Οι Ανασκελάδες τα κακά πνεύματα

 Ετσά μου τα πανε , ετσά τα γράφω….

Οι Ανασκελάδες είναι κακά πνεύματα, δαιμονικά και συγγενείς του διαόλου. Παίρνουνε τη μορφή του γαιδάρου. Καμιά φορά μπορεί να φανερωθούνε σαν Βόδι ή σκύλος μα πάλι ο ένας πόδας είναι γαϊδουρινός. Τσι συναντούμε κοντά στα πηγάδια, στι πηγές , στα φαράγγια.

Εκειά που πάει κιανείς τη νύχτα στο δρόμο , μπορεί να δει ένα γάιδαρο να βόσκει στην παραβολή. Άμα θέλει να τόνε καβαλικέψει να πάει μια ολιά δρόμο καβαλάρης εκείνος στένεται και τόνε καβαλικεύει. Σε μια ολιά ώρα όμως αυτός ψηλώνει ίσαμε τα δέντρα, ίσαμε τα βουνά και παραπάνω. Τότε ο άθρωπος κάνει το σταυρό του, λέει το «Πάτερ ημών» καρφώνει και το μαυρομάνικο μαχαίρι και βρίσκεται εκειά από όπου ξεκίνησε , με τον ένα πόδα σηκωμένο ,όπως τη στιγμή που θελα βγει στο γάιδαρο.

Τότε ό γάιδαρος ξαναγίνεται κανονικός, χάνεται από μπρος του και γεμίζει το τόπο φωθιές και κλανιές.

.

Άμα δεις κιανένα γάιδαρο τη νύχτα και θες να δεις αν είναι ανασκελάς, πρέπει προτού τόνε καβαλικέψεις να τόνε πιάσεις από την ορά και να πεις « Ετσά μου ‘ ρχεται να σε γ…..» Τότε αν είναι ανασκελάς φεύγει , γεμίζει τον κόσμο φωθιές και κλανιές.

Φράσεις που ακούγονται στην Κρήτη για τον Ανασκελά

-Απάνω ντου τα καμε νε με τον Ανασκελά που ‘δε.

-Δεν περνά νύχτα να μη φανεί ο Ανασκελάς

- Όποτε και να περάσω από τα πηγάδια να σου μπρος μου Ανασκελάδες.

-Βρήκα το μπελά μου μ΄ ένα Ανασκελά

-Όσοι τσι νύχτες πορπατούν , Ανασκελάδες βλέπουν

- Ανασκελά πάλι απάντηξα στη στράτα μου

( Ο γλωσσολόγος Γ. Χατζηδάκης ετυμολογεί τη λέξη Ανασκελάς , από το αρχαίο ονοσκελής = ο έχων σκέλη όνου.

Σε πολλά λαϊκά παραμύθια του νησιού μας πρωταγωνιστούν οι Ανασκελάδες