Ανεβαίνοντας Απο Το Κομμένο Μπεντένι Τέλη Της Δεκαετίας Του 1970 Με Τον Πατέρα Και Την Μητέρα Μου

 Σκαλίζοντας παλιές φωτογραφίες στάθηκα... περισσότερο να χαζέψω... αποτυπώσεις του φακού τής μάνας μου και του συγχωρεμένου του πατέρα μου, τότε που κάναμε βόλτα κατεβαίνοντας με τα πόδια στο Ηράκλειο και επιστρέφοντας πάντα περνούσαμε απο το κομμένο μπεντένι.

Μια φωτογραφική μηχανή που υπήρχε στην οικογένεια στα τέλη δεκαετίας του 1970, και που πρόλαβε να αποτυπώσει μέρη του Ηρακλείου που χάθηκαν ή άλλαξαν στο πέρασμα του χρόνου.

Στο κομμένο μπεντένι, με δίχως πεζοδρόμια, με δίχως αυτοκίνητα, άλλωστε εκείνη την εποχή ήταν πολυτέλεια  να έχεις αυτοκίνητο.

Οι κανόνες ήταν λιγότεροι ή αδιάφοροι... η εκτός των τειχών πόλη αναπτυσσόταν σιγά σιγά.

Χωράφια που τότε χρησίμευαν για να σπέρνεις την γή, σήμερα έγιναν οικόπεδα.

Την θυμάμε την περιοχή στο κομμένο μπεντένι μόλις βγαίναμε απο την εντός των τειχών παλιά πόλη μου φαινόταν ότι πηγαίναμε στην εξοχή, έβλεπα φορτηγά και καρότσες παρκαρισμένες σχεδόν στην μέση του δρόμου, αραιοκατοικημένα σπίτια, Πέτρινες τεράστιες σωλήνες  που θα χωνόταν μέσα στην γή και θα δημιουργούσαν τις συνθήκες για σωστή αποχέτευση στην καινούργια πόλη.

Μου άρεσε να παίζω με τις σωλήνες και να περνάω απο μέσα τους ανάμεσα στα χώματα που έκοβαν τον δρόμο στα δύο.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