Η Γοητεία Της Ελληνικής Μυθολογίας

 Η παρουσία πλήθους ονομάτων, τοπωνυμίων και ιστοριών στην ελληνική μυθολογία δείχνει τη γοητεία που άσκησε στους κατοίκους του ελλαδικού χώρου η Μινωική Κρήτη.

Το νησί αναφέρεται ως πατρίδα του Δία, πατέρα των θεών και των ανθρώπων του Ολυμπίου Πάνθεου, γιου του Κρόνου και τηςΡέας. Ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του μόλις γεννιόνταν φοβούμενος ότι κάποιο από αυτά θα του έπαιρνε τη βασιλεία. 

Για το λόγο αυτό η Ρέα κατέφυγε κρυφά στην Κρήτη, όπου γέννησε τον Δία στο σπήλαιο Δικταίο Άντρο. Εκεί τον ανέθρεψαν οι Νύμφες της Δίκτης, ενώ οι Κουρήτες χτυπούσαν τις ασπίδες τους για να μην ακούει το κλάμα του ο Κρόνος. 

Ο Δίας ερωτεύτηκε την Ευρώπη, ένα κορίτσι πανέμορφο, γεμάτο αφέλεια και καλοσύνη, κόρη του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα. Μεταμορφωμένος σε όμορφο άσπρο ταύρο, απήγαγε την Ευρώπη και την οδήγησε στο Δικταίο Άντρο, όπου του χάρισε τρεις γιους: τον Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα. Ο έρωτας του Δία για την Ευρώπη δεν μπορούσε να κρατήσει αιώνια και έτσι λίγο πριν την εγκαταλείψει, την πάντρεψε με το βασιλιά του νησιού Αστέριο ή Αστερίωνα, ο οποίος υιοθέτησε τα παιδιά της. Όταν ο βασιλιάς πέθανε, ο Μίνωας ανακήρυξε τον εαυτό του διάδοχο και όρισε τον αδερφό του Ραδάμανθυ νομοθέτη σε όλα τα νησιά.

Ο Σαρπηδόνας αμφισβήτησε την εξουσία του Μίνωα, όπως και ο λαός. Ο Μίνωας τότε υποστήριξε πως ήταν θέλημα των θεών να γίνει βασιλιάς και, για να το αποδείξει, θυσίασε στον Ποσειδώνα έναν ταύρο και παρουσία πλήθους, παρακάλεσε τον θεό να στείλει εκ νέου ένα δεύτερο ταύρο για τον ίδιο σκοπό. 

Ο θεός εισάκουσε την παράκληση και του έστειλε έναν πανέμορφο άσπρο ταύρο, που βγήκε από τη θάλασσα. Μαζί με το λαό εντυπωσιάστηκε κι ο ίδιος ο νέος βασιλιάς, που προτίμησε ν’ αφήσει τον ταύρο ελεύθερο στα λιβάδια και να θυσιάσει κάποιον άλλον. Ο Μίνωας παντρεύτηκε την Πασιφάη, από την παράξενη γενιά του Ήλιου και τηςΩκεανίδας Πέρσης ή Περσηίδας και απέκτησαν τέσσερα παιδιά, την Αριάδνη, τη Φαίδρα, τον Γλαύκο και τον Ανδρόγεω. Η Πασιφάη ερωτεύτηκε τον ταύρο, εξομολογήθηκε το πάθος της στον Αθηναίο αρχιτέκτονα και γλύπτη Δαίδαλο, που ήταν εξόριστος στο νησί, έργο του οποίου ήταν το περίφημο οικοδόμημα Λαβύρινθος, μια φυλακή με άπειρους διαδρόμους και κελιά.

Ο Δαίδαλος βρήκε τη λύση: φιλοτέχνησε μια ξύλινη αγελάδα, κούφια από μέσα, τόσο όμορφη, που ο ταύρος ξεγελάστηκε και την ερωτεύτηκε. Η Πασιφάη χώθηκε μέσα στο κούφωμα του ξύλινου αγάλματος κι έτσι μπόρεσε να έρθει σε επαφή με τον ταύρο. Από αυτή την ένωση, γεννήθηκε ο Μινώταυρος, ένα θηρίο πανίσχυρο με ανθρώπινο σώμα και κεφάλι ταύρου. 

Οργισμένος ο Μίνωας κλείδωσε το τέρας στο Λαβύρινθο. Η δολοφονία του γιου του Ανδρόγεω από τους Αθηναίους έδωσε την ευκαιρία στον Μίνωα να κυριεύσει τα Μέγαρα και να επιβάλει στους Αθηναίους το φόρο της τακτικής αποστολής στην Κρήτη επτά νέων και επτά νεανίδων, ως τροφή για τον Μινώταυρο. Ο θάνατος του Μινώταυρου προήλθε από τον Θησέα, γιο του βασιλιά της Αθήνας, Αιγέα. Η κόρη του Μίνωα Αριάδνη, ερωτεύτηκε τον Θησέα και προμηθεύοντάς τον με έναν μίτο (ο γνωστός μίτος της Αριάδνης) τον βοήθησε να θανατώσει τον Μινώταυρο και να μπορέσει να βγει από το Λαβύρινθο.

