Ποια Χριστούγεννα τελικά θέλουμε

 Ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια τα Χριστούγεννα μας θυμίζουν ένα μεγάλο παζάρι. Δίνουμε και παίρνουμε δώρα, πηγαίνουμε σε ρεβεγιόν, διακοπές, ξεκούραση, ταξίδια, βόλτες, ταινίες, τραγούδια και ότι άλλο το καταναλωτικό μυαλό μας σκέφτεται. 

Η Εκκλησία μπορεί να φωνάζει ότι Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δεν έχουν νόημα, ωστόσο περισσότερο βλέπουμε το Χριστό της φάτνης ή τραγουδάμε το Χριστό της Άγιας Νύχτας και ελάχιστα ζούμε το Χριστό της πίστης, το Χριστό ως Σωτήρα μας.

Αναρωτιέμαι τι σημαίνει Χριστός – Σωτήρας. Δεν ξέρω αν είμαστε πολλοί

 αυτοί που το ψάχνουμε. Για να υπάρξει Σωτήρας, χρειάζεται να θέλουμε να σωθούμε από κάτι και να διαλέξουμε Κάποιον να μας σώσει. Η Εκκλησία λέει ότι έχουμε ανάγκη να σωθούμε από το θάνατο, το κακό, την αμαρτία. Τίποτε από αυτά δεν βλέπω να αγγίζει τη ζωή μας.

Ο θάνατος για σας τους νέους είναι πολύ μακριά ή έτσι τουλάχιστον θέλετε να πιστεύετε. Άλλωστε, έχετε όνειρα, θέλετε να χαρείτε τη ζωή σας, αρκετά τα βάσανα του σχολείου, που σας ταλαιπωρούν διότι δε σας δίνουν και κανένα ουσιαστικό νόημα.

Το κακό είναι σχετικό. Ξέρουμε ότι το έχουν οι μεγάλοι, όταν καταστρέφουν το περιβάλλον, όταν κάνουν πολέμους, όταν λένε ψέματα, όταν δε ρωτάνε τη γνώμη σας, όταν είναι υποκριτές. Όσο για τους γονείς σας, αυτοί σας δίνουν χρήματα για να μη μας λείψει τίποτα και σας αγοράζουν ότι η καταναλωτική μας κοινωνία προσφέρει, για να μη αισθάνεστε μειονεκτικά. Η αμαρτία είναι παλιομοδίτικη αντίληψη περί ηθικής. Άλλωστε, το βλέπετε στην τηλεόραση και το ακούτε από κάποιους καθηγητές σας ότι αυτοί που μιλούν για ηθική, δηλαδή οι Ιερείς, είναι χειρότεροι υποκριτές από όλους. Άλλωστε, «ουδείς αναμάρτητος» και έχετε χρόνο γι’ αυτά.

Δίκαια ρωτάτε, από τι να σωθούμε λοιπόν, αφού δεν μας λείπει τίποτα;

Σωτήρες υπάρχουν σήμερα πολλοί. Είναι οι ωραίες ιδέες, είναι οι ήρωες των περιπετειών στον κινηματογράφο, είναι ο φίλος που θα με βοηθήσει να αντιγράψω στο μάθημα που δεν ξέρω, είναι εκείνος που θα μ’ ακούσει στο καρδιοχτύπι μου ή όταν γευτώ το πούλημα από τον «δικό» μου τον «κολλητό» μου, αυτός που θα δώσει κέφι στη ζωή μου με το τραγούδι του, την ομορφιά του, είναι ο πρόεδρος που θα κάνει τη μεγάλη μεταγραφή και η ομαδάρα θα πατήσει τους αντιπάλους.

Ωραία και τα χριστουγεννιάτικα έθιμα και οι γιορτές γενικά. Μας φέρνουν πιο κοντά στους γονείς, στ’ αδέρφια, στους φίλους, μοιραζόμαστε δώρα, καταναλώνουμε. Ξεχνάμε το κενό μέσα μας. Ξεχνάμε όλα εκείνα τα μικρά ή μεγάλα που μας κάνουν να μελαγχολούμε ή να φοβόμαστε. Έστω και για λίγο, μπορούμε να επιδείξουμε τα ρούχα μας, τα αρώματά μας, τη μάσκα που κρύβει το αληθινό μας πρόσωπο. Γι’ αυτό και λυπόμαστε όταν ξαναγυρίζουμε στο πρόγραμμα, στη ρουτίνα, όταν το δέντρο ξεστολίζεται κι όταν οι μάσκες ξαναμπαίνουν στο κουτί μαζί με τα φώτα και τα στολίδια.

Τελικά, κάτι μας λείπει.

Άμα το ψάξουμε, θα δούμε ότι από τα Χριστούγεννα λείπει η πραγματική αγάπη. Λείπει το νόημα που θα μας κάνει να νιώσουμε ότι αξίζει η ζωή μας κάτι παραπάνω από μια επιθυμία, ένα δώρο. Λείπει η χαρά που θα κρατήσει παραπάνω από μια γιορτή. Λείπει εκείνη η σχέση που δεν θα είναι για μια νύχτα ή ένα μήνα, αλλά θα με ανεχτεί για μια ζωή, θα μ’ αγαπήσει και θα μου απλώσει το χέρι ώστε να μην πέσουν τίτλοι τέλους. Λείπει εκείνη η παρέα που δε θα την ενώνει το πρόσκαιρο του σχολείου, του έρωτα, της διασκέδασης, αλλά θα μένει ζωντανή όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Η Εκκλησία λέει ότι ο Χριστός είναι Εκείνος που μου τα δίνει όλα αυτά. Ο Χριστός που κοινωνώ στη λειτουργία των Χριστουγέννων αλλά και κάθε Κυριακή. Ο Χριστός που μας συγχωρεί για όλες τις αμαρτίες μας, για όλα τα ελαττώματά μας, για όλες μας τις αποτυχίες. Ο Χριστός που μας σώζει από το να υπάρχουμε μόνο για να καταναλώνουμε και μας κάνει να υπάρχουμε για να αγαπούμε.

Ο Χριστός είναι Αυτός που γεννήθηκε για μένα και για σένα. Ας Τον ψάξουμε λοιπόν στη ζωή της Εκκλησίας. Ας τολμήσουμε να Τον γνωρίσουμε. Κι ας είναι η φετινή Γέννα Του μια καινούρια αρχή στη ζωή μας. Μαζί και μαζί Του!

http://www.patirxristos.gr