Κόντε Μιρί Και Καπάντζες - Του Νίκου Μακαρώνα

 Η ποίηση και η ζωγραφική οι ευγενέστερες των τεχνών. Όλοι το γνωρίζουν αλλά ελάχιστοι το αναγνωρίζουν. 

Εκστασιάζονται κάποιοι μπρος σ´ ένα πίνακα ή στο άκουσμα ενός στίχου, εκστασιάζονται στο προφανές μα όχι στην ουσία του. Οι τέχνες απαιτούν ψυχές ανοιχτές για να μπορέσουν να μπουν μέσα και να θωπεύσουν τις ευαισθησίες μας. 

Να καλλιεργήσουν τα λουλούδια τους, που όταν ανθίσουν και μυριστούν, θα γίνουν οι επόμενοι σπόροι, σ´ ένα παιγνίδι αιώνιας ανακύκλωσης... γιατί ο αιώνιος κύκλος της ζωής είναι το ζητούμενο.

Τους είδα λοιπόν αυτούς να εκστασιάζονται μπροστά σ´ ένα Lorca, ένα Λειβαδίτη, ένα Μοντιλιάνι, ένα Λύτρα και με περισσή αναίδεια να προσπαθούν να ψελλίσουν την ανεπάρκεια τους... έχοντας μισόκλειστα παράθυρα και μισάνοιχτες πόρτες ψυχής...

Μα κύριοι, σαν θέλετε να εντρυφήσετε στις υψηλές τούτες τέχνες, δεν μπορείτε σαν η καρδιά σας έχει αμπαρωθεί με καπάντζες στα παραθύρια και κόντε μιρί στις πόρτες. Θέλει ορθάνοιχτες καρδιές για να διαβούν και να χωρέσουν... αλλιώς η αντίφαση των λόγων με τα έργα σας, σας κάνει να φαίνεστε μόνο γραφικοί....