Κάθε εννιά έτη ο Μίνωας πήγαινε στο Ιδαίο Άντρο κι έμενε με τον Δία, από τον οποίο έπαιρνε μαθήματα νομοθεσίας, τα οποία στη συνέχεια μεταλαμπάδευε στους επιγόνους. Οι νόμοι ήταν γραμμένοι πάνω σε πλάκες από ορείχαλκο που τις φύλαγε ο γίγανταςΤάλως. Ο Τάλως ήταν ένας χάλκινος γίγαντας, με μια μόνο φλέβα που ξεκινούσε από το κεφάλι και κατέληγε στα πόδια. Στη φτέρνα του υπήρχε ένα καρφί που εμπόδιζε το αίμα να χυθεί. Κάθε μέρα διέτρεχε τρεις φορές όλο το νησί και είχε ως μέριμνά του να μην πλησιάσει την ακτή εχθρικό πλοίο. 

Εκσφενδόνιζε βράχους στα ανεπιθύμητα πλοία και τα βούλιαζε. Κι αν κάποιος κατάφερνε να βγει στη στεριά, τον έσφιγγε στο πυρωμένο χάλκινο στήθος του και τον σκότωνε.  Ο Τάλως σκοτώθηκε από τον Ιάσονα με υπόδειξη της Μήδειας, που του αφαίρεσε το καρφί από τη φτέρνα. Ο θάνατός του συνοδεύτηκε από τον αφανισμό του μινωικού πολιτισμού.

Ο Μίνωας είχε κάθε λόγο να είναι οργισμένος με τον Δαίδαλο. Εκτός του ότι βοήθησε την Πασιφάη να έρθει σε επαφή με τον ταύρο, έδωσε και στην Αριάδνη το νήμα για να βγει από τον Λαβύρινθο ο Θησέας. Συνέλαβε τον αρχιτέκτονα και τον φυλάκισε στο δημιούργημά του, μαζί με το γιο του Ίκαρο. Ο Δαίδαλος όμως κατασκεύασε φτερά γι' αυτόν και το παιδί του, τα κόλλησε με κερί στους ώμους τους κι οι δυο τους πέταξαν προς την ελευθερία, όντας οι πρώτοι θνητοί που πραγματοποίησαν το προαιώνιο όνειρο του ανθρώπου. 

Ο Δαίδαλος έφτασε στην Κάμικο της Σικελίας, όπου κατοικούσε ο βασιλιάς Κώκαλος. Ο Ίκαρος όμως δεν συμμορφώθηκε με τις συμβουλές του πατέρα του και πέταξε σε μεγάλο ύψος, με αποτέλεσμα τα κέρινα φτερά του να λιώσουν από την ηλιακή θερμότητα και να πνιγεί στη θάλασσα, η οποία από τότε ονομάζεται Ικάριο Πέλαγος. 

Ο Μίνωας δεν σταμάτησε να καταδιώκει τον Δαίδαλο. Ήξερε πως εκείνος θα έβρισκε τον τρόπο να καλύψει τα ίχνη του, για το λόγο αυτό διέδωσε σε όλους τους βασιλιάδες του τότε γνωστού κόσμου ότι όποιος από τους υπηκόους τους κατάφερνε να λύσει ένα πρόβλημα θα κέρδιζε μεγάλη αμοιβή.

Ο Μίνωας πίστευε πως μονάχα ο Δαίδαλος θα μπορούσε να το λύσει : να καταφέρει να περάσει μία κλωστή μέσα από το κέλυφος ενός κοχυλιού. Ο βασιλιάς Κώκαλος, που στην αυλή του φιλοξενούσε τον Δαίδαλο, του ζήτησε να βρει τη λύση στο πρόβλημα. Ήλπιζε ότι,  αν γινόταν αυτό, θα πρόσθετε κύρος στο βασίλειό του και ίσως κέρδιζε την εύνοια του Μίνωα. 

Ο Δαίδαλος ;έλυσε το γρίφο σχησιμοποιώντας ένα μυρμίγκι και μέλι ως δόλωμα  καθώς στριφογύριζε, πέρασε το νήμα μέσα στο κοχύλι. Ο Κώκαλος ανακοίνωσε με μεγάλη χαρά τη λύση του προβλήματος, χωρίς να υποψιάζεται ότι παραδίδει έτσι στο Μίνωα τον Δαίδαλο. Ο Μίνωας κατάλαβε αμέσως ότι ο Δαίδαλος βρισκόταν στη Σικελία και κατέπλευσε ο ίδιος για να τον ζητήσει πίσω από τον Κώκαλο. 

Εκείνος από τη μια δεν ήθελε να αντιταχθεί στο δυνατό βασιλιά της Κρήτης, αλλά, από την άλλη, δεν ήθελε να χάσει τον Δαίδαλο από την υπηρεσία του. Έτσι, ενώ υποσχέθηκε να παραδώσει τον Δαίδαλο στον Μίνωα, κατέστρωσε σχέδιο δολοφονίας του τελευταίου. Όταν ο Μίνωας μπήκε στο λουτρό να κάνει μπάνιο, πέθανε μέσα στο ζεματιστό νερό…

Πίσω από όλους αυτούς τους μύθους κρύβεται ασφαλώς η ανάμνηση ενός πανίσχυρου, πλούσιου και ευτυχισμένου βασιλείου κι ενός μεγάλου πολιτισμού

ΠΗΓΗ: http://www.incrediblecrete.gr/