειες. Τέλος, το μνημείο κατατάσσεται στον κορινθιακό ρυθμό (εκ των κιονοκράνων) ενώ το εσωτερικό του στον δωρικό ρυθμό (βαρύ αυστηρό). Συνέχεια του κτιρίου ΝΑ ήταν το Αγορανομείο επί πολυβάθμιτης μαρμάρινης βάσης.

Το μνημείο αυτό θεωρείται ο αρχαιότερος μετεωρολογικός-ωρομετρικός σταθμός του κόσμου.

πηγη

Το Αποσελέμι του δήμου Αρχανών-Αστερουσίων

Το Αποσελέμι είναι οικισμός της τοπικής κοινότητας Τεφελίου, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Αστερουσίων, του δήμου Αρχανών-Αστερουσίων, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Ηρακλείου, στην περιφέρεια Κρήτης, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.

Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Μονοφατσίου του νομού Ηρακλείου, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Κρήτης.

Το Αποσελέμι είναι ημιορεινός οικισμός στο νοτιοκεντρικό τμήμα του νομού Ηρακλείου. 

Βρίσκεται πολύ κοντά στο Τεφέλι, σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 300. Απέχει 35 χλμ. περίπου Ν. του Ηρακλείου

Χριστούγεννα με τον Άγιο Βασίλη στο Μινιόν

 

 

 Ο Άι Βασίλης του Μινιόν, οι κούτες με τα γάλατα που στοιβάζονταν στα πόδια του τροχονόμου, η απίστευτη για την εποχή, κι όμως αληθινή, κίνηση στους βρεγμένους δρόμους

 

 

Οι γιορτές όπως ήταν στην Αθήνα του 20ου αιώνα αποπνέουν κάτι από την αθωότητα των παιδικών μας χρόνων, τότε που ο Άι Βασίλης ήταν υπαρκτό πρόσωπο και οι βόλτες στην πόλη –απαραιτήτως με το χέρι της μαμάς να μας κρατάει σφιχτά– μύριζαν μαλλί της γριάς.

Αναδημοσίευση από http://www.in2life.gr
Πηγή video: Φωτογραφικό ταξίδι στην παλιά Ελλάδα

Αρχεία από: συλλογή Δημήτρη Χαρισιάδη, συλλογή Νίκου Πολίτη, αρχεία Μουσείου Μπενάκη, Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Ριζάρειο Ίδρυμα.