Πνίγομαι στον ουρανό της αυγής, με δάκρυα κοιτώ τη φωτιά της γης - του Κωστή Μουδάτσου

 Πνίγομαι στον ουρανό της αυγής

Με δάκρυα κοιτώ τη φωτιά της γης

Η μαύρη λίμνη των ματιών θολώνει

Και η καταστροφή της ζωής μεγαλώνει

Ο ουρανός γίνεται κόκκινος

Και ο ορίζοντας πυροκόκκινος

Ο αέρας παίρνει φωτιές

Καίει τα δάση και τις ελιές

Στη θάλασσα η φωτιά κύματα καίει

Νεκρό το σώμα στα νερά της πλέει

Τ’ αστέρι στον ουρανό κλαίει

Για το θάνατο της ζωής λέει

Πώς να σας μιλήσω

Στα ερείπια ζωή να χτίσω

Κι όσο μας πνίγει η μοναξιά μας

Θα μιλάμε με θολή τη ματιά μας

Πάλι κοιτώ στον ουρανό

Ρουφώ φυσώ ξανά καπνό

Όλα μέσα στο μυαλό στην αναρχία

Στου έρωτα της ζωής την μελαγχολία

Είμαι αλλού, δεν έχω τι να πω

Κι ούτε να μείνω πια εδώ

Δεν βρίσκω λόγο, είμαι λύκος μοναχός

Μες της ζωής το τάραχο παθός

Ζωή μικρή δεν σου παραπονιέμαι

Με την αγάπη της φύσης αγαπιέμαι

Κοιτώ τ’ αστέρια και χορεύω

Για την ζωή που θέλω και γυρεύω!

(Κωστης Μουδατσος)

ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ www.kritipoliskaixoria.gr

Η Κρήτη στο ίντερνετ με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, πολιτιστικά, λαογραφικά νέα και ιστορικά στοιχεία, Αφιερώματα αε πόλεις και χωριά της Κρήτης, αρχαιολογικούς χώρους, θρησκευτικά μνημεία, και Ανθρώπους